Kayıp Rıhtım Arşiv Forum
Liman Kenti => Düşler Limanı => Konuyu başlatan: Elerki - 18 Aralık 2009, 03:31:25
-
KÖY
Hava, burayı her ziyaretinde sanki biraz daha erken kararıyordu. Bu süregelen durumun sebebi ise güneşin gün be gün daha erken batmasından kaynaklanamazdı. Zira Anadolu’da, saat öğlen ikide güneşin batmaya başlaması coğrafi bakımdan mümkün değildi. Nereden estiyse, her zaman bisikletiyle geldiği yolu yürüyerek kat etmişti bu kez. Hafifçe esen rüzgârla sallanan, köyün kenarları paslı tabelası, yol yorgunu Selim’e olanca sıcaklığı ve fazlasıyla kayda değer saygısıyla ‘hoş geldiniz’ diyordu.
Selim’in gözlerinden Saksağan Köyü’ne bir bakış atalım. Burası için söylenebilecek en ‘aydınlık’ kelime ‘ürpertici’ olabilir. Öyle ki, sağınıza, solunuza; bir yüz metre önünüze baktığınızda göreceğiniz şey, hep aynı saman çatılı, gri tuğla duvarlı köy evlerinin doldurduğu, çatlamış topraklı bir manzara. Otuzdan fazla, yirmiden az olmayan; duvarlarında çıkıntılar, ufalanmalar görülebilecek evler. Camsız, karanlık pencereler, üzerinize dikilmiş, en az yirmi çift kapkara gözün bomboş bakışını hissettiriyor size. Bir köyde görmeyi bekleyebileceğiniz ahırlar, ağıllar, kümesler, hatta tarlalara hiç ihtiyacı olmamış gibiydi bu köyün.
Yirmi metre ilerdeki ilk eve doğru adımlarını sıklaştırdı. Burada çok kalmayacaktı. Hava tamamen kararmamak için elinden geleni yapıyordu ama ondan da çok şey beklememekte fayda vardı tabi.
Diğer bütün evler gibi bu da karanlık gözleriyle dalgın dalgın ona bakmaktaydı. İtse kolaylıkla açılabilecek olan tahta kapısını tıklatmak üzere elini kaldırırken kapı aniden, sertçe açıldı. “Hoş geldiniz, Selim. Lütfen içeri buyurun. Ayakkabılarınızı çıkarmanıza gerek yok.” Ali’nin sesi her ne kadar fazla isterik gelse de, tamamen güvenilir biriydi. Önceki ziyaretlerinde de aynı konukseverliği göstermiş ve Selim’in kapıda, ayaküstü anlattığı her şeyi can kulağıyla dinlemişti. Sevdiği biriydi. Buradaki diğerleri de öyle, ama Ali’nin yeri farklıydı. O ilk evde oturuyordu. En yakın olanda.
İçeri girmek istemediğini, nitekim burada çok kalamayacağını söyleyen Selim iznini istedi ve hemen sağ taraftaki eve doğru yollandı fakat Ali’nin titreyen, isterik sesinin arkasından ona yönelttiği soru ile irkildi. “Bisikletinize bir tur binebilir miyim?”
Ali’nin daha önce hiçbir soru sormadığından emindi. Buradaki ‘kimsenin’ soru sormadığından emindi. Kaldı ki, bu sadece bir soru değil, aynı zamanda bir istekti de. Bir şey istediklerini de hatırlamıyordu daha önce. Neden şimdi? Nasıl cevap vereceğini bilemiyordu. En iyisi basit gerçeği söylemekti. “Bu sefer yayan geldim.” Ali’nin boş bakışları evininkileri taklit ediyordu. Cevabını yineledi Selim. “Bisikletle gelmedim bu sefer.”
Hıçkırıklar içinde ağlayan bir Ali’yi görmek aklının ucundan geçmezdi Selim’in. Koşarak evine giren Ali, açışının aksine, kapıyı neredeyse şefkatle kapadı ve ağlayışının sesi de evin içinde yitiverdi.
Hava birkaç saniye içerisinde kararmış olmalıydı, çünkü Ali’yi rahatlıkla görebiliyordu hemen az önce. Ama şimdi burnunun ucunu dahi göremez olmuştu. Birinin, zayıf ışık veren bir kandili bir anda söndürmesi gibi…
“Siz de böyleydiniz,” dedi Selim. “Siz de böyleydiniz.”
Elerki Taşkın
-
Bu epey ilginç ve şaşırtıcı bir yazı. İlgibç bir kesiti anlatıyor. Devamı var mı? Yoksa sadece bir durum mu?
-
Amras Ringeril,
Teşekkür ederim. Bu yazımın devamı yok. :)
-
Devamının olmaması üzücü. Potansiyeli olan, ilginç bir "bölüm" olmuş çünkü. Uygun bir vaktinizde devamını azmayı ciddi ciddi düşünmelisiniz bence.
-
Teması epey ilgi çekici ve farklı doğrusu, çok hoşuma gitti. Acaba daha sonra Selim ile Ali'nin arasında neler geçeceği aklımda soru işareti bıraktı doğrusu. Gerçekten çok doğal ve akıcıydı, ben de mit'e katılarak devamını yazmanı salık veririm. :)
-
Okul ve ev arsında mekik dokuduğum için benim içinde hava fazla çabuk kararıyor. Bunun farkına vardım diyebilirim. Yazı ise oldukça güzel. Benim için önemli şeylerden biri yazıda anlatılan yeri kafamda rahat bir şekilde canlandırabilmemdir ve yazınız da bu yönden gayet güzel olmuş. Tebrik ederim.
Tek bir kusuru var o da arkadaşların dediği gibi devamının olmaması :) Tabi siz devamını yazmıyorsanız olmak zorunda değil bu da var...
-
mit, Dark BattLe, berre,
Yorumlarınız için çok teşekkür ederim. Devamının olmayacağını planlayarak yazdım. Mekan ve tip isimlerini; bizzat kendilerini de aslında buna göre seçtim. :) Çok içime dönük belki ama...
Tekrar çok teşekkür ederim zaman ayırıp okuduğunuz, yorumladığınız için. :)
-
diğer arkadaşlarla aynı düşünceleri paylaşıyorum. benim de " devamı gelse hoş olurdu." demem yersiz olur herhalde son yorumdan sonra. neyse böyle de güzel bi paylaşım olmuş tebrik ediyorum..
-
deanna,
Zaman ayırıp okuduğunuz için çok teşekkür ederim. Bu kadar ile kalması gerekiyordu. Bazı durumları, bazı hisleri anlatmaya çalıştığım bir kısa hikaye oldu diyebilirim. :)
-
Elerki,genellikle yazılarının tadı hep damakta kalıyor.Yine harika bir hikaye.Ve bir o kadarda ilginç...
-
diana,
Takip ettiğiniz, okuduğunuz için çok teşekkür ederim. Elimden geldiğince daha iyilerini yapmaya uğraşıyorum. Yorumlarınızı esirgemeyiniz, tıpkı şu an yaptığınız gibi. :) Daha iyi olabileceğini düşündüğünüz şeyleri de söyleyiniz lütfen.
Tekrar çok teşekkür ederim.
-
İlginç bir yazı olmuş. Diana'nın da dediği gibi, yazıların tadı hep damakta kalıyor.
Ben bundan oldukça memnunum. :)
Bizimle paylaştığın için teşekkür ederim.
Ve tabi ki...
Devamını bekliyorum. :)
-
Angels.Of.Darkness,
Devamının olmasını düşünmediğim bir hikaye bu. Bir çeşit durum diyebiliriz... Kısacası, bu hikayenin devamı yok. Eh, siz 'devam' derken 'yazmaya devam' etmeyi kastettiyseniz, ondan şüpheniz olmasın. :)
Beğenmeniz mutlu etti beni. Okuduğunuz için teşekkür ederim.
-
Yazının devamını yazman gerektiğini düşünmüyordum, açıkçası aklımdanda geçmedi çünkü dediğim gibi, tadı damağında kalmış ve ben bundan büyük bir haz alıyorum. :)
Evet, kastettiğim kesinkes 'yazmaya devam'dı. :)
-
Betimlemeler çok hoş olmuş bence de bir yazı okuyorsam onu kafamda canlandırmalıyım..
-
hanne,
Okuduğunuz ve yorumladığınız için teşekkür ederim. :)
-
Gerçekten bir devam beklediğimi yalanlayamayacağım ama benim gözümde bu bir istekten çok zorunluluk gibi. Anlatım tarzı her zamanki güzellikte. Okurken hiç sıkılmıyorsunuz ama anlam çok gizlenmiş gibi geldi. (Ben anlamadım demek istemiyorum belki de bilemiyorum =)). Bu yüzden belki birkaç bölümlük kısa bir hikayeye çevrilirse çok güzel olur. Yine de yazar sizsiniz tabi ki. Bu bir durum hikayesiyse durum hikayesidir. Bu kadar =)
Tebrikler.
-
Kayıp Ruh,
Yorumunuz için çok teşekkür ederim. Bir devam düşünmüyordum. Hatta yazarken de kısa olması için özen gösterdim.
Farklı bir devam biçimi olabilir ama... Aklıma bir şeyler geliyor. Sınavlardan uygun vakit bulunca yazabilirim belki...
Tekrar teşellür ederim okuyup yorumladığınız için.