İletileri Göster
1
Kurgu İskelesi / Kaçış Günlükleri I
« : 23 Şubat 2014, 16:16:05 »
12 parçalık bir hikaye denemesi. Yorumları bekliyorum 
kaçış günlükleri I
17 Ocak 2011, 00:23
Kadim zamanlardan kalma dağların savunması kolay vadisi ağırlıyor bu gece karanlığımı. Kar taneleri düşüyor günlerdir yüzüme. Ve buz kaplı zemine işleniyor ayak izlerim. Gökyüzü fırtınalar vaat etmiyor. Uzun yaşamımda ilk defa bu kadar ihtiyacım varken güçlü fırtınalara, örtsün diye izlerimi.
Gece de mahsur kalanlar hatırlar sonsuz çölün fısıltılarını, bedeli asla unutmamak olsa da. Kumulların yer değiştirmesi değildir yada başıboş çöl avcılarının yorgun ayak sesleri. Modern zamanların boğulduğu sanal ışıkların yokluğunda kendini gösteren çıplak gökyüzüdür görülebilen. Sadece nefesimi duyabildiğim sessizliğe hükmeden parlak yıldızların ruhlardaki yansıtmasıdır duyulan…
Ve kurtulduklarında geçmişin peşinde kendini bulamayan tarihçiler; sadece çöl fısıltılarını anlatabilirler asla anlayamayacak torunlarına…
Neden çöl zamanlarını hatırladığımı biliyorum ne kadar inkar etsem de buzdan vadimde. O zamanlarda korunaklı vadiler aramazdı kavmim. Çölün çıplak düzlüğünde ve avcıların pençelerinde de olsa hayat korunaklı kumullar aramazdık. Bilirdik kayıplar versek de devam edeceğimize birlikte olmaya.
Ya şimdi,… yüzlerden çok ırksal benzerliklerimizle var olduğum kavimden kovulmuş olan ben tek girişli koyağım da özlemle mi hatırlıyorum o zamanları. Yada bu yabancı buzlar vadisinde vadi kadar yabancı olması mı gökyüzünün bunları düşünmeme sebep.
Sert savaş melodisini duyuyorum daha önce karşılaşmadığım kalın yeşil derili savaşçı kabilenin şamanının.. lanet hava örtmedi izlerimi. Dokunduğumda ısınıyorum büyüsü solmaya başlamış yayıma… ve oluklu uzun hançerimi hissediyorum sapını sol elimle kavrayabildiğim.
Vadiden çıkmam gerek ne kadar korunaklı olsa da. Kaçışım yeniden başlıyor dünyanın diğer ırklarının topraklarında.; eski evimi bulana kadar…
kaçış günlükleri I
17 Ocak 2011, 00:23
Kadim zamanlardan kalma dağların savunması kolay vadisi ağırlıyor bu gece karanlığımı. Kar taneleri düşüyor günlerdir yüzüme. Ve buz kaplı zemine işleniyor ayak izlerim. Gökyüzü fırtınalar vaat etmiyor. Uzun yaşamımda ilk defa bu kadar ihtiyacım varken güçlü fırtınalara, örtsün diye izlerimi.
Gece de mahsur kalanlar hatırlar sonsuz çölün fısıltılarını, bedeli asla unutmamak olsa da. Kumulların yer değiştirmesi değildir yada başıboş çöl avcılarının yorgun ayak sesleri. Modern zamanların boğulduğu sanal ışıkların yokluğunda kendini gösteren çıplak gökyüzüdür görülebilen. Sadece nefesimi duyabildiğim sessizliğe hükmeden parlak yıldızların ruhlardaki yansıtmasıdır duyulan…
Ve kurtulduklarında geçmişin peşinde kendini bulamayan tarihçiler; sadece çöl fısıltılarını anlatabilirler asla anlayamayacak torunlarına…
Neden çöl zamanlarını hatırladığımı biliyorum ne kadar inkar etsem de buzdan vadimde. O zamanlarda korunaklı vadiler aramazdı kavmim. Çölün çıplak düzlüğünde ve avcıların pençelerinde de olsa hayat korunaklı kumullar aramazdık. Bilirdik kayıplar versek de devam edeceğimize birlikte olmaya.
Ya şimdi,… yüzlerden çok ırksal benzerliklerimizle var olduğum kavimden kovulmuş olan ben tek girişli koyağım da özlemle mi hatırlıyorum o zamanları. Yada bu yabancı buzlar vadisinde vadi kadar yabancı olması mı gökyüzünün bunları düşünmeme sebep.
Sert savaş melodisini duyuyorum daha önce karşılaşmadığım kalın yeşil derili savaşçı kabilenin şamanının.. lanet hava örtmedi izlerimi. Dokunduğumda ısınıyorum büyüsü solmaya başlamış yayıma… ve oluklu uzun hançerimi hissediyorum sapını sol elimle kavrayabildiğim.
Vadiden çıkmam gerek ne kadar korunaklı olsa da. Kaçışım yeniden başlıyor dünyanın diğer ırklarının topraklarında.; eski evimi bulana kadar…