Giriş
Rüzgar serin esmekteydi, havada yağmur kokusu vardı. Atların dövdüğü kurak topraktan dışarıya böcekler fışkırıyordu. Küçük canlılar kendilerini nallardan koruyacak bir yerlere saklanmak için kaçıştırıyorlardı. Rüzgar ıslık çalarcasına bir ses çıkartarak
Gardan Bardın'ın pelerinini havada dans ettirdi. Adam ürperdi. Bu havanın soğukluğunun ve rüzgarin etkisiyle havalanan pelerinin koruduğu bedeninin bir bölümünün açıkta kalması ve yine orayı bu lanet havanın dondurması ile alakalıydı.
''
Orada duranlar kimler?'' diye sordu Nolastion. Küçük ve bir o kadar narin olan parmaklarıyla, sol çaprazlarında duran dağın zirvesindeki bineklerin üstünde bekleyen kel kafalı askerleri göstererek.
''
Moesta'lar diye ,'' yanıtladı keskinlikle, arkalardan atını ön tarafa doğru sürmüş olan
Wildar Vom.
Gondebarg ordusuna verdiği emeklerin listesi yapılsa tüm dünyayı en az iki kere dolaşırdı. Kahverengi gözlerini, yine kahverengi saçları tamamlıyordu. Keçi sakalı gençliğinden beridir favorisiydi, ki, yaklaşık yirmi senedir keçi sakalı ile dolaşınca; ordu içindekilerde dahil olmak üzere, herkes ona ''
Keçi Wildar'' diye hitap eder olmuştu. 'Keçi' lakabını o da çok seviyor olsa ki, kahverengi beygirinin adını 'Keçi' koymuştu zamanında.
''
Binekleri biraz fazla garipmiş,'' diye devam etti
Nolastion Conkon. Yolculuk herkesi yormuştu, en çok yorulan ise ordunun en zayıf ve en küçük halkasını oluşturan Nolastion'du. Yaşı olsa olsa on yedi civarlarıydı, bedeni orduda bulunan diğer askerler ile karşılaştırıldığında çelimsizdi. Bedenine, aklına, kollarına ve bacaklarına şekil vermesi için Wildar tarafından yetiştirilecekti. Lakin şimdiye kadar Keçi ile doğru düzgün bir muhabbet içersine girememişti, daha doğrusu kimse ile girememişti. Adamın kulakları ağır işitiyordu. Rivayet edilirdi ki Wildar'ın dört kuşak önce yaşayan büyükbabası
Movdem Vom cüceler ile verilen savaşlar esnasında, cücelerin kutsal boruları tarafından çalınan şarkılar yüzünden sağır kalmış. İnsan ordularının büyük bölümü sağır olmuş, bir bölümü de
Bomendum Devleti sınırlarında katledilmiş. Movdem Vom'dan kalan '
sağırlık' mirası, oğullarına '
az duyma' olarak devretmiş.
Atlarını neşeyle koşturarak yanlarından geçen Jongard ve Rovendarg'ın çıkarttığı seslerden cesaret alarak az biraz önce söylediklerini tekrar etti Nolastion.
''
Binekleri biraz fazla garipmiş.'' Wildar bu kez yine keskinlikle cevapladı.
''
Ah! Beyaz kurtlar, Moesta'lar atları sevmezler ve at binenlerden nefret ederler. Bineklerine dostça görünmek için saçlarını keserler. Onlar Moesta Muhafızları, sınırlarını gözlüyorlar. Sınırlarını parçalayışımızı göremediler!'' Muhafızlara bakarak gülümsemesini gönderdi, bu alaycı bir gülümsemeydi.