Konu: Felsefe kulübü

[Raisor]

   
     Uzun bir zamandan itibaren süre gelen felsefe tutkum beni bu kulübü kurmaya itmiş bulunuyor arkadaşlar. Felsefe; yani tüm bilim dallarının atası, benim için önemi büyük bir alan olmuştur hep. Bu grubu kurma fikri değerli arkadaşım Gökçe (SoulSucker) ile birlikte aldığımız bir karardır.
    Kulübümüzün amacı aslında çok basit. Değerli kulüp üyelerimize her hafta bir konu vererek, o konu ile ilgili görüşlerini almak isteyeceğim. Tabi konuya bağlı olmak zorunda değilsiniz. Her türlü tartışmaya açık bir kulüp bu. Felsefe, her hangi bir konuda; sorgulama yapmak, deney yoluna baş vurmadan fikir yürütmek, kafa yormak, sorular sormak ve bu sorulara cevap aramaktır. sorulan sorular, cevaplardan daha önemlidir. Bu kulüp ile birlikte, hayatın anlamını sorgulamaya çalışacağız. Birbirimizin görüşlerini öğrenecek, bu görüşü geçersiz kılmak için kendi metotlarımızla bu görüşü çürütmeye çalışacağız. Elbette ki, bunu yaparken belli kurallara uymamız gerekiyor:

    KURALLAR:

 1- Küfür etmek kesinlikle yasaktır.
 2- Görüşlerinizi bir-iki cümlelik kelimelerle açıklamaya çalışmayın. (Görüşünüzü desteklemek, karşınızdaki kişiye görüşünüzü ispatsız kanıtlamanız için sağlam bir dil kullanmanız şarttır.)
 3-Şahısa yönelik iğneleyici tavırlar yanlıştır. Tartışmanın Kişisel kavgalara dönüştürülmesi kesinlikle yasaktır
     
   Bunun dışında serbestsiniz. Hatta Sokrates'in ünlü İRONİ metodunu bile kullanabilirsiniz. (insanlara alaycı bir dille gerçeği ispatlamaya çalışmak) Ama bunu da aşırıya kaçırmanız sağlıklı olmayacaktır.

   Evet arkadaşlar, kulübümüze hoş geldiniz. Umarım herkes için yararlı bir kulüp olur

[Raisor]

  "Eğer ben, dünyaya yeniden gelebilseydim, yaptığım hataları tekrar yapar mıydım ?" Diye düşündüm. Şimdi Felsefe kulübünün ilk tartışma konusunu sunuyoruz:
  Ben olsam, evet yapardım. Her ne kadar pişman duyduklarım beni hayatımın sonuna kadar pişman bir adam yapıyorsa da, yaptığım her şeyi o an doğru olduğunu düşündüğümden yapmışımdır. İşte bu o an doğru olduğunu düşündüklerim (sandıklarım) belki de hayatım boyunca unutamayacağım birer deneyimdirler. O yüzdendir ki dünyaya yeniden gelebilseydim de, yaptığım hataları ısrarla yeniden yapardım. İşte acı çekmeye meyl etmek budur. acı çekmeye açlık, acı çekme isteği..

  Buyurun sıra sizindir...

[Victoria]

"Eğer ben, dünyaya yeniden gelebilseydim, yaptığım hataları tekrar yapar mıydım ?"
Eğer önceki hayatımda yaşadığım şeyleri hatırlasaydım yapmazdım.
Neden mi?
Çünkü hayatım mükemmel olurdu. Zaten insanlar hep mükemmel olmayı istemez mi? İster.
Çok daha farklı yerlerde olurdum.

Ama tam tersi olup önceki hayatımda yaptığım şeyleri hatırlamasaydım, Yine aynı yanlışları tekrardan yapardım.
Her zaman kararlarımızın arkasında durmalıyız. Böylelikle tecrübe edinmiş oluruz.

Evet karar verdim. İki türlü olsada(hatırlasamda hatırlamasamda) yaptığım yanlışları bir daha yapmazdım. Böyle olunca ''keşke'' demek zorunda da kalmazdım.
Neden boş yere acı çekeyim ki niye yine o aptal hataları yapıp kendimi üzeyim?

[Maleficum]

Hayata tekrar geldiğinizde her şeyin (zaman, yer, insanlar, nesneler, vücudunuz, bilginiz vs) aynı olması ancak aynı davranışları yapmanıza neden olabilir. İnsanın dürtüleri, duyguları, düşünceleri, sosyal karakteri her şeyden etkilenebilir. Aynı hatalar aynı koşullarda daima tekrarlanır. Kişinin bilgisizliği (en büyük hata nedeni) dahi kaderin etkisidir.

Maleficum'a katılıyorum. Yani insan aynı dünyaya aynı şartlarda tekrar geldiğinde yine aynı şekilde yaşar ve aynı hareketleri yapar. Çünkü o aynı insandır. Ne de olsa biz kendi düşüncelerimiz ve bize göre doğru olanlar uğruna bu hataları yapıyoruz.
Bu da şu düşünceyi ortaya çıkartabilir: Belki de bu bizim ilk hayatımız değil ve daha önce yaptığımız hataların hepsini bu hayatımızda da uyguladık.

[Madam Vio]

Eğer önceki hayatımda yaşadığım şeyleri hatırlasaydım yapmazdım.
Neden mi?
Çünkü hayatım mükemmel olurdu. Zaten insanlar hep mükemmel olmayı istemez mi? İster.

Bence durum bu kadar basit olmazdı. Yaşadıklarımız hatırımıza gelseydi ve bu hatalardan çıkarılan sonuçlar bağlamında düşünce şeklimizi ya da insanlarla olan ilişkilerimizi değiştirebilseydik bile olaylar yine bizim istemediğimiz şekillerde gelişebilecekti. Her zaman belli kararlar vermemiz gereken durumlar ortaya çıkar ve sonucunda bir seçenekler dizisi daha bekler bizi. Basitçe; “Önceden yaptığım hataları düzeltebilme şansım olsaydı hayatım mükemmel olurdu.” gibi bir yargı nasıl ortaya çıkarabiliriz ki? Sonuçta önceden tatmadığımız hatalar yok mu? Ya sonradan tadacaklarımız?

Belki de önceden yaşadığımız doğrular bile birer hataya dönüşeceklerdi böyle düşününce. Tabi bu söylediklerim ancak ‘hatalarımızdan haberimiz olsaydı’ tartışılabilir olurdu.

Şöyle örnek vereyim:

Ben ilkokul hayatım boyunca önüme konulan eğitim kitaplarından başka hiçbir kitap okumadım. Ortaokula geldiğimde elime hocaların ‘öğretici’ diye adlandırdığı bir kitap listesi verdiler, yine okumadım. Herkesin hayran kaldığı genç kız kitabı Yaş Onyedi’yi bitirdiğimde içimde İpek Ongun’a karşı hiçbir hayranlık belirtisi yoktu mesela. Bu eser benim için her satırda buram buram mesaj kokan bir kitaptı sadece. Her başlıkta olmayan kurgunun can alıcı noktasının afişe edeldiği bir kitap.

Sonra Talihsiz Serüvenler Dizisi geçti elime, bir çırpıda bitirdim. Daha sonraları nadiren beğendiğim bir kitap çıktıysa karşıma bir iki günde bitirir olmuştum hepsini… Yine de çok nadir okuyordum. Çooook nadir.

Aslında okumadan hikaye yazmaya başlayan bir yazardım o zamanlar. Ben hikaye yazdığım için kitap okumaya başladım. Okudukça kitapların önüme konulanlardan farklı olduğunu gördüm, ve daha çok okudum. Boşuna geçen zamanlarım için üzüldüm çok. Zamanımı değerlendirmeye, bulduğum her vakit kitap okumaya başladım. Önce fantastik, sonar klasik darken bilgi için okumaya başladım.

Kimi için boşa geçen bu zamanlar ne kadar büyük bir hatanın ürünü gibi gözükse de belki de kitap okumayı bu kadar çok sevmemi sağlayan şey de buydu. Yani bir daha can bulsaydım belki de okumayı söktüğümde ilk işim elime bir kitap almak olacaktı. Ama bunun hayatımı mükemmel yapması mümkün mü? Ya babam bir iş meselesi konusunda hata yapmayayım derken çok daha büyük bir hata yapsaydı ve dükkanı batırdıktan sonra ailemin kitap alacak parası bile olmasaydı?

O zaman mükemmellikten bu kadar kolay bahsedebilir miydik?

[Raisor]

  SoulSucker, sana yüzde bin beş yüz katılıyorum. "Hatalardan doğrular, doğrulardan hatalar doğar" terimini çok hoş ifade etmişsin. İlk başta ben konuyu başlatırken, Bu söylediğini düşünmeden, başka bir sebepten dolayı "Evet, aynı hataları yapardım." demiştim. Konuyu açarak, güzel bir görüş savunmuşsun.

[Victoria]

Eğer önceki hayatımda yaşadığım şeyleri hatırlasaydım yapmazdım.
Neden mi?
Çünkü hayatım mükemmel olurdu. Zaten insanlar hep mükemmel olmayı istemez mi? İster.

Bence durum bu kadar basit olmazdı. Yaşadıklarımız hatırımıza gelseydi ve bu hatalardan çıkarılan sonuçlar bağlamında düşünce şeklimizi ya da insanlarla olan ilişkilerimizi değiştirebilseydik bile olaylar yine bizim istemediğimiz şekillerde gelişebilecekti. Her zaman belli kararlar vermemiz gereken durumlar ortaya çıkar ve sonucunda bir seçenekler dizisi daha bekler bizi. Basitçe; “Önceden yaptığım hataları düzeltebilme şansım olsaydı hayatım mükemmel olurdu.” gibi bir yargı nasıl ortaya çıkarabiliriz ki? Sonuçta önceden tatmadığımız hatalar yok mu? Ya sonradan tadacaklarımız?

Belki de önceden yaşadığımız doğrular bile birer hataya dönüşeceklerdi böyle düşününce. Tabi bu söylediklerim ancak ‘hatalarımızdan haberimiz olsaydı’ tartışılabilir olurdu.

Şöyle örnek vereyim:

Ben ilkokul hayatım boyunca önüme konulan eğitim kitaplarından başka hiçbir kitap okumadım. Ortaokula geldiğimde elime hocaların ‘öğretici’ diye adlandırdığı bir kitap listesi verdiler, yine okumadım. Herkesin hayran kaldığı genç kız kitabı Yaş Onyedi’yi bitirdiğimde içimde İpek Ongun’a karşı hiçbir hayranlık belirtisi yoktu mesela. Bu eser benim için her satırda buram buram mesaj kokan bir kitaptı sadece. Her başlıkta olmayan kurgunun can alıcı noktasının afişe edeldiği bir kitap.

Sonra Talihsiz Serüvenler Dizisi geçti elime, bir çırpıda bitirdim. Daha sonraları nadiren beğendiğim bir kitap çıktıysa karşıma bir iki günde bitirir olmuştum hepsini… Yine de çok nadir okuyordum. Çooook nadir.

Aslında okumadan hikaye yazmaya başlayan bir yazardım o zamanlar. Ben hikaye yazdığım için kitap okumaya başladım. Okudukça kitapların önüme konulanlardan farklı olduğunu gördüm, ve daha çok okudum. Boşuna geçen zamanlarım için üzüldüm çok. Zamanımı değerlendirmeye, bulduğum her vakit kitap okumaya başladım. Önce fantastik, sonar klasik darken bilgi için okumaya başladım.

Kimi için boşa geçen bu zamanlar ne kadar büyük bir hatanın ürünü gibi gözükse de belki de kitap okumayı bu kadar çok sevmemi sağlayan şey de buydu. Yani bir daha can bulsaydım belki de okumayı söktüğümde ilk işim elime bir kitap almak olacaktı. Ama bunun hayatımı mükemmel yapması mümkün mü? Ya babam bir iş meselesi konusunda hata yapmayayım derken çok daha büyük bir hata yapsaydı ve dükkanı batırdıktan sonra ailemin kitap alacak parası bile olmasaydı?

O zaman mükemmellikten bu kadar kolay bahsedebilir miydik?

Yaptığım yanlışlardan bahsederken, küçükken yaptığım hataları kasttediyorum.
 
Ve şunu söylemek istedim: O zamanlar çocuk olduğum için bazı şeyleri düşünemiyordum. Yaş ilerledikçe ve insan kendini geliştirdikçe, bilgi ediniyorsun. Ve önemli olan bilgiyi yani öğrendiklerini kullanmak. Mantıklı karar verebilmeni sağlıyor.

Demek istediğim: Şimdiki aklım önceden olsaydı aynı hataları tekrar yapmazdım.

[Raisor]

Peki "bu hataları yapmış olmam belki de iyi bir sonuca sebep açmıştır" diye düşündünüz mü hiç?

[Victoria]

Peki "bu hataları yapmış olmam belki de iyi bir sonuca sebep açmıştır" diye düşündünüz mü hiç?

Evet düşündüm.
İyi bir sonuç olmadı. Olsaydı bile yinede istemezdim.
Önümde bir çok seçenek varken neden tekrar bildiğim yoldan gidip sonuçlarına katlanayım?

[Madam Vio]

Yaptığım yanlışlardan bahsederken, küçükken yaptığım hataları kasttediyorum.
 
Ve şunu söylemek istedim: O zamanlar çocuk olduğum için bazı şeyleri düşünemiyordum. Yaş ilerledikçe ve insan kendini geliştirdikçe, bilgi ediniyorsun. Ve önemli olan bilgiyi yani öğrendiklerini kullanmak. Mantıklı karar verebilmeni sağlıyor.

Demek istediğim: Şimdiki aklım önceden olsaydı aynı hataları tekrar yapmazdım.

Evet, böyle düşününce tabiki de haklısınız.

Peki "bu hataları yapmış olmam belki de iyi bir sonuca sebep açmıştır" diye düşündünüz mü hiç?

Buna da evet, çünkü bunun doğru olduğunu görmek için hayatı bir kez daha baştan yaşamamıza bile gerek yok. Örneklerini pek çok kez görmüşüzdür. Ancak bu hatanın ne olduğuyla alakalı. Eğer sonucunun kötü olduğunu görebiliyorsan ısrarla aynı hataları tekrarlamanın da bir mantığı yok.

[Raisor]

Çoğunlukla, filmlerde gördüğümüz kötü adamların, dünyada var olamayacağını düşünürüz. "nasıl yaaa? Gerçekte bu kadar kötü biri yoktur. Film bu..." gibi yorumları herkes yapar.
   
Benim de çoğu zaman sorguladığım bir şeydir bu. İnsanların kötü olamayacağını düşünürüm, çünkü onları kendim gibi sanırım. Bugün yaşadığım bir olay, etrafımızda gerçekten kötü insanlar olabildiğini kanıtlamıştır. Bu insanlar neden kötü olabiliyor sizce?

Bunun genetik olduğunu söyleyen çıkar mı bilmiyorum ama, sanmıyorum. Belki yüzde 10 gibi bir kısmı genetik olabilir. Ama geri kalan yüzde 90ı çevresel faktörlerdir. Kimse annesinin karnından kötü niyetli çıkmaz. Parasızlık, açlık, kin, çevremizdeki öteki kötü insanlar gibi çevresel faktörlerdir insanı kötü yapan.

Yorum sizin..

[grikunduz]

O zaman sen söyle eğer bir insanı kötü yapan çevre ise kötü insanın senden benden farkı yok demektir. Sadece o kötü insanlara denk gelmiştir. O insanlarda başka kötü insanlar gelmiştir falan filan. O zaman gerçek kötü diye bir şey yoktur geneti k olanlar bile kötü olma konusunda seçim hakları olmamıştır Peki o zaman İyi nin ödüllendirilmesi kötünün cezalandırılması ne kadar adildir  İŞTE AZ ÖNCE DİN FELSEFESİNİN EN BÜYÜK SORUSU İLE KARŞILAŞTINIZ. BİZİ İYİ KÖTÜ YAPAN ÇEVREMİZ SE NASIL HAREKETLERİMİZDEN ÖTÜRÜ CEZALANDIRILIR VEYA ÖDÜLLENDİRİLİRİZ.

[Raisor]

   Kötüyü cezalandırmak bize düşmez zaten. Konu o değildi. Ama madem o konuya değindin şunu söyleyim, Hırsız, sokakta mendil satabilirdi. Katil bir şirket krup yanında insanları çalıştırabilirdi. Çevre önemlidir, ama farkındalık da önemlidir. Çevresinin kötü olduğunu farkedip bundan haz alan bir kötü cezayı hak eder. Ama çevresinin gerçekten de bilincinde olmayan biri sadece nankörce kandırılmış bir masumdur.

[Victoria]

  Kötüyü cezalandırmak bize düşmez zaten. Konu o değildi. Ama madem o konuya değindin şunu söyleyim, Hırsız, sokakta mendil satabilirdi. Katil bir şirket krup yanında insanları çalıştırabilirdi. Çevre önemlidir, ama farkındalık da önemlidir. Çevresinin kötü olduğunu farkedip bundan haz alan bir kötü cezayı hak eder. Ama çevresinin gerçekten de bilincinde olmayan biri sadece nankörce kandırılmış bir masumdur.

O zaman benimde cezalandırılmam gerekiyor.
En iyisi tüm kötüleri ortadan kaldırmak de mi?
Eğer ortadan kaldırılsalardı, iyilik denen şey hiç var olmamış olurdu...

Spoiler: Göster

Kötüyüm ben, kötüyüm, kötüyüm...  La la la lala laa la la!