in ,

J.R.R. Tolkien Şiirleri

M. Bahadırhan Dinçaslan’ın çevirisiyle J.R.R. Tolkien’den 5 büyüleyici şiir sizleri bekliyor.

J.R.R. Tolkien Şiirleri
- Reklam -
- Reklam -

Song of Beren and Luthien

Yapraklar uzunken, çimenler yeşil
Baldıran otları uzun ve latif
Bir ışık döküldü semadan çil çil;
Tinúviel ormanda dans ederken…
Yapraklar kadar sık ve öyle kesif
Damlıyordu yıldızlar çisil çisil
Saçlarına elf kızının… O zarif
Bir müziğin kollarında giderken…

Beren çıkageldi, dağ gibi soğuk
Yaprak gibi kayıp, dolaştı durdu
Karmakarışıktı… Yalnız ve buruk
Yanında çağlayan elf nehri gibi…
Ve altın bir ışık gözüne vurdu
Parlak bir yıldırım misali, çabuk
Gölge gibi saçlarını savurdu;
Tinúviel… Göründü peri gibi…

Bakınca o yıldız yıldız gözlere
Takat verdi ayağına bir efsun;
Ne aştığı dağ ne geçtiği dere
Unutmuştu bütün olan biteni;
Fakat kız durmadı bir lahza olsun
Halâ tek başına dolaşmak üzre –
Dansına koyulup- ardınca mahzun
Bir kuş gibi koyup gitti Beren’i…

- Reklam -

Rüzgara karışıp uçan sesini
Yaprak gibi hafif ayaklarının
Beren kulağında duydu aksini
Yer altında çağlar misali, derin…
Yapraklarda, en mahzunu sarının
Vermek üzereydi son nefesini
Gidişiyle Neldoreth diyarının
Kış çöktü üstüne, tenha ve serin…

Ardından yollara koyuldu, yayan
Aklı ihtirasta gönlü kederde
Ay ve yıldız ışığında parlayan
Ayazdan titreyen göğün altında…
Göründükçe karşıki tepelerde
Onu bir onulmaz belaya koyan
Gümüşi bir buluttu perde perde
Saklıyordu elf kızını ardında…

Ve şakıdı Tinúviel yeniden
Şarkısından süzülüp geldi bahar
Sanki, bir yağmurdu gönlü şad eden
Göğe doğru kanat çırpan bir kuştu…
Çiçeklerle bezenirken ağaçlar
Canlanan tabiat misali, Beren
Dirildi… Cesaret bulana kadar
İzledi… Arzuyla yanıp tutuştu…

Ve kız kaçamadan ardınca yetti
‘Tinúviel! Tinúviel! ‘ Seslendi… O an
Sesi kızı yaprak gibi titretti
İşledi bir bıçak gibi derine…
Dondu kaldı sema, ırmak ve orman
Ve Lúthien hükme itaat etti
Kapıldı bir sis gibi sarmalayan
Çağrısının karşı konmaz sihrine…

Sarmaladı bir neşe aşıkları
Bakınca Beren o munis gözlere
Yıldızların titreyen ışıkları
Derinliklerinde raksediyordu…
Lúthien zarifçe uzandı yere
Saçları Neldoreth sarmaşıkları
Gibi sardı Beren’i çepeçevre
Her telden bir yıldız aksediyordu…

Bu kaderi kendileri seçtiler
Demir zındanlardan, gece gibi zift
Kokan nice ormanlardan geçtiler
Ayıran denizler girdi araya… .
Çözdüler kör talih denilen girift
Bilmeceyi… Ve gün geldi göçtüler,
Ormanda şakıyan bir bahtiyar çift
Gördü son görenler… Ve bitti rüya!

~~0~~

Song of Beren and Luthien

The leaves were long, the grass was green,
The hemlock-umbels tall and fair,
And in the glade a light was seen
Of stars in shadow shimmering.
Tinúviel was dancing there
To music of a pipe unseen,
And light of stars was in her hair,
And in her raiment glimmering.

There Beren came from mountains cold,
And lost he wandered under leaves,
And where the Elven-river rolled
He walked alone and sorrowing.
He peered between the hemlock-leaves
And saw in wonder flowers of gold
Upon her mantle and her sleeves,
And her hair like shadow following.

Enchantment healed his weary feet
That over hills were doomed to roam;
And forth he hastened, strong and fleet,
And grasped at moonbeams glistening.
Through woven woods in Elvenhome
She lightly fled on dancing feet,
And left him lonely still to roam
In the silent forest listening.

He heard there oft the flying sound
Of feet as light as linden-leaves,
Or music welling underground,
In hidden hollows quavering.
Now withered lay the hemlock-sheaves,
And one by one with sighing sound
Whispering fell the beachen leaves
In the wintry woodland wavering.

He sought her ever, wandering far
Where leaves of years were thickly strewn,
By light of moon and ray of star
In frosty heavens shivering.
Her mantle glinted in the moon,
As on a hill-top high and far
She danced, and at her feet was strewn
A mist of silver quivering.

When winter passed, she came again,
And her song released the sudden spring,
Like rising lark, and falling rain,
And melting water bubbling.
He saw the elven-flowers spring
About her feet, and healed again
He longed by her to dance and sing
Upon the grass untroubling.

Again she fled, but swift he came.
Tinúviel! Tinúviel!
He called her by her elvish name;
And there she halted listening.
One moment stood she, and a spell
His voice laid on her: Beren came,
And doom fell on Tinúviel
That in his arms lay glistening.

As Beren looked into her eyes
Within the shadows of her hair,
The trembling starlight of the skies
He saw there mirrored shimmering.
Tinúviel the elven-fair,
Immortal maiden elven-wise,
About him cast her shadowy hair
And arms like silver glimmering.

Long was the way that fate them bore,
O’er stony mountains cold and grey,
Through halls of ireon and darkling door,
And woods of nightshade morrowless.
The Sundering Seas between them lay,
And yet at last they met once more,
And long ago they passed away
In the forest singing sorrowless.

- Reklam -

M. Bahadırhan Dinçaslan

Gazeteci, çevirmen, yazar, şair. Günde iki paket sigara içer. Tolkien sever. Sebze yemez.

Henüz yorum yok. Forum'a gelip sohbete katıl.

mitoloji dizisi 4 sihir buyu

Sihir ve Büyüden Korunmanın Yolları – Mitoloji Dizisi #4

usta ilhamorlerden tavsiyeler

Usta İlhamşörlerden Tavsiyeler