İletileri Göster
Bu özellik size üyenin attığı tüm iletileri gösterme olanağı sağlayacaktır . Not sadece size izin verilen bölümlerdeki iletilerini görebilirsiniz
Tatlı Rüyalar'ı okudum Alper Canıgüz'den. Bir o kalmıştı.
İlk kitabı olmasının ufak tefek aksaklıklarını bir kenara bırakırsak, müthiş derecede eğlenceli ve inanılmaz zekice bir kurguya sahipti. Bana biraz daha uzatılabilirdi gibi geldi, yani söyleyebileceği şeylerin sayısı daha fazla gibi. Yine de, bir günde oturup hüpletebildim. Çok hoştu.
Bir Gizliajans değil tabii.
Neil Gaiman - Mezarlık Kitabı
Gerçekten de eğlenceli bir kitaptı. Gaiman o eşsiz hayal gücünü yine başarıyla yansıtmış sayfalara. Baş karakterimiz Bod'dan tutun da koruyucusu Silas'a, mezarlık sakinlerinden Scarlett'a kadar pek çok keyifli ve ilginç karakter barındırıyor içerisinde. Herkes gibi benim de favorim Silas elbette...
Açıkçası ilk bölümü hariç tutarsak dördüncü bölüme kadar gelişen olaylar çok da açmamıştı beni. Ama dördüncü bölümle birlikte kitap adeta kimlik değiştiriyor ve olaylar daha heyecanlı hale geliyor. Özellikle son bölüm kesinlikle nefes kesici. Zaten Gaiman da kitaba dördüncü bölümü yazarak başlamış aslen.
Eleştirmem gereken tek yanı duyguları tam olarak yansıtamayaşı. Bod çok uzun zamandır görmediği bir arkadaşıyla karşılaştığında hiç bir sevinme belirtisi göstermiyor ya da duygusal bir anda olmadık bir soru soruveriyor. Bu karakterinden dolayı kaynaklanabilir diye düşündüm ama kitap içerisinde sık sık öfkelendiğine, üzüldüğüne de rastlıyoruz. Bu yüzen bu nokta benim gözümde bir eksi...
Değişik bir şeyler arayan herkese tavsiye olunur.
Yüksek Koruyucular'a selam olsun...
Notu: 8/10
Yüzüklerin Efendisi - İki Kule'yi okuyorum. Hobbit'teki anlatım tarzıyla Yüzüklerin Efendisi'ndeki anlatım tarzı oldukça farklı. Hobbit'te olaya daha yakın bir anlatım varken Yüzüklerin Efendisi'nde tam bir destan havası var.
İlk kitabın ilk 100 sayfası çok sıkıcıydı, zorlanmadım desem yalan olur. Ama İki Kule'de direk olayın içinden başladığımız için gayet güzel gidiyor.
Kitapları okuyunca anlıyorsunuz ki; filmler kitapların yanında inanılmaz derecede sığ kalıyor. Ve Yüzüklerin Efendisi okuduğum için artık kendimi tam anlamıyla fantastik okuyor hissediyorum.
George Orwell - 1984
Distopik bir zamanda, totaliter rejim, otokontrol, sistematik beyin yıkama ve salt yönetilen bir kalabalıktan ibaret insanoğlu.
Okumakta geç bile kalmışım diyorum.
Gedik Savaşları Efsanesi: Büyücü Usta'ya geçtim. Büyücü Çırak hakkında söyleyecek çok şey var, ama bu seriyi bitirdikten sonra genel olarak konuşmayı tercih ettiğimden lafı fazla uzatmıyorum. Ama Büyücü Çırak, beni şimdilik yeterince tatmin etti. Hikayenin nasıl gelişeceğini az çok tahmin ediyor olsam da, heyecanla okumaya devam ediyorum.
Gümüşdiken, başında azıcık, çok azıcık sıkabilir fakat okuduğuna değecektir.
Gümüşdiken, başında azıcık, çok azıcık sıkabilir fakat okuduğuna değecektir.aksine hiç sıkılmadan, büyük heyecanla okudum ve dün gece bitirdim kitabı. Feist'le ilgili ufak bir detay söyleyeyim. Fantastik Kurgu yazarlarının çoğu, çok iyi başladıkları hikayeleri vasat sonlarla bitirirken ve hikaye zirvede başlayıp yavaş yavaş sıkıcılaşırken, Feist'te tam tersi gerçekleşiyor. Çok vasat bir hikaye olarak başlamıştı Gedik Savaşları, ama tansiyonu giderek yükseldi ve Gümüşdiken'le zirve yaptı.
Şimdi Sethanon'da Karanlık'a geçtim. Serinin son kitabı. Umarım yükseliş burda da devam eder diyorum ki kitabın ilk bölümü bile şimdiden beni heyecanlandırmaya yetti.
Stephen King'den Kubbe'nin Altında'yı okuyorum.
Daha önce "bu ne sıkıcı kitap arkadaş" diyerek yarım bıraktığım ve bir daha döneceğimi pek sanmadığım bir kitaptı. Geçenlerde kafama esti, biraz okuyayım dedim. Üç-dört gündür yüz sayfadan aşağı okumuyorum. Dizisi çekilebilecek kadar dolu dolu, bol karakterli, bol olaylı bir roman.
Sandman 1 - Düş Müziği...
Hayallerimin ötesinde birşey çıktı, betimleyemiyorum...
A Game of Thrones'u bitirdikten sonra diğer kitabı almaya gidene kadar geçecek olan sürede Yürüyen Şato'yu okumaya karar verdim ve dört beş bölüm kadar okudum. Öncelikle söylemeliyim ki okuması çok rahat bir kitap. Yalnız kitabı okurken hep çekilen anime film aklıma geliyor; karakterler, mekanlar vesaire hep anime doğrultusunda şekilleniyor. Pek şikayetçi değilim aslında; ancak önce kitabı okumak sonrasında Miyazaki'nin yorumunu görmek ve kendi hayalimde canlanan detaylarla karşılaştırmak daha güzel olurdu.
Yitik Öyküler Kitabı - mit...
Şu boğucu günlerde bir kaçış kapısı adeta...
Uzun bir yolculuğun ardından Fırtına Büyücüsü'nü bitirmiş bulunmaktayım. Şöyle ucundan bahsetmeye başlarsak:
Kitapta 9. bölüme gelene kadar yer yer sıkılmadan edemedim açıkçası. Bunu da normal karşılamak lazım; çünkü biraz tanıtım, biraz da giriş havasında geçiyor bu kısımlar. Yalnız 9. bölümden sonra kitap yepyeni bir çehreye bürünüyor ve ne olduğunu anlamadan kendinizi kitabın son kısmında (kendimce 3 parçaya ayırdım kitabı) buluveriyorsunuz ki bu kısım olayın gizeminin çözüldüğü, artık Harry'den son noktayı koymasını beklediğiniz bölümleri içeriyor.
Bu arada kitap boyunca Harry'nin başına o kadar çok olay geliyor, kendisi bazen çok zor bazen de çok komik durumlara (karakterimizin bir randevusu var ki dillere destan) düşüyor ki adama acımadan (kendisine kahkaha atmama engel değil tabii) edemiyorsunuz. Hayatı boyunca her zaman kısa çöpü çekmeyi ilke edinmiş bir insan portresi çiziyor kendileri.
Kitabı okuyacakların bu karakteri sevmeme gibi bir şey yapacaklarına hiç mi hiç ihtimal vermiyorum.
Neyse uzun sözün kısası alın, okuyun, okutturun. Duyduğuma göre ülkemizde hiç de hak ettiği satış rakamlarına ulaşamıyormuş Dresden Dosyaları. Ne kitapların ne rakamlara ulaştığını görünce bu serinin durumuna üzülmeden edemiyorum.
Althalaus'un Dönüşünü bitirdim en son.Buradan fantazya severlere naçizane bir tavsiye eğer fantastik kitaplar okumaya heveslendilerse David Eddings kitaplarını en başta okuyup sonra diğer kitaplara geçsinler yoksa benim gibi 50 sefer okumayı bırakıcam deyip 51 sefer başlayıp öyle bitirirler kitabı.Sanki çocuk masalı okumuşum gibi geldi.
Buradan fantazya severlere naçizane bir tavsiye eğer fantastik kitaplar okumaya heveslendilerse David Eddings kitaplarını en başta okuyup sonra diğer kitaplara geçsinler.
Maalesef öyle. Eddings zamanının büyük ustalarından biri olabilir ve onu kendi zamanına göre değerlendirmek gerek. Ama, atıyorum bir Ejderha Mızrağı Destanı'nı okumuşsanız Eddings kitapları çok çok çok hafif geliyor.
İlginçtir ki ben de Ejderha Mızrağı Kitaplarının çoğunu çocuk masalı olarak düşünürüm ve Eddings in Tamuli ve Elenium üçlemesini daha oturaklı tarif ederim. Belki de kişiden kişiye değişen bir durumdur bilemedim. Hele hele Amber Yıllıklarının yanında hepsinin masal olduğunu düşünebilirim.
İlginçtir ki ben de Ejderha Mızrağı Kitaplarının çoğunu çocuk masalı olarak düşünürüm ve Eddings in Tamuli ve Elenium üçlemesini daha oturaklı tarif ederim. Belki de kişiden kişiye değişen bir durumdur bilemedim. Hele hele Amber Yıllıklarının yanında hepsinin masal olduğunu düşünebilirim.Ölüm Kapısı,Yerdeniz,Zaman Çarkı,Kara Kule,Amber Yıllıkları hatta Gedik Savaşlarını okuduktan sonra David Eddings biraz yavan geliyor artık ama sende haklısın Eddings'in kitapları Althalaus'un Dönüşümü-Belgariad-Malloryan-Elenium-Tamuli olarak sıralandığı için son ikisinde biraz daha derinlik vardı.Ama Amber Yıllıkları konusunda sana tamamen katılıyorum bence hakettiği değerin %100 1'ini bile bulamamamış bir seridir.Politik fantazya gözdelerimden olduğu için Amber Yıllıklarından aldığım tat daha bi değişik daha bi güzeldi.Şimdi fantezi öğelerin daha az politik entrikalrın daha fazla olduğu Buz ve Ateşin Şarkısı Serisi'ndede umarım aynı tadı alırım.
