Konu: İlk Orman (Yazar: Ryld Argith-Şahin)

[Ryld Argith]

                                           İLK ORMAN

Uzun zaman önceydi, belki milyonlarca yıl önce. Şu anda yürüdüğümüz yollar, gördüğümüz binalar, soluduğumuz kirlilik yokken Dünya’nın başka bir adı daha vardı. Bu adı günümüz lisanları tanımlamakta yetersiz kaldı, etimolojistler bir süre sonra pes ettiler… Tarih kitaplarında, geçtiği mitlerde onu bir şekilde tanımlamaları gerektiği için ona “İlk Orman” denildi.

Dünya o zamanlar bir bütünmüş. Etrafı sularla çevrili uçsuz bucaksız bir ormanmış. Bu zamanda var olduğunu bildiğimiz, geçmişte yok olduğuna inandığımız, var olabileceğine inanmadığımız türlere ev olmuş bu orman. Bu ormanın ortasında devasa bir ağaç varmış. Bildiğimiz, hayal edebildiğimiz renkler onun yapraklarının renginin kötü birer taklidiymiş. Fakat ihtişamlı ve hayallerin ötesinde güzel bir görünüşe sahip olmak o zamanlarda da kolay değilmiş. Bu ağaç o kadar büyükmüş ki altındaki toprak onun su ihtiyacını karşılayamazmış. Fakat şanslıymış yanı başından berrak bir dere akıyormuş. Sadece bu ağacın çevresinde yüzlerce canlı yaşıyormuş. Onun etrafında yaşayan canlıların bir kısmı onun meyvelerini yiyor, bir kısmı meyvelerini yiyenlerin ürettiklerini tüketiyor bir kısmı ise diğer iki grubu yiyormuş.

Fakat bir gün İlk Ormanın en uzak köşesinden dört canlı gelmiş. Ağacı ev edinenlerin hiçbiri daha önce onlar gibi canlılar görmemişler. Başlarından çıkan kıllar uzunken vücutlarının geri kalanındaki kıllar bir tavşanın bile hor göreceği boyuttaymış. Alışılmadık şekilde çok ses çıkarabiliyorlarmış. Ellerinde odunlara bağlı taşlar varmış. Elleri ve ayaklarındaki uzantıları imkânsız addedebilecekleri şekilde oynatabiliyorlarmış. Diğer hayvanlar başta bu dört canlı ile oynamışlar ama akşam olduğunda bu dört canlıdan yüzünde de kıllara sahip olan ikisi ağacın etrafındaki tüm tavşanları yakalayıp öldürmüş. Diğer hayvanlar şaşkınlıktan ne yapacaklarını bilememişler. Elbette etle beslenen canlıların varlığından haberdarlarmış (bkz: Tilki Sivriburun). Ama o iki canlının yaptığı zevk için öldürmekmiş. Ağacın etrafında yaşayan tüm hayvanlar ağaca tırmanmaya çalışmışlar. Tırmananlar korkulu gözlerle bu canavarların bölgelerini terk etmelerini beklemiş. Tırmanamayanlarsa bir sonraki katliamı…

Günler geçmiş. İlk olarak ağacın üstündeki etobur canlılar ölmüş. Çünkü bunların avlanabilmeleri için gereken hareket alanları yokmuş. Yaşamaya çabalayan tüm hayvanlar artık bu canlıların gideceğinden ümitlerini kesmişler çünkü bu canavarlar farelerden bile hızlı ürüyormuş. Fakat bu canlıların tek korkutucu özellikleri zevk için öldürmeleri değilmiş. Bu canlılar yemeklerini büyülü bir ışığın üstünde tuttuktan sonra yiyorlarmış. Başta bunu umursamamışlar fakat bir sabah horoz uyanmış ve aşağıdaki canavarları gözlemlerken büyünün malzemesini keşfetmiş. Horoz: “Uyanın! Malzeme ağaçmış!” diye bağırdığında çoğu hayvan uyandırılmaya duydukları öfkeyi dillendirip bağırmışlar ama hayvanların arasında zeki olanlarda varmış. Denileni hemen anlamışlar ve korkudan çığlık atmaya başlamışlar. Kısa sürede tüm hayvanlar olanları anlamış. Bu yaratıklar onların evi ile besleniyor kendilerinde bunu yapabilecek gücü bulabiliyorlarmış. Hayvanların korkusu zamanla öfkeye dönmüş. En zekilerinin bile öfkeden gözü dönmüş ve hiçbiri saldırdıklarında olacakları fark edememiş. İnsanların üstüne atılmışlar. Bu canavarları evlerinden kovmak için saldırmışlar. Fakat savaş çok uzun sürmemiş. Bu sadist canavarlar onlardan geriye bir tanesini bile bırakmamış. Zaferlerinin sembolü olarak ağacı yakmış ve ilerleyen zamanlarda her yere onun yanarkenki halini çizmişler. Savaşa dâhil olmayan kuşlarsa bu vahşeti tüm İlk Ormana nasıl anlatacaklarını kararlaştırmak için toplanmışlar. Öncelikle bu canavarlara bir isim bulmaları hususunda karar kılmışlar ve isim bulmakta hiç de zorlanmamışlar.
Bu canlılar İhtiras sahibi, Nankör, Sadist,  Agresif, Nefret dolu yaratıklarmış. Bunları tanımlayacak en uygun kelime de İNSAN…

Yorumlarınız benim için bu sefer ayrı önemli çünkü bir fantastik okuru olan ben yazdığım bu öykünün türüyle yeni tanıştım. Kendime uygun bir tür edindiğimi düşünüyorum. O yüzden her yorumu en ince ayrıntısına kadar okuyup ders çıkaracağım

[mit]

Selamlar Şahin! Seni de nihayet bir şeyler karalarken görmek güzel. Bakalım ileriki zamanlarda neler okuyacağız kaleminden

İlk Orman, fabl tadında ve hoş bir öyküydü. Sonunu tahmin etmek kolaydı (böyle "meziyetlere" sahip kaç ırk var ki?) ama anlatım biçimini ve yapmaya çalıştığın şaşırtmaca taktiğini takdir ettim. Bu tarz şeyler denemen doğru yolda olduğunu gösterir.

Eleştirilerime gelecek olursak... Hikayeye -di'li geçmiş zamanla başlayıp sonradan -miş'li zamana dönmüşsün, o olmamış. Bir de yanlışlıkla hikayenin sonlarına doğru "İnsanların üstüne atılmışlar," yazmış ve hikayenin sonundaki sürprizi bozmuşsun

Bunların dışında güzel bir öyküydü, kalemine sağlık tekrardan.

[Ryld Argith]

Çok teşekkürler İhsan Abi! Okuduğunu gördüğümde ne kadar sevindim ne kadar duygulandım anlatamam! Bir yazarın benim öykümü okuması benim için gerçekten özel bir şey Tavsiyelerini dikkate alacağım kesinlikle. Zaman kullanımında daha çok dikkat edeceğim, okura sunduğum gizemleri etkileyici olması için erken açıklama hatasından kaçacağım

Gerçekten okuduğun için çok teşekkürler abi

[beerold]

 Merhaba Şahin,

Yazının ismi ilgimi çekti, şöyle bir okuyayım dedim. Tam resimli kitap yapılacak bir öykü İhsan'ın da dediği gibi fabl tadında. Aynı şeyleri yazmama gerek yok, yapabileceklerini İhsan gayet güzel tespit etmiş. Yüzleri de kıllı olanların tavşanları öldürdüğü kısımda üzüleceğim yere gülümsedim, işte biz vahşi erkekler dedim . O "insanların üstüne atılmışlar" kısmını "düşmanlarının" ya da "davetsiz misafirlerinin" gibi kelimelerle değiştirebilirsin. Kalemine sağlık. Yormadan okunan zevkli bir öyküydü.

[Ryld Argith]

Öykümü okuduğun için çok teşekkürler Bekir Abi .

Onu düzeltmeyeceğim ki alttaki eleştirilerin nedeni anlaşılsın. Ama bir daha bu tip bir hataya düşmemek için elimden geleni yapacağım .

[kargasiz]

Şahin nickini görünce açıp bakayım dedim hemen, bu türde ilk hikayenmiş o yüzden fazla acımasız olmayacağım

Şaka bir yana okurken kayan cümleler var, zaman kayması benim de sürekli yaptığım hatalardan. Sırf bunu düzeltmek için bile hikayeyi sıfırdan yazmayı göze alıyorum. Okuyanı hikayeden koparıyor diğer türlü, hatırlamak için bir önceki cümleyi tekrar okuma ihtiyacı hissettiriyor. Üzerinden 1,5 sene geçmiş bence artık daha başarılı işler ortaya koyuyorsundur

[Ryld Argith]

Yorumunuz için çok teşekkürler Eleştirilerinizi dikkate alacağım.

Yazarken sıklıkla karşılaştığım bir sorun kafamın içiyle elim arasındaki bağlantıyı kuramam. Cümlelere çok odaklanırsam hayallerimden oluyorum, tam tersi durumda ise cümlelerimden. Fakat dediğiniz gibi üstünden zaman geçmiş umarım üstümdeki bu çocuksu havayı atabilmeye biraz daha yaklaşmışımdır.

Gerçi yazdıklarımı üstünden uzun bir süre geçtikten sonra yine okurum ve hep çok acemice görünür. Umarım bu gelişme belirtisidir

Ben de çok beğendim hikayeni Şahin. Sade bir dille yazılmış, çok akıcı bir öyküydü. Hoop bitiverdi. Betimlemeleri güzel kullanmışsın. İnsan ortada ne döndüğünü tahmin edebildiği halde, olayların nasıl gelişeceğini merak ediyor. Hikayenin uzunluğunu da iyi ayarlamışsın bence. Tebrikler .

[Ryld Argith]

Çok teşekkür ederim Bu yorum bana öyle yazma şevki verdi ki anlatamam
En kısa zamanda foruma kesin ve net olarak dönüş yapacağım. İçinde bulunduğum yorucu dönem neredeyse bitti

[Khentis]

Güzel, keyifli bir yazıydı, bir mitoloji havası aldım okurken. Yalnız hikayenin başı beni çok şaşırttı keza ben de tamamlamaya çalıştığım bir hikayenin başında hemen hemen aynı cümleleri yazdım. Gösterişli gökdelenlerin insanların üzerine gölge etmediği ve siyah asfaltların doğayı lekelemediği vakitlerde gibi bir şey, insan gerçekten hayret ediyor

[Ryld Argith]

Güzel, keyifli bir yazıydı, bir mitoloji havası aldım okurken. Yalnız hikayenin başı beni çok şaşırttı keza ben de tamamlamaya çalıştığım bir hikayenin başında hemen hemen aynı cümleleri yazdım. Gösterişli gökdelenlerin insanların üzerine gölge etmediği ve siyah asfaltların doğayı lekelemediği vakitlerde gibi bir şey, insan gerçekten hayret ediyor

Agfdjajha iyi bari kendimi bu engin denizde artık daha az yalnız hissediyorum Yorumunuz için teşekkürler

[serhan1310]

Hoştu. Küçükken dinlediğimiz masallar tadında başlayınca sonuna kadar okunan türden bir yazı olmuş.

[andreyfyodorovich]

Merhaba.

Hikayenizi okudum ve naçizane birkaç tespitim, birkaç da önerim olacak.

İlk olarak masalsı anlatımın olmazsa olmazı, -mış eki, bazen çok göze batabiliyor. Bununla ilgili olarak cümle türlerinde, anlatımınızdan ödün vermeden ufak değişiklikler yapabilirsiniz.

İkincisi, hikayeni bitirdikten sonra mutlaka sesli okuyun. Okumadığınızı düşünmemin sebebiyse, hikayenizde neredeyse hiç virgül, noktalı virgül yok Yani konuşurken nefes alıp duraksadığınız anları gösteren, o hayat kaynağı oksijeni sağlayan virgülleri eklememişsiniz. Haliyle hikaye de kafamızın içinde ritimsiz bir şekilde ilerliyor. Ben her zaman hikayemi bitirip sesli okurum. Duraksadığım yere virgülü yapıştırırım.

Şu kısmı ele alalım mesela:

"Fakat bir gün İlk Ormanın en uzak köşesinden dört canlı gelmiş. Ağacı ev edinenlerin hiçbiri daha önce onlar gibi canlılar görmemişler. Başlarından çıkan kıllar uzunken vücutlarının geri kalanındaki kıllar bir tavşanın bile hor göreceği boyuttaymış."

Ben olsaydım, yukarıda belirttiğim fikirleri uygulayarak yazacak olursak şöyle olabilirdi:

"Fakat bir gün, İlk Ormanın en uzak köşelerinden dört canlı gelmiş. Ağacı ev edinmiş canlıların daha önce benzerlerine dahi rastlamamış oldukları, tuhaf canlılar. Başlarından çıkan kıllar uzunken, vücutlarının geri kalanındakiler, bir tavşanın bile hor göreceği uzunluktaymış."

Haddim olmayarak böyle bir yeniden yazmamsı yaptım. Hikayenizi çok beğendim, yarı fabl türü olması çok ilginçti.

Başka işlerinizde tekrar görüşmek üzere.

[Ryld Argith]

Değerli yorumunuz için çok ama çok teşekkür ederim. 
"Mış" ve benzeri ekler sorununu nasıl çözeceğimi gerçekten bilmiyorum. Ama farkındayım bir yerden sonra kendi kendimi tekrar ediyormuşum gibi geliyor lakin düzeltemiyorum.
Noktalama konusunda ise şunu söyleyebilirim ki yazarken bir şeyleri kaybedecekmiş gibi hissediyorum. Hemen bir yere aktarmazsam bir daha asla gelmeyeceklermiş gibi. Bu heyecanımı aştığım zaman noktalama konusunu da toparlayacağım. Değerlendirmeniz için ne kadar teşekkür etsem az