Kayıp Rıhtım Arşiv Forum
Kurgu Güncesi => Tartışma Platformu => Konuyu başlatan: Vega - 01 Nisan 2011, 16:44:42
-
Sizce anlatım tarzı nasıl olmalıdır bir kitapta?
Yüzüklerin Efendisi gibi epik ama karakterlerin derinliklerine inmeden ve ağır mı? :fight:
Ejderha Mızrağı gibi karışık ama bir o kadar da akıcı mı?
Harry Potter gibi üçüncü tekil şahısın anlatmasına rağmen ana karakterin tüm duygularını düşüncelerini hissedebileceğiniz samimi mi?
Unutulmuş Diyarlar gibi akıcı ve bol canavar kesmeli mi? :gobelin:
Görüşlerinizi bekliyorum. :)
-
Anlatım tarzı olarak ele alırsak;Unutulmuş Diyarlar diyeceğim.Sade.Dövüş anları ince iş.Düz bir akıcılığı var.Ağır ve karmaşık değil.Yok onlar kötü müdür?Asla. Sadece kendi görüşüm.
-
Yüzüklerin Efendisi derim ben.
-
Bir anket olarak algılamayın bunu :) Başka kitaplardan da örnek gösterebilirsiniz elbette.
-
Ejderha Mızrağı benim açımdan bakılınca bariz bir eksiklik. Henüz okuyamadım. En kısa zamanda alıp okumayı planlıyorum-derslerden vakit bulunca- Diğerleri arasından Yüzüklerin Efendisi diyorum. Harry Potter'da inanılmaz güzel bir anlatım tarzı var ama Yüzüklerin Efendisi'nin -senin de dediğin gibi- o epik havası daha basıyor.
-
Türk usulü, hepsinden yüzer gram karıştır sen.
Unutulmuş Diyarlar, bence aksiyon sahneleri konusunda çok başarılı bunda yazarın kabadayı olması çok büyük bir önem teşkil ediyor, fakat pek çoklarının dirizit diye andığı baş kahramanımızın üzerinde fazla yoğunlaşılmış olması eksi bir değer.
Harry Potter, bence gayet hoş bir eser fakat aşırı derecede esinlenmede bulunmuş yazarımız, kurgusu ve evreni o kadar orjinal olmasa da anlatımı ve her insanın yaşadığı bir ilkokul deneyimini büyücülük okulu şeklinde ilgi çekici ve insanı sıkmayacağını düşündüğümüz bir okul şeklinde yazması okuyucuyu çekiyor.
Ejderha Mızrağı, eğlenceli, orjinal bir kurgu barındıran bir evren, Krynn'daki olaylara daha önce rastladığımı sanmıyorum ve her karakter çok güzel ne fazla derin ne fazla yüzeysel bir biçimde işlenerek bizlere sunulduğu için olsa gerek onlara karşı bir sempati, ve her an süren bir gizemleri çözme dürtüsü hissediyoruz. Gerçekten çok hoş bir anlatım tarzı var.
Yüzüklerin Efendisi hakkında bir şeyler söylemeye gerek var mı ki? Tolkien kelimeleri öyle ustalıkla kullanıyor ki hem kurguya bağlanıyor hem de her tasviri gözlerimizde canlandırabildiğimiz kadar kendimizden ufak da olsa bir şeyler katabiliyoruz. Tolkien ustalığı tartışılmaz -her ne kadar forumumuzda arada bir tartışılmaya çalışılsa da- diye düşünüyorum.
Kısaca, en başta söylediğim gibi. Hepsinden yüzer gram. :)
-
Bir anket olarak algılamayın bunu :) Başka kitaplardan da örnek gösterebilirsiniz elbette.
Bende öyle yapacağım, zaten Ejderha Mızrağı'nı ve Unutulmuş Diyarlar'ı hiç okumadım ve vereceğim örnek de Yüzüklerin Efendisinden veya Heri Potırdan olmayacak :P, ancak kesinlikle taptığım bir anlatım şekli olarak Ursula K. Le Guin'in Yanılsamalar Kenti'ni örnek verebilirm (Ursula' nın her kitabı ayrı bir örnek aslında ama, daha okumam gereken çok kitabı var). Yanılsamalar Kenti'nde öncelikle başlangıç zaten öyle bir merak uyandırıyordu ki en başından kitaba tutulmak kaçınılmaz. Karakterlerse oldukça özgün tasarlanmış ve her birinin ayrı bir yeteneği, kendine has bi özelliği var. Bunun yanında karakterlerin geçmişinin gizli kalışı ve ancak ilerleyen bölümlerde onların geçmişine inebilmemiz oldukça heyecan vericiydi. Ayrıca sadece Yanılsamalar Kenti'nde değil, diğer kitaplarında da bulabileceğimiz bir özellik karakterler nasıl olursa olsun hepsi öyle güzel betimleniyor ki kötü, iyi, normal farketmez her karakterde kendimize ait bir gerçeklik bir bağlantı buluruz ve bu da en sevdiğim kısmı oluşturuyor ve daha nice güzellikler... :)
-
Hermann Hesse'nin anlatımının bir tanımını yapabilseydim açıklayacaktım.
-
Bir benzerlik var gibi, değil mi?
http://www.kayiprihtim.org/forum/fantazyada-dil-ve-anlatim-bicimleri-t9057.0.html (http://www.kayiprihtim.org/forum/fantazyada-dil-ve-anlatim-bicimleri-t9057.0.html)
-
Afedersin Fırtınakıran, herhangi bir arama yapmadım konuyu açarken. İstersen kilitleyebilirsin. :)
-
Ben Dan Brown'un tarzını çok seviyorum. Olaya devam eden karaktere geçiyor devamlı. Sınır yok, hep yeni karakterlerden başlayabiliyor. Kapıdaki bekçinin bile biraz geçmişine gidiyor. Ben bunu çok seviyorum. . . :)
-
Ben genellikle 3. tekil şahıs anlatımları (ama bir yandan da sadece ana karakterin yaşadıklarını anlatan tarzı) seviyorum. Bunun için Harry Potter en iyi örnek olur. 3. tekil şahıs ama sadece Harry nin duyguları ve yaşadıkları var. Arada Voldy'den bahsedilince anlatış tarzını hemen değiştiriyor Rowling...
Ejderha Mızrağı'nda da 3. tekil şahıs var. Ama orda bütün karakterlerin duyguları ve düşünceleri araya giriyor. Eğer yazarlar usta olmasaydı içinden çıkılmayacak kadar karışırdı durum. Ben şahsen tek bi karaktere odaklanan anlatımları daha çok beğeniyorum.
Birde 1. tekil şahıs var ki en güzel örneği bence Açlık Oyunları'dır. Günümüz popüler kültüründe yazarlar bayılıyorlar vampirlere, kurt adamlara, meleklere aşık olan zavallı genç kızların ağzından yazmaya... Gece Evi'ni okurken ne güldüm ne güldüm ..(siz siz olun okumayın panpalar, 12 kitap olucakmış diyolar zaten.neyse)
Yani en son diyeceğim, Harry Potter yalın ve Harry-odaklı anlatımıyla benim bir numaram.