Selam Kayıp Rıhtım Ailesi.
Uzun zamandır bir takım sebeplerden ötürü hikaye yazamıyordum ve ne yalan söyleyeyim, biraz körelmişim. Bu tür bir hikaye yazmayı bir süredir düşünüyordum ama şuan fırsat bulabildim. İyi ya da kötü eleştirilerinizi ve gördüğünüz eksiklerimi söylerseniz mutlu olurum.
İyi okumalar...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
SONUN BAŞLANGICI
"Her şey dua ile başlar."
"Kararını verdiğinde yalnızca dua et, kızım. Tanrıça seni duyacaktır."
Kendini Kussara'da bulduğu ilk an, büyükannesinin sesi kulaklarında çınlamıştı. Öleceği yıllardır belliydi çünkü hastaydı. Yıllardır kendini buna hazırlamaya çalışmış olsa da şuan kendini sudan çıkmış bir balık gibi hissediyordu Evane. Elasrian inancına göre, ölenler Kuassara denilen bir tür ahiret alanına gönderilir ve yeni bir hayata başlarlardı. Evane'nin büyükannesi, inançlarının ilk Kızılderili inançlarına benzediğini söylese de, onlarda ne bol bol dua edilirdi ne de özel ritüelleri vardı. Dua ettikleri iki zaman vardı ki bunlar da ergenlik çağına giriş ve ölümdü. Ne de olsa ikisi de hem bir başlangıç hem de birer sondu.
"Kararını verdiğinde dua et kızım." demişti büyükannesi ama o korkuyordu. Korkusunu atlatabilmek için etrafına göz atmaya başladı. Rahatlamaya çalışıyordu. Burası oldukça loş ve ürpertici bir mezarlığı andırıyordu. Etraf yanan meşaleler ile doluydu. Gökte ne bir bulut vardı ne de yıldız. Etraf sisliydi ve sis, gittikçe kendini artırıyor gibiydi. Ancak oldukça güzel kokuyordu. Tıpkı gül gibi...
Evane birden arkasından gelen yaşlı, cızırtılı bir sesle irkildi.
"Çok gençsin. Norian'a dua et, kızım. Kurtul buradan, dua et." diyordu.
Evane arkasını döndüğünde karşısındaki yaşlı, zayıf, kısa boylu ve gözlerinde ki ışık sönmeye yüz tutmuş olan yaşlı kadını, kendisine bakarken buldu. Garip olan şey, Evane bu kadından korkmamış aksine adeta kanı kaynamıştı. Yine de Evane hareket edemiyordu. Bedeni kaskatı kesilmiş, öylece kadının karşısında duruyordu. Yaşlı kadının cızırtılı sesi etrafı yeniden doldurana kadar ikisi de sükunetlerini korumuşlardı.
"Adın ne, kızım?" dedi yaşlı kadın.
Evane kısacık bir süre sessiz kalarak ve sonunda hafif kekeleyerek konuşmaya başladı.
"Evane Brown. Ben... Ben... Ben gerçekten korkuyorum."
Kadının yüzüne hafif, anlayış dolu bir tebessüm yayıldı.
"Korkma kızım. Henüz çok gençsin. Dua et. Norian'a dua et. Hala geç değil." dedi.
Evane, Norian'ın ne yada kim olduğunu hatırlamaya çalıştı. Bir süre sonra hafif, zor duyulur bir sesle;
"O, Tanrıça. Değil mi?" dedi.
Yaşlı kadının gülümsemesi, zayıf ve esmer yüzünde biraz daha genişledi.
"Evet kızım. O, Tanrıça." dedi.
Evane endişeliydi. Ne yapacağını ya da yapması gerektiğini bilmiyor, kestiremiyordu. Bugüne kadar ona doğru düzgün nasıl dua edebileceği gösterilmemişti. Ne demesi gerektiği hakkında en ufak bir fikri bile yoktu. Korkuyordu. Yaşlı kadın onun hislerini anlamış olacak ki birden söze başladı.
"İçinden ne geliyorsa, ne hissediyor ve ne hayal ediyorsan onu söyle. Tanrıça seni duyacaktır. Duanı edip buradan bir an önce kurtulmalısın. Eğer kurtulmazsan zamanla bana benzersin. Daha çok gençsin. Duanı et ve kurtul buradan." dedi.
Evane artık ağlamaya başlamıştı. Sitemle;
"Ne istediğimi bilmiyorum. Korkuyorum. Bugüne kadar kimse bana nasıl dua edileceğini göstermedi ve bundan nefret ediyorum!" dedi.
Yaşlı kadın yorgun ayaklarını sürükleyerek Evane'ye doğru yaklaştı ve tam önünde durup yüzünü ellerinin arasına alarak gözlerin sildi ve alnın sıcak, küçük bir öpücük kondurdu.
"Yalnızca gözlerini kapat ve her şeyin senin için güzel olmasını dile. Tanrıça sana yardım edecektir. Tanrıça yüreğinin sesini duyacaktır kızım. " dedi ve yavaşça, tekrar ayaklarını sürüyerek oradan uzaklaştı. Evane kendini daha iyi hissetse de yine de çekinceleri vardı. Etrafına son kez daha göz attıktan sonra gözlerini yavaşça kapattı ve cümleler kendiliğinden ağzından birer birer dökülmeye başladı.
"Norian, umarım beni duyarsın. Korkuyorum ve ne isteyeceğimi bilmiyorum. Boğuluyor gibi hissetsem de senin beni duyacağını ve bana yardım edebileceğini umuyorum. Biliyorum ki bu, her şeyin, bir sonun, yeni bir başlangıcı olacak. Yüreğimden geçenleri şuan idrak edemesem de senin onları hissedeceğinden eminim. Lütfen Tanrıça, lütfen bana yardım et!"
Sözlerinin bittiği anda, Evane başının döndüğünü ve ayaklarının yerden kesildiğini hissetti. Etrafındaki o boşluk, O'na ciddi bir baskı uyguluyordu. Kısacık bir an sonrasında her şey koyu bir karanlığa gömüldü...
İletileri Göster
) Çok sinir oluyor şu aralar kendime. 
