“Şehvet her zaman baskındır.”
Ulu Tanrı Pan, Arthur Machen.
Uzun bir aradan sonra tekrar merhabalar! Bir hayli vakittir kısa öykülerle yaşadığım kısa fakat akılda yer bırakan anılardan sonra, bunlardan en çok etkilendiğim bir tanesi hakkında bazı şeyler karalamak istedim.
“Karanlık Çökünce” eseri Stephen King’in belki de en vurucu öykülerinden birine yuva oluyor. Önceleri on iki kısa öykünün yer aldığı bu yakın tarihli kitaba 1977 senesinde yazılmış ve Cavalier dergisinde yayınlanmış on sekiz sayfalık “Cehennemden Gelen Kedi” öyküsü de ekleniyor. Öykü sayısı on üç oluyor. Fakat bizim konumuz kedi değil. Cehennem.
Kitaptaki öyküleri araştırdığımızda önceleri on iki tanesinin bir dergide yayımlanmış olduğunu görmekteyiz. The New Yorker’dan tutun, Esquire hattâ yakın tarihte Playboy’da yer edindiklerini fark edebiliyoruz. Bu öykü kitabında öyle bir öykü var ki, sadece ve sadece o kitabın içinde çıkıyor ilk kez sadık okur ya da okur karşısına.
N. öyküsü “Koşa Koşa” öyküsüyle aynı sayfa sayısına sahip olup “Çok Zor Bir Durum” öyküsünden sadece üç sayfa daha uzun. Uzunluk ve kısalıkları bir tarafa fırlatıp atalım. King’in gözünde bu öykünün önemini kavrayabilmek o kadar da zor değil. Arthur Machen’in “Ulu Tanrı Pan” kitabından bir kesitle başlayan kitap, N. öyküsüne geldiğimizde “neden böyle bir kesitin kitabın başına eklendiği” sorusuna ışık vuruyor.
Bir açıdan (belli ki benim açımdan) bu kitabın “N.” öyküsü için oluşturulduğu çok açık. Öykü boyunca bizi takip eden H.P. Lovecraft ve Arthur Machen ruhu bizi çevreliyor ve King’in kelimeleriyle beynimizin biraz çalışması gerektiği gerçekliğine itiveriyor.
N. öyle bir hikâye ki King’in Kara Kule göndermelerinin bitmediğini ve kısır döngü (siz buna “Ka bir tekerlektir” de diyebilirsiniz) sever bir yazar olduğunu sergiliyor.
N. karakterinin insomnia hastası olarak oluşturulması es geçilmemiş.
Mektuplar ve Vaka Notları olarak ilerleyen öykü Vaka Notları kısmında Doktor Bonsaint’in yazılarından yani birinci tekil şahıs anlatımdan oluşmakta. Böylesi öyküler için seçilen en iyi anlatım. Kurgu ve iskelet dar olduğundan karakterler bolca değil. Bir müddet N. ve Bonsaint ile akan öykü, özel bir mekânın da katılmasıyla renkleniyor. Geriyor.
Ackerman Tarlası’ndaki kayaları OKB hastası N. karakterinin dilinde öğreniliyor. Bonsaint’in yardımlarıyla “sayılınca yedi fakat kadrajdan bakınca sekiz tane” gözüken kayalara olan korkusunu yeniyor fakat ölüyor. Bunun kısır döngü bir öykü olduğunu söylemiştim. Doktor Bonsaint’in Ackerman Tarlası’na gitmesiyle kader bir “dünyanın koruyucusunu ya da zavallı herifini” çemberine alıyor. Doktor Bonsaint de tarlada gördüğü görüntüler ve kayaların başka bir dünyadan gelen varlıklara “CTHUN” bir kapı olduğu düşüncesiyle, bu sorundan kurtulamadığı için intihar ediyor. N.’nin başından geçenleri ve doktorumuzun da başından geçen önemli şeyleri anlatan bir öykü. Dünyanın dengesini sağlamaları için seçildiklerini sanan insanlar. Kayaların üstünde beliren şeytan yüzleri.
Öykünün ilk sayfasında bahsedilen Johnny Bonsaint ve N.’nin hayatının bir kısmını ve sonunu böylece öğrenmiş oluyoruz. Başlangıç aynı zamanda bitiştir. Bir yerden tanıdık geliyor, değil mi?
Varlıkların “CTHUN” olması ve öykünün kendi içerisinde “Ulu Tanrı Pan” kitap isminin kullanılması “N.” öyküsünün nereden ortaya çıktığı konusunda aydınlanmamızı sağlıyor.
Marvel boş durmuyor. Öykünün çizgi roman versiyonunu çıkartıyor. “Stephen King’s N.” adını taşıyan ve dört kitaptan oluşan bu çizgi romanın ilk yayınlanma tarihi 3 Mart 2010. Öykünün geçtiği tarih bizim bulunduğumuz tarihe daha yakın (2007-2008 yaz ayları) fakat çizgi roman çok eskilere sürüklüyor (1911). Çizgi roman kapaklarını ve iç sayfalarını çizimleriyle süsleyen kişi Alex Maleev. Yazarı Arrow, Blade ve Wolverine serilere katkı sağlayan Marc Guggenheim.