Konu: Mikhail Sidorov

[KoyuBeyaz]

Tarih bilinmiyor
Yer bilinmiyor

Gözlerini açtığında başın inanılmaz derecede ağrıyor. Çevrenin bulanıklığı geçene kadar bir kaç kez gözünü kırptıktan ve karanlığa alıştıktan sonra bir çeşit çadırın içinde olduğunu fark ediyorsun. Yere serilmiş bir battaniye üzerinde yatırılmış durumdasın. Başında, bacağında ve göğsünde sarılı sargılar var, sargıların hepsi kurumuş kan lekeleri ile dolu. Etrafına baktığında küçük çadırın içinde yalnız olmadığını görüyorsun, bir uyku tulumunun içinde uyuyan biri var senden yaklaşık 2 metre uzakta, sana arkası dönük ve tamamen sarılmış tuluma. Nedeni belli, inanılmaz bir soğuk var. Dışarıdan gelen hafif bir ışık aydınlatıyor çevreyi, ayrıca gecenin sesleri ile çadıra vuran ağaç dallarının gölgeleri sayesinde bir çeşit ağaçlık alanda bulunduğunuzu tahmin edebiliyorsun.

[Laughing Madcap]

Mikhail yavaşça doğruldu ve etrafına bakındı. En son Novoselki'ye gidiyorlardı ve bir kamyona... Patlama!

Adam hemen üstünü başını ellemeye ve kontrol etmeye başladı. Halen yaşıyor olduğunu ve yaralıysa yaralarının ne şekilde olduğunu öğrenmek istiyor gibiydi. Neden sonra nabzına bakmayı akıl etti ve yaşadığına ikna oldu.

Yakınında yatan adamın Dimitri olduğunu tahmin ediyordu. O tanıdık horlamasının olmaması, Mikhail'i biraz şüphelendirse de, omuz silkmekle yetindi ve ayağa kalktı.

Sorulacak bir sürü soru vardı ve cevapların yakınında olduğunu hissediyordu.

*Çevreyi tara*

[KoyuBeyaz]

Üzerinde ince bir üstlük ile altında kot pantolonun var. Kalbinin olduğu yede morar olduğunu görüyorsun kontrol ettiğinde, baldırında da ezikler var ve üzerleri sarılmış. Rahatça yürüyebiliyorsun fakat biraz ağrı oluyor. Ayrıca başın fena derecede zonkluyor.

Çevrede hiç bir şey yok gibi. Küçük bir çadır ve içinde iki kişisiniz, tulumun yanı başında oldukça geniş bir sırt çantası olduğunu fark ediyorsun. Ne var ki sırt çantası ile aranda yatan kişi var. Bunun dışında dışarıdan ne dediklerini anlayamadığın çok hafif bir konuşma sesi duyuyorsun. İki kişi karşılıklı konuşuyor gibi.

[Laughing Madcap]

Mikhail, önce çantaya, sonra yatan adama ve son olarak çadırın çıkışına baktı. Bakışlarını yavaşça indirdi ve üstüne baktı. Suratında bilindik bir ifade[*]"i have a bad feeling about this" ifadesi[/*] oluşmuştu.

Yavaşça, elinden geldiğince sessizce yatağın diğer tarafına geçip yatan kişinin suratını görmeye çalıştı. Bu sırada da bir taraftan dışarı dinliyordu, bırak dışarıda konuşulanları duymayı çadıra yaklaşan herhangi bir şeyin sesi için tetikte olmak istiyordu.

[KoyuBeyaz]

Tulum ile çadırın tentesi arasında oldukça küçük bir aralık olduğundan oraya geçme girişiminde dengeni kaybediyorsun. Gene de son anda yere düşerken tulumun ayak kısmına değil de hemen soluna elini koyarak dengeni sağlamayı başarıyorsun. Tulumda yatan kişi hafifçe kıpırdanıyor ve yüzünü yukarıya bakar biçimde dönüyor. Tek elin havada, bacakların tulumun sağında ve diğer elin tulumun solunda öylece kalmışken tulumda yatanın bir kadın olduğunu fark görüyorsun. Bir anlık şaşkınlıkta elin vücudunun ağırlığını daha fazla taşıyamıyor ve kadının tulumun altında kalan bacakları üzerine düşüyorsun.

Kadın bir anda yerinde doğruluyor ve seni görünce ''Aaaah!'' diye bağırıyor.

[Laughing Madcap]

Mikhail korkuyla geriye sıçradı ve kadına doğru bağırdı; "Aaaah!"

Neler oluyordu anlamıyordu ama adam emindi ki, en az kadın kadar şaşkındı ve korkmuştu. Gözlerini sımsıkı kapadı ve yeniden açtı. Kadın halen oradaydı.

"Dimitri, sana ne oldu böyle!?"

Bir patlama hatırlıyordu, kafasındaki zonklama sona erse detayları daha iyi hatırlayabilirdi ama son hatırladığı bir patlamaydı. Ve Dimitri ile ikisi yere uçmuştu.

Belki de bir cinsiyet değiştirme bombasıydı bu patlayan. Demek sonunda bulmuşlar bunu, tüh be! Şerefsizim aklıma gelmişti! diye düşüncelere dalmışken birden acı gerçek suratına vurdu. O bombaya kendisi de maruz kalmıştı.

Yavaşça elini kaldırıp kendi göğüslerine dokundu. Göğsü bir tahta gibi düzdü. Belki de küçük göğüslü bir kadına dönüştüm düşüncesi apış arasında hissettiği bir şeyle kayboldu. Evet, erkekti. Belki de bir şekilde bomba onu etkilememişti.

"Nerdeyiz, neler oluyor?"

[KoyuBeyaz]

Kadın kendini geri çekiyor ve çadırın tentesine yaslanana kadar çekiliyor korku dolu bakışlarla. Hemen sağındaki çadırın girişi aralanıyor ve bir adam kafasını uzatıyor; ''Ne oluyor burada!?''

[Laughing Madcap]

"Evet, ben de öyle söyledim."

Mikhail ayağa kalkıp tekrar etrafa göz attı. Genelde korkunç olan Dimitri olurdu, korkan değil. Bu kadın gerçekten de bir kadın olabilirdi.

"Dimitri nerde? Siz kimsiniz? Ben nerdeyim?"

[KoyuBeyaz]

Adam ikinize şöyle bir bakıyor; ''Uyandınız demek. Sakin olun öncelikle, biz size zarar vermek veya o adamlar gibi kafanıza çuval geçirmek istemiyoruz. Dostların arasındasınız.'' Sonra kafasını çadırın girişinden çıkarıyor ve dışarıdan konuşuyor yürümeye başlayıp. ''Gelin, sorularınızı cevaplayabilecek olan biri var.''

Kadın korku dolu bakışlarını yeniden sana çeviriyor. İki eli ile tulumuna sarılmış durumda, sarı saçları dışarıdan gelen hafif ışıkla parlıyor. Üstü başı fena halde kirlenmiş durumda, yüzü de kirle kaplı. Genç bir kız ve oldukça ürkek görünüyor. Hatta hareketlerinden ve bakışlarından aklına gelen ilk düşünce bu kızın işkence gördüğü oluyor.

[Laughing Madcap]

Mikhail çıkan adamı izledikten sonra tekrar kadına döndü. Kadın görebildiği kadarıyla oldukça korkmuştu. Aklına yıllar önce, acıkmama üzerine yapacağı bir deney için ameliyat masasına yatırdığı evsiz geldi. Adamcağız tir tir titremişti ve Mikhail bunun soğuktan olduğunu düşünmüştü. Şimdi, o adamla aynı şekilde bakan kadını gördüğünde bunun korku olduğunu anladı.

"Sen iyi misin? Ben de senin durumundayım, benden korkmana gerek yok."

Yatağının yanına yerleştirilmiş paltosunu alıp kadının yanına geldi ve elini uzattı.

"Ben Mikhail. Dimitri'yi gördün mü? Yaşlı? Aksi? "

[KoyuBeyaz]

Şüpheli ve korkak bakışlardan sonra uzattığın eli hafifçe sıkıyor. ''Carletta.'' diyor sesinin düzgün çıkması için yutkunduktan sonra. Kafasını iki yana sallıyor sonra; ''Kimseyi görmedim.'' diyor. Çadırın başında bekleyen bir adam olduğunu fark ediyorsunuz bu arada gölgelerin hareketinden. Kız yavaşça ayağa kalkıyor ve elleri ile kollarını sarıyor. Üzerinde incecik bir bluz ve yırtık bir kot var, hava inanılmaz soğuk. Dışarıdaki adam sizi bekliyor.

[Laughing Madcap]

"Ee... Sen iyisi mi bunu al."

Mikhail kadını iyice süzdükten sonra ekledi.

"Evet. Şu çantada bana göre bir şey vardır elbette."

Yatağın başında duran çantaya yaklaştı. Kendi çantası olup olmadığından emin değildi aslında, yine de içine bakmakta bir sakınca yoktu.

*Çantayı araştır*

Araştırması bittikten sonra tekrar Carletta'ya döndü.

"Haydi gidelim. Cevaplanacak çok soru var, Carletta."

[KoyuBeyaz]

Önce tereddüt ediyor sonra uzanıp alıyor paltonu. Ellerinin titrediğini fark ediyorsun, gerçekten garip bir şeyler var kızda. Sesini zar zor duyabileceğin bir şekilde ''Teşekkürler'' diyor sen çantayı açarken.

Çantayı açtığında içinde büyükçe bir battaniye olduğunu görüyorsun. Katlanarak sığdırılmış, onun dışında hiçbir şey yok.

Carletta ile birlikte çadırın dışına çıktığınızda orta boylu, genç görünümlü bir oğlanın sizi beklediğini görüyorsunuz. Üzerinde kalın bir kürk ve asker pantolonu var, elinde ise pek kaliteli görünmeyen bir tüfek taşıyor. Size eliyle yolu gösteriyor ve büyüklü küçüklü çadırlarla dolu bir kampın içinde bir müddet yürüyorsunuz. Carletta paltosuna sıkı sıkı sarılmış vaziyette, yakılmış bir kaç ateşin yanında geçerken yüzüne vuran ışıkla esmer bir tene sahip olduğunu görüyorsun. Etrafta oturan ve nöbet tutan bir kaç kişi daha görüyorsun yürürken, geri kalanlar uyuyor olmalı. Ağaçlık bir alanın içinde kurulmuş bir kamp burası.

Sonunda derme çatma bir barakanın önünde duruyorsunuz ve oğlan kapıyı tıklatıp sizi içeriye alıyor. Girdiğiniz anda bir çalışma masasının arkasında duran adam kafasını kaldırıp size bakıyor ve ayağa kalkarak ''Hoşgeldiniz.'' diyor. Sizi içeriye buyur ediyor, arkasındaki yığından iki tane sandalye çekip önünüze koyuyor.

[Laughing Madcap]

"Hoşbulduuuuk."

Mikhail nispeten sıcak olan çadırın ortasına az önce büyük çantadan çıkarttığı ve yol boyunca sarındığı battaniyeyi bıraktı.

"Ben Mikhail Sidorov ve bu Carlette... Blondy? Neyse, bizim bir kaç sorumuz var."

Sandalyeye oturdu ve konuşmaya devam etti;

"Öncelikle Dimitri nerde? Kamyon patladığında beraberdik, sonrasını hatırlamıyorum. Ve burası neresi? Ve sen kimsin?"

Neden sonra adamın kaşları bir an için çatıldı.

"Ve..ee..tutsak mıyız burda?"

[KoyuBeyaz]

Adam yerine oturarak iki elini masanın üzerinde birleştirerek sorularını dinliyor. Cevap vermeden önce hafifçe gülüyor.

''Burada tutsak değilsiniz. Adım Aleksis ve sizler bizim kampımızda misafirlerimizsiniz.'' Masasının altına uzanıyor ve bir şişe ile üç tane bardak çıkarıyor. Bardaklara şişeden bir miktar içki koyarken devam ediyor.

''İçinde bulunduğunuz kamyon sizi Nizhniy Toplama Kampı'na götürüyordu, bunu biliyor musunuz emin değilim. Sizi oradan kurtarmamış olsak muhtemelen şimdi işkence görüyor olacaktınız.'' Bardakları senin ve Carletta'nın önüne uzatıyor. Carletta hala paltoya sıkı sıkı sarılmış bir şekilde oturuyor, ellerinin hala titrediğini fark ediyorsun. Ayrıca gaz lambasının ışığında gözlerinin altının morardığını, yüzünde ezik ve çürükler olduğunu ve birkaç yerinde yaralar bulunduğunu fark ediyorsun. Aleksis konuşmaya devam ediyor bu arada;

''Nerede olduğumuza gelince, Perevoz civarlarındayız. Sağlığınıza yeniden kavuştuğunuzda isterseniz buradan gitmekte serbestsiniz, sizden herhangi bir şey talep etmiyoruz.'' İçkisini tek dikişte bitiriyor.

''Son olarak, kamyonda iki kişiydiniz. Başınızı fena çarpmışsınız, belki bu yüzden bazı şeyleri yanlış hatırlıyor olabilirsiniz. Yalnızca ikiniz bu kampa getirildiniz.''