Bir yol düşünün. Berbat, çukurlarla dolu, ayağınıza batan dikenler ve taşlar da cabası... Güneş tam tepede sıcaktan durulmuyor, toprağa çıplak ayakla basınca ayak derisi soyulacak kadar sıcak toprak...
Ve bir yolcu düşünün... Yanında dünyanın en güzel yolcularından oluşan bir kafile, kafilenin başında ise dünyanın en güzel insanlarından biri... Yol ne kadar kötüyse, yolcular da o kadar iyi ve güzel insanlar...
Şimdi, yolcunun durumunu düşünün... O yola, bu yolcularla çıkmak ne kaybettirir ki insana? Ayağına dikenler batmasını mı önemser yoksa sıcağı mı ? Susuzluk dert olur mu sizce o yolcuya ha..?
Yol, yolcu ve kafile bir rastlantı sonucunda bir araya gelse... Yolcu, kafileye uymaktan başka bir şey yapamaz, ki ister de o kafileye uymayı... Çünkü önemli olan yol değil, yolculardır aslında...