Fiziksel Görünüş: 1.80 boylarında, 70 kilo civarında, uzun ve atletik yapılı bir vücuda sahip. Siyah saçlı ve siyah gözlü. Top sakalı var ve gözü bozuk olmasa da ara sıra gözlük takıyor. Ağzının sol yanında bir kesik izi ve ellerinde de yanık izleri var.
Zihinsel Kimlik:
Meslek: Hırsız / Dolandırıcı / "Bilim Adamı"
Durum Göstergesi
Açlık: 2 saat uygun Susuzluk: 3 saat uygun Yorgunluk: Yorgunluktan bayılmaya 34 saat Hastalık: Baş ağrısı / Göğüste ezik Özel Durum I: Özel Durum II: Moral: Kötü Yoldaş:
Başlık: Ynt: Dimitri Stalin Reznov - Mikhail Sidorov
Gönderen: KoyuBeyaz - 18 Mart 2011, 14:15:52
Giriş - Çifte Bela
19 Aralık 2049 - 17:42 Novoselki - Arzamas'ın 12km Kuzeydoğusu
Günlerdir süren yürüyüşün ardından Arzamas'a 12 km kaldığını belli eden paslı tabelayı görmek Mikhail ve Dimitri için yorgunluklarından bir nebze de olsa kurtulmak demekti. Sonuçta kaçakçı, hırsız ve dolandırıcılar ile dolu bir şehirden daha zengin bir yer var mıdır ki? Yiyeceklerinin ve sularının tükenmek üzere olduğu düşünülürse, konaklamak için ileride görünen hayalet kasaba benzeri yer iyi bir seçenek gibi görünüyordu. Yer yer kırılıp çatlamış asfalt yolu takip ettiklerinde rüzgar ile sallanarak gıcırdayan paslı bir tabela daha gördüler.
''Novoselki'ye Hoş Geldini-''
Hava soğuk ve sert bir rüzgar esiyor. Bulutlar saatlerdir gökyüzünü kapatıyor fakat henüz bir damla olsun düşmüş değil. Önünüzde iki üç katlı binalardan oluşuyor gibi görünen bir kasaba, arkanızda uçsuz bucaksız bir bozkır ve ileride görünen ağaçlık bir alan bulunuyor.
Başlık: Ynt: Dimitri Stalin Reznov - Mikhail Sidorov
Gönderen: Baal Adramelech - 19 Mart 2011, 14:10:07
Arkadaşına baktı ve mırıldandı. "Giriyor muyuz? Gerçi daha iyi bir yer bulacağımızı sanmıyorum bu boktan bölgede."
Başlık: Ynt: Dimitri Stalin Reznov - Mikhail Sidorov
Gönderen: Laughing Madcap - 20 Mart 2011, 14:38:32
Mikhail sallanan tabelanın önüne geldi ve yazıya iyice yakından baktı.
"Hmm, Novoselki."
Esen rüzgarlar ve dalga geçercesine havayı kapatan ama toprağa yağmur yollamayan bulutlar yüzünden üşümeye başlamıştı. Dimitri'ye döndü ve adamın dediklerini başıyla onayladı.
Paltosunun önünü iliklemek için tabelanın yanında bir süre durdu. İşi bittiğinde, ki paltosunu derisine yapıştıracak olsa bile rüzgar kemiklerine kadar ulaşıyordu, çantasını tekrar omzuna attı ve kasabaya doğru düşünceler içerisinde ilerlemeye başladı.
Paltoyu deriye yapıştırmak, hmm...
Başlık: Ynt: Dimitri Stalin Reznov - Mikhail Sidorov
Gönderen: KoyuBeyaz - 20 Mart 2011, 14:57:47
Bir motor sesi duyuyorsunuz. Arkanızı dönüp baktığınızda büyükçe bir kamyonun size doğru tıngır tıngır yaklaştığını görüyorsunuz, kamyonun önünde de küçük bir arazi aracı var. Arazi aracı size yaklaşınca hızlanıyor ve yanınıza gelerek sert bir fren yapıyor. İçinden dört kişi iniyor bir anda, hepsi silahlı tipler.
Ön yolcu koltuğundan inen kişi uzun sarı saçlı. Üzeridne bir kürk ve altında kot pantolonu var, omzuna asılı bir otomatik tüfek var. Arka yolcu koltuğundan inen iki kişi izbandut gibi, biri kel diğeri ise siyah saçlı ve ikisininde elleri tüfeklerinin tetiğinde. Sürücü koltuğundan inen adam ise daha zayıfça ve arabanın arkasında duruyor. Sarı saçlı olan konuşuyor. ''Hey, ne halt ediyorsunuz bu ıssızlığın ortasında?'' Bu arada arkadan gelen kamyon da biraz uzağınızda duruyor fakat motorou kapatmıyor.
Başlık: Ynt: Dimitri Stalin Reznov - Mikhail Sidorov
Gönderen: Laughing Madcap - 20 Mart 2011, 15:17:09
Daha iki adım atmadan tekrar durdurulmaları canını sıkmış olacak ki, Mikhail kafasını salladı. Çantasını tekrar yere indirtikten sonra onları durduran adamlara ve arabalarına baktı.
" Şu tükenmiş dünyada, tükenmiş gezginleriz. Rüzgar bizi nereye sürüklerse, oraya gideriz. Rüzgar Novoselki yönünde, biz de rüzgarı takip ederiz. "
Paltosunun cebinden gözlüğünü çıkarttı ve taktı.
" Siz nasılsınız, nasıl gidiyor? "
Başlık: Ynt: Dimitri Stalin Reznov - Mikhail Sidorov
Gönderen: KoyuBeyaz - 20 Mart 2011, 18:23:16
Sarı saçlı olan ikinizide şöyle bir süzüyor. ''Nesiniz siz eski asker falan mı? Soruma cevap istiyorum ayrıca, edebiyat yapmanızı değil.'' Şöförün arkadaki kamyonun şöförüne doğru bir el hareketi yaptığını görüyorsunuz bu arada.
Başlık: Ynt: Dimitri Stalin Reznov - Mikhail Sidorov
Gönderen: Baal Adramelech - 20 Mart 2011, 21:34:05
"Ben Dimitri Reznov,." diyor hafifçe ve gözlerini soruyu soran adama dikiyor. "Askerdeyken subaylara yaptığım işkencelerden dolayı Stalin de derlerdi." adama olan bakışlarını kaçırmıyor, gözlerini kırpmıyor.
Başlık: Ynt: Dimitri Stalin Reznov - Mikhail Sidorov
Gönderen: Laughing Madcap - 20 Mart 2011, 21:43:51
"Ve ben de..."
Mikhail gözlüğünü çıkartıp tekrar cebine koydu.
"Mikhail Sidorov. Bilim Adamı."
Son kelimeleri gururla söylemişti ve suratında anlamsız bir gülümseme vardı. Konuşmaya devam etti;
"Edebiyattan hoşlanmıyorsunuz demek. Düz yazı olarak söyleyeyim o zaman; Biz. Novoselki'ye. Gidiyoruz."
Başlık: Ynt: Dimitri Stalin Reznov - Mikhail Sidorov
Gönderen: KoyuBeyaz - 21 Mart 2011, 00:58:58
Adam şöyle bir bakıyor ikinize de, ardından kahkahalarla gülmeye başlıyor. Bir süre gülüyor tek başına, arkasındakilerin ifadesi hiç değişmezken. Sonunda duruyor ve size dönerek ''Demek elimizde bir subay katili ve bir bilim adamı var ha. Güzel, güzel. Sağlam olduğunuz sürece işe yararsınız.'' diyor ve arkasındaki adamlara kafayla bir işaret yapıyor. Şöför de iniyor ve üç silahlı adam çevrenizi sarıyor. Sırt çantalarınızı almaya çalışıyorlar ve sizi kamyona doğru sürüklüyorlar.
Başlık: Ynt: Dimitri Stalin Reznov - Mikhail Sidorov
Gönderen: Laughing Madcap - 21 Mart 2011, 01:29:50
"Çantalarımızı bizim için taşımanız yetmiyor gibi bir de bizi yürüme zahmetinden kurtarıyorsunuz, ne kadar kibarsınız."
Mikhail çantasını çıkartıp en yakınındaki adama uzattı ve kamyona doğru istifini bozmadan ilerlemeye başladı.
"Güzel kamyon."
Başlık: Ynt: Dimitri Stalin Reznov - Mikhail Sidorov
Gönderen: Baal Adramelech - 21 Mart 2011, 11:00:24
Kamyona doğru ilerlerken yanındaki adama döndü. "Sigaran var mı?"
Başlık: Ynt: Dimitri Stalin Reznov - Mikhail Sidorov
Gönderen: KoyuBeyaz - 21 Mart 2011, 13:38:46
Adam hiç istifini bozmuyor soru karşısında. Gayet suratsız bir şekilde yürümeye devam ediyor. Kamyonun brandasını açıyorlar ve içeride bir silahlı adam daha olduğunu görüyorsunuz, bindiriyorlar sizi. Kamyonun arkasında iki yana tutturulmuş uzun tahta sıralar var. En köşeye sinmiş bir kişi olduğunu görüyorsunuz. Üzerinde oldukça bol bir giysi ve kafasına geçirilmiş bir çuval var. Ayrıca elleri de bağlı gördüğünüz kadarıyla. Karşılıklı oturuyorsunuz ve silahlı adam da Mikhail'in hemen yanında oturuyor. Branda kapanıyor ve bir süre sonra kamyon hareket etmeye başlıyor.
Başlık: Ynt: Dimitri Stalin Reznov - Mikhail Sidorov
Gönderen: Laughing Madcap - 21 Mart 2011, 18:47:38
Ellerini dizlerinin üstünde birleştiren Mikhail bir süre sessiz durdu ve karşısındaki çuvallı adamı inceledi. Adam bir çeşit tutsağa benziyordu. Kendi kafalarında birer çuval olmadığı düşünülürse, durumları çuvallı adam kadar kötü değildi belki de. Yanındaki silahlı adama döndü.
"Ee, yolculuk nereye?"
Başlık: Ynt: Dimitri Stalin Reznov - Mikhail Sidorov
Gönderen: KoyuBeyaz - 22 Mart 2011, 16:56:21
Adam cevap vermiyor. Bir süre sessizlik içinde yolunuza devam ediyorsunuz. Ardından büyük bir gürültü ve bağırışmalar duyuluyor ve kamyon sert bir frenle duruyor. Dışarıdan silah sesleri yükseliyor bir anda, siz daha yerinizden kalkamadan bir RPG sesi de duyuluyor ve büyük bir patlama ile içinde bulunduğunuz kamyonun ters döndüğünü hissediyorsunuz. Ters dönen kamyondan dışarıya sürünerek zar zor çıkıyorsunuz, kaçmaya çalışırken kamyon havaya uçuyor ve metrelerce uzağa uçuyorsunuz. Yere çarptığınızda ikinizin de gözleri kapanıyor.
Gözlerini açtığında başın inanılmaz derecede ağrıyor. Çevrenin bulanıklığı geçene kadar bir kaç kez gözünü kırptıktan ve karanlığa alıştıktan sonra bir çeşit çadırın içinde olduğunu fark ediyorsun. Yere serilmiş bir battaniye üzerinde yatırılmış durumdasın. Başında, bacağında ve göğsünde sarılı sargılar var, sargıların hepsi kurumuş kan lekeleri ile dolu. Etrafına baktığında küçük çadırın içinde yalnız olmadığını görüyorsun, bir uyku tulumunun içinde uyuyan biri var senden yaklaşık 2 metre uzakta, sana arkası dönük ve tamamen sarılmış tuluma. Nedeni belli, inanılmaz bir soğuk var. Dışarıdan gelen hafif bir ışık aydınlatıyor çevreyi, ayrıca gecenin sesleri ile çadıra vuran ağaç dallarının gölgeleri sayesinde bir çeşit ağaçlık alanda bulunduğunuzu tahmin edebiliyorsun.
Mikhail yavaşça doğruldu ve etrafına bakındı. En son Novoselki'ye gidiyorlardı ve bir kamyona... Patlama!
Adam hemen üstünü başını ellemeye ve kontrol etmeye başladı. Halen yaşıyor olduğunu ve yaralıysa yaralarının ne şekilde olduğunu öğrenmek istiyor gibiydi. Neden sonra nabzına bakmayı akıl etti ve yaşadığına ikna oldu.
Yakınında yatan adamın Dimitri olduğunu tahmin ediyordu. O tanıdık horlamasının olmaması, Mikhail'i biraz şüphelendirse de, omuz silkmekle yetindi ve ayağa kalktı.
Sorulacak bir sürü soru vardı ve cevapların yakınında olduğunu hissediyordu.
Üzerinde ince bir üstlük ile altında kot pantolonun var. Kalbinin olduğu yede morar olduğunu görüyorsun kontrol ettiğinde, baldırında da ezikler var ve üzerleri sarılmış. Rahatça yürüyebiliyorsun fakat biraz ağrı oluyor. Ayrıca başın fena derecede zonkluyor.
Çevrede hiç bir şey yok gibi. Küçük bir çadır ve içinde iki kişisiniz, tulumun yanı başında oldukça geniş bir sırt çantası olduğunu fark ediyorsun. Ne var ki sırt çantası ile aranda yatan kişi var. Bunun dışında dışarıdan ne dediklerini anlayamadığın çok hafif bir konuşma sesi duyuyorsun. İki kişi karşılıklı konuşuyor gibi.
Mikhail, önce çantaya, sonra yatan adama ve son olarak çadırın çıkışına baktı. Bakışlarını yavaşça indirdi ve üstüne baktı. Suratında bilindik bir ifade[*]"i have a bad feeling about this" ifadesi[/*] oluşmuştu.
Yavaşça, elinden geldiğince sessizce yatağın diğer tarafına geçip yatan kişinin suratını görmeye çalıştı. Bu sırada da bir taraftan dışarı dinliyordu, bırak dışarıda konuşulanları duymayı çadıra yaklaşan herhangi bir şeyin sesi için tetikte olmak istiyordu.
Tulum ile çadırın tentesi arasında oldukça küçük bir aralık olduğundan oraya geçme girişiminde dengeni kaybediyorsun. Gene de son anda yere düşerken tulumun ayak kısmına değil de hemen soluna elini koyarak dengeni sağlamayı başarıyorsun. Tulumda yatan kişi hafifçe kıpırdanıyor ve yüzünü yukarıya bakar biçimde dönüyor. Tek elin havada, bacakların tulumun sağında ve diğer elin tulumun solunda öylece kalmışken tulumda yatanın bir kadın olduğunu fark görüyorsun. Bir anlık şaşkınlıkta elin vücudunun ağırlığını daha fazla taşıyamıyor ve kadının tulumun altında kalan bacakları üzerine düşüyorsun.
Kadın bir anda yerinde doğruluyor ve seni görünce ''Aaaah!'' diye bağırıyor.
Mikhail korkuyla geriye sıçradı ve kadına doğru bağırdı; "Aaaah!"
Neler oluyordu anlamıyordu ama adam emindi ki, en az kadın kadar şaşkındı ve korkmuştu. Gözlerini sımsıkı kapadı ve yeniden açtı. Kadın halen oradaydı.
"Dimitri, sana ne oldu böyle!?"
Bir patlama hatırlıyordu, kafasındaki zonklama sona erse detayları daha iyi hatırlayabilirdi ama son hatırladığı bir patlamaydı. Ve Dimitri ile ikisi yere uçmuştu.
Belki de bir cinsiyet değiştirme bombasıydı bu patlayan. Demek sonunda bulmuşlar bunu, tüh be! Şerefsizim aklıma gelmişti! diye düşüncelere dalmışken birden acı gerçek suratına vurdu. O bombaya kendisi de maruz kalmıştı.
Yavaşça elini kaldırıp kendi göğüslerine dokundu. Göğsü bir tahta gibi düzdü. Belki de küçük göğüslü bir kadına dönüştüm düşüncesi apış arasında hissettiği bir şeyle kayboldu. Evet, erkekti. Belki de bir şekilde bomba onu etkilememişti.
Kadın kendini geri çekiyor ve çadırın tentesine yaslanana kadar çekiliyor korku dolu bakışlarla. Hemen sağındaki çadırın girişi aralanıyor ve bir adam kafasını uzatıyor; ''Ne oluyor burada!?''
Adam ikinize şöyle bir bakıyor; ''Uyandınız demek. Sakin olun öncelikle, biz size zarar vermek veya o adamlar gibi kafanıza çuval geçirmek istemiyoruz. Dostların arasındasınız.'' Sonra kafasını çadırın girişinden çıkarıyor ve dışarıdan konuşuyor yürümeye başlayıp. ''Gelin, sorularınızı cevaplayabilecek olan biri var.''
Kadın korku dolu bakışlarını yeniden sana çeviriyor. İki eli ile tulumuna sarılmış durumda, sarı saçları dışarıdan gelen hafif ışıkla parlıyor. Üstü başı fena halde kirlenmiş durumda, yüzü de kirle kaplı. Genç bir kız ve oldukça ürkek görünüyor. Hatta hareketlerinden ve bakışlarından aklına gelen ilk düşünce bu kızın işkence gördüğü oluyor.
Mikhail çıkan adamı izledikten sonra tekrar kadına döndü. Kadın görebildiği kadarıyla oldukça korkmuştu. Aklına yıllar önce, acıkmama üzerine yapacağı bir deney için ameliyat masasına yatırdığı evsiz geldi. Adamcağız tir tir titremişti ve Mikhail bunun soğuktan olduğunu düşünmüştü. Şimdi, o adamla aynı şekilde bakan kadını gördüğünde bunun korku olduğunu anladı.
"Sen iyi misin? Ben de senin durumundayım, benden korkmana gerek yok."
Yatağının yanına yerleştirilmiş paltosunu alıp kadının yanına geldi ve elini uzattı.
Şüpheli ve korkak bakışlardan sonra uzattığın eli hafifçe sıkıyor. ''Carletta.'' diyor sesinin düzgün çıkması için yutkunduktan sonra. Kafasını iki yana sallıyor sonra; ''Kimseyi görmedim.'' diyor. Çadırın başında bekleyen bir adam olduğunu fark ediyorsunuz bu arada gölgelerin hareketinden. Kız yavaşça ayağa kalkıyor ve elleri ile kollarını sarıyor. Üzerinde incecik bir bluz ve yırtık bir kot var, hava inanılmaz soğuk. Dışarıdaki adam sizi bekliyor.
Önce tereddüt ediyor sonra uzanıp alıyor paltonu. Ellerinin titrediğini fark ediyorsun, gerçekten garip bir şeyler var kızda. Sesini zar zor duyabileceğin bir şekilde ''Teşekkürler'' diyor sen çantayı açarken.
Çantayı açtığında içinde büyükçe bir battaniye olduğunu görüyorsun. Katlanarak sığdırılmış, onun dışında hiçbir şey yok.
Carletta ile birlikte çadırın dışına çıktığınızda orta boylu, genç görünümlü bir oğlanın sizi beklediğini görüyorsunuz. Üzerinde kalın bir kürk ve asker pantolonu var, elinde ise pek kaliteli görünmeyen bir tüfek taşıyor. Size eliyle yolu gösteriyor ve büyüklü küçüklü çadırlarla dolu bir kampın içinde bir müddet yürüyorsunuz. Carletta paltosuna sıkı sıkı sarılmış vaziyette, yakılmış bir kaç ateşin yanında geçerken yüzüne vuran ışıkla esmer bir tene sahip olduğunu görüyorsun. Etrafta oturan ve nöbet tutan bir kaç kişi daha görüyorsun yürürken, geri kalanlar uyuyor olmalı. Ağaçlık bir alanın içinde kurulmuş bir kamp burası.
Sonunda derme çatma bir barakanın önünde duruyorsunuz ve oğlan kapıyı tıklatıp sizi içeriye alıyor. Girdiğiniz anda bir çalışma masasının arkasında duran adam kafasını kaldırıp size bakıyor ve ayağa kalkarak ''Hoşgeldiniz.'' diyor. Sizi içeriye buyur ediyor, arkasındaki yığından iki tane sandalye çekip önünüze koyuyor.
Adam yerine oturarak iki elini masanın üzerinde birleştirerek sorularını dinliyor. Cevap vermeden önce hafifçe gülüyor.
''Burada tutsak değilsiniz. Adım Aleksis ve sizler bizim kampımızda misafirlerimizsiniz.'' Masasının altına uzanıyor ve bir şişe ile üç tane bardak çıkarıyor. Bardaklara şişeden bir miktar içki koyarken devam ediyor.
''İçinde bulunduğunuz kamyon sizi Nizhniy Toplama Kampı'na götürüyordu, bunu biliyor musunuz emin değilim. Sizi oradan kurtarmamış olsak muhtemelen şimdi işkence görüyor olacaktınız.'' Bardakları senin ve Carletta'nın önüne uzatıyor. Carletta hala paltoya sıkı sıkı sarılmış bir şekilde oturuyor, ellerinin hala titrediğini fark ediyorsun. Ayrıca gaz lambasının ışığında gözlerinin altının morardığını, yüzünde ezik ve çürükler olduğunu ve birkaç yerinde yaralar bulunduğunu fark ediyorsun. Aleksis konuşmaya devam ediyor bu arada;
''Nerede olduğumuza gelince, Perevoz civarlarındayız. Sağlığınıza yeniden kavuştuğunuzda isterseniz buradan gitmekte serbestsiniz, sizden herhangi bir şey talep etmiyoruz.'' İçkisini tek dikişte bitiriyor.
''Son olarak, kamyonda iki kişiydiniz. Başınızı fena çarpmışsınız, belki bu yüzden bazı şeyleri yanlış hatırlıyor olabilirsiniz. Yalnızca ikiniz bu kampa getirildiniz.''
Mikhail sessizce adamı dinledi, söylediği her cümleyi beynine kazıyordu. Fakat son cümlesiyle ciddi ifadesi bozuldu ve gülümsedi.
"Hayır, biz hep beraberdik. Muhtemelen saldırıdan kaçmıştır, beni arıyordur. Dimitri işte..."
İçkisini bir dikişte bitirdi ve boş bardağı masaya koydu. Alkolle pek arası yoktu aslında, neden böyle yaptığını bilmiyordu ama boğazını yakan alkol midesine indiğinde, kafasının zonklamasının hafiflediğini farketti. Bu iyiydi işte. Tekrar doldurması için bardağı hafifçe ileri iten Mikhail konuşmasına devam etti.
"Perevoz, Arzamas'ın neresinde kalıyor? Ve siz tam olarak burada ne yapıyorsunuz?"
''Arzamas'ın yaklaşık 30 km kadar kuzeydoğusunda kalıyor. Oraya gitmeyi düşünüyorsanız sizi uyarmalıyım, pek tekin bir yer değildir.''
İçki şişesini masadan kaldırıyor bardakları doldurmadan. Carletta'nın önündeki içkiye hiç dokunmadığını fark ediyorsun bu arada. Sönük bakışlarla Aleksis'i izliyor. Aleksis konuşmaya devam ediyor;
''Biz Rusya'nın dört bir yanında hayatta kalmayı başarmış olan mültecilerin çocuklarıyız. Para ve güç uğruna insanları kaçıran, onları mülteci gibi göstererek toplama kamplarına götüren ve bunun için para alan pislikler yüzünden hayatları mahvolmuş insanlarız. Sizin gibilerin de aynı kaderi paylaşmaması için bir aradayız.'' Yüzünde oldukça ciddi bir ifade oluşuyor konuşurken. Bir an susuyor, neden sonra konuşmaya devam ediyor.
''Hikayemiz oldukça uzundur. Sizi bu vakitte böyle şeylerle sıkmanın bir anlamı yok. İsterseniz çadırınıza geri dönebilirsiniz. Yakında güneş doğacak, sabah bizimle bir şeyler yedikten sonra isterseniz gitmekte serbestsiniz. Ayrıca ayrılmadan önce doktorumuza da bir görünseniz iyi olur. Pek iyi görünmüyorsunuz.'' diyor Carlettayı şöyle bir süzerek. O ise sadece kafasını eğiyor ve cevap vermiyor.
Mikhail ayağa kalktı ve çadırın dışına çıktı. Etrafına hızlıca göz gezdirdi; özellikli bir çadırı, doktorun çadırını arıyordu. Neden sonra doktora gerçekten ihtiyacı olan Carletta aklına geldi ve tekrar çadıra döndü.
"Gelmiyor musun?"
Neden beraber hareket ettiklerini bilmiyordu. Beyninin bir kısmı onun Dimitri olduğu ve tüm bunların iyi hazırlanılmış bir şaka olduğunu düşünüyordu. Belki de bu yüzden, Carletta'ya yakın davranıyordu.