Konu: Yatak, Yastık ve Özgürlük

[TheWaLL]

Yatak, Yastık ve Özgürlük

Sadece uykuya dalmak istiyor ama uyuyamıyor. Yatakta dönüp duruyor. Dışarıdan bakan bir kimse yorganla dövüştüğünü zanneder. Yağmur tanelerinin cama vuruşunu dinliyor. Hayır, uyuyamayacak. Kalkıyor ve mutfağa yönleniyor. Başında bir ağrı var, anlam veremediği bir ağrı. Dolaptan bir bira alıyor ve koltuğuna oturuyor. Yağmur devam ediyor. Telefonu çalmaya başlıyor. Ekranda gördüğü numara tanıdık değil. Açmaması gerektiği hissine kaplıyor fakat arayan ısrarla çaldırmaya devam ediyor. Açıyor. Buz gibi bir ses kulağına iki sözcük fısıldıyor. "özgür ol". Telefon ellerinde yavaş yavaş küllere dönüşüyor. Tüm eşyaları, duvarlar, yer, her şey küllere dönüşüyor. Uçuyor. Nefes almadığını fark ediyor fakat hiç bir zaman olmadığı kadar da canlı olduğuna emin. Uzun süren uçuşu bir ada görmesiyle son buluyor. Sahile iniyor. Karşısında üç dört yaşlarında bir erkek çocuğu var. Merhaba diyor çocuk. Duyduğu ses irkilmesine sebep oluyor.  Bu telefondaki adamın sesi. "Kimsin sen?" sesindeki sakinliğe şaşırıyor. "Ben sadece benim. Bir ismim yok. Artık, senin de yok. Gel benimle." Çocuğu takip ediyor. Çocuk soruyor. "Özgürlük nedir?" Soru onu şaşırtıyor. Çocuk cevabı alamayınca kendisi yanıtlıyor. " Özgürlük sadece kendi kararlarını kendin verebilmek, canın istediğini yapmak değildir. Aynı zamanda yemek yemeye, tuvalete gitmeye, nefes almaya ihtiyaç duymamaktır. Uyumaya ihtiyaç duymamaktır özgürlük." Bir kasabaya ulaşıyorlar. "Burada gördüğün herkes özgürdür." Gördüğü manzara karşısında donakalmışken sürekli tekrar eden bir ses kendisini rahatsız ediyor. Sesin şiddeti artıyor. Gözleri aralanıyor, alarmı kapatıyor. Bir süre tavana bakıyor. Olanlara anlam vermeye çalışıyor. İşe gitmek için hazırlanıyor. Arabasına biniyor ve iş yerine doğru yol alıyor. Kırmızı ışıkta duruyor. Hava yine yağmurlu. Yaya geçidinden yaşlı bir kadınla bir çocuk geçiyor. Çocuk arkasını dönüp göz kırpıyor ve yaşlı kadınla birlikte kalabalığa karışıyor.


http://xsonsuzagiderken.wordpress.com/