Kayıp Rıhtım Arşiv Forum
Liman Kenti => Oyunlar => Konuyu başlatan: Askaleli - 10 Ocak 2014, 19:42:06
-
Ne çabuk unuttuk, değil mi? :) Kimilerimizin değişmez oyunuydu(Ben hala üzerine oyun göremedim açıkçası) :)
Yapay zekanın ve tesadüflerin havada uçuşarak mükemmel bir komedi meydana getirdiği bir oyundu Goal-3 :) Kişiye, resimlere baktığında 'Hey gidi günler' dedirttiği ve benim hala Psp'm üzerinden tutkuyla oynadığım muhteşem bir oyun :) Unutmayalım <3
(http://userserve-ak.last.fm/serve/_/34822139/Kunio%2BKun%2Bno%2BNekketsu%2BSoccer%2BLeague%2Bgfs_9503_2_2.jpg) (http://www.vizzed.com/vizzedboard/nes/screenshot/Kunio%20Kun%20no%20Nekketsu%20Soccer%20League-2.png) (http://fc09.deviantart.net/fs70/f/2012/333/4/0/kunio_kun_nekketsu_soccer_league_all_teams_by_rioblahbloh-d5mim47.png)
-
Daha birkaç gün önce adını hatırlamaya çalışıyordum bu oyunun, erkek kardeşimin bana zorla oynattığı oyun neydi neydi diye. Şimdi burada gördüğüme sevindim. :uhe
-
Bunun Nintendo DS oyunu da çıktı, ama ne yazık ki tamamen Japonca. PAL versiyonlar bu oyunu açmıyor, nalet girsin yav. :(
-
Ya bu oyun neydi yaa. Süper bi oyundu. geçmişi hatırladım çocukluğumu :D
Arjantinliler Muz'a dönüşen şut atıyodu dimi galiba, Brezilyalılar Balık atıyodu ahh ahh olsaydı da oynayayaydım..
-
Efsanedir. :D Orta sahadan özel şutu vururdum, bazen nasıl oluyorsa kaleci kurtarırdı, acayip sinir olurdum. :D
Contra vardı bir de, iki kişi oynayınca çok zevkli olurdu. :D
(http://www.itusozluk.com/image/contra_434886.jpg)
-
Contra bu lav silahları falan olandı dimi. Atari ya atari. 15 tatil gelsinde annem oynamamıza izin versin diye notlarımız hep 5 olurdu. Motivasyon kaynağı atarim:)
-
Aynen lav silahı, beşli mermi atabilen silah falan. :D
Bizim zamanımızda (demek ki yaşlanmışız) karne heyecanı vardı. Şimdi ne var, bilemiyorum.
Şöyle düşünüyorum da, Cuma günü son dersin zili çalmadan önce saatçi arkadaşa "Kaç dakika kaldı?" sorusunu sorardık. Son 10 saniye geriye doğru sayardık. O arkadaşın Casio marka siyah, plastik kordonlu saati olurdu. Hatta önlüğünün üzerine takardı, herkes görsün diye.
Önlüklerimizin arkasında kopça vardı, ne işe yaradığını bilmiyorum ama sürekli kopardı. Kovalamaca falan oynardık, yakalarımız kopardı. Pazar günü sabahı o yakalar ütülenirdi. Sınıfın yakası sürekli kopuk üç beş tane öğrencisi muhakkak olurdu.
Öğretmen masasının kenarında sınıf dolabı vardı. Sol tarafı "Sabahçı"ların, sağ tarafı "Öğleden Sonra"cıların olurdu. Sınıfta bir şey olunca bulunduğumuz konuma göre öğlencilere ya da sabahçılara suçu atardık.
Tahtayı silen bir öğrenci olurdu. hatta bizim sınıfta bir arkadaş vardı, bu tahta silme işini öylesine benimsemişti ki, öğretmen yazmak için süre bıraktığında tahtanın yanında beklerdi. Hızlı hızlı silerken ortalık tebeşir tozu içerisinde kalırdı. Sınıf başkanının çantasında tebeşirler olurdu. Kızlar o tebeşirlerden alır, sek-sek oyunu için yere o malum kareleri ve sayıları çizerlerdi.
Sınıfta birisi bitlenince o bit muhakkak yanındaki sıra arkadaşına, sonrasında koca sınıfa yayılırdı. Öğretmen hemen veli toplantısı yapar, bit ilacı alıp çocuklarınızı yıkayın derdi. Bu günlerden sonra öğretmen koca sınıfın başını kontrol falan ederdi. Temizlik baya önemliydi, her Pazartesi dişlerimizi, tırnaklarımızı kontrol edilirdi.
3. sınıftan sonra "Küme Çalışması" yapmaya başlamıştık. Kümeler arasında bilgi yarışmaları falan yapılırdı.
Kışın kömür sobasının etrafında toplanır, ısınmaya çalışırdık. Çoğumuzun montunun kenarı bu sobanın kenarına çarpınca küçük yanıklar olurdu. Bir iki yaramaz sobanın üstüne mandalina kabuğu atardı, sınıf mis gibi kokardı.
Sonra geleneksel "Kalemtraş Toplantıları" olurdu. Birisi çöpün başına gidip kalem açmaya başlayınca onun kankaları da zaman kaybetmeden kalem açmaya giderlerdi. On dakika boyunca bir kalem açılır, öğretmen kızınca da "Ucu kırılıyor öğretmenim valla bilerek yapmıyorum." denirdi.
Bilmiyorum, staja gittiğim sınıflarda bunların birçoğunu görmedim. İnsanoğlunun doğası gereği bir paylaşım elbette var, bunu gözardı edemem. Ama bazı şeyler samimi gelmiyor bana. Belki yılların getirdiği bir değişim bu, belki de değil.
Kısaca, özlemişim çocukluğumu. :D
-
Bunun yüzünden 10 yaşındayken Japoncayı söküyordum neredeyse. Futboldan filan da hiç hazzetmem ha. Ona rağmen...
Bütün oyunların remake'i yapılırken bu neden kimsenin aklına gelmiyor hala, anlamış değilim. Ama güncelleyelim derken yeni ekledikleri şeylerle o eski ruhunu kaybedip batırırlar diye de korkmuyor değilim bir yandan.
-
Efsane oyun. Basketbol versiyonu da vardı bunun. O bu denli güzel değildi ama. Favorim muz vuruşuydu. :)