Kayıp Rıhtım Arşiv Forum
Liman Kenti => Düşler Limanı => Konuyu başlatan: Maleficum - 18 Ocak 2011, 12:36:30
-
Ben konuşmayı sevmiyorum bazen. Çünkü anlatılamayacak şeyler seziyorsun ve anlatırsan bir derinliği yokmuş gibi, saçmaymış gibi algılanıyor. Aslında gerekli olmadıkça konuşmak zaman kaybıdır ama biraz konuşmadan gerekli olup olmadığını anlayamazsın. Senin düşüncelerin belki benim düşüncelerimi tamamlıyordur, belki ihtiyacım vardır.
İnsanlar; tanımlanamayan organik atıklar. İçindeki boşluğu örtmeye yarayacak bir maskesi bile yok, bir maske yapamayacak kadar boş. Yapanlarsa maskelerini ve sosyal alışkanlıkların değer verilenlerini analiz etmekle meşgul.
Sadece rahatsız ediyorlar, daha fazlası değil. Uykuluyken bir sivrisineğe karşı savunmasız olman gibi, oysa üstünlüğünü iyi bilirsin. Çaresizlik, yalnızlık, asla anlayan birinin olmaması. Duvarlar, içindekini saklaması gerektiğini bilen duvarlar. Yıkımı imkansız.