Yağmur damlalarının camınızı dövdüğü tekinsiz bir gecede, odanızın duvarına vuran parlak bir ışıkla uyansanız ve yataktan fırlayıp soluğu pencere kenarında aldığınızda karabasan kılıklı bir UFO’nun az ötedeki tepenin ardına iniş yaptığı görseniz ne yapardınız? Kimseyi inandıramazdınız kuşkusuz. -Hele de kafayı uzayla bozmuş, odasının perdesi bile yıldızlar ve roketlerle süslü olan küçük bir çocuksanız.- Bu yetmezmiş gibi tepenin ardına adım atan herkesin tuhaf davranmaya başladığını -öğretmeninizi bir kurbağayı midesine indirirken yakaladığınızı getirin gözlerinizin önüne- düşünün. Ve onların, sizin bu tuhaflığın farkına vardığınızı anlayıp peşinize düştüklerini hayal edin.
Böyle bir durumdaysanız tek kelimeyle hapı yuttunuz demektir. Durun! Ben dedim diye hemen yutmayın o hapı. Hemen pes etmek yok. İlk olarak patates kafalı uzaylıların ve işbirlikçilerinin eline geçmemeye çalışmalısınız. Biliyorum, etrafınızı sardılar ama… Size inanıyorum. Başarabilirsiniz. Elbet anlattıklarınıza inanıp size yardım edecek birilerini bulacaksınız.
Ne? Beni bu işe bulaştırma mı diyorsunuz? Peki o halde, sizi azat ediyorum. Patlamış mısırınızı alın, rahat bir koltuğa kurulun ve kendiniz güven içindeyken tüm bu saydıklarımı yaşamak zorunda kalacak olan David Gardner’ın bir saat kırk dakikalık bilim kurgu hikâyesini izlemeye koyulun:
“Invaders from Mars”ı.
“Invaders from Mars” çocukluğumda videokasetten izleme şansına eriştiğim muhteşem filmlerden birisi. Özellikle 80’lerin büyülü havasını soluduysanız ve hayal gücü kapılarınızı ardına kadar açan filmleri zamanında videokasetten izlediyseniz bu film tam size göre.
