Arkadaşımın onun adına yayınlamak istediğim ilk Türkçe şiir denemesi... Bir ilke göre gayet iyi. Umarım beğenirsiniz...
Özgürlük... Dünyaya geldiğim o ilk saniye, senin için ağladım ben... Yanlış anlamış onlar... Ben ciğerlerime dolan oksijenin beni yakmasıyla değil, Ruhumu hapseden bir zindanda uyanışımla öğrendim acıyı. Ben senin için attım o, zindanlarımı yıkıp, parçalayan çığlığı... Ama sen... Sen hain sevgili... Sen hiç orada değildin... Kaybettim seni.
Sen gittin ya... Bana ismimi o, etle kemiğe bürünmüş, ruhları çoktan kaybolmuş varlıklar verecek. Bana beni unutturacaklar, nasıl ağlamam her saniye? Nasıl dayanırım da haykırmam bir kez daha özgürlük diye?
Sana da bak, ne dedim... Bana böyle öğrettiler. Hiç mi canın acımaz seni "özgürlük" diye çağırınca... Seni hissedemeyenlerin, seni çoktan unutanların, seni hiç bilemeyenlerin sana verdiği isim. Öyle ya... Ben seni çağırmanın başka yolunu öğrenemedim hala, Belki de biraz da bu yüzden kızgınsın bana...
Gayet hoş bence ben çok iyi bir şair değilim daha doğrusu şair değilim ama eksikleri görebiliyorum. Anlatımı biraz daha detaylı yaparsa daha iyi olur. Ellerine sağlık arkadaşın.