Herşey bitti , sorularım kaldı geriye.
Benim umutlarımdı , senin yanlışların.
Ne güzel ; hesap vermiyorsun kimseye.
Önüme çıkıyor hep geride bıraktıklarım.
Artık içimde düşman değil kimse kimseye.
Boşuna mazi dememişler geçmişe.
Sabır diyordum hep kendime , sabır.
Ama asıl erdem sabır değil , unutmaktır.
Kaç gülücüğe bağlı mutluluğumuz?
Aslında aşk değil umutlarmdı boğduğumuz.
Bu kaçıncı bitiş demem artık , gerçekten bitti.
Bozgundan sonra kan kokusu , yüzün zifiri.
Bak ! Aşk değil , aşk yok ! O şeytan !
Melekler olmayacak bu sefer tek kurtulan.
*
Ben bundan sonra , yerine kendimi koyup.
Ben bundan sonra kimseye vermeden umut.
Ben bundan sonra düşünmeden geçmişi.
Ben bundan sonra mutlu gelecekten.
Yaşamı öğreniyorum gerçekten.
Anladım çünkü ; kimse değmezmiş sevilmeye.
Ve biliyorum artık , vazgeçilmez değilmiş kimse.