Gönderen: magicalbronze - 05 Şubat 2008, 16:26:28
Yerdeniz Büyücüsü - Yerdeniz Serisi I / Ursula K. LeGUIN
(http://www.kayiprihtim.org/portal/gorsel/yerdeniz-buyucusu-1.jpg)
Sanırım,Yerdeniz Büyücüsü' nün en çocuksu yanı konusu: Büyümek. Büyümek, benim yıllarımı alan bir süreç oldu; bu süreci otuzbir yaşımda tamamladım ne kadar tamamlanabilirse; o yüzden de çok önemsiyorum. Çoğu genç de önemser. Ne de olsa esas işleri budur: Büyümek.
------------------------------------------------------------------------------------------------
Atuan Mezarları - Yerdeniz Serisi 2 / Ursula K. LeGUIN
(http://www.kayiprihtim.org/portal/gorsel/Atuan-Mezarlari.jpg)
"Atuan Mezarları'nın konusu tek kelimeyle söylemek gerekirse cinselliktir. Kitapta bir sürü simge var, tabii ki yazarken bunları bilinçli bir şekilde çözümlemedim; bu simgelerin hepsi cinsel simgeler olarak okunabilir. Daha açık söylemek gerekirse kitabı bir kadının büyümesi olarak okuyabilirsiniz. Temalar, doğum, yeniden doğum, yıkım ve özgürlük."
------------------------------------------------------------------------------------------------
En Uzak Sahil - Yerdeniz Serisi 3 / Ursula K. LeGUIN
(http://www.kayiprihtim.org/portal/gorsel/en-uzak-sahil.jpg)
"En Uzak Sahil ölüm hakkinda.
Onun digerlerinden daha zayif kurgulu, daha tutarsiz ve eksik olmasi da bu yüzden. Ilk iki kitap yasadigim ve atlattigim seyler hakkindaydi. En Uzak Sahil'de konu edilen seyi ise yasayip atlatamazsiniz. Bu bana genç okurlar için çok uygun bir konu gibi gelmisti, çünkü çocuk yalnizca ölümün var oldugunu degil -çocuklar ölümün yogun bir biçimde farkindadirlar- kendisinin de ölümlü oldugunu, ölecegini anladigi anda, çocukluk biter ve yeni hayat baslar. Bu da büyümedir, ama daha genis bir baglamda."
------------------------------------------------------------------------------------------------
Tehanu - Yerdeniz Serisi 4 / Ursula K. LeGUIN
(http://kapak2.netkitap.com/170zk/M/metis055.jpg)
“Yerdeniz Üçlemesi’nin son kitabı En Uzak Sahil, düşlemeyi bıraktığım bir düş gibiydi. Ve düşlemekten uzun süre vazgeçmedim. Tehanu böyle ortaya çıktı: Ged’in kendi hayatının nasıl sona ermesi gerektiği konusunda yanıldığını ve bana Yerdeniz’in gerçekten son kitabında kılavuzluk edecek kişinin tenar olduğunu keşfetmek çok hüş bir sürpriz oldu. Üçleme’ye eklediğim bu yeni sona ‘Olsun da Geç Olsun’ adını da koyabilirdim.”
------------------------------------------------------------------------------------------------
Öteki Rüzgar - Yerdeniz Serisi 5 / Ursula K. LeGUIN
(http://kapak2.netkitap.com/170zk/8/05081813.jpg)
"Yerdeniz'e yeniden gidip onu hala hatırladığım haliyle bulmak, ama değiştiğini ve değişmekte olduğunu görmek beni çok memnun etti."
(http://www.kayiprihtim.org/portal/gorsel/yerdeniz-buyucusu-1.jpg)
Sanırım,Yerdeniz Büyücüsü' nün en çocuksu yanı konusu: Büyümek. Büyümek, benim yıllarımı alan bir süreç oldu; bu süreci otuzbir yaşımda tamamladım ne kadar tamamlanabilirse; o yüzden de çok önemsiyorum. Çoğu genç de önemser. Ne de olsa esas işleri budur: Büyümek.
------------------------------------------------------------------------------------------------
Atuan Mezarları - Yerdeniz Serisi 2 / Ursula K. LeGUIN
(http://www.kayiprihtim.org/portal/gorsel/Atuan-Mezarlari.jpg)
"Atuan Mezarları'nın konusu tek kelimeyle söylemek gerekirse cinselliktir. Kitapta bir sürü simge var, tabii ki yazarken bunları bilinçli bir şekilde çözümlemedim; bu simgelerin hepsi cinsel simgeler olarak okunabilir. Daha açık söylemek gerekirse kitabı bir kadının büyümesi olarak okuyabilirsiniz. Temalar, doğum, yeniden doğum, yıkım ve özgürlük."
------------------------------------------------------------------------------------------------
En Uzak Sahil - Yerdeniz Serisi 3 / Ursula K. LeGUIN
(http://www.kayiprihtim.org/portal/gorsel/en-uzak-sahil.jpg)
"En Uzak Sahil ölüm hakkinda.
Onun digerlerinden daha zayif kurgulu, daha tutarsiz ve eksik olmasi da bu yüzden. Ilk iki kitap yasadigim ve atlattigim seyler hakkindaydi. En Uzak Sahil'de konu edilen seyi ise yasayip atlatamazsiniz. Bu bana genç okurlar için çok uygun bir konu gibi gelmisti, çünkü çocuk yalnizca ölümün var oldugunu degil -çocuklar ölümün yogun bir biçimde farkindadirlar- kendisinin de ölümlü oldugunu, ölecegini anladigi anda, çocukluk biter ve yeni hayat baslar. Bu da büyümedir, ama daha genis bir baglamda."
------------------------------------------------------------------------------------------------
Tehanu - Yerdeniz Serisi 4 / Ursula K. LeGUIN
(http://kapak2.netkitap.com/170zk/M/metis055.jpg)
“Yerdeniz Üçlemesi’nin son kitabı En Uzak Sahil, düşlemeyi bıraktığım bir düş gibiydi. Ve düşlemekten uzun süre vazgeçmedim. Tehanu böyle ortaya çıktı: Ged’in kendi hayatının nasıl sona ermesi gerektiği konusunda yanıldığını ve bana Yerdeniz’in gerçekten son kitabında kılavuzluk edecek kişinin tenar olduğunu keşfetmek çok hüş bir sürpriz oldu. Üçleme’ye eklediğim bu yeni sona ‘Olsun da Geç Olsun’ adını da koyabilirdim.”
------------------------------------------------------------------------------------------------
Öteki Rüzgar - Yerdeniz Serisi 5 / Ursula K. LeGUIN
(http://kapak2.netkitap.com/170zk/8/05081813.jpg)
"Yerdeniz'e yeniden gidip onu hala hatırladığım haliyle bulmak, ama değiştiğini ve değişmekte olduğunu görmek beni çok memnun etti."
YERDENİZ SERİSİ
Ursula K. LeGuin'in Yerdeniz dizisi Metis tarafından yayımlanmaya 1994 yılında başlanmıştı. Metis'ten bir kaç yıl önce dizinin ilk kitabı olan Yerdeniz Büyücüsü, Atmacanın Türküsü adıyla Ne Yayınları tarafından yayımlanmış ama yayınevince seriye devam edilmemişti.
Yazar Yerdeniz Büyücüsü(The Wizard of Eartsea)'nü 1968 yılında yazmıştı. Dizinin bir üçleme olmasını düşünmekteydi ve ilk kitap sonrası 1971 yılında Atuan Mezarları(The Tombs of Atuan) ve 1972 yılında ise En Uzak Sahil (Farthest Shore) kitaplarını yazdı.
Metis Yayınlarınca 1. kitabı 1994 yılında 2. ve 3. kitabı 1995 yılında Türkçeye çevrilip yayımlandı.
Kitaplardan ilk ikisi kısa sürede ikinci baskılarını yaptı. Ursula K. LeGuin'in o yıllarda Türkçe olarak ard arda Bilim Kurgu kitapları da yayımlanmaktaydı. Kaldı ki yazar Fantastik Kurgu'dan ziyade Bilim Kurgu alanında eserler veren ve 1991 yıyılda Metis Yayınlarınca yayımlanan Mülksüzler isimli -Hugo ve Nebula ödüllü- klasik sayılabilecek kitabıyla daha önceden Türkiye'de tanınmaktaydı.
Yerdeniz üçlemesi yazarın üçleme olarak düşündüğü bir seriydi ama 1991 yılında bir şeyler olmuş ve yazar Yerdeniz serisine Tehanu isimli bir kitap daha dahil etmişti. Bu kitap için Tehanu isimli kitabın 1996 yılında Metis Yayınları tarafından yayımlanan ilk baskısının arkasında şunlar yazar;
Alıntı
Yerdeniz Üçlemesi'nin son kitabı En Uzak Sahil, düşlemeyi bıraktığım bir düş gibiydi. Ve düşlemekten uzun süre vazgeçmedim. Tehanu böyle ortaya çıktı: Ged'in kendi hayatının nasıl sona ermesi gerektiği konusunda yanıldığını ve bana Yerdeniz'in gerçekten son kitabında kılavuzluk edecek kişinin Tenar olduğunu keşfetmek çok hoş bir süpriz oldu. Üçleme'ye eklediğim bu yeni sona 'Olsun da Geç Olsun' adını da koyabilirdim.
Yazar böylece 3. kitaptan yaklaşık 20 yıl sonra 4. bir kitap yazıp diziyi bir dörtlü haline getirmişti. Bu kitabın yazılmasının nedeninin, yazarın "Feminist" söylevleri dolayısıyla daha daha önceki kitabında Ged isimli bir büyücü merkez alarak ve kadınların "habis" varlıklar olduklarına dair kabulleri çürütüp Tehanu isimli küçük bir kız çocuğu ve Ged'e ikinci kitap Atuan Mezarları'nda eşlik eden Tenar isimli karakteri ana karakter olarak seçtiği yeni bir kitapla bir tür günah çıkartma eylemi olduğu söylendi. Oysa yazar yıllar önce yazdığı kitaplarda kadınların erkek egemen Yerdeniz'de erkeklerce habis olarak nitelendiğini ve "Öyle oldukları kabul edilir." kabullenmesini sık sık vurgulayarak kadınların aslında habis varlıklar olmayıp egemen tarafça öyle kabul edildiklerini sölemiştir.
Yerdeniz serisinin bu dördüncü kitapla sonlandığı düşünülmüş ama yazarın Yerdeniz'i düşlemeyi bırakamaması dolayısıyla 2001 yılında yayımlanan ve Yerdeniz'de geçen 5 öyküden oluşan Yerdeniz Öyküleri(Tales From Earthsea) ile bize yine Yerdeniz'e ait hikayeler anlatmaya devam etmiştir yazar. Bu kitap yine aynı yıl Ağustos 2001 tarihinde Türkçe olarak Metis Yayınları'nca yayımlanmıştır.
Yerdeniz Öyküleri kitabında diğer Yerdeniz kitaplarında geçen olayların öncesinde ve sonrasında geçen 5 hikaye bulunmaktadır. Hikayelerden sonuncusunun adı Ejderböceğidir ve 4. kitap Tehanu'daki gibi kadınların sanıldıklarından çok daha güçlü olduklarının/olabileceklerinin gösterildiği bir hikaye anlatmaktaydı.
Kitap yayımlandığında, aynı yıl içerisinde Ursula K. LeGuin'in Yerdeniz serisine 5. bir roman ekleyeceği ve isminin The Other Wind olacağı söylenmiş ki The Other Wind aynı yıl gerçekten de yayımlanmıştır.
The Other Wind'in yayımlanmasından yaklaşık 3 yıl sonra kitap Öteki Rüzgar adıyla Mart 2004 tarihinde Metis Yayınları'nca Türkçeye çevrildi. Kitaptaki olaylar Yerdeniz Öyküleri isimli kitabın son hikayesi olan Ejderböceği sonrasında geçen bir dizi olayı anlatmaktaydı. Kızılağaç isimli ölülerce çağrılan bir adamınderdine çare aramısıyla başlayan kitap, aslında bu çağrılışın çok daha büyük değişimlerin habercesi olduğunun öğrenilmesi, Ejderhaların insanlara tekrar saldırmaya başlaşıyışı ve 3. Kitap En Uzak Sahil'den hatırlayacağımız kral Lebannen'in evlenme konusundaki çekincelerine de şahit olduğumuz oldukça ilginç bir konuya sahip fakat kutabın sonunda bildiğimiz Yerdeniz'de büyük değişimlerin yaşandığını söyleyebilirm. Öteki Rüzgar aynı zamanda Yerdeniz'e ait bundan önceki 5 kitap boyunca biz okurların merak ettiği pek çok konu hakkında cevaplar içeren bir kitap. Ejderhalar ve insanların kökenini, büyünün keşfini, ölülerin ölüm sonrası gittiği çorak diyarın "ne olduğu" ve daha fazlasını bu son (şimdilik) kitapta bulmak mümkün.
Öteki Rüzgar daha önceki 4 kitap gibi Çiğdem Erkal İpek tarafından Türkçe'ye çevrilmiş. 226 sayfa olan kitabın kapağı önceki Yerdeniz kitaplarından daha renkli bir kapağa sahip. Daha önce Deniz Bilgin tarafından resimlenen kapaklar bu sefer Emine Bora tarafından tasarlanmış.
Ben kitaptan diğer beş kitapta aldığım tadı yine alabildim. Yerdeniz serisi tıpkı Yüzüklerin Efendisi serisinde olduğu gibi büyünün gereksiz yere kullanılmadığı, hatta büyü kullanımı konusunda tutumlu davranılan, insanların kendi içlerinde yolculuk ettikleri, değiştikleri ve yaşadıkları dolayısıyla farkında olmadıkları bulundukları dünyaya dair pek çok şeyin farkına vardıkları bir kitap.
Son olarak kitabın 2002 yılında yazara Dünyanın En İyi Fantazi Romanı ödülünü de kazandırdığını söylemek lazım.
Yazı Alıntıdır...
Yazarın forumumuzdaki diğer eserleri:
-Mülksüzler (http://www.kayiprihtim.org/forum/mulksuzler-t5312.0.html)
-İçdeniz Balıkçısı (http://www.kayiprihtim.org/forum/icdeniz-balikcisi-ursula-k-le-guin-t6180.0.html)
Gönderen: Amras Ringeril - 05 Şubat 2008, 22:13:07
Gönderen: Herr Mannelig - 07 Şubat 2008, 11:07:56
Aynı basitliği taşıyan Diskdünya serisi daha çok hoşuma gitmişti çünkü o basitliğin ardında yatan müthiş bir geyik ve inceden bir felsefe vardı. En azından ilk kitap için aynı şeyi göremedim ben yerdenizde.
Gönderen: DarLy OpuS - 10 Şubat 2008, 15:44:39
Gönderen: SaN - 24 Şubat 2008, 20:19:15
Gönderen: DarLy OpuS - 26 Mart 2008, 11:04:49
Gönderen: magicalbronze - 05 Mayıs 2008, 10:27:25
Gönderen: magicalbronze - 07 Mayıs 2008, 12:46:14
"Yerdeniz Üçlemesi hayatınızı kurtarabilir! Bunu daha önce Ayşe Arman Harry Potter için söylemişti ancak ben Harry Potter'dan yıllar önce Yerdeniz hayatımı kurtarmıştı;ben Yerdeniz'in o inanılmaz gücünü hissetmiş ve daha ilk satırda aldığım tadın tiryakisi olmuştum. Hayatta nerdeyse hiç birşeye bağımlılığım Yerdeniz'e olan bağımlılığım kadar büyük değil. Yerdeniz sadece ergenlik bunalımı yaşayan bir çocukken ya da genç kızken kendimi daha iyi hissetmemi sağlamadı büyüyüp koca bir kadın haline geldiğimde (ki bunu kabullenmekte hâlâ çok gönülsüzüm) kaçacak bir yer, bildik bir tabirle sakin ve güvenli bir liman sağladı bana. Yerdeniz asla bir çocuk romanı ya da fantastik roman düşmanları tarafından nitelendirildiği şekliyle 'edebiyatın lüzumsuz bir parçası' değil. Aslında bu yazıyı yazarak kimseyi bir şeye ikna etmeye ya da birilerine birşeyleri ispatlamaya çalışmıyorum. Sadece burdan bu olağanüztü seriyi yazan Ursula K. Le Guin'e, tüm kitapları orijinalini kadar iyi bir dille çeviren Çiğdem Erkal İpek'e ve çizimleri ile Yerdeniz'i ve kahramanlarını gözümüzün önünde yaşayan etten kemikten varlıklar dönüştüren Deniz Bilgin'e tekkürlerimi sunmak istiyorum. İyi ki varsınız, size minnettarım!... "
Gönderen: DarLy OpuS - 24 Mayıs 2008, 21:54:10
Gönderen: Nefertari - 24 Mayıs 2008, 21:57:32
Gönderen: magicalbronze - 24 Mayıs 2008, 22:02:35
Bunun çizgifilmide var kanımca geçenlerde gördüm :D
Çizgi film değil yahu, anime de sen ona. O kadar da aşağılama lütfen!
Ben ikinci kitabı da bitirdim okumayı. Ged yine kendini gösteriyor elbet fakat buradaki asıl kahraman Atuan Mezarlarındaki kız. Kesinlikle serideki önemli kitaplardan biri bence. Alın ve vakit geçirmeden okuyun diyorum.
Gönderen: Lucilla Clarté - 24 Haziran 2008, 15:22:53
Ama önce Karanlık Cevher bitcek tabi. =P
Gönderen: DarLy OpuS - 24 Haziran 2008, 17:59:16
Gönderen: Lucilla Clarté - 05 Ağustos 2008, 12:25:17
Gönderen: DarLy OpuS - 05 Ağustos 2008, 18:10:16
Gönderen: GeD - 06 Ağustos 2008, 11:00:23
Hani "Ben Fantastik Edebiyatçıyım." diyebilmek için bazı önemli serileri kesinlikle okumanız gerekiyordurya. İşte bu seride onlardan biri.
Genellikle başbüycü olan Ged, takma ismi Çevik Atmaca'nın hayatından kareler anlatmakla geçer. Naıl baş büyücü olduğunu, ismini nasıl aldığını, başbüyücülüğe nasıl eriştiğini vs. vs. Her kitapta yanında birisi bulunur ve yolculuk yapar. Kayıp olan şey(ler)i aramak için.
Bu türden kitaplardan hoşlanıyorsanız eğer eminimki sıkılmadan, bir çırpıda okuyacaksınızdır.. :)
Gönderen: DarLy OpuS - 21 Ağustos 2008, 14:00:06
Spoiler: Göster
Gönderen: magicalbronze - 21 Ağustos 2008, 14:01:55
Gönderen: DarLy OpuS - 24 Ekim 2008, 11:45:38
Kesinlikle okunmaya değer farklı bir tat. Şiddetle öneriyorum. :)
Gönderen: Nihbrin - 24 Ekim 2008, 15:07:22
Bence bir adaya yazmakdan başka hiç bir şey bilmeyen bir adamı bıraksak ve eline ömür boyu yetecek A4 ve kalem versek ve desek "fantastik bir öykü yazacaksın ve fantastiğin tanımı budur...kolay gelsin" böyle bir şey yazardı sanırım. Var olan en basit ama LOTR odaklı olmaya en uzak fantastik öykü.
Gönderen: Amras Ringeril - 19 Mart 2009, 12:29:25
Gönderen: DarLy OpuS - 19 Mart 2009, 18:57:10
Bugün ekşisözlükte bir şeye rastladım, çok ilgimi çekti paylaşmak istedim. Bu kitaptaki kadim dilde Yer(earth) Tolk demekmiş, Deniz(sea) ise Ien. Yani Yerdeniz; Tolkien. Açık bir gönderme gibi duruyor, hoş bir şey :D
Uvvvvvvvvv. Ustaca, valla ben de çok etkilendim.
Bu arada En Uzak Sahil, Tüyap'tan beri elimde ancak hala okuyamadım. Hiç çekici gelmiyor doğrusu...
Gönderen: Fırtınakıran - 12 Temmuz 2009, 12:11:17
Anlatımın yoğun ve maceranın doruk noktasında, kan ter içinde ordan oraya koşturmaya ya da arkamızı kollayarak savaşlara, entrikalara girmeye alışkın olan ben yazarın bu kitabıyla oldukça şaşırdım. Bu kadar övülen bir yazarın kitabı, bu kadar mı basit olur dedim kendi kendime. Sonra satırlar aralarını okudukça aslında o basit cümleler ve anlatımlar arasında nasıl felsefik şeyler söylediğini fark ettim.
Anlatımı çok yalın, macera da bir Unutulmuş Diyarlar ya da Ejderhamızrağı gibi değil; ancak kendine tamamen farklı bir yer oluşturacak türden.
Bir kere, o isim olayı sizi mest edecektir. Anlatımdaki yalınlık sizi ismin gücü ve hükmetmenin gerçek anlamını yeniden sorgulatan etmenlerle destekleyecektir. Güzel bir kitap ve çok farklı.
Ayrıca Yerdeniz serisinin 4. kitabı olan "Tehanu"dan 10 yıl sonra yazdığı ve serinin son kitabı olan "Öteki Rüzgar" kitabı ile de 2002 yılında "Dünya En İyi Fantastik Roman" ödülünü almıştır.
Şimdi bu kadının kitabı okunmaz mı :)? Farklılığa hazırlayın kendinizi. Çünkü sadece fantazya değil, düşünmek de giriyor işin içine. Satır aralarında verdiği mesajlar oldukça etkileyici.
Ayrıca, Ged'e baktığımızda tıpkı gerçek bir insan gibi. Gelecekte nasıl bir kahraman olacağı en başında söyleniyor ama çocukluğunu anlatırlarken tıpkı gerçek bir çocuk gibi davranışlarını görüyorsunuz. Ged gerçekten var deseler inanırım :P. Kendi içindeki gururu, kıskançlıkları, hırsı, yapabildikleriyle böbürlenişleri ve inatçılığıyla büyük bir kahraman yerine sıradan bir çocuk o. Bu sıkıcı bir öğe olmak yerine, aksine, onu daha da gerçek hayata müsait bir karakter yapıyor.
İsmini güvendikleriniz dışında kimseye söylemeyin. Onun herkese kendini tanıttığı ismi Çevik Atmaca ise, benimki de Fırtınakıran ;).
Gönderen: estarriol - 19 Temmuz 2009, 21:25:07
Kitabı ilk okuduğumda açıkçası bana en fantastik gelen yönü, karaktarlerin somutluğuydu. bu açıdan fırtınakıran'ın tesbiti çok haklı. Atmaca' nın Türküsü' nü (bir başka yayından çıkan, ilk iki kitabın özeti mahiyetinde bi kitap) okuduğumda 11 yaşında mıydım neydim. Ama hatırlıyorum, çevremdeki insanların çoğu Nemmerle, Ogion ya da Kurremkammeruk kadar bile gerçek gelmemişlerdi bana. Kitabın birçok ayrıntısında aynı somutluk göze çarpıyor. Öyle olmasa kitap bu kadar sade bir anlatımı kaldıramayabilirdi işin aslı.
İsimlerle ilgili durum da aynı gerçekçiliğin bir parçası değil mi? Birini tanımadan, güvenini kazanmadan, ruhuna hükmedebilir misiniz? Yahut siz izin vermedikçe başkaları size ne kadar işkence edebilir?
Açıkçası yerdenizde Le Guin, basit içgüdülerden ve başka evrenlerin kalıntılarından faydalanmayıp, koca bi evreni, bağımsız bir biçimde, yalnızca insan ve değişim üzerinden anlatmakla birçok fantastik edebiyat yazarının yapamadığını yapmış...
Gönderen: Fırtınakıran - 13 Eylül 2009, 22:18:22
En Uzak Sahil tam bir son kitap gibi bitti. Başlarda konu sarmadı gibi oldu ancak Ged'in yetişkin hali ve yeni karakter Arren oldukça iyi götürdüler hikayeyi. O kitapta ilk defa kötü büyücüleri de görmüş olduk. Bu yeni bir şeydi bizim için.
Ah, bir de ölüm... Ölüme gidip gelmek hiç Le Guin'in boyutundaki gibi anlatılmamıştı sanırım.
Tehanu diğer Yerdeniz kitaplarından oldukça farklıydı. Bir şeyler oluyor, değişim devam ediyor ancak ne olduğunu anlayamıyorsunuz. Olayları analmaya çalışırken de bir bakmışsınız ki kitap bitmiş. Bu kitabı bir günde bitirme nedenlerimden biri bu :D.
Tehanu insanların şiddete meyilli yanlarını ortaya koyuyor aslında. Ged'e ilk başlarda alışamadım, artık farklı biri ne de olsa(spoiler vermiyim). Ama kitabın baş kahramanı 40 yaşına gelmiş Tenar. Evlat edindiği Therru ile bir koşturmaca içinde.
Küçükken yanmış olan Therru'nn hayatı ise oldukça zor.
Fantastik yanı az gibi dursa da sonlara doğru hayli ilginç olaylar oluyor.
Öteki Rüzgar ise kesinlikle 2002'de aldığı Dünya En İyi Fantastik Romanı Ödülü'nü haketmiş durumda. Değişimin nerelerde olduğunu görüyoruz burda. Karakter bakımından oldukça zengin bir kitap ki, bu Ged'le yaptığımız yolculuklara alışmış bizler için Yerdeniz evreninde yeni bir duurm. Karakterler oldukça bol ve doyurucu :).
Konuya değinmk istemiyorum pek ama bir günde bitirilecek akdar lezizdi! Biz aslında hiçbir şey bilmiyormuşuz diyoruz sonunda. Tehanu'dan başlayan değişim burda son buluyor. Bu kitaba kadar bildiklerimizi bir kalemde silip attı yazar ve ters köşeye yatırdı okuyucuları :).
Yerdeniz'e başlayan ehrkesin mutlaka ve mutlaka bitirmelerini tavsiye ederim. Ben şimdi Yerdeniz Öyküleri'ne başlayacağım
Gönderen: beerold - 29 Kasım 2011, 17:45:52
Gönderen: kzlvaiz - 05 Mayıs 2012, 14:56:25
Gönderen: Fırtınakıran - 05 Mayıs 2012, 15:30:59
Alıntı
1. Öncelikle forumda düzgün Türkçe kullanımına dikkat ediniz. Israrla bozuk kelimeler kurmak ceza uygulanmasına sebep olur.
Kaç mesajdır öyle gidiyor da.
Gönderen: - 05 Kasım 2012, 21:57:30
Gönderen: Black Helen - 06 Aralık 2012, 21:12:32
(http://www.kayiprihtim.org/portal/gorsel/yerdeniz-serisi-tek_cilt-top.jpg)
Metis Yayınları (http://www.kayiprihtim.org/portal/yayinevi/metis-kitap/), kuruluşunun 30. yılına özel Ursula K. Le Guin (http://www.kayiprihtim.org/portal/yazar/ursula-kroeber-leguin/)'in kült serisi Yerdeniz (http://www.kayiprihtim.org/portal/seri/yerdeniz-serisi/)'i tek ciltte toplayarak okurlar için arşivlik bir yapıt hazırladı.
Yayınevi de bu basımı şöyle duyurdu:
Alıntı
Le Guin'in Yerdeniz kitapları Yerdeniz Büyücüsü, Atuan Mezarları, En Uzak Sahil, Tehanu, Yerdeniz Öyküleri ve Öteki Rüzgâr Metis Edebiyat koleksiyonunun en sevilen kitaplarından oldu, yıllar içinde birer kült kitap haline geldiler. Metis'in 30. kuruluş yıldönümünde bu altı kitabı tek ciltte toplayarak, sert kapaklı bir özel basım yaptık.
Büyücü Ged'in maceralarını konu alan 5+1'lik dizi, 944 sayfalık tek cilt basımıyla karşımızda. Fiyatı el yaksa da online kitap alışveriş sitelerden daha ucuza almak mümkün.
Kitapların çevirisini Çiğdem Erkal İpek (http://www.kayiprihtim.org/portal/cevirmen/cigdem-erkal-ipek/), yayına hazırlığını ise Bülent Somay ve Müge Gürsoy Sökmen üstlenmişti. Kapak görseli ise Semih Sökmen'e ait.
Kitabın künye sayfasına buradan (http://www.kayiprihtim.org/portal/kitap/yerdeniz-serisi-tek-cilt/) ulaşabilirsiniz. Serinin genel sayfası için de buraya (http://www.kayiprihtim.org/portal/seri/yerdeniz-serisi/) tıklayabilirsiniz.
Gönderen: - 03 Mayıs 2013, 21:38:49
Spoiler: Göster
[*]Resim çok büyük olduğu için spoiler kutusu içine alınmıştır. - Fırtınakıran[/*]
YERDENİZ
Ursula K. Le Guin
Le Guin, serinin birbiriyle ilişkili ilk üç kitabının her birinde bir temadan hareketle öyküyü oluşturmuştur. Serinin kitaplarıyla ilgili bu temaları arka kapak yazılarından çıkarmak mümkündür.
Serinin ilk kitabı "Yerdeniz Büyücüsü", Le Guin'e göre büyüme temasını işleyen bir romandır. Roman, gelecekte Yerdeniz'in en büyük büyücülerinden biri olacak olan Ged isimli bir çocuğun, ününü borçlu olduğu maceralarından önce başından geçen olayları anlatır.
Serinin ikinci kitabı "Atuan Mezarları", Le Guin'e göre cinsellik, doğum, yeniden doğum, yıkım ve özgürlük temalarını ele almaktadır. Yerdeniz'in Kargad Diyarı'nda geçen roman, İsimsizler'in Rahibesi olan Ölümsüz Arha'nın (Yutulmuş) Tenar adlı bir kızın bedeninde yeniden doğmasıyla başlar ve Tenar'ın kendi kimliği ile Arha'nın kimliği arasındaki mücadelesini konu alır.
Serinin üçüncü kitabı "En Uzak Sahil", Le Guin'e göre ölüm temasını işlemektedir.
Serinin dördüncü kitabı "Tehanu" ve beşinci kitabı "Öteki Rüzgar", uzun aralardan sonra yazılırlar. Le Guin, Yerdeniz ile hesaplaşmasını bitirememiş olacak ki, seriyi "Yerdeniz Öyküleri" ile devam ettirir.
Le Guin, "Öteki Rüzgar" kitabıyla 2002'de "Dünya En İyi Fantazi Roman" ödülü almıştır.(alıntı trVikipedi)
---
Her sayfası felsefeyle, bilgelikle ve özlü sözlerle harmanlanmış bir fantastik seri ziyafeti. Bazen romanı elimden bırakıp hikayede geçen bir cümle üzerine uzun uzun düşündüğüm bile oldu. Henüz 3. kitabı okuyor olmama rağmen beni oldukça etkileyen bir fantastik seri oldu şimdiden. Kitaplar diğer serilere kıyasla küçük görünse de anlam olarak oldukça büyükler. En büyük büyücüler anketlerinde yer almasada baş kahramanımız "Ged-Çevik Atmaca" en bilge büyücüler listesinde kesinlikle üst sıralarda. Henüz okumayan arkadaşlar için çok fazla detaya girmiyorum ama mutlaka tavsiye ediyorum. Hazır olun, Ursula teyze okurlarını iki sonsuz evrenin (Düşünce ve hayalgücü) kesiştiği yere götürüyor. İyi okumalar.
Gönderen: Denaro Forbin - 13 Ekim 2013, 03:49:02
Atuan Mezarları: Serinin ikinci kitabı ilkinden daha ince fakat ilkini aratmayacak (bir ara arar gibi oldum ama geçti sonra) kadar başarılı. Atuan'ın yüce rahibesi olmak için Tenar adlı küçük bir kız seçilir. Bir inanışa göre ise rahibe ölümsüzdür yani sürekli reenkarnasyona uğradığına inanılmaktadır. Öldüğü gece doğan başka bir bebeğin yerine geçerek hayatını idame ettirir yani. Yeniden doğan rahibe olduğuna inanılan Tenar, Arha adını alıyor. Artık yeni bir kimliğe bürünmüştür ve görevinin yükümlülüklerini yerine getirmek zorundadır. İlk kitapta sıkça adını duyduğumuz Ged ise sonlara doğru bizlere merhaba diyor ve kurgu Arha ile Ged arasında örülüyor. Harika bir dili var Le Guin'in. Serinin kalan kitaplarını okumak için sabırsızlanıyorum.
Gönderen: Thomasward - 02 Kasım 2013, 21:26:03
Gönderen: freezing_moon - 18 Kasım 2013, 02:34:12
Gönderen: oguzkaan - 03 Temmuz 2014, 01:00:12
Oysa ki ilk 3 kitap harikaydı. 4. kitap "eh işte!" dedirtecek seviyedeydi.
Devam edip seriyi bitirsem mi diye düşünüyorum. Beğeni eğrime bakarsam Öteki Rüzgar, serinin hatrı için, okumaktan itina ile kaçmam gereken bir kitap gibi gözüküyor. Oysa her şey ne güzel başlamıştı.
Gönderen: mit - 21 Ocak 2016, 23:48:55
Ne yalan söyleyeyim, biraz çekinerek başladım seriye. Çünkü büyücüdür, ejderhadır vs beni biraz sıktı artık. Tamam, yazıldığı dönemde muhteşem bir eserdi mutlaka, zira yeniydi, ilklerdendi. Ancak aradan geçen bunca zaman içerisinde büyücülük okulları, birinin ismini bilmenin kudreti vb temalar o kadar çok taklit edildi ki... beğenmeyeceğimden, hak ettiği değeri veremeyeceğimden korktum.
Neyse ki yanılmışım. Evet, ilk basıldığı yıllarda okuyup da her şeyi birinci elden deneyimleme fırsatını kaçıralı çok oldu. Ama yine de Ged ile Estarriol'la tanışmak, büyü okulundaki eğitimlerine şahit olmak, Kurremkammeruk gibi bir ismi tersten düzden okumanın keyfine varmak son derece güzeldi. Bir de ruşvaş çayı var tabii... Benim gibi çay sevmeyen birinde bile feci merak uyandırdı bu isim. (Orijinali rushwash'mış, bir çırpıda anladım keh-keh!)
Spoiler: Göster
Kitapta bunun gibi yalın ama vurucu pek çok cümle var, ki Le Guin'in anlatımını etkileyici kılan şey de bence bu. Çok sade ama vurucu cümlelerle anlatıyor. Gölge'yi alt ediş şekli mesela... Basit ama beklenmedik ve inanılmaz derecede mantıklı.
Kitapla ilgili tek sıkıntım virgül zengini olması. Editör pek iyi iş çıkarmamış bu konuda. Olup olmadık her yerde (muhtemelen İngilizce aslında bulunan kısımlarda) virgül var. Neyse ki bir paragraf okuyup da kendinizi kurguya kaptırdınız mı görmezden geliyorsunuz bunu. Çiğdem Erkal İpek'in başarılı çevirisinin katkısı da göz ardı edilemez elbette. (Civanperçemi nasıl bir isimdir Allah'ım?) Bir de son bölümlerde oradan oraya yelken açtıkları yerlerde biraz sıkılmış olabilirim :P
Kısacası çok geç de okuduğum için mutluyum, hatta devam kitaplarını isimleriyle çağırıyorum!
Gönderen: thanks for all the fish - 22 Mayıs 2016, 21:30:00
Guin'den de beklediğim şey aşağı yukarı Rüzgarın Adı'ydı bu arada, çok yanlış beklentilerim varmış meğer. O epik sahneler, Adı ile çağırmanın Rothfuss'taki muazzam betimlemeleri, hiçbirisi yok burada. Her şey daha sade, daha gerçek. Belki de fantastik yazıp da bu kadar realist olabilmeyi başarmasıdır Guin'e günümüzdeki yerini veren, karakterine 50 sayfada 2 yıllık kılıç eğitimi verip 5 kitap boyunca o savaş senin bu ejderha benim koşturtmaktan öte bir fantastiği keşfettirmesidir.
Karakterlerin seri boyunca ejderhalarla, ölüm ile yaşam arasındaki duvarın incelmesiyle, halkın büyücülere, cadılara dair bakışıyla ilgili konuşmalarından her birisi günümüzde iki modern insanın oturup siyasi ideolojiler, bilim, felsefe gibi konularda konuşması ciddiyetinde ve gerçekçiliğinde. Le Guin anlattığı ejderha da olsa o dünyada ejderhaların bir gerçeklik olduğunu sonuna kadar verebiliyor okurlara.
İlk üç kitaptaki karakter hikayesi her yönüyle çok güzel ama görece yeni bir yazar olan Le Guin'in -bana hissettirdiğine göre- tam özgürlüğe sahip olmadığı için anlatmak istediklerini son kitaplarındaki özgürlüğüyle değil de, bir fantastik hikayede olması gereken olay örgüsü çerçevesinde anlatıyor -özellikle ilk kitapta bu his tavan olmuştu-. Oysa Tehanu'daki vücudu yanmış bir kızın, orta yaşlı annesinin ve güçsüz düşmüş babasının bir köyün sınırındaki evlerinde geçen hikayelerini anlatırken çok daha özgür Le Guin, "Ben bunu söylemek istiyorum!" diye bağırdı bana kitap, öyle bir dünyada da insanların ocak başında oturup birbirleriye olanlar ve olacaklar hakkında konuşacaklarını çok güzel söyledi.
Böylesine farklı bir seri okumak apayrı bir deneyimdi benim için, bütün o cazibeli fantastiklerin fırfırlı bilimkurguların arasında derin soluklar alıp tutmak için çok kullanışlı bir durak oldu. Ve ileriki hayatımda da çok kereler Daha ormandaki yürüyüşüne çıkmadan Ged'in yanına gideceğimden eminim.
Gönderen: cankutpotter - 22 Mayıs 2016, 22:23:26
Gönderen: Elodin - 19 Ekim 2016, 18:21:44
Kayıp Rıhtım'ın seriye olan bu ilgisini de şiddetle kınıyorum efendim. Üzdünüz. Ayrı bir bölümü bile yok. İkinci sayfada yapayalnız beklerken buldum başlığı. Boynu bükük...
Gönderen: Fırtınakıran - 19 Ekim 2016, 18:56:50
Bence de ayrı bölümü olmalı >.> Ama forum ahalisinde ayrı kategorisi olacak denli ilgi yok :/
Gönderen: Elodin - 19 Ekim 2016, 19:49:28
İlgi görmemesi konusuna gelince de Kayıp Rıhtım'ın takipçileri üzerinde gerçekten çok büyük bir etkisi olduğunu düşünüyorum. Bir radyo yayınında sadece adları geçen iki kitabı hiç düşünmeden aldığımı bilirim. Sorumluluk yavaştan size kalıyor ben aradan çekiliyim (https://lh3.googleusercontent.com/cVwHDi_1jHGa2fHnyDJY7bbyV0cScJy9NIg-3P7f2Ded7yl3G2iPuOZ1DEoXJyMF1F4UZReYyQ=w2880-h5120-no)
Gönderen: Bay_Karamsar - 24 Şubat 2017, 00:04:11
Karakter olarak favorimse Vetch :) Arabulucu tavırları ve sadık dostluğu beni kendisine çekti :)
Ged'in evcil hayvanı konusunda şüpheyle umut karışımı bir beklentim vardı. Sevgili Le Guin bu konuda beklentilerimle oynamadan benim kendimi şaşırtmama olanak sağladı :D
Anlatım tarzında, Büyük Büyücü'nün (Ged'in) geçmişinden bahsedilir gibi yapılırken ileride (sonraki kitaplarda) yaşayacaklarına atıflarda bulunulmasından romanlaştırılmış destan tadı aldım.
Bir sonraki durak, ikinci kitap :)
Gönderen: Bay_Karamsar - 08 Mart 2017, 00:38:10
Ama önce Le Guin övmek istiyorum. Kendisini Hainli Serisiyle tanıyıp sevdim. Övgüm, Yerdeniz çıkışlı olarak genel hayranlığımı içermektedir:
Yerdeniz dünyasında sihrin ve varoluş kaynağının, varlıkların taşıdıkları asıl isimlerine dayanmasının; konu edindiği kavram, duygu ve düşünceleri kelimelerin gücüyle anlatmaya çalışan sanat dalında anlatılmasını nasıl yorumlamalı? Cümle içinde doğru kullanılan her kelimenin, okuyucunun zihnini meşgul edecek gizli tılsıma sahip olmasıyla karşılaştırmalıyım belki de. Yerdeniz Büyücüleri isimleri bilerek varlıklar üstünde etki ediyor. Le Guin ise kelimeler yoluyla, hayatın içinden olup da fark edilemeyeni ya da henüz fark edilemeyecek olanı tanımlamaya çalışıyor. Başka zihinlerde ölçülüp biçilmelerinde yardımcı oluyor.
Şimdi, okuduğum kadarıyla kitaplara kısaca değinebilirim:
Yerdeniz Büyücüsü
Le Guin'in de amaçladığı gibi başından sonuna bir büyüme hikayesi. O evrende Ged'in yerinde olsam benzer duyguları tecrübe ederdim. Onun kadar cesur davranabilir miydim, orasını bilemiyorum ama. Eh bu da onu, kendi dünyasında söylenen şarkılara konu olan kahramana dönüştürüyor. O şarkıları duymuyor olabiliriz belki. Lakin onlar gerçek kırıntıları içeren abartılar içerirken, bizler asıl hikayeye tanıklık ediyoruz.
Büyücülük sisteminin nasıl işlediği ve o dünyadaki varlığı gökten inme değil. Bir çocuğun büyümesini fantastik sosta işlenmek gibi bir niyet yok. Hikaye illaki bir yerde geçecek, illaki insanlar ve efsaneli yaratıklar olmalı ve illaki aksiyon için havalı büyü numaraları olsun sıkılganlığında tasarlanmamış. "illaki" diye başladığım şeyler zaten gerekli. Başka türlü okuyacak ne bulunacak zaten. Anlatmaya çalıştığım, yamalı bohça gibi iliştirilmedikleri. Büyü sistemine kökenlik eden güç, Yerdeniz dünyasının özünde yer alıyor. O dünyanın varoluşu, düzeni, işleyişi, efsaneleri ve tarihi büyünün kökenleriyle iç içe. Büyü gücü yeterli değil, varlıklar sakladıkları asıl ismini de bilmek gerek. Büyü yada küçük numaralar yapabilmenin de belli başlı sorumluluk ve dikkat edilmesi gerekilen tarafları var. Ged'in oyun olsun başlayıp keçi sürüsünce sarılması bunun en masum örneği. Tabii ne Ged ne de ben durumun ciddiyetinin farkında değildik. Ged bunu zor yollardan öğrendikçe ben de onunla beraber öğrenmiş oldum. İkimizde, neden herkesin büyücü olamadığını, dengeyi ve büyülerin neden savurganlıkla yapılmadığını daha iyi anlamış olduk.
Büyümek, anlayamadığın; anlayamadığın için inkar ettiğin; inkar ettiğin için budalaca davrandığını kavrayabilmek. Meydan okuma, kendini ispatlama, herşeyi bilebilme ve biricik olduğun arzusuyla yola çıkılır. Felaketlerden sonraysa, geri çekilme, kendine güvensizlik, bilemediklerin için korkuya kapılma ve özel olmadığın gerçeğiyle yüz yüze gelme. Ged'in ki gibi bir dünya da değiliz ve onunki gibi sorunlarla karşılaşmadık. Satır aralarında hissettiği ve düşündüklerini kendi hayatlarımızla karşılaştırınca, oldukça tanıdık ama aynı oranda fark edilmesi güçleşebilen benzerlikler ortaya çıkıyor. Yani Ged öğrendi, ben farkına vardım. İkimizde bir şeyler öğrendik yine.
Tabii Ged sayesinde, Yerdeniz dünyasıyla; denizlerini, deniz yolculuklarını, cadı ve büyücülerinin yaptıkları ve yapamadıklarını, batıya göçmüş ejderhaları, dönüşüm büyüsüyle karşılaşmaktan gına gelmiş sıradan insanlarla, tanışabilme fırsatı buldum.
Atuan Mezarları
Bu seferki bambaşka bir büyüme hikayesi. Kadın ana karakterimiz, kendisine empoze edilen hayatın içinde büyüyor. Ailesinden küçükken kopartılmış ve kutsal geleneklerden ötürü, kendine ait olmayan bir adı, bir belleği, bir tarihi ve bir bilinci taşıyacak biçimde eğitilen Tenar var.
Etrafını çevreleyen rahibelerin güç vadettiği, inanıp inanmadıkları belli olmayan bir saygıyla hazırladıkları Tenar, getirilmek istendiği makamca ele geçirilmeye uğraşılıyor. Kurallar hatırlatılarak, nezaketler edilerek, Tapınak sistemi, yüzyıllardır tekrar ve tekrar sahnelenen bir oyunu sürdürmek için insanlar toplanmış. Oradaki herkes, yıllar öncesinden yazılmış roldeki insana dönüştürülüyor, dönüşüyor, dönüştürüyorlar. Kurbanlar aynı zamanda adı konulmamış suçların azmettiricileri gibiler. Teslimiyet ve gelenekleri uygulama, özgür irade, yeni fikirler ve yapılması gereken maskesindeler. Uygulayanların bile farkına varamadığı veya varsa da umursamadığı sinsi bir düzen var.
Tenar’ın sorumluluğuna verilen mağara, ikili anlamlar taşıyor. Keşfetmesine izin verilen kısımlar ona dayatılan bilinç; bir başka kişi ve geçmiş. Keşfetmeye çalıştığı bölümlerse, içgüdüsel olarak kendi öz bilincini -kendini- arama yolculuğu gibi. Mağara, başkası olmaya yönlendirilirken kendisi olmayı da bulabileceği bir mekan. Mağaranın bir yeniden şekilleniş ve doğuş mekanı olması gibi bir durum da var. Tenar o mağaraya her girip çıkışında bilinci de şekilleniyor. Sistemin uygun gördüğü biçimde dönüştüğü sürece bunun sakıncası yok. Özetlemeye çalışırsam, mağara bir taraftan zihni temsil ederken bir taraftan da rahmi (doğumun ve doğamamanın (ölümün)) temsil ediyor.
Tenar’in içinde sürüklendiği girdapta yabancı olanla (mahrem ve kötü olanla, öteki olanla) münasebeti kilit rol oynuyor.
Hikaye olarak durduğu noktaysa şu yönden dikkatimi çekti; genel yapısı itibariyle, büyük bir maceranın yan öyküsü olarak kısaca bahsedip geçiştirilebilirdi. Le Guin yan karakterin hikayesini merkeze alıp romanlaştırmış gibi. İkinci planda olan (ya da ikinci plana itilen) karakterlerin de dikkate değer olduklarının altı çiziliyor. Kadın karakterin içinde bulunduğu durum ve kendisine biçilen genel ve özel rolle de örtüşüyor. Roman her yönden anlatmaya çalıştıklarına dikkat çekiyor.
En Uzak Sahil
Belirtildiği gibi ölüm kavramının bilinmezliği kitaba işlemiş. Umutsuzluk içinde umut arayışı var. Ana karakterlerden genç Prensin bakış açısında yabancılık, gizem ve şüphe kol geziyor. Büyü gücü ve büyücüler sorgu altındalar. Prensin yol arkadaşı Baş Büyücü ister istemez bu tutumdan nasibini alıyor. Hayat deneyimi çok olan da az olan kadar bu yolculuğun nereye varacağını kestiremiyor. Ölüm ve yaşam birlikteliği ve aralarındaki dengenin önemi, Yerdeniz dünyasının kalbindeki akıl sır ermez güçte dengesizlik olarak yansıyor. Büyü gücü ve büyünün yer aldığı dünya arasındaki bağın organikliği, ölüm konusunda tekrar masaya yatırılıyor.
Tehanu
Yaşlanmak. Kaybetme. Utanç. Hayattaki değerini sorgulama. Bir önceki kitap olan En Uzak Sahil’de, kahraman iyi dileklerle şereflendiriliyor ve Yerdeniz’de dolanan şarkılara konu olacağını hissedilerek bitiyordu. O kadar. Sonuçta büyüdü, olgunlaştı ve ölümle yüzleşti. Ondan bekleneni yapmıştı. Bundan sonra adının ve yaptıklarının şarkılara konu olması yeterliydi. Bizim için kahramandı, özeldi. Yolculuğu bitti. Bizim kahramanımız olmasını sağlayacak gerekçeleri de tükendi. Ya kendi için? Yapabileceğini yapmış, gidebileceği noktaya gidebilmiş kahramanlar/insanlar için bu ne anlam ifade ediyor?
Tehanu, dikkatten kaçan bu konuyu merkezine alıyor. Yerdeniz’in kötü zamanlarının bitimiyle yeni çağının başlangıcı arasında geçiyor. İlk üç kitap zaten farklı hava ve tatlardaydı. Bu da öyle. Bu sefer büyücüler üzerine değil. Kahramanlık üzerine de değil. Yerdeniz’in kaderiylen de fazla bir alakası yok. Kadınlık ve erkeklikten bahsetse de, onlardan geçmişte kullanılan kimlikler olarak bahsediyor. Yaşlılık, kaybetme, utanç ve değerini sorgulama; dördünü birlikte konu ediniyor. Hataları ve başarılarıyla, ellerinden gelenin en iyisini ortaya koyduktan sonra ortada kalanların hikayesini anlatılıyor bu sefer. Anneler, Evlatlar, Krallar, Büyücüler, Kadınlar, Erkekler hepsi bu noktaya bir biçimde varıyorlar. Ha tabii aynı zamanda bitişlerin ardından yeni başlangıçları da müjdeliyor. Yeter ki deneme fırsatı olsun.
Gönderen: Bay_Karamsar - 10 Mart 2017, 15:55:55
Spoiler: Göster
Gönderen: Bay_Karamsar - 18 Mart 2017, 18:04:01
Le Guin iyi ki seriyi devam ettirmiş. Üçüncü kitap En Uzak Sahil’le bitse Yerdeniz dünyası biraz eksik kalırmış. İşin komiği, Le Guin devam kitapları yazmasa, bunun farkına varamayacak oluşum. Dördüncü kitap Tehanu geçiş evresi gibiydi; asıl son için nefeslenip düşünme payı gibi. Genel itibariyle, her kitapta o evrenin başka bir yüzüyle karşılaşmak, eski efsanelerini ve geçmişini öğrenmek farklı bir hissiyat oluşturdu. Her kitapta bilmemiz kadarını bildik. Bir sonrakinde o dünya daha da genişledi. Ve en sonunda, o dünyaya yön veren olayların kökenini (başlangıcını) keşfederek elveda dedik. Bilmemiz gerek her şeyi öğrenmenin yanı sıra, sahte sınırlarının ötesinde daha fazlası olabileceğini öğrenebilmek ve bundan tatmin olmak ne tuhaf?
Kitapları arka arkaya okusam da, o kitaplarda geçen önemli olaylardan bahsedilmesi nostalji yaşattırdı. Geçmişte şöyle bir şey olmuştu içerisinde, o zamanki şartları ve kişiliklerini hatırlamaya çalışıyorum. Olayları anan kişilerin şimdiki şartları ve değişen karakterlerini dikkate alarak değerlendirmeye çalışmaksa “Nereden nerelere?” dedirttiriyor.
Olgunlaşan ana karakterlerin yanında, gelişmeye ve değişmeye başlayan karakterler hikâyeye heyecan katıyor. Beraberlerinde getirdikleri yeni hikâyeler ve bilgiler, eski dostların artık daha ileri gidemez dediğim hayatlarında yeni birer sayfa açıyor. Kitap sadece eski karakterlerden oluşsa, nostalji hissiyatı bir süre sonra sıkıcılaşırdı. Karakterleri oturmuş olduğundan ve karşılaştıkları yeni sorunlarla yüzleşebilmeleri için gereken yeni bakış açılarından mahrum olurlardı. Bu da kitabı anlamsal olarak biraz içine kapalı ve konuyu takibi sıkıcı yapardı. Serinin genel özelliği bu galiba; her kitapta yeni birileri üzerinden, uzun zamandır var olup da henüz bilmediğimiz yeni şeylerle karşılaşılıyoruz.
Tabii bir de sıradan gelen hikayelerin anlatım sayesinde sıradışı ve etkileyici gelmesi hadisesi var. Seriye özgü bir şey değil bu; Le Guin'in tarzıyla alakalı. Etkileyici olmak için sürprizlere başvurulmuyor. Etkileyici olan o anın anlamı ve karakterler için önemi. Aslında bu sebeple, mutlu veya dehşet verici olan hadiseler, beklentileri karşıladıkları kadar farklı da geliyorlar.
“Kadınlar, Rüyalar ve Ejderhalar”; Le Guin'in makalelerinden oluşan kitabın ismini hatırladıkça Yerdeniz'i; Yerdeniz'i anarken de o isim aklıma gelecek :)
Son durak Yerdeniz Öyküleri :)