Bundan dört beş yıl önce, dinlediğim tek kişi Sagopa Kajmer idi. O zamanlar benim için gerçekten efsane olan şarkıları vardı, ki şimdi baktığımda sabah Sago ile kalkıp, gece Sago ile yatışlarımı hayli garipsiyorum. "Bir Pesimistin Gözyaşları" ve "Romantizma" en beğendiğim albümleri, Ep olarak da "Pesimist EP 3" ve "Kurşun Asker"i seviyorum.
Uzun yıllardır dinlememiş olmama rağmen, sözlerini hâlâ unutmadığım şarkıları var. "Maskeli Balo", "Bağdat", "İçimdeki Şeytanın Ensesindeyim", "Terapi", "Pavlov'un Köpeği", "Kendime Sarılır Donarım" gibi şahane parçaları var; ki asıl rap onlardı bence. Şimdi yaptıkları bana çok cılız geliyor, "Kafile"nin bir kısmı dahil, sonrasındaki hiçbir albümünde eski tadı yakalayamadım.
Yine de müzik adına olumlu şeyler yapmaya çalışıyor, artık bana hitap etmese de bu yönünü takdir ediyor; eski şarkıları hatrına da seviyorum.