Kayıp Rıhtım Arşiv Forum
Kurgu Güncesi => Tartışma Platformu => Konuyu başlatan: TheSpell - 22 Temmuz 2012, 00:22:29
-
Klasik bir sorundur bu. Hikaye yazarken konuyu bulmakta zorlanırsınız. Polisiye mi yazsam, fantastik mi yazsam, günümüzde mi geçse, orta çağda mı geçse yoksa gelecekte mi geçse diye sorular sorarız kendimize. Ancak çoğu zaman hiçbirine cevap alamayız. Ben de alamam. Genelde bir anda geliverir aklıma.
Bir de şöyle zamanlar vardır ki, ben konuyu belirlemeden yazmaya başlarım. İlginç bir giriş cümlesi bulurum ve yazmaya başlarım. Ondan sonra olanlar klavyemden dökülür. Neler olacağını ben planlamam. Ellerim planlar, aklım benden daha hızlı davranır ve yazmaya başlar. Sonra böyle böyle yazarken, bir anda aklıma değişik bir konu gelir ve işin büyüsü bozulur. Yazı akıcılığını kaybeder ve katı, duygusuz bir yazı olur çıkar.
Sizde böyle mi yapıyorsunuz? Yani uzun süre düşünüp, bir konu bulduktan sonra mı yazıyorsunuz yoksa benim gibi aklınıza geleni mi yazıyorsunuz?
-
Uzun süre düşünüp konu bulur, sonra yazmaya başlarım. Hatta karakterleri bile önceden belirlerim tabi yazarken değişiklik gösterir.
-
Kitap okurken, televizyon seyrederken, sokakta yürürken, birileriyle muhabbet ederken söylenen ilginç ve ilgimi çeken bir lafı hafızama not ederim. Eve gidip üzerinde düşünmeye başlarım. Hikayenin ana hatlarını 2-3 gün boyunca düşünürüm. Sonra 1 hafta boyunca o konuda hiç düşünmem. Bir hafta sonra bu kadar aradan sonra bile beni heyecanlandıran bir konu ise başlarım yazmaya ve genelde sondan başa yazarım :) (Her hikaye için geçerli değil tabi bu)
-
Bu biraz Cem Yılmaz'ın "Esprilerinizi nereden buluyorsunuz?" a dönmüş, "Ne biliyim ben." Balığa sormuşlar neden deniz diye, "ne biliyim ben," demiş.
Genel anlamda konuyu nereden buluyorsunuz diye soracak olursanız, cevabım yukarıyla aynıdır, ne biliyim ben :)
Sahiden şundan dolayı buldum diyebileceğim bir şey yok. Bir konu bulurum, onun içinde öykü gelişirken başka yerlerden esinlendiğim şeyler olur, onları nereden esinlendiğimi bilirim. Ama konuyu şuradan buldum diyemem. Belki o zamana kadar gelen birikimlerin oluşturduğu bir şeydir, belki ansızın ortaya çıkar. Hiç belli olmaz.
-
Ahaha, Cem Yılmaz! Evet, biraz öyle olmuş ancak ben size konunun ne olduğunu sormak istemedim, konuyu nasıl bulduğunuzu sormak istedim. Yani dediklerinizde haklısınız pek tabii ancak ben bu iki kavramın birbirinden farklı olduğunu düşünüyorum.
-
İstediğimi yazıyorum sadece :) Ortaçağ'ın delisiyim diyebilirim , hatta şu milli piyango ikramiyesi çıksa ne yaparsın sorusu vardır ya o tür bir uyarıcı olduğunda kurduğum ilk hayal ufak bir kasaba teknolojiden tamamiyle uzak kasabanın kendi para birimi olan avcılık balıkçılık yapılan ufak turnuvalar düzenlenen bir kasaba.
İstediğim ne olursa olsun ufak bir cümleyle başlıyorum sadece olmasını istediklerimi yazıyorum . Konu bulmak için uğraşmayada gerek kalmıyor.
Toparlarsam bir cümleyle :) Konu sensin gerisi hayalin. :)
-
O an dinlediğim müziğe göre yazıyorum benimki biraz farklı.
-
Müzik ? farklıymış :) Ferdi tayfur dinlesen demek ki neler olucak :D güzelmiş :)
-
Onu da dinlediğim zamanlar oldu.Müzik o hikayedeki duyguyu hissetmemi sağlıyor gerçi o duyguyu yansıtamıyorum ama olsun.
-
Oda tabi ki tecrübeyle olacak :) İlk kez ekmek yapan biri hamuru tutturabilir mi hiç :D
-
Müzik dinlerken aklıma fikir gelmiyor. Onu genelde yazarken kullanıyorum. Kedi ve köpeklerle zaman geçirirken hemen aklıma bir şey geliveriyor.
http://www.whereiwrite.org/
Birkaç ay önce de bu siteyi görmüştüm. Neredeyse her yazarın fotoğrafında kedi veya köpek var. İnanılmaz derecede etki ediyor.
-
Konu aramam direk yazarım konu kendisi gelir. Ama ben önce karakterleri belirlerim karakterlerin karakteristik özelliklerini filan.
-
Bir yere giderken yolda arabaların üstünde zıplayan, uçan, büyülü oklar atan, kahraman, hırsız....
Gibi çeşitli karakterler yaratırım kafamda ve bu karakterlere uygun bir olay kurgusu yaratırım. Tabi bu yöntem tehlikeli çünkü şu ana kadar binlerce kez araba çarpması yaşamaktan ucuz kurtuldum :D
-
Konu genelde birşeyden esinlenirim , şiirden , resimden , çekmeceyi karıştırırken gördüğüm birşeyden esinlenilebilir veya ilk başladığım zamanlarda uyguladığım yöntemi söyliyim
misal
Tür: Korku
Yer: Mezarlık
Kafamın içinde ne tür yazmak istediğimi belirliyorum ve neyle, nereyle ilgili olduğu hakkında bir kelime üzerinden başlayabiliyorum.
-
Tür: Korku
Yer: Mezarlık
Diyelim yukarıdaki örnekteki gibi. Şöyle bir düşünüyorum ve 10 tane fikir üretiyorum. İlk 10 tanesini çöpe atıyorum direk bunlar herkesin aklına gelebilir diye. Yavaş yavaş seçenekler azaldığında yeni bir fikir üretebilirsem yazıyorum. Yoksa yazmıyorum.
-
Konuyu bulmama gerek kalmıyor. O kendisi bana geliyor. Çoğu kişi buna ilham der ama bu biraz daha farklı. Bir anda, televizyon izlerken, yolda yürürken, otobüs yolculuğunda şahane fikirler dolduruyor kafamı ancak bir türlü yazıya geçir(e)mediğimden ya unutuluyorlar beynimin tozlu köşelerinde ya da çıkacak zamanı bekliyorlar. Bu yüzden uzun süredir bir şey yazamıyorum.
-
Önce düşünüyorum. Sonra aklıma bir şey gelmeyince bir yerden başlıyorum. Zaten yazdıkça yazıyorsun. Kısacası fazla düşünmüyorum, yazdıkça yeni fikirler üretiyorum.
Böyle işte ocakta ilk öykümü yollayacağım, bakalım doğru mu yapıyor muşum?
-
Arkadaşlar bir sorum olacak. Bu kadar kişi ve daha kim bilir kaç kişi hikaye yazıyorsunuz ve bunları ne için yazıyorsunuz onu anlamadım. Hani neden yazıyorsunuz demiyorum yazıyorsunuz ama bu hikayelere ne oluyor :)
-
O hikayeler Kurgu İskelesi, Düşler Limanı ve daha ötesinde Aylık Öykü Seçkisi'nde yayınlanıyor. Sonra pek çok kişi gelip bizi okuyor, yorum yapıyor. Bazen beğeniyor, bazen de eleştirip hata veya eksiklerimize dikkat çekiyor. Daha ne olsun?
-
Ben yazma işinde öncelikle materyal toplamaktan yanayım. Yani yukarıdaki arkadaşlarımızın sözlerine de saygı duyarım fakat çok amatörce bulduğumu söyleyeceğim. Sen profesyonel misin? Yazdığın şeylerden para mı alıyorsun? Diyebilirsiniz. Ama herkesin yaptığı şeyi yapmak manasında amatörlük olarak diyeyim ben de.
Mesela Malkavian'ın kendine özgü bir tarzı mı diyeyim sitil'i mi diyeyim bu kelimeleri de sevmiyorum ya. Kendi özgü bir üslubu var gibi anladım ben. Yani diğer arkadaşlara bakıyorum, bir anda yazıyorum, ilk cümleyle başlıyorum sonrasında klavye konuşuyor. Bunları herkes yapıyor evet ben dahil herkes yapıyor. :) O yüzden biz, burada bu foruma yazıyoruz, ünlü yazarlar köşeyi döndüler evlerinde binlerce dolarlık köpek besliyorlar. :)
Yukarıda materyal'den bahsetmiştim. Foruma Resimleri Tasvir Ediyoruz diye bir konu açtım sırf bunun için. Buna ilgi bile duyulmadı ve şaşırdım. O kadar yazan insan var, bir tanesi ilgi duymadı.
Benim fikrim şu yönde, çantama a4 kağıt ve pilot kalem koyuyorum. Diyelim ki bir yere gittim, mesela dağdayım. Bir ağacın altına oturup gördüklerimi yazıyorum. Evden hiç çıkmayan, klavyede yazı yazan insanları ananas yemeden ananas hakkında fikir yürütmeye çalışan insanlar olarak görüyorum eğer başkalarının tasvirlerinden istifade etmiyorlarsa.
Çok uzun yazıyorum bu yüzden yarıda kesmek geliyor içimden şunu da yazıp bırakayım.
Yani ben öncelikle kurgulayabileceğim bir materyal çıkarırım. Buna kek yapmak için alınan hamur da diyebilirsiniz somutlaşması için. Ondan sonra birer kere okuyorum. Zaten karakterler sınırlıdır. Onları karıştırabilirsiniz birbirine özgün olması için. Canım isterse öyle yapıyorum istemezse karıştırmadan mesela korkak bir süvari ya da karışmışı; aslında korkak ama cesur taklidi yapan süvari gibi.
Bu ne saçmalamış ben hiçbir şey anlamadım; bir daha oku :)
Ekleme: Söylemeden edemedim. Forumda rastladığım en iyi konulardan biri. Açana teşekkür ederim.
-
O hikayeler Kurgu İskelesi, Düşler Limanı ve daha ötesinde Aylık Öykü Seçkisi'nde yayınlanıyor. Sonra pek çok kişi gelip bizi okuyor, yorum yapıyor. Bazen beğeniyor, bazen de eleştirip hata veya eksiklerimize dikkat çekiyor. Daha ne olsun?
Çok iyiymiş. Ben bu sitede yeniyim de o yüzden anlayamadım yani bilmediğim için sordum. Bir de Aylık Öykü Seçkisi nedir acaba?
Ayrıca memory nin söylediklerine çok katılıyorum yazarların hayatlarına bakın, hepsi geçmiş yıllarından gördüklerinden esinleniyorlar nerdeyse. Tolkien'in de Shire'ı yaratırken küçüklüğünde yaşadığı köyden esinlendiğini biliyorsunuzdur. Ben de kısa bir zamandır fantastik okuyorum ama ilgim hep vardı. Hatta kendimi daha rahat hissetmek için hep çiftlik veya kamp bölgelerine gitmeye çalışıyorum. Şimdi de bu site bana bir yol gösterdi bakalım nereye gidecek :)
-
Bakın yukarıda Anasayfa, Forum.. diye geçen seçeneklerde Aylık Öykü Seçkisi var. Tıklarsanız ne olduğunu hemen kendiniz göreceksiniz :).
Hatta linki: http://oyku.kayiprihtim.org/
Her ay bir tema belirliyoruz ve 1 aylık dilimde herkes o temayı içeren (tema sadece konuda 1 kelime geçse de olur. İlla ki ana tema belirttiğimiz şey olmak zorunda değil) fantastik, bilimkurgu, gotik, tuhaf kurgu, korku türlerinde öyküler yazılıyor. Herkes bu belirtilen türlerde yazdığı sürece katılabiliyor.
Verdiğim linki incelerseniz çok daha iyi anlayacaksınız :).
-
Teşekkür ederim :)
-
Arkadaşlar bir sorum olacak. Bu kadar kişi ve daha kim bilir kaç kişi hikaye yazıyorsunuz ve bunları ne için yazıyorsunuz onu anlamadım. Hani neden yazıyorsunuz demiyorum yazıyorsunuz ama bu hikayelere ne oluyor :)
benim arkadaşlarımda aynı şekil düşünüyor ve şöyle diyor, tamam yazıyosunda kim okuyacak bende güzel birşeyler çıkana kadar yazacağım eğer çıkarsa okuyacak biri bulunur diyorum, sanada aynısını dedim işte .)
-
Öncelikle şunu söyleyeyim. Bir kurgunun en güzel ve tatmin edici yanı kafanızın içindeykendir. Sonraki her aşamada bir şeyler kaybeder.
Mesela oturup onu yazmaya kalktığınızda asla kafanızdakinin birebir aynısı şeklinde dışarı çıkmaz. Çünkü siz onu düşünürken ne tam bir görüntü, ne tam bir ses, ne tam bir yazı dizisi şeklinde düşünmüşsünüzdür. Bir his olarak içinizdedir ve siz onu dışarı yalnızca yazı formatında çıkarmaya çalıştığınızda bir şeylerin eksik olduğunu hissedersiniz.
Hikaye yazmak konusuna gelince. Buradaki pek çok insanın düşünme aşamasında, hayal etme aşamasında inanılmaz zengin, yaratıcı ve güçlü olduğuna inanıyorum. Bunu belki FRP oynatırken, hikayeler anlatırken, sohbet ederken görmüşsünüzdür ya da içten içe biliyorsunuzdur. Bu güzel bir şeydir ama yazı yazmak için yeterli değil maalesef. Çünkü dediğim gibi yazarken muhakkek bir şeyler kaybolur. Öncelikle edebi anlamda yeterli olmadığınız için kaybolur pek çok şey. Yazmak için okumalı, denemeler yapmalı diyenler olmuş. Çok haklılar. Çünkü ne sözcüklere ve edebiyata ne kadar hakim olursanız kafanızdakileri dışarı kusabilmeniz de o kadar kolay ve rahat olur. Tarifleri o denli güzel yapar, kafanızdakileri başkalarını okuyup aynen sizin gibi kafasında kurgulamasını o kadar iyi sağlarsınız.
Sadece yazabilme becerisi de yetmiyor. Tek atımlık, zorlama yazmak dayeterli değil. Disiplinli, düzenli, sıkılmadan yazabilen biri de olmalısınız. Yani yazı yazmayı seviyor olmalısınız... yazıyor olma düşüncesini sevmeyi" değil.
Yazarken sıkılıyor, devamını getirmekten bıkıyorsanız o zaman yazabilmeniz gerçekten zor. Elbette kimse hayal gücünüze, hiakeyeler tasarlamanıza engel olamaz. Ve başta da dediğim işin en güzel tarafı da bunlardır zaten.
Ha, hikayeler yazyor, tasarlıyor, kurguluyorun da ne oluyor... Kitap mı bastırdın, yazar mı oldun diyenlere gelince. Siktiri çekip yolunuza devam edebilirsiniz. Film izleyerek, dizi izleyerek, kitap okuyarak ne oluyor? Sanat eleştirmeni, sinema yorumcusu, sanatçı olup para mı kazanıyorsunuz. Hayır! Sadece izlediğiniz, okuduğunuz süre içinde keyif yaşıyorsunuz. Yazmak; okumak ve izlemek gibi işin tüketim kısmında değil, üretim kısmında olduğu için bu keyifte bir azalma olmuyor ki. Siz keyif alıyorsanız yazmaya, kurgulamaya devam edin. Yazar olmanıza, yönetmen olmanıza falan gerek de yok. Burada paylaşıyor olmanız ya da kafanızda kurgulayabiliyor olmanız bile yeterlidir.
Kısaca söylemek istediklerim bunlar. Yalnız bunları yaparken gerçeklikten de kopmamak lazım. Genelde insanlar yaratıcılığa fazla pay biçerler. İleriki iş hayatınızda para bu yaratıcılıkta atar derler. Yaratıcı olmak çok özel bir şeymiş gibi. Bu sayfalarda gezen herkesin zaten düş alemi zengin. Buna kanarız biraz. Sadece yaratıcılık asla para etmez. Bunun reel dünyada bir işe yaramısını istiyorsanız, bu yaratıcılığın para edeceği organları, becerileri de edinmeye çalışmalısınız. beceri diyorum çünkü çalışarak edinebilecek şeyler bunlar. Yani hayal gücünüzün para etmesini istiyorsanız yazı yazmanızı kolaylaşıracak şeyleri edinmeniz lazım. yazmak. çalışmak. Oturup karalamak için vakit haracamak. okumak. Denemek. Denemeler yazıp okutmak, düzeltmek, tekrar yazmak... Durmadan yazıp aynı şeyleri ikinci gözle farklı şekilde tekrar ve tekrar yazmak.
-
Öncelikle şunu söyleyeyim. Bir kurgunun en güzel ve tatmin edici yanı kafanızın içindeykendir. Sonraki her aşamada bir şeyler kaybeder.
Mesela oturup onu yazmaya kalktığınızda asla kafanızdakinin birebir aynısı şeklinde dışarı çıkmaz. Çünkü siz onu düşünürken ne tam bir görüntü, ne tam bir ses, ne tam bir yazı dizisi şeklinde düşünmüşsünüzdür. Bir his olarak içinizdedir ve siz onu dışarı yalnızca yazı formatında çıkarmaya çalıştığınızda bir şeylerin eksik olduğunu hissedersiniz.
Hikaye yazmak konusuna gelince. Buradaki pek çok insanın düşünme aşamasında, hayal etme aşamasında inanılmaz zengin, yaratıcı ve güçlü olduğuna inanıyorum. Bunu belki FRP oynatırken, hikayeler anlatırken, sohbet ederken görmüşsünüzdür ya da içten içe biliyorsunuzdur. Bu güzel bir şeydir ama yazı yazmak için yeterli değil maalesef. Çünkü dediğim gibi yazarken muhakkek bir şeyler kaybolur. Öncelikle edebi anlamda yeterli olmadığınız için kaybolur pek çok şey. Yazmak için okumalı, denemeler yapmalı diyenler olmuş. Çok haklılar. Çünkü ne sözcüklere ve edebiyata ne kadar hakim olursanız kafanızdakileri dışarı kusabilmeniz de o kadar kolay ve rahat olur. Tarifleri o denli güzel yapar, kafanızdakileri başkalarını okuyup aynen sizin gibi kafasında kurgulamasını o kadar iyi sağlarsınız.
Sadece yazabilme becerisi de yetmiyor. Tek atımlık, zorlama yazmak dayeterli değil. Disiplinli, düzenli, sıkılmadan yazabilen biri de olmalısınız. Yani yazı yazmayı seviyor olmalısınız... yazıyor olma düşüncesini sevmeyi" değil.
Yazarken sıkılıyor, devamını getirmekten bıkıyorsanız o zaman yazabilmeniz gerçekten zor. Elbette kimse hayal gücünüze, hiakeyeler tasarlamanıza engel olamaz. Ve başta da dediğim işin en güzel tarafı da bunlardır zaten.
Ha, hikayeler yazyor, tasarlıyor, kurguluyorun da ne oluyor... Kitap mı bastırdın, yazar mı oldun diyenlere gelince. Siktiri çekip yolunuza devam edebilirsiniz. Film izleyerek, dizi izleyerek, kitap okuyarak ne oluyor? Sanat eleştirmeni, sinema yorumcusu, sanatçı olup para mı kazanıyorsunuz. Hayır! Sadece izlediğiniz, okuduğunuz süre içinde keyif yaşıyorsunuz. Yazmak; okumak ve izlemek gibi işin tüketim kısmında değil, üretim kısmında olduğu için bu keyifte bir azalma olmuyor ki. Siz keyif alıyorsanız yazmaya, kurgulamaya devam edin. Yazar olmanıza, yönetmen olmanıza falan gerek de yok. Burada paylaşıyor olmanız ya da kafanızda kurgulayabiliyor olmanız bile yeterlidir.
Kısaca söylemek istediklerim bunlar. Yalnız bunları yaparken gerçeklikten de kopmamak lazım. Genelde insanlar yaratıcılığa fazla pay biçerler. İleriki iş hayatınızda para bu yaratıcılıkta atar derler. Yaratıcı olmak çok özel bir şeymiş gibi. Bu sayfalarda gezen herkesin zaten düş alemi zengin. Buna kanarız biraz. Sadece yaratıcılık asla para etmez. Bunun reel dünyada bir işe yaramısını istiyorsanız, bu yaratıcılığın para edeceği organları, becerileri de edinmeye çalışmalısınız. beceri diyorum çünkü çalışarak edinebilecek şeyler bunlar. Yani hayal gücünüzün para etmesini istiyorsanız yazı yazmanızı kolaylaşıracak şeyleri edinmeniz lazım. yazmak. çalışmak. Oturup karalamak için vakit haracamak. okumak. Denemek. Denemeler yazıp okutmak, düzeltmek, tekrar yazmak... Durmadan yazıp aynı şeyleri ikinci gözle farklı şekilde tekrar ve tekrar yazmak.
Arkadaş düşüncelerime tercüman olmuş.Beyninizde feci bir fikir beliriyor, işledikçe o mükemmelliğini kaybediyor, yazdıkça olacak bir yetenek sanırım hayal gücümüzü yazılara yansıtmak.Mesela benim aklımda harika bir kurgu vardı, dört bölüm yazdım ama kafamdaki kurgunun yazdığım yazıları hak etmediğini düşündüm ve kurgu hala kafamda.Kendimi geliştirdikten sonra kurguyu mahvetmeden yazmayı düşünüyorum..Zira yoksa insan kendini çok kötü hissediyor, kurgu kafanızın içindeyken o kadar hevesleniyorsunuz ki tecrübesiz bir şekilde yazınca yirmi sayfalık yazıyı bir çırpıda silebilmeniz olasılıklar içerisinde..
-
Yukarıdaki mesajlar benim de duygularıma tercuman oldu. Kafanızdakini yazmak bazen zor oluyor cidden, bir türlü olmuyor...
Neyse, benim şöyle bir sorunum var: Ara kısımları yazabilirim. Giriş cümlelerini yazmak, manzarayı kurmakta sıkıntı çekmem ama anahatları, asıl kurguyu oluşturmak için uzun süre düşünmem gerekir, şıp diye çıkmaz genelde. Ama bazen de bir anda bir şimşek çakar!
Yani sonuç olarak, öykü seçkisine katılamıyorsam, sebep çok basit, anahatları bulmakta çektiğim güçlüktür.
-
Konu birdenbire aklıma gelir genelde. Öyle rastgele bir anda, yaşadığım veya gözlemlediğim rastgele bir olay bende yeni bir fikrin doğmasına sebebiyet verir. Sonra yavaş yavaş kafamda şekillenmeye başlar. Kendimi karakterlerin yerine koyar ve "Böyle bir durumda ben ne derdim?" diye düşünürüm. Bazen ayna karşısına geçip kendi kendime konuşur, karakterleri canlandırmaya çalışırım. Ayrıca asla klavyede hikaye yazmam. Önce kağıda yazarım, karalar, çizer, değiştiririm. Sonra bilgisayara geçiririm.
-
O an aklıma gelen cümleleri arka arkaya sıralıyorum belirli bi kurguya kapılmıyorum doğaçlama kelimeler nereye götürürse oraya gidiyorum
-
Bazen ben de konu bulmakta zorlanırım bazen bir anda aklıma gelir. Önce bir süre kafamda kurgu oluşturmaya çalışırım. Hikayede ne tür karakterler olmalı onu belirlerim. Sonra yazma işine geçerim. Tabi hikayelerin çoğunu sonradan değiştiririm, ilk haliyle kalmaz pek. Yazdıkça daha değişik şeyler gelir aklıma, eksik parçalar oturur. Sonuç olarak yazarken herkes gibi ben de farklı olmasına, dikkat çekmesine önem veririm. Hikayenin insanlar üzerinde nasıl bir etki bırakacağını düşünerek yazarım.
-
her zaman hikaye anlatacak birşey bulabiliyorsun mesela toplu taşımada kitap okuyorsun o an yolda bişeyler oldu o insanlarla ilgili aklına bir şeyler geliyor hem kitap okudğun için zihninin açık olmasından hemde yaşanmışlığından eve kapanıp kitap yazan insanlar zaten üçbin beşbin kitap okumuş ta birikimle o hale gelmiş insanlar yada zamanında çok gezip tozmuş araştırmışlar tecrübeliysen evde kapanıp beynine hikayenin akmasını beklersin yok değilsen mutlaka yaşayacaksın ki zihinin açılsın
-
Aklıma bir kelime gelir ve o kelimeyi bir karaktere oturturum sonra o karakterin etrafında bir kurgu oluştururum. Sonra hikaye yavaş yavaş şekillenir. Kafada hikayeyi yazmak kolay sonra kağıda dökebilmek marifet. Asıl hikaye orada ortaya çıkıyor. Kullandığımız kelimeler, kelimelerin düzeni bile hikayenin gittiği yönü değiştirebiliyor.
-
Bulamıyorum. Şu an hayran kurgu yazmak dışında bir şey yapmıyorum desem pek yalan söylemiş olmam. Gerçi birkaç ortak hikâye projesi içinde yer alıyorum ama tamamen kendi kurduğum bir şeyi nedense yazmak konusunda yeterince cesur değilim. Yeteneğim yok dersem bunca yıllık yazılarımı çöpe atmış olacağımı düşündüğümden böyle söylemek doğru gelmiyor.
Aslında Öykü Seçkisi'ne katılmak hayalim ancak temalar geldiğinde donup kalıyorum. Temayı aklımda döndürüp durdukça da bir şey üretemiyorum.
-
Aslında anlatmak istediğiniz bir derdiniz olması gerekiyor. Sık sık gözlemleyin insanları, dinleyin, konuşun, kitap okuyun, film izleyin ve kendinizi okuduklarınızdan, izlediklerinizden farklı şeyler yapmaya zorlayın. Ama asıl önemli olan bir derdiniz olsun.
-
Hayatın lanet edecek nedenleriniz varsa, her gün gözünüzü açtığınızda rahatsız olduğunuz şeyler varsa.... İşte derdinizi anlatacağınız, yazmak isteyeceğiniz konu, o konudur o konulardır. Derdi olmayan yazamaz demek istemiyorum fakat derdi olan anlatmak ister. En sevdiğim yazarlara bakıyorum: Orwell, Huxley, Le Guin, Lem... Anlatmak istedikleri şeyler var. Rahatsızlık duydukları şeyler var. Yazdıkları, kaleme döktükleri şeyler hep bu rahatsızlıkları.
Derdin var, rahatsızlık duyduğun veyahut anlatmak istediğin şeyler de mi var fakat yine mi yazamıyorsun. Oku bolca oku, hayatı gözlemle, memnuniyetsizliklerini gözden geçir. İnsanların davranışlarını incele. Bolca yürü ve etrafına bak, dikkatini çeken biri mi var sana farklı mı gözüktü ; otur o insanı betimle... İşte yeni bi karakter oluşturdun bile.
-
Otobüste, işte, evde. Nerede olursa olsun gözlerimi kapatmam ve kendimi dünyadan soyutlamam yeterli oluyor. O an dinlenilen müziğin bile etkisi büyük. Görüntüler sahne sahne beliriyor zaten aklımda. Onları toparlamak da bana düşüyor. Bir bakmışım baş karakter ben oluvermişim, gözlerimi bambaşka bir yerde açıvermişim. Kafa yordukça aklına gelen konu da şekilleniyor tabi. Bazen yazmaya başlamadan önce kafamda kurduklarımı kağıda dökerim,planlarım, karakterleri analiz ederim, bazense buna ihtiyaç duymadan başlarım. Yazmaya başlayınca gerisi kendiliğinden akar zaten. Akla gelen konuların hayran olduğun, sevdiğin kitaplar ve filmlerden esinlenilmesi kadar da doğal bir şey yok bence.
-
Bulamıyorum. Şu an hayran kurgu yazmak dışında bir şey yapmıyorum desem pek yalan söylemiş olmam. Gerçi birkaç ortak hikâye projesi içinde yer alıyorum ama tamamen kendi kurduğum bir şeyi nedense yazmak konusunda yeterince cesur değilim. Yeteneğim yok dersem bunca yıllık yazılarımı çöpe atmış olacağımı düşündüğümden böyle söylemek doğru gelmiyor.
Aslında Öykü Seçkisi'ne katılmak hayalim ancak temalar geldiğinde donup kalıyorum. Temayı aklımda döndürüp durdukça da bir şey üretemiyorum.
Eğer bir masada 1 saati aşkın oturursanız ve kendinizi bu yazıyı yazmak için çaresiz bir hale getirirseniz bu sorunu aşarsınız. Çaresizlik insana ampulü bile buldurur ki bence bu sorun için ideal bir yöntem. Yazmaya başlayana kadar asla masa başından kalkmayın.İnşallah sonunda sıkılacaksınız ve istediğiniz sonuca ulaşacaksınız.
-
Arkadaşlar bir sorum olacak. Bu kadar kişi ve daha kim bilir kaç kişi hikaye yazıyorsunuz ve bunları ne için yazıyorsunuz onu anlamadım. Hani neden yazıyorsunuz demiyorum yazıyorsunuz ama bu hikayelere ne oluyor :)
Bu yorum bana çok ilginç geldi :)
Ben yazıyorum çünkü anlatacak bir hikayem var, okuyan bir iki kişi olurda eline sağlık derse ne alâ.
Hikaye konusu bulmak için bir teknik yok sanırım, hayal gücü ve ilham. Hikaye içinde olmalı yazarın.
Her yazarın ilham kaynağı ve yazma tekniği farklı tabi ama ben ilk önce güzel bir fikir bulup sonra ana karakteri yaratıyorum, zaman akışı olmadan bu karakterin başından geçebilecek ya da ilginç olacağını düşündüğüm olayları not ediyor ve sonrasında olayları birleştirecek detayları yazıyorum.
-
Bu soruya yanıt arayan insan çok okumuyordur kanımca. Çok okusun. O zaman anlayacaktır mühim olanın konu olmadığını. Hiçbir şey okumuyorsa Stephen King okusun, hem güzel kitaplar okumuş olur hem de alelade konulardan nasıl iyi kitaplar yazılır görür.
Bir kaçını örnek vermek istiyorum ne demek istediğimi anlamanız için:
Christine: İçine şeytan girmiş bir araba yeni sahibini de yanına katarak (kelimenin gerçek manasında) bir trafik canavarına dönüşür.
22/11/63: Bir ingilizce öğretmeni, arkadaşının lokantasının deposundaki geçitten geçmişe gidip Kennedy suikastini engellemeye çalışır.
Kubbe'nin Altında: Bir kasabanın üzerine bilinmeyen bir nedenden bir fanus iner, kasabanın dünya ile tüm ilişiği kesilir ve olaylar gelişir.
Cep: Cep telefonundan yayılan bir virüs yüzünden millet zombileşmeye başlar.
Tom Gordon'a Aşık Olan Kız: Ormanda yolunu kaybeden küçük bir kız, korkusuna yenik düşmemek için walkmaninin radyosundan beyzbol maçını dinler.
Vallahi şu kitapları özetlerken gülüyorum. Yahu bizim burun kıvırıp es geçtiğimiz konulardan adam kitap yazıp dünyanın dört bir yanında sattırıyor. Bazen sırf gıcıklığına yaptığını düşünüyorum. Sanki "ulan ben en dandik konudan bile dört başı mamur bir roman yazarım." diyormuş gibi geliyor.
Hasılı, konunun zerre önemi yok gözümde, siz okuyun, gözlemleyin, biriktirin ve bunlar üzerine düşünün yeter. İnsanı anlayın mesela, şöyle layıkıyla bir sohbet edin eşle dostla, dinleyin onları, sahi dinleyin ama. Sonra okuyun. Bunu söylemiştim sanırım. Okuyun yine de. İyi kötü ne bulursanız. İyiyse niye iyi, kötüyse niye kötü bir düşünün. Ve allah aşkına "bu konuları nereden buluyorsunuz" gibi sorular da sormayın.
-
Bülent Bey'e büyük oranda katılmakla birlikte, iyi bir konunun tamamen önemsiz olmadığı kanısındayım. Ha en önemli şey değil tabii, orası kesin.
Zaten bu, sorunun anlamsızlığını değiştirmiyor. Cem Yılmaz'ın Bir Tat Bir Doku gösterisinde "esprilerinizi nereden buluyorsunuz?" sorusunu soranlarla ilgili ufak bir kısım var, bir bakın derim oraya. Aşağı yukarı aynı şey çünkü. :D
Not: Bu arada örneğin Christine'in konusu epey güzel bence. Çok yaratıcı. :D
-
Le Guin'in Kadınlar Rüyalar Ejderhalar isimli kitabındaki "Bu Fikirler Aklınıza Nereden Geliyor?" isimli denemedeki bir bölümü alıntılamak istiyorum. Le Guin, bu konudaki en açıklayıcı yorumu yapmış sanıyorum.
"Hemen her zaman soru gayet ciddidir ; soran gerçekten öğrenmek ister.
Sorunun yanıtlanamaz olmasının nedeni ise, kurmacanın yazılışı üzerine en az iki yanlış anlayış, iki efsane barındırmasıdır sanırım.
Birinci efsane: Yazar olmanın bir püf noktası vardır. O püf noktasını bir öğrenirseniz, hemen yazar olursunuz; püf noktası fikirlerin nereden geldiği olabilir.
İkinci efsane: Öyküler fikirlerden başlar; öykünün kaynağı fikirdir."
"Birinci efsaneden elimden geldiğince çabuk kurtulacağım. Aranan "püf noktası", beceridir. Eğer bir şeyin nasıl yapıldığını bilmiyorsanız, bu şeyi yapanlar size sihirbaz gibi, ulaşılmaz sırların sahibi gibi gelebilir. Hayli basit bir sanatta, diyelim turta yapımında hemen hiç şaşmaksızın iyi sonuçlar sağlayabilen, yönteme dair bazı öğretilebilir "püf noktaları" vardır; ancak ev işleri, piyano çalmak, elbise dikmek ya da öykü yazmak gibi karmaşık sanatlarda kimi öğretilebilir kimiyse öğretilemez olan o kadar çok teknik, beceri, yöntem seçeneği, değişken, o kadar çok "püf noktası" vardır ki bu sanatları ancak yöntemli, yinelenen, uzun bir pratikle öğrenebilirsiniz- kısacası çalışmakla"
"Püf noktaları konusunda bu kadar yeter. Fikirlere gelelim.
"Fikir" sözcüğü üzerinde düşündükçe, ne anlama geldiği konusunda daha az fikrim oluyor. Yazarların şöyle şeyler söylediği vakidir: "Bu aklıma bir fikir getirdi.", ya da "Bu öykünün fikri aklıma New Jersey'deki bir otelde yemekten zehirlendiğim zaman geldi." Sanırım burada, "fikir" sözcüğü, yazıldığı zaman öykü haline gelen o karmaşık, karanlık, anlaşılamayan kavrayış ve oluşum sürecini anlatmak için bir tür şifre olarak kullanılıyor. Bu süreç, anlaşılabilir düşünceler olmak anlamında fikirler içermeyebilir; hatta sözcükler bile içermeyebilir. Burada söz konusu olan ruhsal durum,tınılar, anlık zihinsel fark edişleri, sesler, duygular, tasavvurlar, düşler, herhangi bir şey olabilir. Her yazarda farklı olabildiği gibi, pek çoğumuzda her defasında da farklı tezahür edebilir. Hakkında konuşmak son gerece güç, çünkü böyle süreçleri tanımlayabileceğimiz pek az terim var elimizde."
-
Ben bulmuyorum o beni buluyor; sonra da kurtulamıyorum.
Dışarıda bir yerlerde, dergilerin arasında, ucuz korku filmlerinde, küçük bir çocuğun inatçı çabasında karşıma çıkıyor. Kendi kendine birikiyor, toplanıyor ve bir bakmışım her şey yazıya dökülmeye hazır bir şekilde masamda beni bekliyor.
Bulmak için arama. Bırak kendi gelsin. Hannibal Lecter'dan alıntı yapayım.
"Kurbanı ürkütme yoksa pişirdiğinde eti lezzetsiz olur." :) Böyle bir şeydi sanırım.
-
Uçsuz bucaksız dünyalar, karakterler, onların hikayeleri sizlerin onları keşfetmenizi bekliyor.
-
Bulamıyorum diye başlayan mesajımın ardından konu hakkında bayağı düşündüm. Aslında oturduğum zaman bir girş yapabiliyorum, ortam oluşuyor, bana lazım olan tek şey konu. Doğaçlama yazmaya kalkınca nedense beceremeyecekmişim gibi geliyor ama ayrıntıların yazarken çıkacağı gerçeğini hep gözardı ediyorum.
Ursula Leguin güzel şeyler söylemiş, cidden bunun bir püf noktası yok galiba; herkes kendi formülünü kendi buluyor.
Özgün kurgu konusunda biraz cesaretlenmeliyim aslında. :)
Bulamıyorum. Şu an hayran kurgu yazmak dışında bir şey yapmıyorum desem pek yalan söylemiş olmam. Gerçi birkaç ortak hikâye projesi içinde yer alıyorum ama tamamen kendi kurduğum bir şeyi nedense yazmak konusunda yeterince cesur değilim. Yeteneğim yok dersem bunca yıllık yazılarımı çöpe atmış olacağımı düşündüğümden böyle söylemek doğru gelmiyor.
Aslında Öykü Seçkisi'ne katılmak hayalim ancak temalar geldiğinde donup kalıyorum. Temayı aklımda döndürüp durdukça da bir şey üretemiyorum.
Eğer bir masada 1 saati aşkın oturursanız ve kendinizi bu yazıyı yazmak için çaresiz bir hale getirirseniz bu sorunu aşarsınız. Çaresizlik insana ampulü bile buldurur ki bence bu sorun için ideal bir yöntem. Yazmaya başlayana kadar asla masa başından kalkmayın.İnşallah sonunda sıkılacaksınız ve istediğiniz sonuca ulaşacaksınız.
Benim sorunum da zaten bu aslında, bu şekilde zorlayınca çıkmıyor, önceden kurmuş olmam gerekiyor. Ama sanırım bu biraz tembellik. İnternetten ve televizyondan eli ayağı çekip, klavyenin başına geçip yeni dünyalara kapı açmak lazım aslında...
-
Ben rp yaparak başlıyorum direk ama önce basit hatlı bir senaryo yer mekan tasarımları ve haritalar ve tabikide zar. Yazmak oyun gibi oluyor kendi kendime oynadığım. Kahraman başarılı mı olacak nereden gidecek, kimlerle diyaloğa girecek hepsini zarlar belirliyor. Hatta ara sıra ulen keşke zar iyi geleydi şimdi kahramanımı buradan mantık yoluyla nasıl çıkarıcam dediğim çok olmuştur.
-
Aslında benim aklıma aniden bir imge geliyor onu geliştirip bir şeyler ekleyerek bir hikaye oluşturuyorum ya da uzanıyorum ve gözlerimi kapatıp saatlerce bir şeyler düşünüp onu geliştiriyorum. Ama sonuç olarak çoğunu beğenmem bulduğum konuların. Nadirdir beğenip yazdıklarım. Gerçi o yazdıklarımı da sonra beğenmem... Mükemmeliyetçi olmak bazen(!) zorlaştırıyor konu bulmayı ve yazdıklarını beğenmeyi. Aslında buluyorsun da uygun gelmiyor işte... Garip, tuhaf, değişik bir şeymiş ya hu...
-
Cevaplarınız gerçekten harika hepsi birbirinden özel bir kaynak. Soruyu soran arkadaş gerçekten tam benim için sormuşta diyebilirim. Çok merak ediyordum nasıl olduğunu. Gerçekten çok okumama rağmen ben konuyu bulduğumda malesef başka bir kitapta o konuya benzer buluyorum ve vazgeçiyorum. Açıkçası düşündükçe mutlaka benzerleri karşıma çıkıyor ve sonunda tüm fikirler çöpe gidiyor. Benzersiz olsun diye uğraşırken de kesinlikle konu bulamıyorum. Sanırım benim sorunumda bu olsa gerek. Yazmayı çok isteyip yazamamak, kalemi heyecanla alıp boş bir sayfanın üzerine tekrar bırakmak, umarım bu döngüyü bir gün kırabilirim. :(
-
Cevaplarınız gerçekten harika hepsi birbirinden özel bir kaynak. Soruyu soran arkadaş gerçekten tam benim için sormuşta diyebilirim. Çok merak ediyordum nasıl olduğunu. Gerçekten çok okumama rağmen ben konuyu bulduğumda malesef başka bir kitapta o konuya benzer buluyorum ve vazgeçiyorum. Açıkçası düşündükçe mutlaka benzerleri karşıma çıkıyor ve sonunda tüm fikirler çöpe gidiyor. Benzersiz olsun diye uğraşırken de kesinlikle konu bulamıyorum. Sanırım benim sorunumda bu olsa gerek. Yazmayı çok isteyip yazamamak, kalemi heyecanla alıp boş bir sayfanın üzerine tekrar bırakmak, umarım bu döngüyü bir gün kırabilirim. :(
O döngüyü kırmak için belki işinize yarayabilecek bir taktik; zaten yazılmış olan bir konuyu alıp farklı bir şekilde yazmayı deneyin bir kerelik. Yazarken doğal bir tepki olarak bildiğiniz şeyleri değiştirmek, kendinize göre şeyler ekleyip çıkarmak isteyeceksiniz ve sonuçta aynı hikaye bile çıksa içinde sizden bir şeyler olacak. Bu belki konunun orjinalliği kadar nasıl işlendiğinin de önemli olduğunu hatırlatıp ilham verebilir.
Tabi vermeyebilir de.
-
Teşekkür ederim tavsiyeniz için. :) Bunu en kısa sürede deneyeceğim. Umarım işime yarar. :)
-
Bence konu bulunmaz. Konu kendiliğinden gelir zaten, daha doğrusu konu diye bir şey yoktur. Konu sahnede oynanacak oyunu izleyene aktarmak için gereken kostüm, süs, dekordan başka bir şey değildir. O sahnede bir senaryo yoksa, dekor hiçbir anlam ifade etmez.
Bu nedenle konu diye bir şey olduğunu düşünmüyorum. Bir fikir anlatmak istersiniz, bu fikrin ana hatları, zihnimizde oluşan sanal şekli üzerine konuyu mala ve harç ile resmen kaplarsınız.
Yani fikirsiz konu olmaz, olmamalıdır zaten. Olmuş, yaratılmışsa bile hissettirir kalitesizliğini ve suniliğini. Fikir yoksa, o konu boş lakırtıdan başka bir şey olmaz.
Hakeza fikir varsa, zaten konu aramak zorunda kalınmaz. Konu zaten kendiliğinden ortaya çıkar. Bir ev yapmaya niyetlenirsen, evin nasıl bir şekilde olması gerektiğini, kuracağın arsanın nasıl bir ev yapmaya müsait olduğunu da bilirsin. Atıyorum, makinelerin çok fazla kullanımının insanlığa zararını işleyecek bir insan konu aramakta sıkıntı çekmez zaten.
Kalıp mevcuttur. Önemli olan o kalıbı nasıl sıvayıp, nasıl renklendirip cazibeli bir hale getireceğiniz olacaktır. İyi bir yazar bu konuda sıkıntı çekmez zaten, çünkü safi yazma yeteneği gereklidir o noktadan sonra.
Ha... İlla bu soruya cevap istiyorsanız, vereceğim cevap şudur; Fikir bulun, fikir edinin, bir şeyler anlatmaya çalışın, insanlara bir fikri ifade etmeye çalışın. Belki, insanları uyarın, insanların çevresinde olan biten ama görmedikleri güzel ve zevkli şeylere ve bunun garipliğine dikkat çekin. Gibi gibi...
Fikir herkesin düşünce yapısına ve hayal gücüne göre değişir. Ancak tatminkar bir konunun ana unsuru, yegane unsuru fikirden geçer. Yazarın inandığı bir fikir.
-
Bence de konu kendiliğinden geliyor. Nasıl bir konu bulsam diye düşündüğümde ya da bir yerlerde araştırma yaptığımda bir şey bulamıyorum. Ama bazen aklıma bir fikir geliyor işte. İşte o zaman o fikri unutmadan hemen not almak önemli.
Bazen de bir şeyi izler veya okurken küçük bir ayrıntı tamamen farklı bir eserin temel fikrini aklıma düşürüyor. Bunu çok yaşadım.
Bir başka durum da bilimkurgu yazanlar için. Eğer bilim yeterince takip ediyorsanız, aklınıza kendiliğinden bazı bilimkurgu fikirleri geliyor.