Fiziksel Görünüş: 1.75 boyunda, 60 kilo. Bir türlü indiremediği dimdik ve biraz uzun siyah saçlara sahip. Yüzü, onu görenlerin deyimiyle; Tanrı onu oluştururken işini yarım bırakmışçasına şekilsiz. Uzun kulaklar, sivri bir çene.
Zihinsel Kimlik: Çift kişilikli
Meslek: Hırsız
Durum Göstergesi
Açlık: 2 saat uygun Susuzluk: 2 saat uygun Yorgunluk: Yorgunluktan bayılmaya 28 saat Hastalık: Özel Durum I: Özel Durum II: Moral: Çok iyi Yoldaş: Oleg
16 Aralık 2049 - 13:00 Vad - Arzamas'ın 28 km güneydoğusu
Yer yer dalları yanmış ve deforme olmuş uzun ağaçların arasından yürüyordu Yuriy. Açtı, yemeği bitmişti. Susuzdu, içmek için güvenebileceği bir kaynak görmeyeli günler olmuştu. Yorgundu, gece uyuyamamıştı. Fakat tüm bunlara rağmen bulunduğu tepeden baktığında ilerideki küçük köyü görebiliyordu. Derme çatma evlerden yapılmış ufak bir yerleşim. Sonunda aç karnına bir şeyler gireceği ümidiyle ilerlemeye başlamıştı ki, yumuşak toprak ayağının altından kaydı ve tepeden aşağıya doğru yuvarlandı. Bayılmadan önce son gördüğü şey üzerine doğru gelen kalın ağaçtı.
Gözlerini açtığında yer yer kabarmış beyaz bir tavan karşıladı onu. Bir yatakta yatıyordu ve kolu sarılmıştı. Burnuna gelen sıcak ekmek kokusu ona ne denli aç olduğunu hatırlattı.
Küçük bir odanın ortasındaki tek kişilik bir yatakta yatıyorsun. Görebildiğin kadarıyla odanın çinde çok fazla eşya yok. Kenarda kapalı bir dolap, pencerenin önüne yapıştırılmış gazete kağıtları, küçük bir soba, yanında bir komidin ve odanın kapısında asılı bir tül bulunuyor.
Başlık: Ynt: Yuriy Stepan
Gönderen: Marius - 18 Mart 2011, 21:09:01
Yuriy gözlerini açtığında gördüğü şeye oldukça şaşırdı. Evde miydi? Hayır bu olamazdı. Yola çıktığını çok iyi hatırlıyordu ancak böylesine güzel bir tavan görmeyeli uzun zaman olmuştu. Belki de Yuriy onunle oyun oynuyordu. Yola çıktığı felan yoktu, dönüp dolaşıp evine gelmişti.
Daha sonra farketti, kendi evinde böyle bir koku olmamıştı. Hızlıca ayağa kalktığında kollarında büyük bir acı ve ani kalkışın getirdiği baş dönmesiyle neredeyse yere yığılıyordu. Bir süre dizlerinin üstüne çöküp baş dönmesinin geçmesini bekledikten sonra ayağa kalktı ve odada bir tur atarak nerede olduğunu anlamaya çalıştı. Pencerenin önündeki bu gazete kağıtları da neydi böyle? Yuriy pencereye yönelip gazete kağıtlarını bir bir okumaya başladı.
Odanın içinde çok fazla şey göremiyorsun. Kapının ardında küçük bir giriş görüyorsun tülün arkasından ve kokunun da o yönden geldiğini fark ediyorsun. Camın önüne yapıştırılmış gazetelerin ise özellikle pencereyi kapladığını ve dışarıdan içerinin görünmemesi için yapıştırıldığını tahmin ediyorsun. Bu arada kolun da fena halde ağrıyor. Gazetelere yaklaştığında olukça eski olduklarını fark ediyorsun. Öyle ki bir tanesinin tarihinde 16 Nisan 202- yazıyor, son rakam görünmüyor.
Yazılanlardan bir köşe yazısı seçebiliyorsun; ''Almanya'nın Tavrı'' başlıklı bir yazı. Onun yanında bir kaç ilan ve reklam görünüyor oldukça silik. Ekonomi sayfası olduğunu görebiliyorsun. Onun arkasındaki gazete ise yer yer ıslanmış ve yarısı bantla kaplanmış olduğundan pek bir şey okunmuyor.
Bu sırada arkandan tiz bir ses duyuyorsun;
''Ah, uyanmışsın.''
Odaya genç bir kadın giriyor. 20 25 arası yaşlarda gösteriyor ve üzerinde kirli bir önlük var. Simsiyah düz saçları omuzlarına uzanıyor ve temiz bir yüzü var.
''Ayağa kalkmamalısın'' diyor.
Başlık: Ynt: Yuriy Stepan
Gönderen: Marius - 18 Mart 2011, 23:36:07
Yuriy birden irkildi. Gazete küpürlerine göz gezdirirken böyle bir yerde yalnız olmadığını bir an olsun unutmuştu. Arkasını döndüğünde ise daha çok irkildi. Temiz bir yüz görmeyeli ne kadar olmuştu? Ne zamandır sokaklardaydı? Aradığı 'güzel dünya' bu kadın mıydı? Yuriy kafasını biraz sallayıp bunları aklından çıkardı.
"Neredeyim? Yaralarımla siz mi ilgilendiniz? Özür dilerim ama bir bardak su alabilir miyim?"
Kadın gayet sakin bir şekilde içerideki odaya geri dönüyor ve elinde bir bardak su ve küçük metal bir kapta bir kaç parça süt içine doğranmış ekmek ile geri geliyor. Tabağı masanın yanındaki küçük komidinin üzerine bırakıp suyu eline veriyor ve içeriden küçük bir tabure çekerek oturuyor. Sana bakarak gülümsüyor, oldukça tatlı bir kız.
''Yaralarınla ben ilgilendim yabancı. Adım Freud.'' Sesindeki ilginç tizliği ve garip aksanı fark edebiliyorsun, kadın Fransız. ''Normalde yabancılara yaklaşmayız, ama ben de senin gibi aç ve susuz bir haldeyken tanımadığım biri tarafından hayata geri döndüm.'' Sonra kafasını iki yana sallayarak tabağı gösteriyor. ''Ekmek tek başına yenmeyecek kadar bayat ve süt tek başına içilmeyecek kadar ekşi, fakat ikisi bir arada boğazdan geçiyor.'' diyerek gülümsüyor.
Kadın'ın müthiş güzel olmasının dışında -ki hayatında gördüğün en güzel kaıdn açık ara- üzerinde dantelli bir elbise ve önünde kirlenmiş bir önlük var. Üzerinde herhangi bir şey taşımıyor gibi görünüyor ve oldukça sıcakkanlı davranıyor. Herhangi bir art niyet sezmiyorsun ve hatta neredeyse içine düşmek üzeresin. [*]Bu arada sırf o komut için kıza ayrı bir tatlılık ekledim. Gece gece bitirdin beni Marius. :D[/*]
Başlık: Ynt: Yuriy Stepan
Gönderen: Marius - 19 Mart 2011, 00:00:44
Sanki dünyanın en güzel içeceğiymiş gibi suyu bir kaç yudumda bitiriyor Yuriy. Daha sonra komidine yönelip kaptaki şeyi hızla, iştahla yiyor. Düşünmesi gereken şeyleri bu yemek anı için kenara atıyor ancak ne yazıkki yemek her zamanki gibi hemen bitiyor. Zaten şu dönemde bir öğünde 2 tabak yemek yiyen kim kaldıki?
Kabı komidinin üzerine bırakırken yerken sağ kolunun ağrısını farkediyor Yuriy. Koluna bakmak için kafasını bir an çevirdiğinde Freud ile karşılaşıyor. Yuriy'nin yüzü kıpkırmızı oluyor. Sahi, bir teşekkür bile etmedi ki bu güzel bayana...
"Çok özür dilerim! Be-Ben açlıktan veya susuzluktan ölmek üzereydim. Bir teşekkür bile edemedim size... Nasıl teşekkür edebilirim bilmiyorum açıkcası. Benim için çok şey yaptınız. 'Biz' demiştiniz değil mi? Kaç kişi yaşıyorsunuz bu evde? Eşiniz var sanırım."
Ve ekliyor; "Bir aptallık daha. Kendimi tanıtmadım. Adım Yuriy."
Kız önce şaşkınlıkla yemeğe saldırışını izliyor, hatta biraz da kıkırdıyor. Sonra ''Teşekküre gerek yok yabancı'' diyor. ''Eşiniz var sanırım'' lafını duyunca yüzündeki gülümseme azalıyor, hafif kızarıyor ve hemen cevaplıyor; ''Hayır, eşim yok.'' Bunu biraz da kırılmış gibi ve hatta öyle algılayabilirsen saldırgan bir biçimde söylüyor. ''Fakat yalnız olmadığım doğru'' diye ekliyor. Ayağa kalkıyor daha sonra ''Memnun oldum Yuriy. Şimdi yatıp dinlenirsen iyi olacaktır, yapmam gereken bir kaç işim var.'' diyerek odadan çıkıyor. Birkaç saniye sonra geri dönüyor ve ''Ha, unutmadan. Al.'' diyerek sana küçük beyaz bir hap uzatıyor. ''Başının ağrısı için'' diye ekliyor. Ve odadan çıkıyor.
Yemeğin rehaveti anında üzerine çöküyor ve baş ağrını Freud tekrarladığında hatırlıyorsun. Şu an yatak senin için çok güzel görünüyor.
Başlık: Ynt: Yuriy Stepan
Gönderen: Marius - 19 Mart 2011, 00:15:25
Hapı kuru kuru içmek boğazını biraz yaksada baş ağrısı yanında bu hiç birşey. Yatağa uzanıp olanları düşünüyor Yuriy. Şimdiden bile bir ütopya olarak gördüğü o yerlere gitmenin umudunu yitiriyor. Sadece yolculukta, savaşmadan bu kadar çok yara almak gururunu incitiyor biraz da. Bu evi düşünüyor Yuriy. Şimdilik 'onlar'a güvenebilir ancak 'onlar' kim? Şimdiye kadar gördüğü tek kişi bu genç ve güzel bayan. Sahi, neden bu kadar kızmıştı ona?
Baş ağrının hissedilebilir bir şkilde azaldığını hissediyorun hapı içtikten yalnızca beş dakika kadar sonra. Yatağa uzandığında vücudun bunu rahatlıkla kabul ediyor, uykuya dalman çok uzun sürmüyor. Rüyasız ve rahat bir uyku çekiyorsun.
Yüzüne değen soğuk bir metal yüzünden uyanıyorsun. Gözlerini açtığında üzerine dikilmiş duran sert bakışlı bir adam görüyorsun, elinde bir silah ver ve sana doğru tutuyor. ''Kalk!'' diyor adam rusça, silahı ile seni dürterek. Yatakta doğrulduğunda odanın kapısında ellerini kavuşturmuş endişeli bir biçimde sizi izleyen Freud'u görüyorsun. Fakat adamın ''Hey! Bana bak! Kimsin sen?'' şeklindeki sert suali yüzünü tekrar ona çevirmene sebep oluyor.
Adam oldukça yapılı. Neredeyse senin 1,5 katın. Saçları traş edilmiş, yüzünde yer yer kesikler ve açık yaralar var. Üzerinde koyu yeşil, çamur ve tozla kaplanmış bir üniforma ve üniformanın üzerinde yuvarlak içinde bir M harfi görüyorsun.
Başlık: Ynt: Yuriy Stepan
Gönderen: Marius - 19 Mart 2011, 18:40:17
"Yuriy Stepan!" diyor sertçe Yuriy. 'Burada neler oluyor? Önce şuan olanları izleyen bayan gelmdi, benimle ilgilendi, yaralarımı sarıp yemek verdi. Şimdiyse suratına dayanmış bir silahla ölüm ile tehdit ediliyorum' diye düşündü. Olanları anlayamıyordu. Yine de bu insanların kötü biri olduğuna inanmıyordu. Hem Fleur da söylemişti ya, onu da burada yaşayan kişi kurtarmıştı. Bu, o olmalıydı.
"Yolculuğum sırasında yaralandım. Hatırladığım son şey koca bir ağaç ile aramdaki mesafe hızla azalırken bunun, yolculuğumun sonu olduğuydu. Gözlerimi açtığımda buradaydım. Yaralarımla ilgilendiğiniz için minnettarım. Bana kısa bir süre için yaşama şansı verdiğiniz için de minnettarım."
Adam kafasını şöyle bir yana eğiyor, silahını yüzünden çekiyor fakat elinde tutmaya devam ediyor. ''Nereden geldin ve nereye gidiyorsun?'' diyor az önceki kadar olmasa da gene sert bir biçimde.
Başlık: Ynt: Yuriy Stepan
Gönderen: Marius - 19 Mart 2011, 22:11:34
"Krassny'den geliyorum. Nereye gittiğimi ise ben bile bilmiyorum. Tek istediğim bu pis yerlerden kurtulmak. Hala yeşilin olduğu, temiz hava alabileceğim bir yerler olduğunu duydum. Yaşamın olduğu yerler. Bu yüzden yollara düştüm. Daha önce böyle bir yere gittiğini iddia eden bir adam bir ücret karşılığında beni götüreceğini söyledi. Ona inandım." Yuriy sargılarına bakarak devam etti; "Sonum bu oldu."
Kafasını kaldırıp bir an için ikisine göz gezdirdi. "Peki ya siz? Burada ne yapıyorsunuz?"
Adamın sert ifadesi yumuşuyor ve silahını kenara bırakıp bir tabure çekiyor kendine. ''Eh, sıradan bir aptalsın yani.'' diyor ve Freud'a bakıp bir kafa işareti yapıyor. Kız odadan çıkıyor. Adam üzerindeki ceketi çıkarıp bir kenara atıyor ve boynunu sağa sola oynatıp geriniyor. ''Krassny Bor ha? Evet, bir iki kez oraya gitmiştim.'' Ardından Freud elinde açılır kapanır bir masa ile odaya geri giriyor ve adama uzatıyor. Adam masayı tek hamlede açıp önüne kuruyor. Freud yeniden içeri giriyor tek kelime etmeden.
''Peki ya siz? Burada ne yapıyorsunuz?''
Adam sana dönüyor. ''Adım Oleg. Moskova koruyucularındanım, üniformadan da anlayabileceğin gibi.'' Freud elinde bir tabak ve ekmek ile yeniden odaya giriyor ve elindekileri adamın önüne bırakıyor. Ekmeğin taze olduğunu fark ediyorsun, yeni yapılmış gibi. Adam ''Yeşilin hala olduğu yerler buradan çok uzakta.'' diyor ve ardından iştahla önündeki yemeğe girişiyor.
Başlık: Ynt: Yuriy Stepan
Gönderen: Marius - 19 Mart 2011, 22:47:21
Yuriy, adamın önündeki yemeği koklarken neler olduğunu bir an için unuttu. Anlamsızca "Yeşil..." diye mırıldandı. Daha sonra öksürerek kendine gelmeye çalıştı. Gözlerini yemekten ayırdı. 'Bir dakika! Bu adam "Yeşilin hala olduğu yerler buradan çok uzakta" mı dedi? Nerede olduğunu biliyor olmalı! Kesinlikle bu adamla uzun uzun konuşmalıyım' diye düşündü. Ama öncelikle şu anki durum hakkında düşünmeliydi. Sonuçta silahı olan karşısında duran 'koca' adamdı.
"Koruyuculuk ha? Yanlış anlama ama bunu ilk kez duyuyorum. Halkın bildiği şey sadece kulaktan kulağa dolaşanlar. Böyle bir şey duymadığıma göre de ya yeni kuruldu, ya da özel bir birlik. Yanılıyor muyum? Freud'u da kurtaran siz miydiniz yoksa?"
Adam yemeğini yerken bir süre sessiz kalıyor, ardından kafasını çevirip konuşuyor.
''Yeni kurulmadı, hayır. Üç yıldır var, fakat Moskova'dan bu denli uzaklarda ilk kez bu yıl gezmeye başladık. Her gün tehlike daha da yayılıyor sonuçta.'' Bir bardak suyu kafaya dikiyor ve yemeğini bitirerek sana dönüyor taburesinde. ''Freud'u ben kurtarmadım. Ve bu konuda soru sorma.'' diyor sert bir biçimde biraz da öne doğru eğilerek. Ardından duvara yaslanıyor oturduğu yerde, cebinden bir sigara çıkarıp yakıyor. ''Moskova koruyucularını duymadığına göre gerçekten buralardan değilsin sanırım. Hala yeşilin olduğu yerlere gitmeye çalışıyorsan neden güneye[*]ups[/*] değil de, Arzamas'a doğru ilerlediğini de açıklayabilir misin peki?''
Başlık: Ynt: Yuriy Stepan
Gönderen: Marius - 20 Mart 2011, 22:52:03
"Nereye gittiğimin farkında değildim. Beni kandıran kişiden kaçarken düşündüğüm şey yaşamaktı. Neden Moskova'dan uzaklara dağıldınız? Durum daha da mi kötüleşiyor?" Dedi Yuriy endişe ile. "Eğer öyle ise burayı daha çabuk terketmeliyim."
''Gerçekten çok fena kandırılmışsın öyleyse.'' diyor sigarasından bir nefes daha çektikten sonra. ''Buralara kadar ulaşacaklarını zannetmiyorum. Bu civarlar hala güvenli.'' diyor ardından duvara sabit şekilde bakarak. Sonra kafasını iki yana sallıyor ve sana dönüyor. ''Yuriy demiştin değil mi? Silah kullanmayı biliyor musun Yuriy?'' diyor ve ardından bir dal sigara uzatıyor sana.
Başlık: Ynt: Yuriy Stepan
Gönderen: Marius - 21 Mart 2011, 13:30:45
"Teşekkür ederim, içmiyorum. Sanki o dumanı içime çekersem hayallerim yıkılacakmış gibi." diyerek sigara teklifini geri çeviriyor Yuriy. "Kandırılma olayını unutursak çok sevinirim. Eh, yaşamak için savaşmak gerek değil mi? Daha önce kullandım elbette. Ancak yaptığın iş gibi kullanma gereksinimi duymadığımdan muhtemel bir çatışmada ilk inen kişiler arasında ben olurum. Peki ya sen? Anladığım kadarıyla yaşamını ve başkalarının yaşamını korumak için dişini tırnağına takan birisin. Neden savaşıyorsun? Hayalim olan yerlerin nerde olduğunu bildiğin halde neden sen de gitmiyorsun?"
Adam elini geri çekiyor ve sigara dalını parmakları arasında döndürerek pakete geri koyuyor. ''Ben yalnızca benim için çizilen yolda yürüyorum.'' diyor. Freud gelip masanın üzerini topluyor bu arada, gene tek kelime etmeden. Giderken göz ucuyla sana baktığını fark ediyorsun. ''Yeşilin olduğu yere neden gitmediğime gelince...'' Gülümsüyor, biraz acıklı bir gülümseme bu. ''Afrika'ya kadar gitmeyi başarsam bile bir asker olarak sınırdan geçirileceğimi sanmıyorum.'' Ardından ayağa kalkıyor. ''Gel. Sana çevreyi göstereyim, bundan sonra ne yapacağına karar verirsin.'' Kapıya doğru yürüyor silahını geri alarak.
Başlık: Ynt: Yuriy Stepan
Gönderen: Marius - 21 Mart 2011, 13:46:22
Yuriy kalkıp adamı takip ediyor. Bu arada aklından Freud geçiyor. Bu kızda garip birşeyler var.
Evden çıktığınızda çevreye bakıyorsun ve ilk aklına gelen şey bir köy oluyor. Tek katlı veya iki katlı beyaz evler, -en azından eskiden beyaz olduklarını tahmin ediyorsun- çevrede hastalıklı bir yeşilin tonuna bürünmüş orta boylu ağaçlar, yer yer taşlarla kaplanmış fakat geneli çamur olan patikavari yollar...
Kısa bir yürüyüş yapıyorsun adamın arkasında, sonunda dik bir eğimin tepe noktasında duruyorsunuz. Köy bir tepenin üzerine kurulmuş, aşağıya baktığında oldukça geniş bir manzarayla karşılaşıyorsun. Oleg eliyle aşağıyı göstererek anlatıyor:
''Şu aşağıdaki yol Arzamas'a gider. Sanırım senin gideceğin yer orası olurdu, şu küçük kazayı geçirmemiş olsaydın.'' Gösterdiği yerde yokuş aşağı inen toprak bir yol var, ileride grileştiğini görüyorsun yolun, asfalt kaplanmış birkaç kilometre öteden itibaren. Oleg sağ tarafa dönüyor bu kez; yüksek bir dağın zirvesini görüyorsun, bunun dışında bir şey yok. Sol tarafında da gene yokuş aşağı inen iki toprak yol daha görüyorsun, bunlar daha eski ve daha tehlikeli görünüyor diğerine nazaran. ''Şu yollar ise şimdilerde terk edilmiş olan kasabalara çıkıyor. Eskiden oraya Vazyan derlerdi.''
Ardından sana dönüyor; ''Ee, yeşili bulmak için yoluna devam etmeyi mi düşünüyorsun?''
Başlık: Ynt: Yuriy Stepan
Gönderen: Marius - 21 Mart 2011, 23:07:35
"Gerçekleşen hayal, gerçek bir hayal değildir. Elbette düşünüyorum. Ancak bu kolla ve beş parasız bir şekilde en fazla 2 gün dayanırım. Bana yardım eder misin? Bir kaç gün evinde kalsam ve sadece bir kaç gün beni idare edebilecek para bulmak için çalışsam? Belki sana veya bir tanıdığına yardım edebilirim." Dedi Yuriy bir umutla. Hemen yola çıkma fikri ona korkunç geliyordu. Gece konaklayacak bir yerde kalmak için parası yoktu ve gecenin getirdiği şeyleri duymuştu.
''Ben Moskova Koruyucusuyum, sana önerebileceğim tek iş benimle devriye gezmen olabilir. Bu iş için de silah kullanabilmen ve sinirlerine hakim olman gerekir. Ayrıca maaşlı bir iş olduğunu düşünme sakın, yalnızca insanlar arasında bir statün ve karnını doyuracak kadar yemek yeme şansın olur.'' Uzaklara bakarak bir süre sessiz kalıyor. ''Hayallerin pek ulaşılabilir cinsten değil gerçekten. Ee, ne diyorsun?''
Başlık: Ynt: Yuriy Stepan
Gönderen: Marius - 22 Mart 2011, 17:03:10
"Sadece devriye gezmek, ne olabilir ki?" Bu kulağa iyi geliyordu. Yuriy aşağıya baktı ve bir an için içi karardı. Tek başına yol alırsa nereye gideceği hakkında hiç bir fikri yoktu. Zaten bir kez kandırılmış ve hayatını zor kurtarmıştı. Oleg ve yandaşları en azından bir yol biliyor olmalıydılar. Bir süre onlarla karnını doyurur ve güç toplar, ardından öğrenebileceği kadar çok şeyi öğrenip tekrar yola koyulurdu. "Teklifini kabul ediyorum Oleg."
''Öylseyse sana uyacak bir üniforma ve yatacak bir tulum bulalım.'' diyerek elini omzuna koyuyor. Siz birlikte yürürken kamera uzaklaşıyor ve manzarayı çekecek biçimde ekranın ortasına bir FİN yazısı geliyor.
Giriş Bölümü Sonu.[*]Birinci bölüm başlangıcına kadar yazmamanız rica edilir.[/*]
17 Aralık 2049 - 06:12 Vad - Oleg ve Freud'un yeri
Uyandığında seni önceki gün gördüğün beyaz tavan karşılıyor yeniden. Oleg başında dikilmiş duruyor, üzerinde üniforması ve elinde tüfeği var.
''Haydi Yuriy. Bugün ilk devriyene çıkıyorsun. Biraz enerjik ol.''
Yerde bir tulumun içinde yatıyorsun. Doğrulduğunda odada küçük bir masa olduğunu görüyorsun, Oleg gidip oturuyor. Freud elinde yiyecekler ile giriyor odaya ve masaya koyuyor. Dışarı çıktığından beri ilk kez görüyorsun onu da. Oleg yemeye başlıyor. Freud tekrar içeriye giderken sana dönüyor ve ses çıkarmadan ''Günaydın'' diyerek gülümsüyor dudaklarını kıpırdatarak.
Başlık: Ynt: Yıkım(Özel Oyun) - Yuriy Stepan
Gönderen: Marius - 09 Şubat 2012, 19:21:39
Freud'un basitçe gülümsemesi ağzından çıkan küçük bir laf Yuriy'in içinde olduğu bu gri dünyayı renklendiriyor.
"Eh, bir süredir evinde yatıyorum, neredeyse tembelliğe alıştım." diyip yemeğe başlayan Yuriy, yerken Freud ile nasıl konuşabilme şansı yakalayabileceğini düşünüyor. Bu düşünceyle bir an kafasını kaldırıp karşısında kocaman Oleg'i gördüğündeyse suratı asılıyor.
"Tam olarak ne yapacağım? Tehlikeli oluyor mu bu devriyeler?"