Kayıp Rıhtım Arşiv Forum
Kurgu Güncesi => Kurgu İskelesi => Konuyu başlatan: cankutpotter - 25 Mart 2010, 18:44:00
-
Burada hayran kurgu yayınlanıyor mu, onu bilmediğim için koyuyorum uyarırsanız sevinirim.
Şimdi hikayemin tanıtımını koyuyorum(Aslında daha önce hep birinci bölümünü koyardım, ama şimdi tepkinizi bir ölçmek istedim.): Harry artık altıncı yılına başlamaktadır. Bu yıl yine Voldemort'la ve Ölüm Yiyenlerle savaşmak zorundadır. Fakat bu sırada Harry kendisiyle bir sırrı öğrenecektir. Sizce bu sır ne? Harry bu sırrı öğrenince ne yapacak? Yepyeni Bir Harry Potter serüvenine hazır olun!
-
Hayran Hikayeleri de yayınlanıyor diye biliyorum.Ama bir de yöneticiler cevaplasın istersen ÖM at.
-
Burada hayran hikayesi(Fan Fiction)yayınlanabiliyormuş, bende siz fantastik kurgu severlerle hikayemi paylaşayım dedim. Neyse, şimdi ilk bölümü koyuyorum. Buyrun. Ve mutlaka okuyanlar yorum yapsınlar!
HARRY POTTER VE BÜYÜLÜ KALE
1.BÖLÜM
KABUS ve YUVAYA DÖNÜŞ
Privet Drive dört numara da yaşayan Harry Potter, yatmaya hazırlanırken geçen sene bakanlıkta olanları düşünüyordu. Vaftiz babası, hayatta en çok sevdiği insanlardan birini
kaybetmişti. Hayat, ondan sevdiği herkesi teker teker alıyordu. Önce annesi ve babası, Cedrick, ve şimdi de Sirius. Hayatını karartan o kişi kendine ”karanlık lord” diyen Voldemord’a bunun hesabını soracaktı. Bunları düşünürken yatağına uzanmış ve hatta uyumuştu bile.
***********
Harry, kendini tuhaf bir yerde bulmuştu. Ama nasıl olabilirdi?
Daha bir saat önce yatağına yatmıştı. Harry bu arada etrafına bakıyordu. Çok, çok tuhaf bir yerdi. Burası tamamen bir harabeydi. Duvarlardaki taşlar, tavan, resmen yıkılıyordu. Oldukça karanlıktı ve soğuk bir rüzgar esiyordu. Her yerden yankılanan bir ses:”Potter, bul!”diyordu. Harry etrafına bakındı kimse yoktu. Aynı ses tekrar: ”Karanlık lord gitmeden orayı bul Potter! Bul,!”dedi. Harry ter içinde uyandı. Bunun anlamı neydi? Neyi bulması gerekiyordu?
Voldemort nereyi bulmaya çalışıyordu?
**************
Karanlık bir odanın ortasında oturan, oldukça soğuk bakışlı, yüreği kötülük dolu bir adamın yani Voldemord’un etrafında toplanan 10 kadar kişi önünde diz çöküyordu. Voldemord: ”Kalkın!”dedi ve devam etti: ”Sevgili ölüm yiyenlerim! Şu günler bizim için çok önemli. Biliyorsunuz ki, Potter son anda elimizden kurtuldu ve bakanlıkta faaliyetlerimize kaldığımız yerden devam ettiğimizi öğrendi.Bu yüzden bir süre sakin duracağız.”
Lucius: ”Ne yani! Böyle hiçbir şey yapmadan duracak mıyız?” dedi bağırarak. Bu çok büyük bir saygısızlıktı. Voldemort sakin olmaya çalışarak: ”Gerekirse duracağız Lucius!” dedi. Ürkütücü bir sesle Voldemort: ”Şimdi, hepiniz odalarınıza gidin ve uyuyun, yarın zor bir gün olacak.”dedi. Ölüm yiyenler odadan sessizce çıktıktan sonra kendisi de odanın ortasına konulmuş kırık dökük karyolaya uzandı.
***************************************************************************
Tak, tak tak! Harry sıçrayarak uyandı. Bir baykuş cama vuruyordu. Harry saate baktı saat 9.00 olmuştu. Kalkıp camı açtı. Gelen kuş Hedwig’ti. Nasıl da unutmuştu? Rondan mektup bekliyordu. Hedwig’in bacağına bağlı olan mektubu aldı ve Hedwig ise kafesine girip uyumaya başladı. Harry mektubu açtı: “Merhaba Harry, nasılsın? Biz grimmauld meydanındayız. Burada herkes iyi Hermione de burada onunda sana selamları var. Seni bu gün saat 13.00 da almaya gelecekler görüşmek üzere. Ronald Weasley.” Harry mektubu bititirdiğinde neredeyse havalara uçacaktı. Sonunda en çok sevdiği yerlerden birine gidiyordu. Ama Siriussuz nasıl olacaktı orası? Bunu düşününce içini bir burukluk kapladı. Hemen sandığını toparlamaya başladı. Kitaplarını, giysilerini, tüy kalemini, parşömenini, mürekkebini ve diğer eşyalarını yerleştirdikten sonra sandığını kapattı. Hedwig’in kafesini de yanına koyup aşağıya indi. Dursleyler kahvaltıya başlamışlardı bile. Harry masaya oturup: ”Günaydın, bugün beni almaya gelecekler.” dedi. Vernon Enişte: ”Nasıl gelecekler?”dedi. Harry: ”Bilmiyorum, söylemediler.” dedi. Harry kahvaltısını bitirip odasına çıktı. Harry zaten aralarında geçen bu soğuk konuşmaya alışıktı.
***************************************************************************
Saat 12.55 olmuştu. Harry sandığını ve Hedwig’in kafesini aşağıya indirdi ve sonra kapı çaldı. Harry kapıya bakmak için kalkacaktı ki : ”Dur! Ben bakarım.” dedi Petunia Teyze. Gelenler Mr. Weasley, Lupin, Kingsley, Moody, Tonks ve birkaç tane tanımadığı seherbazdı.
Harry yanlarına geldi. Mr.Weasley: ”Nasılsın Harry? Eşyaların hazır sanırım. Hemen vedalaş on dakikaya kadar gitmemiz gerekiyor.” dedi. Harry Dursleylere döndü, Vernon Enişte soğukça: ”Görüşürüz.”dedi, Dudley ise umursamadı. Fakat Petunia Teyze Harry’e sarıldı. Harry ilk defa bir anne sevgisi tadıyordu. O kadar hoş, o kadar sıcaktı ki… Petunia Teyze Harryden ayrıldıktan sonra:”Yıllardır, buraya ilk geldiğinden beri seni çok seviyordum. Evet, annenle küstük. Ama sen kapıda o kadar masum, o kadar savunmasızdın ki, bunları sana yaşattığım için çok üzgünüm.” dedi. Gözleri dolmuştu. Harry: ”Önemli değil.” dedi. Lupin: ”Bu manalı sahneyi böldüğüm için özür dilerim; ama gitmemiz gerek.”dedi. Harry: ”Görüşürüz.” dedi. Petunia Teyze: ”Artık burada seninle konuşup dertlerini dinleyecek olan bir teyzen var. Sakın unutma! Görüşmek üzere.” Dedi. Harry çıkarken tamam gibilerinden bir bakış attı. Harry üç tane olan arabalardan ortadakine bindirildi. Yolda giderken düşünüyordu. Teyzesi artık onu gerçekten seviyor muydu? O sarılma anını aklından hiç çıkaramıyordu. Harry bunları düşünürken Grimmauld Meydanı on iki numaraya gelmişlerdi bile.
-
Voldemort 7. kitapta ölmedi mi zaten? Niye tekrar yazılmış olan bir zamanı yazdın anlamadım?
Ya da ben anlamadım nasıl bir şey anlatmak istediğini.
-
Altıncı yılda geçiyor bu hikaye. Ayrıca, buna canfiction deniyor bilmiyorsanız söyleyeyim. İlk denemem bu. Fanfictionda dilediğiniz yapabilirsiniz. Petunia Teyzenin yumuşaması da benim düşündüğüm bir şey. Elimde yaklaşık 21 bölüm var. Diğerlerini de görün öyle karar verin.
-
Faniction demek istemiş herhalde. Olur böyle şeyler, büyütmeye gerek yok.
Elbette ki böyle bir çalışmanın orjinal Harry Potter'ın havasını yakalaması oldukça zor ama 15 yaşındaki biri için hiç fena sayılmaz bence. Daha fazla detaya ve tasvire girmeye çalışmanı tavsiye ediyorum. Böylece kopukluklar azalacak, okuyucunun hikayeyi gözünde canlandırması, yaşaması daha kolay olacaktır.
-
Sonraki bölümler daha güzel. Diğer bölümleri okuyanlar,daha doğrusu 4, 5, ve 6. bölümleri,çok beğeniyorlar.
-
Paylaş da biz de görelim o zaman.
-
Paylaşmayacak mısın yav? :rr merak ettik :hiha:
-
aynen paylaş bncede hemen
-
21 bölüm varsa elinde niye hemen 2. bölümü paylaşamıyosun ki paylaş bakalım da biz beğenicez mi 4,5,6'yı..
-
aynen öyle..
-
Arkadaşlar, kimse üzerinde baskı kurmaya hakkımız yok. Hikayesini isterse yayınlar isterse yayınlamaz. Bu tamamen arkadaşımızın seçimi.Yapmayın böyle, yakışmıyor Rıhtım ahalisine...
-
Yayınlıycam dedi ya ondan öyle dedim ben ama kendi fikri ister yayınlar ister yayınlamaz. Uyarın için teşekkürler.
-
Tabii kide baskı yapmaya hakkımız yok ama yayınlıyacağım dediği için biz böyle söyledik.
-
Arkadaşlar bölümler silinmiş. Modlardan biri mi sildi acaba?
-
Yok dün bir saldırı olmuş siteye o yüzden saldırıdan önceki birkaç saatte yazılan mesajlar girmiş, istersen tekrar yükle.
-
Arkadaşlar bölümler silinmiş. Modlardan biri mi sildi acaba?
Yazmışmıydın ki?
-
Yazmıştı 2 bölüm ben gördüm.
-
Tamam tekrar atıyorum hepsini.
-
2. bölüm
Tehlike
Kapı açılıp da, Harry eve girerken, içini bir burukluk kapladı. Geçen sene burada Sirius da vardı. Ama şimdi, kendini yalnız hissediyordu. Kendisinde de
bir şanssızlık vardı sanki, sevdiklerini birer birer kaybediyordu artık yorulmuştu. Bir şeyler iyi gitmeliydi; oysa Voldemord geri gelmişti. Büyücülük
dünyasına dehşet ve korku saçmaya devam ediyordu ve onun tarafından seçilmiş kişiydi Harry. Karamsardı,mutsuzdu. Tonks’un: “Harry” demesiyle düşüncelerinden
sıyrıldı. Ne kadardır kapının önünde durduğunun farkında bile değildi. Hemen içeri girdi. Hermione, Ron, Fred, George, Mrs.Weasley ve Ginny oradaydı. Ron
Harry’nin yanına gelerek: ”Nasılsın Harry?”dedi. Mrs. Weasley: “Harry canım, aç mısın?”diye sordu. Harry: ”Hayır Mrs.Weasley, teşekür ederim.”dedi.
-O zaman, yemek hazır olunca ben size haber veririm, dedi Mrs.Weasley. Harry, Ron ve Hermione yukarı, Harry ve Ron’un kullandığı odaya çıktılar, Ginny
annesine yardım etmek için aşağıda kaldı, Fred ve George da şaka dükkanlarına gittiler.
Odanın kapısını açınca, Harry odadaki eşyaların çoğunun değiştiğini, duvarların ise boyandığını gördü. Oda bu şekilde daha güzel olmuştu sanki. Yatakların
arasında kocaman aynalı büyük bir komodin, odanın diğer ucunda çokça raflı bir kitaplık vardı. Duvardaki portre dışında neredeyse her şey değişmişti.
Ron: “Beğendin mi Harry?” dedi.
Odayı görünce, Hary’nin içi ferahlamış, içindeki burukluk yok oluvermişti.“Anlat bakalım Harry.”dedi Hermione merak içindeydi. Harry bu sabah olanları,
teyzesinin halinin onu nasıl şaşırttığını, neler hissettiğini bir bir anlattı.“Demek teyzen yılardır seni çok seviyormuş ha? İlginç!”dedi Ron. “Bende
şaşırdım.”dedi Harry.”Bir şey daha var.”Böyle dedikten sonra dün gece gördüğü rüyayı anlattı. Ron ve Hermione resmen kaskatı kesilmişlerdi. “Bu,”dedi Ron
tedirgin bir sesle.”Bu ne anlama geliyor?” Harry:”Hiçbir fikrim yok. Üzerinde düşündüm; ama hiçbir şey çıkaramadım.”dedi.
-Bence, bu Kim-olduğunu-bilirsin-sen’in bir oyunu.
-Ben de öyle düşündüm; ama sanmıyorum. Çünkü Karanlık Lord gitmeden önce “Orayı bul!”diyordu.
-Çocuklar, yemek hazır! Mrs.Weasley kapıdan onlara sesleniyordu.
Üçü birlikte aşağıya indiler.
Mr.Weasley, Kingsley, Moody ve Lupin dönmüşlerdi.
Harry çok acıkmıştı. Tabağına koyulan çorbayı afiyetle içtikten sonra, diğer yemeklerden de zevkle yedi. Masanın keyfi onu bir an olsun kafasındaki soru
işaretlerinden uzaklaştırdı.
Yemeğin ardından hep beraber Mrs.Weasley’e yardım ettiler.Daha sonra oturma odasına geçip şöminenin karşısında tatlı bir sohbete daldılar.Artık uyku herkese
yavaş yavaş bastırıyordu.
-Çocuklar, yarın hep birlikte Diagon Yoluna gideceğiz. Hepinize iyi uykular dilerim. Dedi Mr.Weasley
Harry ve Ron odalarına çıkmışlardı. İkisi de yürümekte bile zorlanıyorlardı. Pijamalarını giyerek yataklarına uzandılar. Derin ve huzurlu bir uykuya daldılar.
*********************************************************
Yerin altında ki Ölüm Yiyen Karargahı’nda, Ölüm Yiyenler Lordlarından gizli bir plan yapıyorlardı.
-Ne zaman olacak bu? dedi bir kadın.
-Yarın, dedi Lucius Malfoy
-Kalabalık saatlerde yapsak daha iyi olur. Dedi yüzü kapalı bir ölüm yiyen.
-Tabiki öyle olacak. Sakın unutmayın, bu işi lordumuzdan gizli yapıyoruz. Haberi olursa bize Crucio Lanetini yapacaktır. Şimdi hemen yataklarınıza. Yarın
zor bir gün olacak. Dedi Lucius -Malfoy kendisi de odasına gidip aynı Voldemort ve diğer Ölüm Yiyenlerin karyolaları gibi olan karyolasına uzandı.
*************
Sabah olmuştu. Harry huzurlu, tatlı ve derin bir uykudan uyanıyordu. Yatağının yanında duran komodinin üzerinden gözlüklerini alıp taktı. Karşı duvardaki
duvar saati saatin 8.35 olduğunu gösteriyordu.
-Ron, uyan! Ama Ron horultudan başka ses çıkarmıyordu.
-Kalk, kalk diyorum sana! Bu sırada Hermione içeri girmişti.
-Uyanmıyor mu?
-Hayır.
-Ben nasıl uyanacağını biliyorum sanırım. Ron, örümcekler! Örümcekler!
-Ne? Örümcekler mi?
Ron yataktan kalkayım derken aşağıya yuvarlandı. Harry ve Hermione kıs kıs gülüyordu
Sinirinden kıpkırmızı kesilen Ron’u sakinleştirmek için:
-Ne yapabilirdik başka türlü uyanmıyorsun! Dedi Hermione gülmesini kesmeye çalışarak.
*************
-Hazır mısınız? Diye sordu Lucius Malfoy. Hepsinin gözlerinden kötülük, kin ve nefret okunuyordu. Hepsi “evet” anlamında başlarını sallayınca:
-Bir kaçınız burada kalsın gerisi benimle gelsin! Öğlen vakti yola çıkıyoruz. Sonra da, saldırı planını anlatmaya başladı.
*************
Grimmauld Meydanı on iki numarada kahvaltı ediliyordu.
-Hayır, Mrs.Weasley istemiyorum! Mrs.Weasley Harry’nin tabağını dördüncü sefer dolduruyordu.
-Anne, rahat bırak çocuğu. Az daha yerse çatlayacak. Dedi Ron
*************
Bir saat sonra, Diagon Yolu’na gitmek için bütün hazırlıklar tamamlanmıştı
Evin önüne bakanlık arabaları gelmişti. Arabalara doluştular.
Mugglerin dikkat çekmemek için, arabalar uçmuyordu. En sonunda Diagon Yolu’na gelmişlerdi. Her zamanki gibi kalabalıktı. Kitaplarını almak için girdikleri
mağaza ağzına kadar insanlarla doluydu.
*************
Ölüm Yiyenler de yola çıkmışlardı ve saldırı yapacakları yere doğru ilerliyorlardı.
“İşte geldik, sakın bireysel hareket etmeyin yaptığımız plana göre hareket edeceğiz.” Dedi Lucius Malfoy.
*************
Kitaplarını alıp, dükkandan çıktıklarında elleri kolları doluydu. Hep beraber neşeli ve hareketli kalabalığa katılırken yaklaşan tehlikenin farkında bile
değillerdi...
-------------
3. Bölüm
Saldırı ve Sonrası
Ölüm Yiyenler Diagon Yolu’ndan içeri girmişlerdi. Ama kalabalık daha farkına varmamıştı. Lusius Malfoy Harry’nin yanını gelerek:”Son anlarının tadını çıkar
Potter, çünkü birazdan öleceksin!”dedi ve sonra Ölüm Yiyenlere dönerek:”ateeeeeeeş!”dedi. İşte büyük katliyam başlıyordu, kalabalıkta şuandan itibaren
Ölüm Yiyenler’in burada olduklarını anlamışlardı.
Yaklaşık 40 kadar Ölüm Yiyen, dükkanlara, etrafta gezen insanlara ve küçük bebeklere saldırmaya başlamışlardı.
Harry’nin karşısına geçen Malfoy:”Başlayalım mı Potter?”, Harry: ”Efendin nerede Malfoy? Ah, yoksa küçük bir çocuk gibi korkup seni mi gönderdi?”, ”Onun
hakkında nasıl böyle konuşursun ha? Seni sersem! Crusio!”Bıçaklar, bıçaklar, bıçaklar. Yine acı veriyordu. Ama acı seken sadece Harry değildi; diğer insanlarda
öyleydi. Harry’nin arkadaşları, Mr.Weasley, Mrs.Weasley, Fred, George… Onlar acı çekmiyordu, ama düello ediyorlardı. Durum kısaca şöyle özetlenebilirdi:
İnsanlar çığlık çığlığa bağırıyor ve ağlıyordu, alınan eşyalar parçalanmış, dükkanların vitrinlerinin camları kırılmıştı.
Harry artık yorulmuştu, ama kalan gücü ile mücadele ediyordu. Voldemort ve Ölüm Yiyenlere duyduğu kin ve nefret, gücünü bin kat daha artırıyordu.
Ron, Hermione, Fred, George, Mr.weasley, Mrs.Weasley ve diğer insanlarda yorulmuşlardı.
Harry’nin canı sıkılmıştı. içinden: ”Yeteeeeeer!” diye bağırmak geliyordu. Tam o sırada, arkasından kırmızı bir ışın geldi. Harry tam zamanında fark
etti. Arkasını döndüğü anda gördüğü kişi: Bellatrix Lestrange! Harry biraz alayla:”Ooooo! Kim gelmiş! Otur da, biraz çay içelim, ne dersin?”,”Bebecik Potter
büyümüş de, çay içmeyi öğrenmiş? Ha ha ha ha ha ha! Avada ke…” Harry daha ağzını açıp karşı büyüyü yapamadan, asasının ucundan küçük, yuvarlak, sarı bir
ışın çıktı. Çıkan ışın, gittikçe büyüdü ve bütün Ölüm Yiyenleri içine alacak kadar kocaman bir boru oldu. Ölüm Yiyenler bunu hiç beklemiyordu:”Bunu ödeyeceksiniz!”
Lusius Malfoy’un ağzından bu sözler dökülmüştü. Boru kendi ekseni etrafında döndü ve insanlar Ölüm Yiyenler’i küçük noktalar gibi görünce hızla ışıklar
içerisinde gözden kayboldu.
Ama geride kalan masum, ağlayan insanlar rahatlayamamıştı. Bir anne ve baba gözleri önünde katledilen daha bir haftalık küçük oğullarının cansız bedenine
sarılıp ağlıyor, küçük bir çocuk annesini kaybettiği için üzülüyordu. Bunun dışında o kadar çok üzücü manzara vardı ki… Mutlu bir şekilde gezip eğlenen
insanların hayatları birden bire kararmıştı.
Onların ne suçu vardı ki? Hiçbir suçları yoktu elbet. Ama,Voldemort denilen karanlık lord en “masumları” –küçük bebeklere kadar- bile öldürüyordu.
Harry, Ron ve Hermione de herkes gibi yorulmuştu. Tek kelime bile etmiyorlardı.
Diagon Yolu, adeta bir ölüm sesizliği içindeydı.
*************
Sarı ışın demetinden oluşan devasa boru, Ölüm Yiyenleri karargahlarına bıraktıktan sonra, bir duvarın içinden geçerek yok oldu.
Kapıda lordları Voldemort bekliyordu.
Yumuşak ve tehlikeli bir sesle:”Benden gizli iş çevirebileceğinizi mi sanıyorsunuz ha?”dedi.
Sonra, yanda bulunan büyük, demir bir kapıyı açtı. Ölüm Yiyenler’in yüzü korkuyla gerildi. Burası işkence odasıydı. Şimdi hepsi işkence görecek, hatta
belki de öldürüleceklerdi. Voldemort avazı çıktığı kadar bağırarak:”Ne bekliyorsunuz sersemler! Hemen içeri!” dedi.
*************
Grimmauld Meydanı on iki numaradaki ev halkı sessizdi.
Herkes, yemeklerini yedikten sonra odalarına çekilmişti. Fred ve George bile neşesizdi.
Bugün ki saldırının amacı neydi? Ölüm yiyenler neden bu saldırıyı düzenlemişlerdi? Harry’nin kafasını kurcalayıp duran bu sorular onu rahatsız ediyordu.
O küçük bebeği hatırlamıştı. Ne kadar da küçüktü! Ama acımadan öldürülmüştü. Harry’nin gözleri doldu, ağlamaya başladı. Birkaç dakika sonra ağlaması kesilince
derin ama mutsuz bir uykuya daldı.
*************
Bu saldırı her ne kadar öğle saatlerinde başlayıp başladığı saatlerde bitmiş olsa da, acı çığlıklar, karanlık gülüşler, “Affedin lordum” diye yalvaran
sesler, gece yarısına kadar sürmüş, gece yarısından sonra da devam etmişti.
Şimdi Voldemort, bilmem kaçıncı defa bu saldırıyı düzenleyip başlatan Lusius Malfoy’a işkence çektiriyor, bir yandan da söyleniyordu:”Benden habersiz saldırı
yapabileceğini mi
sanıyordun Malfoy? Toplantı odasında yaptığınız konuşmaları duymadığımı mı düşündün seni salak!” Malfoy, kesik kesik:”A-a-a-a-affedin l-l-l-l-lordum, bi-b-r
da-ha ol-maz”” Kes sesini Malfoy!” Yanındaki diğer Ölüm Yiyenlere dönerek:”Atın bunu zindana!” dedi. Zavallı adamı kollarından ve bacaklarından tutup soğuk,
kırık dökük bir hücreye kilitlediler.
*************
Harry uyuyalı birkaç saat olmuştu. Birden bire bir ışık huzmesi ona doğru yaklaştı ve içinden bir kadın çıktı.
Kadın:”Harry canım…” dedi.
Harry bu kadını bir yerlerden tanıyacaktı, ama çıkaramıyordu. Bu kadın kimdi?
-------------
4. bölüm
Geri gelen ruh
Harry düşünüyor, ama bir türlü çıkaramıyordu.
Sonra, kadına daha yakından baktı. Birden bire aklına ailesinin fotoğrafları geldi. Bu kadını fotoğraflardan tanıyordu.
Bir yer daha vardı! Kelit aynası! Bu annesiydi!
Harry içinde büyük bir mutluluk hisseti. Sanki çok eski bir arkadışını yıllar sonra görüyordu. Harry bu düşünceler içindeyken annesi:"Fazla vaktim yok."
dedi. Harry düşüncelerinnden sıyrıldı. Sonra şaşkın ama mutlu bir ifadeyle sordu:"Bu nasıl oldu?" Annesi gülerek cevap verdi:"Kalbinin en derinlerinde
kalan bir istek olduğu için buradayım" Haklıydı, Annesini ve babasını çok görmek istiyordu. Ama babası neden yoktu? Neden onu görmeye gelmemişti?
Harry"Babam neden gelmedi? İkinciside bu gerçek mi?" Lily Potter biraz duraksayarak:"Malesef ikisini de sana ben söyleyemem. Bunu ancak dünyada yaşayan
birisi söyleyebilir." Harry üzüntüyle annesine baktı. Sonra annesi:"Vakit malesef doldu, gitmem gerekiyor. Kendine iyi bak canım, yanındakileri üzme, Teyzene
de mektup yollamayı unutma Harry. Hatasını anladı, sana kötü davranmayacaktır, eminim. Şimdilik Hoşça kal." Sonra bir ışık hüzmesi içinde kayboldu.
Harry başını kaldırdı. Olanları gayet net hatırlıyordu. Annesini görmüştü. Birden bire gözleri doldu, ağlamaya başladı. Ağlaması kesilince sandığına ilerledi,
kapağını açıp, bir şeyler aramaya başladı. Nihayet aradığını buldu. Elini sandıktan çıkardığı anda bulduğu şey gün ışığına çıktı. Harry yatağına oturup
Sandığından aldığı albümü incelemeye başladı. Sirius, Lily, James, kendisinin bebek hali, hatta Peter da vardı. Harry :"Lanet olası herif!" diye düşündü.
Onu hiç sevmiyordu. Onu kardeşi gibi seven arkadaşlarına ihanet ederek hayata işlenecek en büyük suçu işlemişti. Bu suç, Öldürmekten bile büyük bir suçtu.
Dostlarına ihanet etmek... Harry bunu yapmazdı, emindi bundan.
Gözleri duvardaki saate takıldı. Saat 2.00'ı gösteriyordu. Sonra uykusunun olduğunu farkedip her zamankinden bile çok mutlu bir uykuya daldı.
*************
Ölüm Yiyen karargahında, Yüreği kötülük dolu bir adam Kırık dökük yatağında oturuyor, bir yandan da söyleniyordu:"Aptal! Benden gizli saldırı ha? Sabah
olsun da, sana gösteririm ben!" Birden aklına bir fikir geldi: Bakanlıkta kargaşa çıkaracaktı. Sonra bu fikir geldiği gibi gitti. "Lanet olsun. Bir avuç
salak gelecek planlarımı maffetti. Yooooo! Sadece Malfoy değil hepiniz göreceksiniz! Sersemler! ' Bunları düşündükten sonra her zamanki gibi kendisine
rahat gelen ama oldukça rahatsız bir uykuya daldı.
*************
Sabah olmuştu. Ev halkı yavaş yavaş uyanıyordu. Harry ve Hermione yine Ron'u uyandırmaya çalışıyorlardı. Hermione:"Örümcekler Ron, geldiler!" Ron gerinerek
uyandı:"Bu sefer numaranızı yemedim! Ama çok zekice bir fikir!" dedi alayla.
Ron:"Giyineceğim çıkar mısınız?""Tabiki ron yanlız dikkat et, örümcekler çıplaken seni yemesinler!"dedi Harry gülerek. "hahahaha!" diye yapmacık bir şekilde
güldü Ron"Çok komik!"
*************
"Herkese günaydın." dediler üçü hep bir ağızdan. "Sizede" dedi mrs. weasley. "Biraz kahvaltı edin""anne, çok açım!" dedi ron iştahla. Hermione"Senin aç
olmadığın bir dakika bile yok zaten." dedi.
*************
Kahvaltılarını ettikten sonra oturma odasına geçip oturdular. Çok keyifli bir sohpet vardı ama... Ama Hary'nin aklı hala dün gece gördüğü rüyadaydı. Birden
bire kapı çalındı. Mrs.Weasley kapıyı açtı. Kapıdan konuşmalar geliyordu. Sonra gelen misafir salona girdi. Dumbledore gelmişti. "İyi günler. Harry seninle
biraz konuşabilir miyiz?""Ah, tabi." Birlikte yukarıdaki boş bir odaya çıktılar. Dumbledore Kapıyı kilitleyerek konuşmalarının dışarıdan duyulmaması için
bir büyü yaptı. Bir sandaliye çekip otururken, bir sandaliye de Harry'ye yaratıp oturmasını işaret etti.
Sonra da konuşmaya başladı:"Dün gece olanlardan haberim var. Anneni gördün değil mi?" Harry"evet ben ona "bu gerçek mi?" diye sordum. oda"Bunu sana ben
söyleyemem, Dünya da yaşayan biri söyleyebilir."dedi. Profesör ne demek istedi?" Dumbledore biraz duraksadıktan sonra:"Doğru, eğer kendisi söylerse yok
olur, tamamen!" Harry bu sözlere şaşırmıştı:"Ne? dedi hayretler içerisinde kalarak. Dumbledore:"Annen ve baban ve tabi Sirius, aslında tam olarak ölmediler.
Bedenlerinde ruh parçası kalmadı ama, yaşıyorlar."
-------------
5. bölüm
Büyülü kale
Hary duyduklarına inanamıyordu. Annesi, Babası ve Sirius yaşıyorlar mıydı?
Harry düşüncelerini toparlayıp Dumbledore'a dönerken, Dumbledore tekrar konuşmaya başladı:"Aslına bakıcak olursan, Büyülü Kale çok karışık büyülerle dolu.
Bunlardan birside Kedavra lanetini bir nebzede olsun engelleyen bir büyüdür." Harry:"Nasıl yani engelleyen bir büyü? Tam olarak ölmüyorlar mı?""Evet, aynen
öyle." Sonra biraz düşündü ve:"Sanırım en başından anlatsam iyi olacak. Hogwarts'ın kurucusu olan dört büyük cadı ve büyücünün tek yaptıkları iş Hogwarts
değil. Hogwarts'ı yaptıktan sonra Salazar Slytherin Sırlar odasını inşa edip okuldan ayrıldı. Ve Grifindor, bunu bir şekilde öğrendi. Onun Muggle'lere
karşı olduğunu bildiği için, Bir kale inşa etmeye karar verdi. İlk başlarda Okula yaptırmayı düşündü. Daha sonra bunun neler doğurabileceğini anlayarak
okulun uzağına yaptı. Ve bu kaleye de Slytharyn'ninki Gibi bir varis olması gerektiğini düşünüyordu. Ve ileride dünyanın en büyük karanlık lordunu varis
olarak seçmiş olan Slytharin'e Bir şok dalgası gönderdi resmen."Burada biraz durdu. Harry hayretle Dumbledore bakıyordu. Dumbledore tekrar devam etti:"İleride
yetişecek olan karanlığın en güçlü lorduna karşı, aydınlığın en güçlü insanını varis olarak seçti. Ve bu kişi sensin Harry."Harry bunu duyunca büyük bir
şok geçirdi. Varis? Kendisi? Grifindor? Büyülü kale? Yoooooo! Olamazdı! Gerçek değildi bunlar! Kabustu! O varis olacaktı ha? İmkansız! Sonra dehşet içinde:"B-ben
Varis mi?"dedi kekeleyerek. Sonra Kendini biraz toparlayarak Dumbledore'ye döndü.Dumledore tekrar devam etti:"Anlıyorum, bunu kabul etmesi zor. Voldemort'ta
zor kabül etti, emin ol. Neyse devam edeyim. Büyülü Kale'nin varisi olan kişi-Sırlar Odası'nda olduğu gibi-sadece o, kalenin kapısını açabilirdi. Ama artı
birkaç şey daha var. Sırlar odasında bir Basilisk varken, Büyülü kale'de ise bir takım güçler var. Yani sana bir takım özel güçler verildi.""Peki, Bunun
Ölülerle ilgisi nedir?""Hmmmm... Pekala, asıl konumuz buydu tabi. Büyülü kale Varisin yakınlarının ruhlarının bir yansımalarını yaratarak onların yanına
gelmelerini sağlıyor.""Yakınlar mı? Nasıl anlaşılıyor?""Büyü her şeyi halleder Harry. İşte bu yüzden onlar yanına gelebiliyor. Ve şimdi, Artık her şeyi
öğrendin. Bunu sana neden anlattım? Birincisi annen'in nasıl yanına geldiği, yani en merak ettiğin şey, Asıl önemlisi ise Voldemort orayı buldu bulacak.
Oraya girerse Büyülü Kalenin yıkıntılarını bile bırakmayacaktır.""Ama Hani sadece varis açabiliyordu?""Voldemort'tan bahsediyoruz Harry, Her ne kadar karanlık
bir lord olsa da çok zeki. Ve senden Büyülü kaleyle ilgili bir görev yapmanı istiyorum. Orayı korumalısın."dedi ve ayağa kalktı. Sonra elini pelerininin
cebine sokup bir şeyler aramaya başladı. Sonra elinde bulunan üç mektubu Harry'ye vererek"Yeni dönem için bilgiler."dedi."Şimdi gitmeliyim Harry, Bunu
Sakın arkadaşların dışında kimseye anlatma." Sonra asasıyla büyüleri bozdu ve birlikte salona indiler.
Herkes keyifli bir sohbet içindeydi. Dumbledore:"Sohbetinizi böldüğüm için üzgünüm, Gitmem gerekiyor. Yapacak birkaç işim var."dedi. Mrs.Weasley onu kapıdan
geçirdi. O sırada Harry, Ron ve Hermione'ye gelmelerini işaret etti. Yukarı odaya çıktılar. Harry kapıyı kapattı. Oturunca her şeyi onlara anlattı. O anlatırken
Ron ve Hermione hiç konuşmadılar. Harry anlatmayı bitirdiğinde, ikisi de hayretler içinde kaldı. Bir süre hiç biri bir şey söylemedi. Sonra Ron:"Sen Grifindor'un
varisi misin? İnanılmaz!""Şaka yapmanın sırası değil Ronald!"dedi Hermione sesini biraz yükselterek. "Ruhlarının bir çeşit yansıması mı? Daha önce bir
kitapta rastlamamıştım.""Kitaplarda yazacağını zannetmem, Dumbledore dışında belki birkaç kişi biliyordur, belkide kimse." dedi Harry. "Mümkün."dedi Hermione.
*************
Lord Voldemort Ölüm yiyen karargah'ının giriş kapısının yanındaki büyük, demir kapıyı açtı. İşerideki işgence odalarının yanından geçti ve aradığı yeri
sonunda buldu. Zindanlar onun en sevdiği yerdi. Birkaç beceriksiz Ölüm Yiyen'e kızmak, onları aşağılayıp gururlarını kırmak onun en sevdiği işti. Bir hücrenin
önüne gelip durdu. "Bugün nasılsın Malfoy?""Lordum, Lütfen beni affedin, lütfen!"diye yalvarıyordu Lucius Malfoy. Voldemort bir kahkaha attı:"Seni affetmek
ha? Seni salak! Bende affetmek diye saçma bir şey yoktur. Bu yalvarışların çok hoşuma gidiyor, biliyor musun Malfoy? Ayrıca, Eğer affetmek gibi aptal bir
davranışta bulunsam bunu neden senin için kullanayım? Sen kimsin ki? Aptal ve beceriksiz bir Ölüm Yiyen! Dikkatli ol Malfoy Ölümün acısız olacak! Avada
kedavra" Yeşil bir ışık asanın ucundan çıktı, fakat yarı yolda parçalandı. "Lanet olsun! Neden olmuyor?"diye sinirlendi Voldemort. Bir yerlerden bir ses:"Görüyor
musun Tom? Asan bile senden daha merhametli."dedi.
*************
Grimmauld Meydanında akşam olmuş, ev halkı artık yemeklerini yemiş yatmaya hazırlanıyordu. Harry Üzerindekileri çıkarıp pijamalarını giyerken, düşünüyordu.
O, Grifindor'un varisi miydi? Nasıl olabilirdi bu? Bunları düşünürken komodinin üzerinde duran resim çerçevesine çarptı. Çerçeve yere düşüp parçalandı.
Harry yerdeki resmi aldı . Resimde kendisi, Annesi ve babası vardı. İçinde bir şeyler kıpırdadı sanki. Ne mutlulardı, Hayat o zaman ne kadar güzeldi? Ama
şimdi birsürü derrdi vardı, buda yetmezmiş gibi birde büyülü kale ve yanında birsürü tuhaf şey çıktı. Arkadaşlarının desteği olmasa neler yapardı? Eğer
bir şey olacaksa onu tek başına değil, birlikte yapmaları gerekiyordu. Onlara bir şey olmasını istemiyordu, ama o, ne kadar istese de onlar onunla gelirlerdi.
Bu yüzden onlarla birlikte gidecekti. Bunları düşünürken yatağına girmiş, hatta uyumuştu bile...
-
Kadavra Laneti = Ölümcül Lanet, Karşı büyüsü olmayan tek lanet...
Kendi kurgunu oluşturman güzel ama gerçek kurguya da vefalı ol biraz...
-
karşı büyü derken ben aslında oraya başka bir şey yazacaktım ama ne bileyim kelime bulamamışımdır herhalde üzerinden baya bi zaman geçti, bir buçuk yıla falan yakın,abartmışta olabilirim,neyse yeni bölümleri on birinden sonra göndericem çünkü kendime yeni netbook aldım ve daha hikayelerimi oraya geçiremedim. Neyse sağolun yine de...
-
Emeğine sağlık. Ama bazı tuhaf kısımlar var. Voldemort' un uyuduğunu düşünmek tuha geliyor. Hani uyusa bile yıkık-dökük bir kanepe de mi uyur KaranlıkLord ?
-
Bu hikayemde onları küçümsemek istiyorum. Ve bundan manyakça bir zevk alıyorum! :D
-
Ne bileyim, biraz fazla heyecanlıyım. Ayrıca karekterler falan aynı zaten. Sadece kendime göre açık bulduğum kısımları kapatmak istiyorum. Yeni bölümler yarın.
-
Bu fanfiction yarım kalmış sanırım. Öyle mi :)?
Yorumuma geçmeden önce fanfiction yazmanın hem zorluğundan hem de kolaylığından bahsetmek istiyorum. Önce kolaylığından başlayalım. Fanfiction yazmak kolaydır çünkü, olayların geçtiği evren, mekan ve senaryo zaten hazırdır. Hatta karakterler bile hazırdır. Yazarın sıfırdan bir şey üretmesine gerek yoktur. Ama zorluğu da buradan kaynaklanmaktadır. Hali hazırda her şeyi var olan bir dünyada, var olan karakterleri kendi yaratıcıları dışında başka birinin kontrol etmesi zor bir durumdur. Çünkü onları en başından tasarlayan kişi olmadığından, onları okuduğu kitaplarda tanısa da kendi olay örgüsünde yaşatmak göründüğü kadar kolay olmuyor.
Sevdiğin bir seri için bir hayran hikayesi(ya da serisi) yazman güzel bir durum. Sevilen bir şeyi ödüllendirmektir bu benim gözümde. Yazılarını yarıda kesmen çok kötü olmuş. Sana tavsiyem, hem bu hikayene devam etmen hem de Harry Potter haricinde hikayeler de yazman. Böylece kalemini güçlendirirsin ve bir bakmışsın ki kendi evrenini oluşturmuşsun.
Yazılarını bir Harry Potter yazısı gibi değerlendirmedim çünkü öyle baksam bu defa bir kıyaslama yapmak durumunda kalacaktım. Ben bu yazıları, tamamen sen yazmışsın gibi okuyup değerlendirdim. Anlatımın akıcı, okurken takılmıyor insan. Tasvirlere biraz daha ağırlık vermeni öneririm. Konu sıkmıyor ve sürükleyici. Ancak bazı tasvirlerle daha da sürükleyici olabilir :). Olaylar biraz hızlı gelişiyor diyebilirim. Bunun için mesela öfkelendiğinde sıktıkları yumrukları, mücadeleler sonunda alınlarından akan terleri (tabii bunlar örnek) işin içine katarsan o zaman tadından yenmez :).
Benim yorumlarım bu kadar. Ama tekrar ediyorum, hem bu yazına devam et hem de Harry Potter dışında sana ait olan hikayeler de yaz.
Ellerine sağlık
-
yazılmış ve çok tutmuş bir eser üzerinde değişik şeyler denemek yüzde doksan dokuz, okuyanın yada izleyenin yüzünü buruşturur. orjinalinde ki tadı veremez, vermesi de beklenemez zaten. aynı şey filmler için de geçerlidir. remake denen yeniden çevrimlerin yüzde doksan dokuzu tepki derecesinde olumsuz eleştiri alır, fanlar, orjinal eseri sahiplenir ve koruma iç güdüsüyle eleştirirler yenisini. yaptığın iş tebrik edilesi. harcamış olduğun emek taktire şayan.
kendi adıma harry potter hiç okumadım, filmlerinden bir ikisine televizyonda rast geldiğimde çok kısa süreler bakıp geçtim ama göründüğü kadarıyla, özellikle mekan ve durum tasvirlerinin çok kuvvetli olması gerektiği kanısındayım. anlatımın biraz yavan kalmış, bunun da en büyük sebebi tasvirleri iyi yapmaman ve aceleye getirmen.
bunları kötüleme olarak değilde, yapıcı eleştiri olarak kabul etmeni isterim. eminim ki çok daha iyi olacaksın. başarılar dilerim.
-
Yorumlarınız için teşekkür ederim
Fırtınakıran;
Aslına bakarsan şu an bu yeni bölümlerim değil. Ben bunları yazalı nereden baksan üç yıl oluyor. Ben Harry Potter dünyasını kendime göre düzenliyorum. Orada bazı şeylerin yerini değiştirip bu evreni kendime göre dekore ediyorum. Hikaye bitmedi, uzun zamandır buralara uğramadığım için gönderemiyorum.
Kendi evrenim için kitaplar okuyorum ve bazı araştırmalar yapmaya girişeceğim.
Neyse, yeni bölümü yolluyorum...
6. Bölüm
Üç yeni akraba
Sabah olmuştu. Güneş, o güzel ışıklarını her tarafa saçıyordu. Grimmauld Meydanı 12 Numarada bir haraketlilik vardı. Mr. Weasley:"Bu gün gelecekler,"diyordu. Harry, Ron, Hermione ve Ginny henüz uyanmamıştı. Mrs.Weasley, Lupin, Mr.Weasley ve diğerleri etrafı temizliyordu. "Harry bunu öğrenince sevinir mi, ne dersin Arthur?""Bilmiyorum. Belki sevinir, belki üzülür."
*************
Güneş ışıkları, evin üst katındaki bir odanın camlarından içeri vuruyordu. Harry sabah olduğunu fark etti. Hemen kalktı, giyindi. Sanki sıradan bir günmüş gibi Ron'u uyandırıyordu şimdi:"Kaaaaaaaalk! Yeteeeeeeeeer kaaaaaaaaaalk!""Ne bağrıyorsun, uyandık!""Sen ne bağrıyorsun?""Tepende "kaaaaaaaaalk!"diye bağıran bir arkadaşın olursa sende bağırırsın!""Of, mızmızlanmayı kes de, aşağı inelim.""Sen git, ben geliyorum.""Tamam." Harry aşağıya indi. Ev tertemizdi. Her şey toparlanmış, mutfak masasının üstü silinmiş, sandalyeler yeni alınmış gibi pırılpırıldı. "Herkese günaydın"dedi Harry. Etrafına bakıyordu ve beklenen soruyu sordu:"Neden her yer bu kadar temiz? Neler oluyor?"Harry haricindeki herkes, birbirine anlamlı anlamlı bakıyordu. Lupin:"Sana bir sürprüzimiz var.""Ne sürprizi?""Gelince görürsün. Ha bu arada benimle biraz gelebilir misin? Seninle konuşmak istediğim bir şey var.""Tabii..." Birlikte küçük bir odaya girdiler. Harry kapıyı kapattı. Lupin söze girdi:"Dün Dumbledore ile neler konuştunuz Harry?""Üzgünüm, bunu sana söyleyemem.""Hadi ama, söyle.""Profesör Dumbledore benden kimseye söylememem konusunda söz aldı, o yüzden söyleyemem.""Büyülü kale hakkında konuştunuz değil mi?""Aslında... şey... Peki tamam. Büyülü kale hakkında konuştuk. Oranın varisiymişim. Bana her şeyi anlattı.""Sana neler anlattı Harry?" Harry Profesör'ün ona anlattıklarını Lupin'e anlattı. "Bazı şeyleri atlamış,""Ne gibi şeyleri?""En önemli şeyi. Ona Büyülü Kale'nin yerini sordun mu?""Hayır, Zamanı gelince söyler diye düşündüm.""Sorma! sakın sorma, çünkü bunu sen, Ron Hermione ve üç kişi dışında kimse bilemez.""Ama daha nerede olduğunu ben "Bil..". "Biliyorsun. Hemde çok iyi biliyorsun.""Nasıl yani?""Bunu sadece sen, ve anlattıkların bilir.""O zaman sen de biliyorsun.""Hayır, öyle değil. Bunu sadece kardeş gibi sevdiğin insanlar,yani yakın arkadaşlar,ve yaşayan akrabalar varsa onlar bilir.""Ama Voldemort?""Oda bir varis Harry, bu yüzden oda bilir.""Ama benim hiç akrabam yok ki? O üç kişi kim?""Voldemort ile beraber dört, yani tam yedi kişi biliyor."dedi Lupin."Hadi şimdi salona geçelim. arkadaşların uyanmışlardır, ayrıca misafirlerimiz gelmek üzeredir."dedi. Ve beraber salona indiler. Şimdi herkes orada toplanmıştı. Ron:"Neyi bekliyoruz burada?"diye sordu. "Biraz sabredin!"dedi Lupin. Gülümsüyordu. Tam o sırada kapı çaldı:"Geldiler!"dedi Mrs.Weasley. Ve kapıya bakmaya gitti. Kapıdan gülüşme ve mutlu konuşmalar duyuluyordu. Gelenler salına girdiklerinde, Lupin ayağa kalktı:"Jon! Uzun zamandır görüşmemiştik. Bakıyorum çocukların olmuş.""Ah Remus, teşekkürler." Sonra Harry'e yaklaştı:"Merhaba, nasılsın?""Teşekkürler." Lupin yanlarına gelip:"Seni tanıştırayım Harry, Kendisi babanın öz kardeşi yani amcan olur." Harry bir şok dalgası geçirmişti. Büyülü kalenin varisi olduğunu öğrendiğinde bile böyle bir şok geçirmemişti. "Şey... Memnun oldum.""Şaşırman gayet normal.""Ben bir amcam olduğunu bile bilmiyordum. Neden söylemediniz bana?""Her şeyi anlatacağız."dedi Jon Ve söze girdi:"Lily ve James öldüğünde ilk önce sana ben bakmak istedim. Ama Dumbledore, senin teyzenlerle kalmanın daha doğru olacağını söyledi. Bir kaç yıl sonra Türkiye'ye gitmek zorunda kaldım." Yanındaki iki kişiyi göstererek:"Bunlar benim çocuklarım, doğal olarak seninde kuzenlerin oluyorlar.""Merhaba." Uzun boylu çocuk:"Ben Michael, buda kardeşim Jennifer.""Tanıştığıma memnun oldum."dedi Harry."Biz anlatmaya devam edelim mi?"Çocuklardan bir onay alınca Jon devam etti:"Geçen sene Sirius'un öldüğünü duyunca buraya tayinimi istedim. Ve görevimi buraya aldırdım. İşte bu kadar. Bu arada Michael ve Jennefer de sizinle birlikte Hogwarts'ta okuyacaklar."dedi. Sonra beraber yukarı çıktılar. Biraz tanışıp kaynaşıp, havadan sudan konuştuktan sonra, konu döndü dolaştı Büyülü Kale'ye geldi. "Biliyoruz,"dedi Jennifer. Harry Lupin'in anlattığı her şeyi Ron ve Hermione'ye anlattı. "Ama,"dedi ron:"Biz yerini bilmiyoruz.""Hayır biliyoruz,"dedi Michael. "Ama nasıl, aklımda hiç bir yer yok."dedi Harry. Gerçekten de nerede olduğunu kestiremiyordu. "Hogwarts nasıl bir yer?"diye sordu Michael. Harry, Ron ve Hermione onlara her şeye anlattı. "Siz nerede okudunuz?""İstanbul sihir akademisi,"dedi Jennefer. "Bir hafta sonra açılacak demek,""Evet,""Çok güzel bir yer olmalı,""Öyledir," dedi Harry.
*************
Yerin altındaki Ölüm Yiyen Sarayı'ndaki zindanlarda Lucius Malfoy düşünüyordu. :"Ben,"dedi. "Ben çok büyük bir hata yaptım. Prestijimi geri kazanmalıyım. Kapı açıldı:"Nasılsın Malfoy?""Lordum lütfen beni affedin lütfen!""Kes seini sersem! Biraz eğlenelim mi?" Sonra tüm gücü ile bağırdı:"Crucioooooooo!""Lordum, l-lütfen yapmayın, aaaaaaa hayııııııııııııır! affedin! Lütfen! Affedin! Lütfen!""Kes sesini! keeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeees! Eğer seni bırakmamı istiyorsan, yarın saldırı yapacağım. ve sende gelip kendine orada Crusio Laneti yapacaksın, kendi cezanı kendin vereceksin. Bunu kabül etmezsen, her gün Crusio'ya marus kalırsın.""Peki lordum.""Şimdi ne haltı yersen ye! Seni sersem!"
*************
Gece karanlık bastırırken Grimmauld Meydanı on iki numarada ev halkı yatmaya hazırlanıyordu. Harry geçirdiği günün sürprizleri ile güzel bir uykuya daldı.
*************
Harry kendini tekrar o harabede buldu o gün duyduğu ses:"Artık her şeyi öğrendin Potter. Hadi artık bul, varisi olduğun yeri bul.""Sen kimsin?""Bekçi, varisin olduğun yerin, yani Büyülü Kale'nin bekçisiyim"."O zaman bilirsin, nerede?""Kendin bulacaksın.""Dur gitme dur!" Bekçi yok oldu. Derken Harry uyandı. Ron yanındaydı. "Ne oldu Harry?""Bekçi büyülü kalenin bekçisi... Bana göründü. Her şeyi anlatacağım. Ama sabah. Şimdi uyusak iyi olacak.
-
Evet genel olarak bakarsak güzel olmuş ama kafama takılan bazı yerler oldu Örneğin; 3. bölümün başındaki saldırı çok basit bir dille oluşturulmuştu. Ve başlardada dilin ağza çok dolanıyordu ama zamanla düzeltmişsin. Ve gene başlarda bir çok iyelik ve hal ekleri eksik o da anlamayı zorlaştırıyor
4. bölümle ilgili bir şey merak ediyorum. Dumbledore eve geliyor Harry'ye seninle konuşabilirmiyiz diyor. Harry de hiç şaşırmadan sanki Ron gelmiş gibi tabi diyor. 5. bölümde avada kedavra lanetini kullanınca ışık patlıyor ve voldemort lanet olsun neden olmuyor diyor buradan bunun ilk olmadığını mı anlamamız gerekiyor yani uzun süredirmi böyle. Evet herşey burada yazıdaki Harry Potterle uyuşmayan yerler konuşunda bir şey demiyecem Zira bu senin yazın ve bu evrende her şey senin istediğin gibi olur. Kısacası yanlışlarının çoğu gözden geçirmeden yazdığın için olmuş sana benden bir kardeş tavsiyesi bir daha oku ve ele.
Devamını merakla bekliyorum. :)
-
Bundan 5 yıl önce üyesi olduğum sitede yayınladığın ve okuduğum güzel hikaye, şans eseri hikaye aratırken buldum yine, buraya da üyeymişim ama unuttum çok zaman geçti. Yine de emeğe saygı olsun eski günleri hatırlamak olsun yorum atayım dedim :)
-
Hof biraz baktım, okumadım ama çok hüzünlendim yapmayın şöyle şeyler ağlayasım geliyor bu kitap serisinin benim için değerli olan biri için çok büyük anlamı var her gördüğümde hem o aklıma geliyor hem de serinin bitmiş olması oy dağlar oy
-
Konu çok öncelerden gelip canlanmış :D Bence fanfiction hikayeleri güzel oluyor.
Bende bu aralar böyle bir işe kalkışıyım demiştim ama devamını getirmedim :D Benim görüşüm ; fanfictionların serideki ana karakterler yerine farklı karakterler ya da kendi oluşturdukları karakterler üzerinde ilerlemesi daha uygun :) Ama bence yazma yeteneğini geliştirmek için çok iyi bir yöntem
-
Selam. :) Bu oldukça eski bir hikâye, başlayalı en az yedi yıl oldu; ancak bitiremedim. Yazılmış 24 bölüm var elimde; ama üç sene önce girdiğim YGS LYS dönemi beni kurgudan kopardı. Bir de dikkat ettim de işler birbirine öyle girmiş ki toparlayamadım, sonra da kaldı böyle. :) Yine de teşekkür ederim. :)
-
Eski forumumda da ve hikayeyi yüklediğin diğer yerlerde de bu bölümler de kalmış, o 24 bölümü düzenleyip eklemeyi düşünüyor musun?
O YGS-LYS dönemleri aldı bizi buralardan :D
-
Düzenlemek değil de belki baştan yazım olabilir. Ama bilemiyorum, düzenlemek zaten bir yerde baştan yazım olacak zira kurguyla ilgili pek çok mantık hatası çıkıyor ileride. Yazı yazmaya başladığım ilk zamanlarda aklıma ne geldiyse onu yazdığımdan çelişkili durumlar ortaya çıkıyor. BU yüzden oraların düzeltilmesi lazım; ancak oturup yeterince iyi bir şekilde kurgulayıp baştan, doğru düzgün bir anlatım ve sağlam bir temelle yazarsam daha iyi bir verim alacağımı düşünüyorum; ancak epey uzak kaldım gurgudan, bu yüzden ne yaparım bilmiyorum. Ama beklemek bir şey kazandırmayacağı gibi beni kurgudan daha çok soğutacaktır. Sanırım yakın bir zamanda başlayabilirim. :)
-
Güzel haber :) Senden ricam eğer yazmaya devam edersen fanfiction paylaşımı yapılan bir site var sende oraya ekleme yapıyorsun, isim yazmak doğru değildir diye yazmıyorum umarım anlıyorsundur. Oraya da ekler misin hikayeni, orayı biraz daha sık takip ediyorum :)
-
Tamamdır.