Ağla sende benle beraber kör kuyum,
Sende ağla beni ağlattığın kadar nazlı kuğum.
Gözlerime duran yaşlar kadar çoktur belkide nefretim sana,
Ama bir o kadar da severim seni İstanbulsun sen cennetim...!
<><><>
Gözüme yaş,yüreğime aşk koyansın,
Ben harab düşünce fırtınalar koparansın...
Karlar altında kalan gururum,bulutlara uzanan umudumsun.
Sen cennetimsin;sen İstanbulsun...
<><><>
Kırmızı rugan ayakkabılı mutluluklarım vardı benim,bilir misin?
Hani sokakta oynarken topumuda çalmıştın benden,
Sarı saçlı bez bebeğimi bıraktın bana yalnızca,
Bir de hüzünleri...
Ama bir de sevgiyi bıraktın be İstanbul,sevgiyi bıraktın...
<><><>
Boğaz köprüsünde çınlıyor hala çocuk sesim,
Hala çaldığım borozanda duruyor nefesim...
Sağ işaret parmağımda havada yine İstanbul;
Sensin benim hayat öğretmenim...
<><><>
Gülümseyişlerimde vardı!Hatırlıyorum!
Bir elma şekerineydi en büyük mutluluğum...
Aşkı gökküsağının altından geçmek sanırdım,
Kendimi kandırışlarımdın İstanbul...
<><><>
Her acıyı gösterdin bana ama sevinçleride hiç eksik etmedin,
Ağlattın beni her sonbaharında ama isyana çevirtmedin.
Vazgeç dedin yaşamakdan ama canını asfalt yollara serme! dedin...
Sözünü dinledim...
Beni ağlattığın kadar sende ağla İstanbul;
Ama çokçası gül,güldür olur mu?
8. Sınıftayken İstanbuL ŞiirLeriyle yarışılacak bir yarışmaya girmiştim ve o yarışmada bu şiirle 1. olmustum o zaman mutluluk kaynağı yoktu benim için hayat kapkaraydı,gök zifiri karanlıktı ışıklar yoktu tünellerin sonunu aydınlatan.İç karartıcı bir şiire oy veren öyle çok kişi vardı ki ama...taşınıyoruz ya kolilerin arasında buldum sizlede paylaşmak istedim.
Druyor gözümde bir damla yaş yine,
İlk kavgamı,ilk aşkımı bırakıyorum duvarlarında...
Yıllanmış acılarımı kalbime gömüyorum,gidiyorum...
Oysaki ne kadar da güzeldi sende uyuduğum ilk gece,
Ne kadarda parlaktı o gece dolunay.
Bir daha hiç o günki gibi gülmedi hayat yüzüme...
Uçuşuyordu hatırlıyormusun havada martılar?
İçimdeki ilk kıpırtılar,uyanışlar
Sende oldu...
İlk defa sende tutulmadım mı ben kara sevdaya?
Sol yanım acıdı,engin denizler durdu,
İlk göz yaşımı sende akıtmadım mı ben?
Şimdi gidiyorum bak!
Elveda bile diyemeden hiçbir acıya...
Şimdi gidiyorum bak!
Düşüp dizimi kanattığım sokağa veda edemeden...
İp atlarken kavga etmiştik ya kızlarla,hatırladın mı?
Eve gelip duvarlarını karaladığım bu oda...
Bak,yıllar geçti,yine senin yanındayım...
Ama dayanamıyorum,gidiyorum....
Çocukluğumu bıraktığım bu evde,
Son haykırışım bu satırlar olluyor işte...
İçimde kalanları,nefretimi,acımı
Ve herşeyi son defa yazıyorum,unutmak üzere...
Sen benden neler çaldın,neler aldın bilmezsin...
Ama en büyük mutluluğumda sende başlamadı mı zaten?
Haksızlık ediyorum belkide sana,
Aldıklarının yanında kocaman bir mutluluk bırakan başka bir hayat daha var mı bu dünyada?
Hoşçakal...
Taşınıyoruz ya dramatikleştiriyorum olayı :D