Kayıp Rıhtım Arşiv Forum
Kurgu Güncesi => Tartışma Platformu => Konuyu başlatan: kitapci - 02 Şubat 2013, 13:52:47
-
Sevdiğiniz kitabı neden sevdiğinizi öğrenmek istedim.
Yüzüklerin efendisinin sevdiğim özellikleri;
Amaç
Gerçekcilik ve derinlik
Dostluğunu
Naturalizm
ve çeşitli ırkları gördüğüm için seviyorum.
-
Buz ve Ateşin Şarkısı
Şaşırtıcı ve Akıcı
-
Vampir Akademisi
Akıcı, zekice kurgulanmış olaylar örgüsü, gerilim ve romantizm
-
Harry Potter
Nerede ne olacağını kestiremediğin zekice bir kurgu, Konu güzel ve karakter tasvirleri hoş.
-
Bilge Adamın korkusu
O kadar sayfayı ne ara okuduğunu bilmiyorsun. Ustalık eseri olması gereken bir 2. kitap
-
Darren shan
Ne zaman ne olacağını kestiremediğin ve seni sürekli şaşırtan bir seri
-
Başlıkta kitap demişsiniz ama yorumlarad hep seriler yazılmış. Ben de bozmayayım bu geleneği.
Unutulmuş Diyarlar.
Yaşadığımız dünyaya benzeyen fakat ondan ayrı olan bir dünyaya götürüyor bizi. Savaşları, dökülen kanları bir gün dahi eksik olmayan, içinde yaşamak için uygun bir dünyaya.
-
Dövmeli adam /İblis döngüsü ; Keşke bitmeseydi dedirtecek kadar kendine bağlayan bir kurgu, akıcı anlatım ve orjinal karakterler.
-
Yüzüklerin Efendisi ve Unutulmuş Diyarlar. Sanırım Yüzüklerin Efendisi neden sevdiğimi söylememe gerek yok herkesin bildiğini düşünüyorum :) Unutulmuş Diyalar'ı ise akıcı dili ve inanılmaz dünyası sayesinde seviyorum.
-
Gediksavaşları Serisi. Dili akıcı ve samimi, seri boyunca karakterleri tek tek benimsemeye başlıyorsunuz elinizde olmadan, Arutha ve Pug'ı özellikle :) En önemlisi de Feist'ın yaratıcılığı ve her seride kolay kolay bulamayacağınız olay örgüsü
-
Yüzüklerin Efendisi çünkü çok derin anlatılmış. En sevdiğim özelliği ise kitaptaki karakterler arası dostluk ve bağlılık. Bu sayede ben de karakterlere bağlandım ve kendimi saniyesinde olayların içinde buldum.
-
Ben arkadaşların serisini bozmak istemem. Ama 100 yıl önce fecabook 'dan bahseden Rüyada Terakki adlı eseri yazan ilk Türk fantastik - Bilimkurgu yazarlarından Mustafa Davutzade Mustafa Nazım Erzurumi den bahsedeceğim. Nedense özgün eserleri seviyorum .İyi ki varlar.
-
Aylak Adam
"Rahat mı batıyor," diye soranlara hüzünlü bir cevap olduğu için.
-
Yüzüklerin Efendisi çünkü , çok fazla ayrıntıya sahip bir başyapıt. Her şey düşünülmüş ve karakterler son derece gerçekçi. Onların hepsinin ayrı bir havası var.
Örnek vermek gerekirse Sam karakteri bir hobbit , ne bir savaşçı ne de bir büyücü sadece hobbit ama benim en çok özendiğim ve en sevdiğim karakterdir. Davranışları ve cesareti ve sadakati..
(Eğer yazmaya devam edersem uzar gider)
-
Gece Evi serisi; inanın neden okuduğumu ben de bilmiyorum 10 kitabı ama sürükleyici geldi okudum, hatta sinir ettiği için bile okumuş olabilirim, nasıl olur da 3 kişiyi birden seversin ayrıca bir dönüp " Galiba yavaş yavaş o.. olmaya başlıyorum" diye sormaz mı :D evde "Evet oluyorsun!" diye bağırasım geliyordu :D
Zaman Çarkı; Egzotik, etkileyici, mükemmelliyetçi ve özgün bir macera :)
Miras Döngüsü; birinci kitabında olaylar ağır ilerlese de sonlarına doğru kendine hayran bırakan ve son sahnesinde hüngür hüngür ağlatan bir seri :)
Percy Jackson ve Olimposlular; 5 kitabını 1 haftada yalayıp yuttuğum, beni en çok sürükleyen, başta çocuk kitabı sanıp başlamadığım ama başladığımda rüyalarıma dahi giren etkileyici ve komik bir seridir :) hele ki son kitabındaki savaş, beni mest etti , düşmanlarla son savaş 200 sayfa sürdü ve ben filmlerdeki görsel savaşlarda hatta yüzüklerin efendisindeki savaşta bile sıkılmış insanım 200 sayfalık savaşı hiç okumadığım kadar hızlı bir şekilde okudum durmadan :D
Olimpos Kahramanları; PJO'ın ardından balıklama atladığım ilk kitapta Percy'mi göremeyip hayal kırıklığına uğrayıp ikinci kitapta Percy'nin çıkışıyla tekrar bağlanıp 3. kitabında (Athena'nın İşareti) genç yaşta kalp krizi geçirtecek seviyede heyecan/şok yaşadığım seri ve devam ediyor daha 2 kitabı daha çıkacak! :D
Ölümcül Oyuncaklar; Periler, vampirler, kurtadamlar, iblisler ve Nefilimler (yarı melek, yarı insan) bütün bunlarla mükemmel bir bütün oluşturup gençlik ve aşkın yanı sıra aksiyon ve macerada da etkileyen bir seri
Cehennem Makineleri; beni 80'li yıllara götürdü, ölümcül oyuncaklardakilerin atalarının 17'li yaşlarıyla tanışıp inanılmaz bir ikinci maceraya atıldım ve cehennem makineleri ile ölümcül oyuncaklar ikili olarak devam ediyor :)
bu kadar yeter daha fazla kitap anlatamıyacağım karnıma ağrılar girdi :D inanın daha çok var ama neyse :D
-
Canavarın Çağrısı:
Hikayelerin gerçek doğasını açığa vururken, gerçek hayatın içerdiği berbat kurguyu da belirginleştirdiği için.
-
Hobbit. Sanırım okuduğum ilk fantastik kitap olduğu için ayrı bir yeri var bende.
-
Bitmeyen Savaş:
Baş karakter ve anlatıcımız William Mandella sebebiyle.
-
Harry Potter ilk okuduğum fantastik seri olduğu için ayrı severim. Masumiyet, dostluk, cesaret ve sadakati bana öğreten seridir kendisi.
Brandon Sanderson kitaplarını tek çatı altında sayacağım çünkü ayrı yazarsam batırırım. :D Adamın yazım tarzını, yarattığı dünyaları, büyü çeşitlemelerin, o kocamaaaan Kozmer'i ve son yüz elli sayfada uçmayı çok seviyorum.
İblis Döngüsü'ne geldiğimizde yazarın karakter yaratma ve olayları her açıdan göstererek okuyucuyu tatmin etme konusunda sınırları aştığını düşünüyorum. Hiçbir şey göründüğü gibi değildir demenin en güzel yolu olmasının yanısıra pek çok klişe tekmelemesini de ayrı bir seviyorum. :)ek
-
Jules Verne'ün elinden çıkan herşey, ama özellikle ve özellikle Denizler Altında 20.000 Fersah. Okuduğum ilk (evet, ilkin ilki) kitap olması bir yana, belki de okuduğum en "gerçekçi-hayalperest" eser olarak zihnimin ufuklarını 20.000 fersah ötelemiş olması hasebiyle kalbimde yeri özeldir.
-
Yolun Sonundaki Okyanus
Okuduğum ilk Gaiman kitabıydı. Hikayenin naifliğini ve Gaiman'ın üslubunu çok sevdim. Bu romandaki her şeyi çok sevdim aslında. Diğer kitaplarını okumama da vesile oldu. O yüzden özeldir.
-
Uçurtma Avcısı
İnsanı düşüncelere sevk eden, toplumun çarpıcı yanlarına değinen ve elimde olmadan suçluluk hissetmeme neden olan kitaplar her zaman beni daha fazla etkilemiştir. Uçurtma Avcısı da oldukça gerçek ve sağlam bir konuya sahip, insanın içine işliyor.
-
Hangi kitabı neden sevmiyoruz diye sorsam? Cevap veren olur mu?
Özellikle fantastik kitaplar neden sevilmez, neden bilmemkaçıncı sayfadan sonra bırakılır, ya da tutulmaz, merak ediyorum sadece
-
Hangi kitabı neden sevmiyoruz diye sorsam? Cevap veren olur mu?
Özellikle fantastik kitaplar neden sevilmez, neden bilmemkaçıncı sayfadan sonra bırakılır, ya da tutulmaz, merak ediyorum sadece
Ben cevap vereyim o zaman. :)
-Kurgusu güzel olsa bile karakterlerin iyi oluşturulamadığı, hislerinin okuyucuya ulaşamadığı kitapları,
-Macera iyidir ama aksiyona fazla takılıp diğer önemli ayrıntıların gözden kaçırıldığı kitapları,
-Sıradan/yapay bir üsluba sahip kitapları,
-Yazarın gereğinden fazla bilgi aktarmaya çalıştığı kitapları (konuyla alakalı olmayan noktaları uzatmayı çok seviyor kimileri) sevmem pek. Yine de bir şekilde devam edip bitirmeye çalışırım.
-Okuduğumda beni içine çekmeyen aksine iten, bana yabancı gelen kitapları ise anında bırakırım.
-
Prenses Gelin:
Artık yaşını başını almış, hayatın gerçeklerine gömülmüş zihinleri kıkırdatıp ne olacak(!) merakıyla eski ruhlu güncel bakış açılı serüven okutturma başarısını gösterdiği için.
-
Dune: O nasıl bir evren öyle nasıl bir kurgu nasıl bir hayal gücü. Maviadige'nin Uçurtma Avcısı da çok iyi bir eser. Şenaydın'ın dediği gibi Jules Verne; BilimKurgu'nun babası...
-
@azizhayri: Dune evreninde ne aranırsa var. İki kere okuduğum tek kitap. (Tabii," Ben, Robot" çıkınca o listeye kardeş gelecek :))
İçeriden Ölmek
Zihin okumanın insanı nasıl etkileyeceğini gösterdiği için. Ve bunu anlatırken yaşlanmaya, çağa ayak uydurmadaki zorluğa ve iletişime değindiği için.
-
Gece Nöbeti
Çünkü "Anlaşma" kavramı esere muazzam bir tat katıyor. Düşünsenize, Karanlık Varlıklardan biri güçlerini kullanarak normal bir insana kötülük ederse Gece Nöbeti olaya müdahale edip bir iyilik yapma hakkı kazanıyor.
Ama öte yandan Aydınlık Varlıklardan biri, mesela bir Şifacı güçlerini kullanıp ölümcül bir hastalığa sahip birini iyileştirirse bu sefer de Gündüz Nöbeti eşit derecede bir kötülük yapma hakkı kazanıyor! Bu da romanlara satrancı solda sıfır bırakan, acayip bir entrikalar ağı katıyor.
Sergey Lukyanenko, sen bir çılgınsın...
-
Beowulf
Canavar, daha modern bir açıdan incelemek istersek bunu "diğer", "yabancı" olarak da ele alabiliriz, kavramını çok başarıyla işleyen bir yapıt. Canavarın nasıl her daim, asla yok olmadan, yalnızca şekil değiştirerek her zaman geri döneceğini Grendel, Grendel'in annesi ve Ejderha ile; her insanın içinde de aynı bu karşılaştığı "canavarlar" kadar bir "canavar" barındırdığını Beowulf'un insan-üstü gücü ile; ve ne olursa olsun, yaşayabileceğimiz türlü musibetlerden yalnızca bu "canavarlar"ın sorumlu olmadığını ya da bu canavarların bizler olduğumuzu o görkemli salon Heorot'un akrabalar arasındaki bir ihanetten dolayı yanması ile okuyuculara aktarıyor. Çok başarılı, çok hoş, çok şükela bir kitap.
-
2312
Dünyalaştırmadan ve ölümcül uzayda yaşama alanları oluşturmaktan bahsedip, Dünya'mızın biricikliğini ve vazgeçilmezliğini anlattığı için.
-
2312
Dünyalaştırmadan ve ölümcül uzayda yaşama alanları oluşturmaktan bahsedip, Dünya'mızın biricikliğini ve vazgeçilmezliğini anlattığı için.
Ben de 2312 diyeceğim ama sebebim farklı. Kaynaklar sınırsıza yakın olsa dahi insanlığın çekişmelerden, politik oyunlarda ve güç, iktidar sevdasından vazgeçmeyeceğini gösterdiği için.
-
Ben de 2312 diyeceğim ama sebebim farklı. Kaynaklar sınırsıza yakın olsa dahi insanlığın çekişmelerden, politik oyunlarda ve güç, iktidar sevdasından vazgeçmeyeceğini gösterdiği için.
Ne yaparsınız, nitelikli roman işte :) Hepimizi bir yerinden yakalamış :)
NOT: Tabii belirttiğiniz özelliklere de katılıyorum.
-
Yüzüklerin Efendisi - Bahsedilmezse olmaz. Bir felsefeye ve dünya görüşüne sahip. Macera olsa da, aksiyon odaklı bir fantastik eser olmadan bunu anlatmayı, mitolojik bir havayla beceriyor. Çok zengin ve iyi düşünülmüş.
Hurin'in Çocukları - Turin Turambar gibi bir efsanenin hikayesi. Gerçek bir destan olmanın hakkını veriyor. Aşırı hüzünlü ve bu yüzden bir o kadar da güzel.
1984 - Korkunç bir gerçeğin çirkin yüzünü ve bir uyarıyı, anlatılabilecek en iyi ve vurucu şekilde veriyor.
Sisifos Söyleni - Camus'nün o kadar edebi eserine rağmen, felsefesini en net şekilde anlattığı kitap (Başkaldıran İnsan'ı daha okuyamadım gerçi).
Prens - Siyasi olaylara çok farklı bir bakış açısından yaklaşmayı sağlıyor. "Gerekli kötünün" kitabı.
Veba - Ateşli betimlemelerle değil, fısıltılarla okuyanı öldürüyor. Rieux'nün mücadelesi hem saygıya değer hem de iç parçalayıcı.
-
Epic -
Kılıçlı kalkanlı bilgisayar oyunlarına düşkün olduğum zamanlarda okumuştum. Kitap da böyle bir yerde geçtiği için beni kendine bağlamıştı.Kitabı asıl sevme nedenimse kitapta kardeşlikten daha güçlü bir dostluk, yanlış bir sisteme cesur bir başkaldırı, azim ve kararlılığı görebilmemdi.
Peter Nimble ve Sihirli Gözler -
Sürekli felsefe kitapları okuduğum zamanlarda yardımıma koşup düşünsel dinlenmeme olanak vermiş bir fantastik çocuk kitabı. Çocuk kitabında olmasını beklemediğim mükemmel bir kurguyla, yeri geldiğinde verdiği derslerle, karakterlerinin orjinalliğiyle, destansı bir dostluk ve yol arkadaşlığıyla beni epey etkilemişti.
-
Buz ve Ateşin Şarkısı - Hiçbir şey tahmin ettiğiniz gibi gitmiyor ve bunu fark ettiğiniz de kitabı okurken ki heyecanınız katlanıyor.
-
Çalınan Çocuk Öncelikle kitap sizi tamamen farklı bir dünyaya götürüyor. Bu kitabı okumadan önce de kitaplar okudum fakat hiçbiri bu şekilde gerçek dünyadan koparmamıştı beni. Kurgusu, anlatımı, karakterleri ve havası gerçekten çok iyi bir kitap. Macera, dram tarzı sevenlere tavsiye ederim.
Zeka Oyunları - Maurice Leblanc Bu kitapta İngiliz edebiyatının en önemli dedektiflerinden Sherlock Holmes ile Fransız edebiyatının en önemli 'kibar hırsızı' Arsen Lupin arasındaki düelloya Paris'te şahitlik ediyoruz. Olaylar, mekanlar, karakterlerin birbirlerine karşı tavırları ve yaşananlar karşısında soğukkanlılıkla hareket edişleri insanı şaşırtacak nitelikte. Gerçekten beğendiğim bir kitaptır.
-
Bari ben de, Elric serisinden Ruh Hırsızı kitabını neden çok sevdiğimi açıklayayım. Öncelikle belirtmek isterim ki, burada insanların bir kitabı niçin sevdiklerini anlatırken kullandığı cümlelerden daha öznel bir nedene sahibim. Yani, ''akıcı'' - ''kurgusu sağlam'' - ''dili mükemmel'' - ''karakterleri oturmuş'' gibi değerlendirmelerden uzakta bir sebebim var.
Kendimi bildim bileli psikolojik sorunlarla boğuşan bir bireyim. Obsesif-kompülsif rahatsızlığım zaman içerisinde türlü şekillerde nüksetti. Şu an içinde bulunduğum sallantılı ruh hâlinde de büyük bir ''suçluluk psikolojisi'' hakim zihnime. Eh, suçluluk ve melankoli dimağımı ele geçirmişken Elric okuyup da kendimi o kahramanla özdeşleştirmemem elbette olanaksızdı. Elric de benim gibi suçluluğun yükünü taşıyan, melankolik, hayatı sorgulayan, kendini içinde bulunduğu çağa ait hissetmeyen bir ''sürgün''. Düşünüyorum da... Belki de Elric nasıl büyülü rün kılıcı Fırtınayaratan'a bağımlı ise ben de ''yazmaya'' bağımlıyım. Ancak Elric, Fırtınayaratan'dan nefret ederken ben ''yazabilme yeteneğimden'' nefret ettiğimi hatırlamıyorum. Yahut tekrar sorguladım da yazmaktan türlü sebeplerden ötürü ben de nefret etmiştim. Zaten halihazırda hemen her şey kaleme alınmış, hem de türlü biçimlerle yazılmışken özgün olarak neyi anlatabilirim ki, diye düşünerek küçük çaplı bunalımlara girmiştim. Şimdi içimden bir ses şöyle diyor:
''Anlat - çoktan anlatılmış olanları. Onların nasıl anlattıklarından istifade ederek de anlat. Önünde sonunda bir farklılık yakalayacaksın.''
-
A song of ice and fire
Çünkü dizisinden bile daha iyi
-
Buz ve Ateşin Şarkısı serisi.
Çünkü fantastik olup da bu kadar gerçekçi, karakterlerin ete kemiğe büründüğü başka bir eser daha bilmiyorum. Ayrıca epik, gizemli ve ters köşe olmasıyla da gönlümün efendisi son yıllarda...
-
Buz ve Ateşin Şarkısı serisi, koyu bir Galatasaray taraftarı olan bana stadyuma maç izlemeye gitmişken kitap okumayı maç izleyip tezahurat yapmaya tercih ettirdiği için. Ah o Kızıl Düğün ah...
-
Dune serisi. Böylesine olağanüstü bir eserin ve içindeki her bir ayrıntının tek bir kişinin kafasından çıkmış olması beni hayrete düşürüyor. Bu yüzden seviyorum.
-
Rüzgarın Adı ve Bilge Adamın Korkusu - Adeta başından sonuna kadar sanki kitap okumuyorum da müzik dinliyormuşum gibi bir hisse kapılıyorum. Betimlemeler'in, olay örgüsü'nün mükemmelliği, su gibi akan bir kitap ve Denna...
Locke Lamora'nın Yalanları - Zekice yazılmış ve diyaloglarda çok iyi kullanılmış zevkli küfürleri, yer-altı dünyasını aktarış biçimi ve bir çetenin -normal hırsızlardan farklı olan bir çetenin- yaşamını anlatan harika bir eser. Fantastik yönden bakıldığında (ilk kitabın sonu ve üçüncü kitap hariç) oldukça yetersiz olduğunu kabul ediyorum. Ancak biz Centilmen Piçler severler veya ben bu kitabı ve seriyi fantastik ögeleri veya büyü sistemi için değil dünyası, karakteri, hikayeyi işleyiş biçimi ve daha nicesi için sevdim.
İkinci kitapta korsan ve denizcilik hayatını ve üçüncü kitapta da tiyatro temasını anlatan kısımları hem çok sevdim hem de evrene yedirilişini çok başarılı buldum.
Sissoylu 1 Son İmparatorluk - Centilmen Piçler'de olduğu gibi bu kitap da genel olarak bir şehir etrafında dönüyor, yer-altı dünyası ve aristokrasi hayatını okuyucuya yoğun hissettiriyor, bir soygun bir çete üzerinenden giden olay örgüsü barındırıyor. Bu saydıklarımın hepsi beni mest eden faktörler. Brandon Sanderson çok zeki bir yazar ve zekasını kitaplar üzerinde çok iyi kullanan bir adam. Yarattığı evren ve büyü sistemi'nin özgünlüğü ve çekiciliğine değinmeme bile gerek yok. Karakterlerin her birine kendimi yakın hissettiğim başka bir seri az bulunur. Diyaloglarının bir çoğunda tebessüm ettiğimi ve o çeteye kendimi ne kadar yakın hissettiğimi hala hatırlıyorum. Ah, en önemlisi de beni Kelsier gibi bir karakterle tanıştırması...