Gönderen: Raisor - 17 Mart 2011, 17:55:26
Gönderen: Raisor - 18 Mart 2011, 16:31:22
Takvim yaprakları kutsal bir günde sona eriyor artık.
Patlıyor volkanlar ve depremler, milyonlarca insanı öldürüyor.
Adaletsizliği gösteriyor kimisi çocukken yumunca gözlerini hayata;
Kimisi doksan yaşında veda ederken Dünya’ya.
Bu ne haktır yüzünü göstermeden inanmışız sana,
Önce bir dur, seni anlayabilmeyi öğret bana,
Kederle büyüyen tüm çocuklar ve görmüş geçirmiş tüm yaşlılar,
Bir annenin cefası ve bir babanın dramı komik mi geliyor sana?
Kıyametin zulmü bugün kendini gösteriyorsa yalnız ve birlikte olan tüm insanlara,
Ne kıymeti kaldı o doğan çocukların akıttığı gözyaşı,
O annenin yaktığı ağıt ve çığlıklar,
Büyük öğretici değil miydin bizi kandırdığın kitaplarında?
Şimdi seni anlamayı öğret bana,
Seni anlamak zor geliyor…
Gönderen: Raisor - 20 Mart 2011, 20:08:44
Bir masum, Mor menekşe ağlıyor, gözleri pare pare
Defterimden çığlıklar kopuyor, Bir güvercin kanat çırpıyor sanki,
Hatırlamadım hiç var olduğun zamanları,
Daha Üç yaşında bir bebek idim göçüp gittiğinde Dünya'dan,
Hiç bilmedim kimdir beni bırakan, kimdir yalnızlığa beni böylesine alıştıran.
Bir masum ölüyor karayolunda; bir masum!
Ve senden de masum bir insan ağlıyor Mor menekşe;
Ben ağlıyorum artık Anne, gittiğin yerde...
Fotoğrafların ve hiç çekilememiş yaşam pozların kayıp öylece.
Zaten belli ki elbet gidecektin bir gün herkes gibi, de;
Çok erken değil miydi gitmek için anne?
Şimdi sensiz yürüyorum senin gittiğin yere!
Biliyor muydun? Eğilmiş bir portakal ağacı duruyor öldüğün yerde.
Sen gittin, o kaldı anne.
Belki her masum dua edecektir sersenişinde;
Ben sadece lanet ediyorum,
Ben sadece isyan ediyorum gittiğine ve gitme sebebine!
Dönmeni ümit etmek saçma belli ki,
Ama yok olamazsın, yaşıyorsun bir yerlerde,
Her neredeysen,
Duyuyorsan sözlerimin asaletini ve görüyorsan masumun mor menekşe gözlerini,
Beni de al yanına Anne!;
Beni de al Anne!...
Spoiler: Göster
Gönderen: Wanderer - 20 Mart 2011, 20:49:55
Ellerine sağlık.
Gönderen: Raisor - 20 Mart 2011, 23:00:12
Bu da fazla açık olmuş dermişim :P Güzel güzel, baktım hepsine karışık filan değil sallama kimseyi sen, içinden geldiği gibi yaz. ;)
Ellerine sağlık.
Teşekkürler. Yine de o kadar açık değildi aslında.
Gönderen: Raisor - 23 Mart 2011, 16:51:06
çocukluğumdan kalma bir müzik kutusu buldum geçen günlerde...
ingilizce bir melodi çalıyordu açılınca
her zaman sesi tanıdık gelen ama asla ismini bilmediğim...
dans eden bir figür vardır bu kutuda
nedendir bilmem, hep annemi hatırlatıyor bana
bir çiçekçinin önünden geçerken,
yağmurun bastırmaya çalıştığı karanfil kokusunu içime çektim.
sırılsıklam olmuş vaziyette öylece durdum orada,
nedendir bilmem, ama, annemi hatırlattı bana
alışmak ne zor işmiş!
alışmak değil de,
alıştıklarımızdan vazgeçmek çok zor geliyor insana.
bu denli mi alışmıştım anne sana?
bu denli mi alışmıştım ki,
şimdi alışamıyorum sensiz kalmaya?
***
geçenlerde yaşlı bir teyzeye yardım ettim karşıdan karşıya geçerken.
o kadar acınası görünüyordu ki!
kadın tüm gücüyle kendini karşıya doğru iterken,
saygısız sürücülerin ve sabırsız yayaların boru ve küfürlerine maruz kalıyordu...
ilk kez bir kadına acıdım anne...
bu kadar duygusal mıydım eskiden,
yoksa içimde saklıyor muydum benliğimi?
kendimi sorguya çektim anne...
göründüğüm gibi olmadığımı fark ettim.
belki biraz daha küçük olsaydım,
senin dönebilme ihtimalinle avuturdum kendimi
Pollyanna olmak isterdim ben de..
ama çok çabuk büyüdüm anne..
Spoiler: Göster
Gönderen: Raisor - 26 Mart 2011, 18:26:58
Derler ki unutmamalı insan geçmişini.
Peki geriye baka baka yürüyen düşmez mi?
Elbet sorulur rivayetin amma;
Anlatmamak elimizde değil midir?
Varsın dertlerimi bir tek ben bileyim.
Zaten öğrenenin ağzında kilit yok ya;
Kendi başıma unutayım geçmişimi,
Tökezleyip düşmek hayra alamet midir?
Belki incitmek için sordun sualini,
Derdimi anımsatman gerekli midir?
Susmak çok büyük erdem;
Erdemsizlik senin erdemin midir?
Sitem etmem, bana durmak, sana susmak yaraşır.
Her iki ayaklı insan mıdır?
Elbet sende de iki ayak var da;
Sana ancak maymunluk yakışır.
Gönderen: Raisor - 30 Mart 2011, 23:34:30
Mezarda ağıt yakan insanlar yırtar ya elbiselerini bir kumaş değil de kağıttan misali;
İşte öyle ağıt yakarım sen gidersen;
yırtarım kumaştan giysilerimi bir kağıt misali.
Hani kış gelir de o yıl yağan ilk kar resmedilir haberlerde;
Hani sonbahar gelir de; en iyi fotoğrafçılar ellerinde fotoğraf makineleri, Bir çınar ağacı ararlar;
İşte öyle hüzünlenirim sen gidersen.
Şimdi birkaç mutluluk resmi duruyor önümde.
Gülen çocuklar, salıncakta koca koca adamlar.
Bir güneş resmi, önünde bir bulut,
Özgürlüğü resmediyorlar sanki.
Ama içimdeki ıstırap örtüyor mutlu olabilme sebebimi.
Ben senin için varım.
Sen olmazsan, ben de var olamam ki bu pamuk helvası görüntüsünde caddelerde!
Gönderen: Raisor - 04 Nisan 2011, 01:06:21
Bu Dünya'da değer verdiklerim ve bir türlü kıymet bilmediklerim:
Sevildiğimi hiç bilmezdim.
Birileri benim için savaşıyorken en güçlü düşman ordularıyla;
Birileri bana cephe almış aynı ordularda.
Cephe alanlar bir gurup değer verdiğim insan,
Benim için savaşanlar tarafımca dışlananlar.
Artık anlıyorum; tek dost bana doğruyu gösterendir.
Ben dostlarımı satmışım doğruları kendim bildiğimden.
Ey vicdanım bana ne ettin?
Kahroldum asaletinden.
Ağladım, sesimi duyan sevdiklerim tutmaz oldu elimi.
Sesimi duymayanlar koştu geldi.
En çok sevdiğim iki insan; arkamdan iş çevirmiş;
Hiç ummadıklarım elimden tutup yardım etmiş.
Sakın kanmayın gözünüze güzel gözükene;
Bazen bir çirkinde dört güzel gizliymiş.
Gönderen: hatice63 - 09 Nisan 2011, 12:33:36
Gönderen: Raisor - 10 Nisan 2011, 02:12:21
Yaşamak yalnızlık gibi,
Bir elmas tanesi, kayan avuçlarından;
Son nefesi çekmek kolay değil, Umutlarımı tüketmişse...
Yalnızlık, ölmek gibi,
Uzunca bakarsın kendine aynalarda,
Aya tapmak kolay değil,
Güneş tutmazsa onu; kollarında
Hayatlar kolay değil,
Ayrılık ve veda sahneleri,
Herkes umar güçlü olmayı ancak;
Kahramanlar çoktan gitti.
Demek ki yaşamak ölmek gibi,
Yürüyorsun bilinmez yollarda,
Belki bu ben, ben değil,
Sen bana öğret ölmeyi
Daha küçük bir çocuk,
Doğarken ağlamış,
Bir çocuk sevmeyi öğrenmiş demek ki
İnsanlar yaşıyor, bir yerlerden geliyor,
Ben olmak kolay değil,
Sen bana sen olmayı öğret
Gönderen: Raisor - 28 Nisan 2011, 00:26:46
Şimdi ben nar ağacında açmış bir nar çiçeği...
rüzgar, dalımdan koparsa kalmaz mıyım çıplak?
Gözlerim dolsa ve ağlasam,
Sebepsizce feryat etsem bulunmaz mı bir çare?
Ölüme giden yolda bir Tren istasyonu...
2 tren olsa, ilki cennete ikincisi cehenneme gitse,
Şimdi ben Tren istasyonunda bir gizemli yolcu.
İlk treni kaçırsam kahrolmaz mı Dünya'm?
Bunca hayal yeter, bitsin rüyam
Şimdi ben ateşte bir buz tanesi,
suda evrimleşmiş bir minik alev...
Sönsem aç kalmaz mı martılar?
Ormanda ağaç olmak zor.
Sen bir de bahçedeki fidanlara sor!
Şimdi ben bir hoş kokulu yaban gülü,
Yangın olsam bitmez mi en yüce aşklar?
İnsanlar hükmediyor yıldızlara,
Şimdi ben güneşin ta kendisi,
Hep gece olsa, soğuk olsa,
Kör olmaz mı uğur böcekleri?
Spoiler: Göster
Gönderen: Vladislav Drakul Tepes - 30 Nisan 2011, 00:23:27
Seni anlamak
Takvim yaprakları kutsal bir günde sona eriyor artık.
Patlıyor volkanlar ve depremler, milyonlarca insanı öldürüyor.
Adaletsizliği gösteriyor kimisi çocukken yumunca gözlerini hayata;
Kimisi doksan yaşında veda ederken Dünya’ya.
Bu ne haktır yüzünü göstermeden inanmışız sana,
Önce bir dur, seni anlayabilmeyi öğret bana,
Kederle büyüyen tüm çocuklar ve görmüş geçirmiş tüm yaşlılar,
Bir annenin cefası ve bir babanın dramı komik mi geliyor sana?
Kıyametin zulmü bugün kendini gösteriyorsa yalnız ve birlikte olan tüm insanlara,
Ne kıymeti kaldı o doğan çocukların akıttığı gözyaşı,
O annenin yaktığı ağıt ve çığlıklar,
Büyük öğretici değil miydin bizi kandırdığın kitaplarında?
Şimdi seni anlamayı öğret bana,
Seni anlamak zor geliyor…
Abi sen çok iyisin ya harbi eline sağlık
Gönderen: Raisor - 30 Nisan 2011, 00:38:11
Abi sen çok iyisin ya harbi eline sağlık
Teşekkürler. u_u
Gönderen: Raisor - 11 Mayıs 2011, 15:44:34
Ben gittiğimde, bilmiyordum
Belki sevdiğinizi anlardım diye gittim, ama kin duydunuz.
Göl kenarında bir minik ateşim şimdi.
Bir sel olsa, bir fırtına, hatta azacık yağmur yağsa... sönerim.
Hangi taşın altına baksam, su birikintisi.
Güneş yok olsa, bu su donsa,
En azından çevremde bir minik çalı olsa...
Ama sadece dışlanmış, sevilmeyen bir minik ateş parçası gibi, hiçbir şey yok benden yana...
Bu Dünya'da üç büyük gerçek vardır.
Doğmak, yaşamak, ölmek.
Ve bir küçük detay vardır; yaşarken ölmek.
Ben ne öldüm, ne de yaşıyorum.
Ben yaşadıkça ölüyorum...
Spoiler: Göster
Gönderen: Raisor - 12 Mayıs 2011, 00:04:14
Hüzün yağıyor toprağıma, toprağım ıslanıyor.
o toprakta ne çok fidan yetişmişti...
Annemi çok arıyorum bugünlerde...
"Anne, gel" diyorum...
Ve hiç bahar gelmiyor.
Açmıyor güneş, sıcak olmuyor.
Bu yağmur hiç durmuyor ki...
Belki bahar geliyordur ama,
kaç mevsimdir örtüyor kara bulutlar gökyüzünü güpe gündüz...
Kaç gündüzüm gece oluyor...
Ve gecelerim, daha bir gece oluyor ay olmayınca.
Bulutlar ardında yitip gidiyor ay, yıldızlara olduğu gibi.
Bir oğlan çocuğu basıyor toprağıma.
Ekilen fidanlarımın yerinde şimdi bir ayakkabıdan izler var.
Ve oğlan çocuğunun ardından yürüyen bir yığın adam.
Hepsi erkek onların... Hepsi...
Bir kadın basmaz asla insanların hayallerini ektiği toprağa.
Ve ben annemi özlüyorum işte...
"Anne, gel" diyorum...
Gönderen: Raisor - 17 Mayıs 2011, 22:50:15
Nisan ayları bir ayrı oluyor.
Mevlitlerde kadınlar şarkı söylüyorlar,
ve ben duyuyorum onları.
Çocuklar giden sevgililerini arıyorlar,
ve ben görüyorum...
Bir eş feryat ediyor,
bir uçurtma kayıyor ellerimden,
Ve ben ağlıyorum...
Gidenin dönüşü emsali görülmemiş bir çıkmazdaysa,
ve günah yazılmışsa ona gitmemiz taptığımız kitaplarda,
Gider ayak solmaktaysa alev alev yanan yüreğim,
Bir ayrı güzelse sarhoş olmak,
Her defasında çiçekçiler bayram ediyorsa acılarıma,
ama çiçekler ağlıyorsa feryatlarıma,
Nisanın her acısı yüreğimde ayrı fırtınalar koparıyorsa,
Ve yüreğim de onlara,
Bağlanmış gibi hissediyorsam kendimi kopmayan zincirlerle duvarlara,
Ve her bir sonraki ziyaretimde görüyorsam solduğunu önceden bıraktığım çiçeklerimin,
Bu adil midir?
Ölümden beterdir ayrılık diyor şairler,
ama bilmiyorlar,
ölümle ayrılanlar, bir ömür taşır bu yükü sırtlarında,
Ve aynı yük bir ömür başka sırtlara biner durur, biner durur.
Bir yük düşünün milyonlar taşıyor ve zorlanıyor.
Bir yük düşünün ki diğer milyonlar bu yük için şarkı söylüyor, şiir yazıyor.
Ama hiçbiri bilmiyor asıl ayrılığı,
Ayrılık, o ana kadar ayrılacağınızı bilemediğinizde,
veda edemediğinizde,
elini tutup sevdiğinin, "hoşçakal" diyemediğinde,
bir buruk acıdır ki emsali görülmemiş,
bir buruk acıdır ki üstüne acı tanımam,
bir buruk acıdır ki, 13 sene geçmiş olsa bile unutulmayan...
Nisan ayları daha bir kolay sarhoş olmak.
Ağlamak daha bir coşkulu, daha bir ağır ağıtlar yakmak....
Gönderen: Raisor - 02 Ağustos 2011, 04:07:41
"Ben, pek sevmiyorum romantik yazıları.
Bir farklı kıskançlık, bir farklı duygu fırtınası yaşıyor çünkü içim.
Lakin, her gönül seviyor bir karşı cins."
Bir taşlı duvar arasında,
duruyor, edalı bir kız.
İki yolda, iki farklı insan var,
kesişen yollar taşlı binalarda.
Görünce hayal ettim ki,
o ve ben yükseklerde uçuyor,
Sanki kanatlanmış bir yavru gelincik kuşu,
özgürlük, yükseklerde gülümsüyor.
Lakin, istemek yetmiyor.
Hayat, seni anlalamak zor.
Bulutlar ağlıyor ve bir rüzgar dağlıyor bulutları.
Ne yazık ki, istemek yetmiyor.
Sevdiysen, ama sevilmediysen,
umduğun gibi olmuyorsa,
takıyorsan kafana, bir gece, yıldızlar kayarken,
Umursamıyor insan kendini,
önemli olan, onunla olmak o an.
Acı çekmek, daha bir aşık ediyor onu sana.
İlk günden elde etsen, kıymeti kalmıyor.
Belki de sevgi, sadece bir takıntı.
Onu elde etmek isteme duygusu.
Ama artık sevmişsindir.
Çok geçtir, istemişsindir.
Lakin...
İstemek yetmiyor.
Gönderen: Raisor - 07 Ağustos 2011, 03:05:06
Ben arkadaşlarım için ölemeyecek kadar nankör bir adamım.
Ailem için ölemeyecek kadar da vefasız bir adamım.
Hırs ettiğim şeyler için yaşamayı yeğlerim.
Arkadaşlarım için yaşamayı...
Aile için, ayakta durmayı.
Ölmekse adamlık,
Üç kutu hap kadardır hayatım...
Gönderen: Moonstone - 31 Ağustos 2011, 19:51:20
Gönderen: Raisor - 07 Eylül 2011, 23:52:37
Her insanın bir ruhu varmış.
İçten gözyaşları, insanın ruhunda akar ama, kimse görmezmiş.
Derin yaralar, burda açılırmış, ama kan akmazmış.
Bir aşık ruhunda ağlarmış.
Bir bebek de ruhunda ağlarmış.
Birdaha sevdiğini göremeyeceğini artık kabullenen bir çocuk, ruhundan ağlarmış.
Anneler, ağıtlarını ruhunda yakarmış gidenler için.
Sakat bir adam ayağından fazlasını kaybedermiş.
Ruhunun bir parçası, onu terkedermiş.
Ruhunun diğer yerleri, giden parçasını özlermiş.
Yürüme özlemi ruhuna acı verirmiş.
Bir beden seni neder acıtır?
Düşersin, acı çekersin.
Lakin asıl acı nedir, bilen bilirmiş.
Beden kendini yeniden yaratsada,
kalbinde açılan derin yara, hiç geçmezmiş.
Şimdi, günler geçiyor, zaman bitiyor.
Anlıyorum ki vakit geliyor.
Ey ruhum hazır ol, ayrılıyor yollarımız
Sen yukarı gideceksin, ben aşağı...
Gönderen: Raisor - 11 Eylül 2011, 21:18:06
O halde sanki son günmüş gibi sarıl sevdiğine. Sanki, son nefesinmiş gibi...
Öyle bir sarılmalısın ki, son söze gerek kalmasın. Kucakladığın kişi, sözlerinden değil, kucaklaşmandan anlasın onu sevdiğini.
Ve ilk kim göçerse göçsün bu Dünya'dan, ki bu herkesin kaderi, diğeri son sözünü söylemişcesine veda edebilsin diğerine.
Senin vedan, ona sevgini gösterebileceğin bir kucak olacaktır.
Kimse üzülmeyecektir arkandan, sana veda etmeden gittiğin için.
Tek bir kucak, günlerce anlatmaya çabalasan da anlatamaycağın "o" pek çok şeyi anlatabilir ona.
Bu minik veda, ölümsüz olacaktır kalbinde sevdiklerinin.
Gönderen: Raisor - 07 Ekim 2011, 19:53:25
Her an elini tutabileceğim ama korktuğum insan.
Senin için bir dilek tuttum bak...
İsminin baş harflerini bir şişeyle denize saldım.
Bir cevap beklerken,
Şimdi de sandalda uyuya kaldım.
Kendimi dümdüz bir yola attım.
Yürüdüm yürüdüm bir eve vardım.
Tam çalacakken kapını,
Döndüm başka yollara saptım.
Kalbimde başlayan bir ateş.
Mızraklarla delinmiş bir anı beynimde.
Su içmek kadar saf ama gerekli.
Unutulacak olan kişisin.
Gönderen: Raisor - 21 Ekim 2011, 00:50:17
Gerçekten de bilmiyorum ki "Nereye gidiyoruz?"
O en güvendiğim insan.
O çok sevdiğim bir insan.
O bir insan!
Değer miydi be bir eğlence için böyle kalp kırmak?
Ben;
Ben bugün öldüm arkadaşlar...
Gönderen: Raisor - 30 Ekim 2011, 03:04:11
Sen gelmiyorsun.
Kızıl desenlerle süslü bir yaprak üzerinde yazıyor adlarımız.
adlarımızın ortasında bir kalp var.
Kalbin ortasında bir ok.
O kalp gibi hissediyorum şu aralar kendimi.
Belki de soruyorsun, diyorsun neden gidiyorsun?
Görüyorsun, yanında olduğum zamanlarda bile sen yoksun.
Gidiyorum;
Bir ümit,
belki ümitsizliğe kapılıp bana gelirsin diye gidiyorum.
Gönderen: Kanashii Uchiha - 12 Ocak 2012, 13:32:10
Akıcı , sakin ve vurucu dizelerdi. Herbirine ayrı emek verilmiş, ayrı özenilmiş olsa da arada elbette en'ler vardı. Özellikle beğendiklerim de aşağıda alıntıladıklarım oldu.
Alıntı
*Derler ki unutmamalı insan geçmişini.
Peki geriye baka baka yürüyen düşmez mi?*
Sempatisi içindeki ironi de gizli; çok iyi yakalanmış.
Alıntı
*Bu Dünya'da üç büyük gerçek vardır.
Doğmak, yaşamak, ölmek.
Ve bir küçük detay vardır; yaşarken ölmek.
Ben ne öldüm, ne de yaşıyorum.
Ben yaşadıkça ölüyorum...*
~~
Alıntı
*Ben olmak kolay değil,
Sen bana sen olmayı öğret*
Doğal! Sakin ve sade.
Alıntı
*Senin için bir dilek tuttum bak...
İsminin baş harflerini bir şişeyle denize saldım.
Bir cevap beklerken,
Şimdi de sandalda uyuya kaldım.*
Masum bir tavrı var dizelerinin.Nedense dinlendirici geldi bana bunu okurken.
Alıntı
*İnsanlar hükmediyor yıldızlara,
Şimdi ben güneşin ta kendisi,
Hep gece olsa, soğuk olsa,
Kör olmaz mı uğur böcekleri?*
Çok beğendim.
Şiirin tamamını beğendim aslında. Ama son daha bir alımlı , daha bir vurucu olmuş.
Dilerim yazmaya ve yayınlamaya devam edersin. Ellerine sağlık. ^^
Gönderen: Raisor - 21 Mart 2012, 00:11:02
Hiçbir Şey
Hiçbir şey bu denli acıtmamıştı beni.
Hiç böyle soğuk olmamıştı ellerim.
Hiçbir veda, böylesine anlamlı,
Hiçbir ayrılık, böylesine hüzünlü olmamıştı.
Hiçbir vakit, böylesine yavaş geçmedi.
Hiçbir zaman böylesine isyankar yazmadı ellerim.
Böylesine kanatmadı hiçbir gece, vücudumu delicesine.
Ve vücudum hiç bu denli küskün dönmedi sırtını aya.
Pek çok günah bu denli şiddetli işlenmedi;
Hiçbir Sevap mutlu etmedi girdiğimiz günahlar kadar.
Böylesine anlamlı, böylesine heybetli gidilmedi hiçbir yol.
Ve hiçkimse, bir diğerini beklemedi böylesine uzun, usulca.
Gönderen: Raisor - 16 Temmuz 2012, 15:18:03
Ya da zaten doğmak isteyebileceğin türden bir Dünya'ydı burası,
Sana bırakmadık...
Baban.
Gönderen: Raisor - 18 Temmuz 2012, 01:10:45
Benim hatrıma değil,
Bana verdiğin onca sözün hatrına, dur.
Bir kere değil, iki kere düşün gideceksen.
Ben değil sen kaybetmiş olacaksın.
Eh, benden de çok şey yitip gidecek aslında.
En güzel günlerim geride kalmış olacak.
Eski sıfatı getirilecek cümlelerimin başına.
Neden bir anda gitmek istiyorsun?
Neden beni terk etmeyi bu kadar aklına koymuşsun?
Ne yaptım sana beyaz gülüm?
Senin bana sevdalandığını sanıyordum.
Sen bunu, zaten kendin diyordun.
Sandım ki, kalpten söylüyordun.
Eğer sanıyorsan ben de seni seviyordum,
Eh, ne yalan söyleyim, yalan söylüyordum.
Neden o halde yazıyorum senin bu şiirimi?
Niyetsiz, sadece saçmalıyorum.
İtirafların bir yalanmış meğer.
İstikrarsız sözler söyleyip, kandırmışsın beni meğer!
İyi tamam, yalan söylüyorum. Ben seni
SEVİYORUM!
Gönderen: Raisor - 22 Temmuz 2012, 04:42:08
Ne Yani?
Ne yani?
Doğru mu söylüyorsun?
Yani, onca zaman seni tanımıyor muşum?
Bitiyor mu?
Gidiyor musun?
Diğer 6 milyardan bir farkın yok mu yani artık?
Yani şimdi ben,
Peki ben kime sarılacağım gece uyurken?
Kim tutacak elimi yolda yürürken?
Ha?
Yok yok...
O kötü şakalarından birini yapıyorsundur yine.
Gidemezsin.
Sen gidemezsin.
Lan, ne çabuk teslim oluyorsun Azrail'e be?
İnatçı keçim.
Her şeye itiraz eden inatçı keçim.
Ne de çabuk kabul ediyorsun ölmeyi!
Ne dağlar ne yollar durdurmazdı seni.
Sende olan azim başka kimde vardı ki...
Böylemi kolay olacaktı bu yaşta?
Ne yani.
Hayallerim ne olacak benim?
Bir oğlumuz olmayacak mıydı bizim?
Kabul edemem ben sensizliği.
Seviyorsun birini.
Çok şey yaşıyorsun onla.
Sonra da hiçbir şey yaşamamış gibi böyle gidiveriyorlar ha!
Aşk bu muydu yani?
Okuduğum romanlar, şiirler, hikayeler...
Hepsi yalan birer kurguymuş meğer.
Hiçbir edebi eser veremiyormuş o duyguyu meğer.
Meğer ben, meğer ben seni kaybetmenin acısını içimde bir ömür yaşamaya mahkummuşum.
Gidiyormuş meğer biri.
Ve kalan 6 milyar dolduramıyormuş yerini.
Gitmek diye bir şey varmış.
Gitmek diye bir şey de varmış.