Kayıp Rıhtım Arşiv Forum
Oyun Masası => FRP Arşivleri => Dipsiz Konak => Unutulmuş Diyarlar - Kış => Konuyu başlatan: Baal Adramelech - 19 Mart 2010, 20:22:54
-
Güzel... dedi ses. Doğru olanı yaptın Darius. En doğru olanı yaptın. Kanını akıttılar, sende öyle. İçinden geleni yapmaya devam et böyle dostum.
Darius ailesinin uzun zaman önce terk ettiği evin üst katındaki kütüphane olan oda da oturuyor ve yaptığı şeyi düşünüyordu. Bir yandan önündeki kitapları kurcalıyordu. Aradığı şeyi nihayet buldu.
"...Luskan'da ki büyücülük kulesi, kurulduğundan beridir büyücüler tarafından ziyaret edilmekte ve yüzlerce dilden çevirisi yapılmış kitaplarla pek çok Kılıç Sahili şehrinden daha korkunç bir Büyücülük kütüphanesine ev sahipliği yapmaktadır..."
-
"Yapmaktaydı..." diye düzeltti kitabı. "Luskan yıkılmadan önce..."
Büyücü ayağa kalkıp kütüphanenin rafları arasında turlamaya başladı. Madem Abdur onu bulacaktı, hazırlanmalıydı. Her ne kadar Abdur'un uşaklarını kolaylıkla alt etse de, liderleri çetin ceviz çıkabilirdi.
"Hiç bir düşmanı küçümseme, hiç bir zaferi büyütme" derdi eski komşuları Fiddle Bingleborth. O da öyle yapacaktı. Bunun için de öncelikle Luskan'a gidip hazırlanacaktı. Luskan yıkıntılarının arasında işine yarar birşeyler çıkar mıydı, o ayrı bir soruydu.
Büyücü az önce okuduğu kitabı yerine kaldırıp eşylarını toplamaya başladı. Büyücülük malzemelerini kemerine astı. Parşömenleri ve büyü kitabını çantasına tıktı. Yolculuk için gerekli eşyaları da yanına alan büyücü, masanın üzerinde uslu uslu duran hançerin yanına gitti.
Hançeri kavrayan büyücü az önce şehirde olanların sorumlusunun o mu yoksa hançer mi olduğundan emin değildi. Ama şundan emindi ki, bu hançerde bir gariplik vardı.
"Nesin sen?" diye mırıldandı hançere ama en çok da kendi kendine.
-
Senin aradığın şey, içindeki cesaret ve inanmaya korktuğun doğrular, dedi hançer. Fısıltı gibiydi, sanki rüzgarın sesiydi. Ancak yine de anlaşılırdı ve hükmediciydi.
-
Hançeri evin bodrumundaki eski bir sunağın üstündeki büyülü bir kutudan almıştı. Hançeri almak için sunağa kendi kanını dökmüştü. Tüm bunlardan sonra hançerin lanetli olması onu şaşırtmamıştı. Üzerindeki semboller ve eline aldığında hissettiği muhteşem hisle beraber, hançerin konuşuyor olmasına pek de şaşmamak gerekti. Yine de konuşan, hatta emreden bir hançer, Darius'u sadece şaşırtmıyordu, onu fazlasıyla korkutuyordu da.
"Seni elde etmek için kanımı verdim. Sen ve ben, bir bütünüz. Senin amacın ne bilmiyorum ama benim amacıma yardımcı olacağını biliyorum."
Büyücü çantasını aldı ve evin kapısını açtı. Luskan'a doğru uzun bir yolculuk onu bekliyordu.
-
Elbette. Kanının koruyucusuyum yüzyıllardır, elbette.
Evden çıktığında, kuzeyden gelen bazı bulutların ortamı karartmaya başladığını fark etti. Gece oluyordu.
-
Gecenin karanlığında Luskan'a yaya bir şekilde yolculuk etmeye hiç niyeti yoktu, hele hele tek başına.
Uygun bir gemi bulmak için limana gitti.
-
Limanda pek çok gemi yoktu, zaten uzun zamandır gezinen gemi sayıları baya azalmıştı. Ancak orta boyda sayılabilecek bir gemi duruyordu. Yasak olsa da, korsan gemisi olduğu belliydi ve Darius biliyordu ki, Korsanlar iyi bir paraya işini yapabilirlerdi.
-
Darius güvertede etrafı temizleyen, ancak öncelikle kendisinin temizlenmesi gereken bir tayfaya doğru seslendi;
"Kaptanınızı görmek istiyorum!"
-
Adamlardan bir tanesi içeriye doğru, anlamadığın bir dilde bağırdı. Bir adam çıktı ve güverteden baktı.
Bir seksen boylarında, çekik gözlü ve sarı tenli, gözünde bir yaraya sahip adamdı. Seni uzun uzun süzdü ve ağzından kelimeler tane tane çıktı. "Gecenin bu ürpertici saatlerinde beni rahatsız ediyorsan, gerçekten önemli olmalı."
-
Büyücü gemiye yaklaşmaya başladı.
"Para senin için önemli olduğuna göre, bir problem yok sanırım?"
Para kesesini kaldırıp gösterdi.
"Beni Luskan'a götürebilecek bir gemiye ihtiyacım var."
Bu kanun kaçaklarıyla beraber yolculuk yapmak pek hoşuna gitmiyordu. Ama bugünlerde, hangi yolculuk güvenliydi ki?
-
"Bir kese altınla seni kuzeye götürebilir miyim sence? Bir kese-" o anda sustu. Gözleri cüppene kenetlendi. Hançerinin, nasıl olduğunu bilmesen de, sapı cüppenin önünden çıkmıştı. Değerli taşlar ve altın kaplamalı hançerine bakakalmıştı. "-altına olmaz ancak, o hançer karşılığında anlaşabiliriz."
-
Darius gülümsedi.
"O zaman hançeri alacaksın. Ama bu hançer bana ailemden son kalan şey. O yüzden izin ver, yolculuk boyunca yanımda taşıyayım. Luskan'a iner inmez, ödemen yapılacak."
Elini hançerin üzerine koydu.
-
Planını beğendim Darius. dedi Hançer, zihnini okumuşcasına.
"Pekala. Dediğin gibi olsun. Yola hemen çıkıyoruz o halde." dedi ve tayfalarına senin anlamadığın bir dilde seslendi. Büyük ihtimalle doğulu dillerden biriydi bu.
-
Büyücü gemiye bindi ve gemiyi hazırlamak için koşuşturan tayfalara ayak bağı olmamaya dikkat etti. Yolculuk boyunca güvertede durmayı düşünmüyordu.
"Dinlenebileceğim ve rahatsız edilmeyeceğim bir kamaranız var mı?"
-
Kaptan kafasını salladı.
"Alta doğru ikinci kata in. Romları sakladığımız oda uygun gibi geliyor. Eh, tabi romları bitirmediğin sürece."
-
Darius kaptana başıyla selam verdi ve kendisine söylenen yere indi. Romların bulunduğu bir odadan pek bir beklentisi yoktu zaten büyücünün. Üzerine oturabileceği bir fıçı buldu ve büyü kitabını çalışmaya başladı.
-
Darius birden bira kafasında büyük bir ağrı ile uyandı. Kafasında fısıltılar dolaşıyordu.
Nihayet uyandın. Bir şeyler ters gidiyor, ne olduğunu anlamadım ama çığlıklar ve acı hissettim.
Odanın kapısı bile açılmamıştı ancak Darius garip bir sessizliği fark etti.
-
Ben nasıl bayıld- Neyse.
Hançerle konuşmayı bırakan Darius ayağa kalkıp üstünü silkti. Ne güvertedeki bağırışmalar, ne de denizin gemiyi döverken çıkan dalga sesleri, hiç bir şey yoktu. Bu işte bir gariplik vardı.
Bulunduğu odanın kapısına dayandı ve gözlerini kapattı. Bulunduğu odanın döşemelerini, dayandığı kapının sertliğini, soluduğu havanın rutubetini ve tüm bu fiziksel öğeleri saran büyüsel enerjiyi hissetmeye çalıştı.
*Arcana Check*
-
Her yerde, garip, ruhsal veya tanrısal bir güç vardı. Her yerde.
Dışarıda hiç adam sesi, hatta kapının altından gelmesi gereken horultular yoktu evet. Ancak gemi garip bir şekilde sarsılıyor ve fırtınanın sesi bolca geliyordu. Yine de garip bir şekilde dalganın çarpışları duyulmuyordu.
-
Sen de hissettin mi? dedi hançere telepatik olarak. Sağ elinde tuttuğu hançeri iyice kavradı ve yavaşça kapıyı açtı. Her ne oluyorsa ya da her ne olmuşsa, sıranın ona gelmesini beklemeyecekti.
-
Çok büyük. Kendimi korumak üzere susacağım... Çok yardımım gerekirse bana gücünden ver, kanını akıt...
Kapının ardında hiç bir şey yoktu. Hamaklar bomboştu.
-
Bu hiç de iyiye işaret değil diye düşündü kendi kendine. Hamaklar cesetlerle dolu olsaydı, en azından ölümle karşı karşıya olacağını bilecekti. Ancak şu anda koca bir bilinmezlikle karşı karşıyaydı ve çoğu kitapta binlerce defa yazıldığı üzere, insan bilmediği şeyden korkardı.
Göze çarpan herhangi birşey var mı diye dikkatli bir şekilde gemiyi araştırmaya devam etti.
-
Oda da pek bir şey yoktu, sanki adamlar güverteye çıkmış gibiydiler. Çünkü kılıçlar ve diğer eşyaları da mevcut değildi.
-
Darius güverteye çıkan merdivenlerin başına geldiğinde duraksadı. Bu gergin havadan nefret ediyordu.
Tanrılardan beni duyan varsa, gerçekten yardımınıza ihtiyacım var diye düşündü kendi kendine. Derin bir nefes aldı ve güverteye çıktı.
-
Gemi sahile çıkmış, alt kısmı tamamen parçalanmıştı. Arkasında bıraktığı kayalıklarla parçalanmış olmalıydı. İşin garibi güvertede veya sahilde hiç bir kimse veya iz yoktu. Sahil sağa ve sola devam ediyordu.. Sol tarafta azda olsa, ufukta biraz ışık vardı.
Fırtına devam ediyor ve yağmur manyak gibi yağmaya devam ediyordu.
-
Sahile çıkan büyücü etrafına bakındı. Kumsalda hiç bir iz yoktu. Gemiden kurtulmamışlarsa, nereye gitmişlerdi? Kafasını salladı ve araştırmalarına devam etti. Sahilin sol kısmında hafif bir ışık vardı, ne olduğunu buradan kestirmek güçtü. Yağmur yüzünden sırımsıklam olan Darius sol tarafa doğru ilerlemeye başladı.
İçimde çok kötü bir his var ama...
-
Fırtına yüzünden topallaya sahilde ilerledi ve en sonunda bir uçurumun kenarına geldi. Ormanın içinden dolaşıp ilerledi ve bir küçük köye denk geldi. Köy, iki büyük uçurumun ve kayalığın ortasındaki orta boy bir sahilin yanına kurulmuştu. Büyük değildi, ondan fazla ev yoktu. Ancak bir hanın tabelası fırtına ile deli gibi sallanıyordu.
Yağmur şiddetini arttırdı.
-
Fazla düşünmeden hana doğru yöneldi. Eğer kurtulan varsa bu handa olmalıydı. Hem yağmurda daha fazla ıslanmak istemiyordu.
Hanın şiddetle sallanan tabelasına bakıp hanın adını öğrendikten sonra içeriye girdi.
-
'Islak Yolcu Hanı'
Han tamamen boş sayılırdı. Hancı orada duruyor ve somurtkan bir suratla uyumak üzere gibi gözüküyordu. Senden başka iki kişi daha vardı handa. Ve onlarda buranın yerlisi gibi gözükmüyorlardı. Sohbet eden bir kadın ve bir erkek.
-
Islak Yolcu Hanı... Ne kadar uygun ama...
Büyücü diğer iki kişinin yakınında bir masaya oturdu ve hancının sipariş almak üzere gelmesini bekledi. En azından öyle gözüktü, asıl amacı masadakilerin konuşmalarını dinlemekti.
-
"Ne yapacağız? Burada mahsur kaldık. Pek tekin değil." dedi kadın. Ancak sen adamın cevabını duymadan hancı geldi. "Oda mı istiyorsun yolcu?" diye mırıldandı.
Mekan oldukça loştu. Korkunç sayılabilecek kadar eski tahtalara sahipti ve aşınıyordu. yer yer yağmur damlaları damdan akıyordu.
-
"Ben..."
Büyücünün dikkati dağılmıştı. Duyduğu kadarıyla yan masadakiler de kendisi gibi burada yabancıydı.
"Ben.. içecek birşeyler istiyorum, lütfen. Ve birşey soracağım."
Öne doğru eğildi ve sesini alçaltarak sordu;
"Burası tam olarak neresi?"
-
"Innport Mouth Limanı. Eskiden uğrak bir yerdi.. Bira getiriyorum o halde?" dedi ve geri dönüp sana bira getirdi. "Çok soru sormayın. Konuşmayı seven insanlar değiliz." Sanki zorla konuşuyor gibi çıkıyordu sesler ağzından.
-
"Innsport Mouth... Kılıç Sahili kıyısındayız değil mi?"
Büyücüye öyle gelmişti ki, han sahibinin pek konuşmamasının sebebi kendisinin pek konuşkan olmaması değildi. Bu limanda ters giden birşeyler vardı.
-
"Hayır, Arc adasındasınız. Kılıç sahilinin oldukça doğusunda kalıyor." diye mırıldandı. Bu sırada şiddetlenen fırtına yüzünden kapı aralandı ve soğuk hava içeriye girdi.
-
"Arc adası... "
Bu Darius'un hiç hoşuna gitmemişti. Hiç bilmediği bir yerde, tek başınaydı. Ve içinde, henüz adlandıramadığı garip bir his vardı.
"Peki sahile vuran gemiden kurtulan birileri buraya geldi mi?"
Büyücü etrafına bakınınca, cevabı bulmuş oldu. Sahi, bu da başka bir gariplik değil miydi?
"Hem...han neden bu kadar boş?"
-
"Hayır." dedi ilk sorusuna, ikinci soruya ise "Spellplague sonrası kasaba unutuldu." dedi. Daha konuşmak istemediğini belli edercesine arkasına dönüp, hanın arka kapısından dışarıya çıktı. Bu sırada Darius, adamın, masasının üzerine bir oda anahtarı bıraktığını fark etti. Burada kalmaktan başka çaren yoktu ve hancı bunu gayet iyi biliyor gibiydi.
-
"Geleli bir saat olmadı ve burdan nefret etmeye başladım." diye düşündü Darius anahtarı cebine atarken. Bu yer ya da olanlar hakkında hiç bir fikri yoktu ama midesine oturmuş, birşeylerin ters gittiğini söyleyen bir kütle vardı.
Daha fazla şey öğrenmek için yan masayı dinlemeye devam etti.
-
"Yandaki adam buralı değil, o da tedirgin bakıyor. Ben gidip soracağım." dedi kadın sonunda ve masadan kalkıp yanına geldi.
"Buralı mısınız?" dedi hafif çekingen bir şekilde. Adamın sana çatık kaşlarla baktığını görebiliyordun.
-
Darius doğruyu mu söylemeliydi, bir an için emin olamadı. Bu yabancılara güvenmiyordu. Ama tüm şehrin yabancı olduğu düşünülürse, yapacak pek de birşey yoktu.
"Hayır, yolculuk yaptığım gemi kıyıya oturdu. Siz?"
-
"Yatımız battı. Hayatta kalanlar sadece...kardeşimle ben olduk." dedi kadın hafifçe. Dalgın bakıyordu, hüzünlüydü. Gece oluyordu yavaş yavaş, uykun geliyordu.
Adam kalktı ve masanın karşısına geçti. "Bu kasabaya bir tane bile gemi uğramıyor. Buradan gitmek için iki gündür bekliyoruz ancak ne bir gemi geldi ne bir gemi kalktı. Gemi yok kasabada!"
-
"Gelen de parçalanıyor." dedi acı acı gülerek. 2 gün pek uzun zaman değildi ama içinden bir his 2 yıl bekleseler de hiç gemi gelmeyeceğini söylüyordu.
"Buraya geldiğimde çok garip bir şey hissettim. Büyü müydü, ilahi bir güç müydü emin değilim. Ama bu limanda büyük bir şey var. Fazlasıyla garip. Bana öyle geliyor ki buradan gidebilmek için bu garipliğin ne olduğunu anlamamız gerek."
Kafasını çevirip kadına baktı.
"2 gün boyunca burası hakkında neler öğrendiniz? Şehirdeki diğer insanlar da hancı gibiyse pek bir şey öğrenmemişsinizdir tabi ama burada neler döndüğünü anlayabilmek için en ufak bir bilgiye bile ihtiyacımız var."
-
Şehri gezdik. Bu fırtına biz geldiğimizden beri devam ediyor. İki büyük uçurumun ortasındaki sahile kurulmuş ancak sahilden biraz açıkta kayalıklar var. Çok ev yok... adam gibi bir yer bile yok. Tapınak tarzında bir bina var ama kapalı gibi. En azından açıldığını görmedik. Çok az insanı gördük dışarıda. Genellikle evlerinde duruyorlar. Hancıdan başka pek kimseyi gördük sayılamaz..." o sırada adam konuşmaya daldı.
"Bu gecelik bu kadar yeter, kardeşim, biraz dinlenmeliyiz. Yarın sabah devamını konuşuruz." ve kafasını salladı. Darius'a bakıp kafasıyla selam verdi. "Sizinde sabah görüşmek üzere."
-
Başıyla selam vermekle yetinen Darius düşünmeye başladı. Belki de şu tapınağı incelemeliydi. Hanın penceresinden dışarı baktı ve bunun an itibariyle imkansız olduğunu gördü. Fırtına tüm şiddetle devam ediyordu. Darius burada neler döndüğünü çok merak ediyordu ama o kadar da değil.
Darius merdivenleri çıkıp odasına girdi ve kapıyı kilitledi. Yatağına oturup kılıfında duran hançerini çıkarttı. Onun da fikrini alacaktı.
"Ne düşünüyorsun?"
-
Ne yaparsan yap, iki katı dikkatli ol. Burası sandığından çok daha...güçlü şeylere ev sahipliği yapıyor. diye fısıldadı hançer.
İyice yorgun hissediyordu kendini Darius. Sanki dayak yemiş gibi hissediyordu ve her tarafı ağrıyordu.
-
Hançeri tekrar kılıfına koydu ve çantasını yatağın yanına bıraktı. Fırtınada yürümek ve ne olduğunu anlamaya çalıştırmak onu çok yormuş olacaktı ki ayakta zor duruyordu.
Bir işe yarayacağını düşünmese de odada bulunan sandalyeyi kapının arkasına dayadı ve uyudu.
-
Sabahın erken saatinde, büyük bir çığlıkla uyandı Darius. Deniz tarafından gelen, gür bir sesti. Ses onu denize çağırıyor gibiydi, ancak Darius dayandı, bir hata vardı burada.
Aşağıdan ayak sesleri gelmeye başlamıştı. Ve gece konuştuğu kadının yalvarır gibi sesi. "Haerl! Nereye gidiyorsun!"
-
Beyninin bir tarafında deniz tarafından gelen çağrı vardı ama Darius o sesin pek hayra alamet olmadığını hissetmişti. Apar topar odadan çıkan büyücü kadının sesine odaklanmaya çalıştı.
"Neler oluyor?"
-
Adam hanın kapısına gözlerini dikmiş, sanki iple bir yere çekiliyor gibi yürümeye, Kadın ise onu umutsuzca durdurmaya çalışıyordu. Adamın yüzünde hiç bir ifade yoktu, sadece gözlerini hanın kapı tarafından rahatça görülebilen denize odaklamıştı.
Yağmur hala devam ederken, dışarıdan ayak sesleri geliyordu. Büyük bir topluluk hareket ediyordu.
-
Kadına ve bir kukla gibi hareket eden adama pek aldırmadan hanın pencerelerinden birine yaklaşan büyücü denizin ya da denizdeki birşeyin onları kendisine çektiğinden emindi. Bu şeyin amacının iyi olmadığından da emindi. Emin olmadığı tek şey, bu şeyin ne olduğuydu.
Pencereden dışarıya baktı.
-
Denizde görülen tek şey, dalgaların azıtmış olduğuydu.
Küçük kasabadan onlarca kişi, denize doğru yürüyor ve zombi gibi denizin içine atlıyordu. Dikkatli baktığında uçurumlardan bile atlayanlar olduğunu gördün. Bazı insanlar ise camlarından alışkın ve sakin gözlerle gidenleri izliyorlardı.
-
"Hey!"
Darius kapıya doğru yöneldi ve dün konuştuğu kadına, şu anda kardeşini tutmaya çalışan kadına, sordu:
"Hiç konuştu mu, ne yaptığı veya nereye gittiği hakkında?"
Bu sırada kemerindeki keselerden birinden bir avuç kum aldı ve kumları denize doğru gitmeye çalışan adamın suratına üfledi.
"dormi idioteque magnica nocte!"
*sleep*
-
Adam yere yığıldı. Kadın ise sadece kafasını salladı. "Biz-Biz konuşuyorduk ve sonra o ses... Denizden o korkunç ses geldi. O an ayağa kalktı ve dışarıya doğru yürümeye çalıştı." sesi çaresizlik doluydu. "Neler oluyor?"
-
Elini kadının omzuna koyarak dışarı çıkmasını engelleyen büyücü cevap verdi:
"Emin değilim. Bilmiyorum. Gördüğüm kadarıyla bir grup insan denize doğru giderken geride kalanlar öylece izliyordu. Bu normal değil, hiç değil. Denizden korkunç bir ses geldi demiştin, o neydi?"
Büyücü yerde öylece yatan adama baktı.
"Bana yardım et kardeşini şu sandalyeye taşıyalım. Sonra herşeyi anlatmanı istiyorum."
-
"Söylediklerimden fazlasını bilmiyorum..." dedi kadın sakince. "Onunla buradan gitmek hakkında planlarımızı konuşurken o sesi duyduk. Ardından insanlar dışarı çıkıp yürümeye başladılar...- Bir dakika. Dışarıdaki herkes nerede?"
O an ayak seslerinin ve yağmurun kesildiğini fark ettin. Hava hala karanlıktı ve gök gürlüyordu ancak yağmur yoktu. Dışarıdan tedirgin edici sesler geliyordu, fısıltılar duyuluyordu. Ardından, camın önünden bir şey geçti. Ne olduğunu anlamasanız da, kambur duran bir şeydi ve ayağı ıslak gibi sesler çıkararak yürüyordu.
-
Kadın Darius'tan fazla birşey bilmiyordu, neden insanlar kukla gibi hareket etmeye başlamıştı ya da nereye gitmişlerdi, hiç bir fikri yoktu. Sonra birden kadının dediği şeyi farketti. Dışarıdan hiç bir ses gelmiyordu. Ve camdan gördüğü kadarıyla, birileri dışarıdaydı. Birşeyler ya da.
"Silah olarak kullanabileceğin birşeyin varsa hazırlıklı ol ve ses çıkartma." diye fısıldadı büyücü, kadına.
Elinden geldiğince sessiz bir şekilde cama yaklaştı ve dışarıyı gözetledi.