Umutlarım takılı kaldı boğazımda.
Sesimi çıkaramadım.
Yokluğun kapattı kapılarımı.
Avaz avaz çığlık atamadım.
İçimdeydi oysa bütün varlığın.
Kapalı kapıların ardından
İçimde tutsak kaldın.
Mutsuzluk oldu adın ,
hüzün oldu ,
intihar oldu.
Yüzüme baktın masumca ,ama ;
Adam olup da o kapıları kıramadın.
Yapıştın kaldın içime.
Ne yapsam çıkaramadım.
Ağzıma bile dikişler attın .
Seni haykıramadım.
Ne bıçaklar sapladım kendime ,
Yine de öldüremedim seni.
Öldürmeyen onca şey
Güçlendirdi mi yoksa seni?
[/i]