1411
Kurgu İskelesi / Ynt: -Oluşum- Bölüm -1-
« : 20 Aralık 2009, 18:06:39 »
Yazı rengi düzeltilmiştir arkadaşlar...
İletileri Göster
Bu özellik size üyenin attığı tüm iletileri gösterme olanağı sağlayacaktır . Not sadece size izin verilen bölümlerdeki iletilerini görebilirsiniz
1412
Kurgu İskelesi / Ynt: Oluşum - Arka Kapak
« : 20 Aralık 2009, 14:54:04 »
Bu arada, imla hatalarına dikkat etmiyoruz ikimiz de umarım okuyanlar bu konuda bize kızmazlar... Saol Nihbrin
1413
Kurgu İskelesi / Ynt: -Oluşum- Bölüm -1-
« : 20 Aralık 2009, 14:36:15 »aNTiSePTiK,
Eminim ki güzel devam edecek. Tekrar tebrik ederim ikinizi de.
Konu güzel.Daha ilk bölümlerde olduğu için okuyucu biraz sıkabilir.Ama eminimki devamı çok daha güzel olacak.Başarılar...
Romanın arka kapağı için de bir şeyler karalamıştı arkadaşım, şimdi üye olup onları koyacak siteye umarım onlar da hoşunuza gider
1414
Mitolojiler / Ynt: Caine | İlk Vampir
« : 20 Aralık 2009, 14:18:17 »
Kuranda geçen daha güzeldi ve daha insancıldı bence... x) Ama kim yazmışsa hakkı var sağlam yazmış da değiştirmiş esas hikayeyi...
1415
Çizgi / Ynt: Obje çalışmaları
« : 20 Aralık 2009, 14:04:55 »
Gerçekten çok güzel çalışmalar... Eline sağlık
1416
Kurgu İskelesi / Ynt: -Oluşum- Bölüm -1-
« : 20 Aralık 2009, 14:03:18 »aNTiSePTiK,
Acemice? Açıkçası kurgunuz ilgi çekici. Anlatım biçiminiz akıcı ve okuyucuyunun yazdığınızın sonuna gitmesini sağlıyor.
Konuyu beğendim. Güzel bir şeyler çıkmaya başlamış, devamını merakla beklemekteyim.
Beğenmene çok sevindim. Kurgu fikri ilk başta diğer arkadaştan çıktı ve beraber geliştirdik. Sonra yazmaya başladık, kendisi de foruma üye olacak ama şu aralar kodlama filan bir sürü işi olduğunu söylüyor. İkinci bölümde de aynı olayları sarışın çocuğun gözünden anlatacak... Umarım devamını da beğenirsiniz.. Teşekkürler
1417
Kurgu İskelesi / -Oluşum- Bölüm (-1-2-3-4-... )
« : 20 Aralık 2009, 11:52:59 »
Not : Biraz acemice olduğunun farkındayım.. sizlerin yorumlarını gerçekten çok merak ediyorum.
Oluşum Bölüm -1-
Alperen
Karanlık bodrum katına giren tek ışık da yavaş yavaş kaybolurken artık elimdeki kâğıdın sözlerini ezberlemiştim. Sarışın çocuğu bul ve her şeyi ona anlat. Artık kum saatindeki her zerre önemli. Bu sefer zaman için, zamanla yarışmak zorundayız. Azla acele etme, ama yavaş da olma. O çocuk olmadan sen, ve sen olmadan o çocuk bir hiç. Bir süre o yeşil binanın gölgesi gibi ol. Çocuğun kim olduğunu anlayana kadar sabret ve bulunca, çocuğa her şeyi anlat. Muhtemelen inanmayacaktır ve kanıt isteyecektir. Ona istediği kanıtları sun. Kağıdı ezberleyince onu imha et.
Son bir kez daha okuyup en güvendiğim yöntem ile papirüsü imha ettim. “Sirke!” Eğer papirüsü yakarsan sönebilir veya yırtarsan birleşebilir ama papirüsü sirkeye bulayıp cebine koyarsan yaklaşık 30 saniye sonra cebinde sadece sirke kokusu kalacaktır.
Papirüsü özenle katlayıp yere koydum ve sirke her yerine bulaşana kadar sirke şişesini kağıdın üzerinde gezdirdim. Birkaç saniya sonra yerde kusmuğa benzeyen sarı bir balçıktan başka hiçbir şey kalmamıştı. Sarı balçığa arkamı döndüm ve pervasızca dışarı çıktım. Kaldığım bodrum katının bulunduğu ara sokaktan ana caddeye çıktım ve korna seslerinin fren seslerine, fren seslerinin korna seslerine karıştığı çılgın kalabalığın ortasına daldım. Yaşam, yine bana irili ufaklı çileden çıkartıcı sunumlar yapmaya başlamıştı
Normal bir insan içlin gürültü veya kalabalık olağan üstü olabilirdi. Ama ben, ortaçağ İstanbul’unu yaşamış ben 21.yy İstanbul’unu yaşamaya tahammül edemiyordum !
Kalabalıkta yürüme işkencesinden bıkmıştım! Karşıya geçmek için kaldırımadn inip iki adım atmıştım ki “doood…” diye bir ses duydum ve arkasından da küfürler… Basit el kol işaretleriyle özür diledim ve artık çatısını gördüğüm ve kendisine ulaşmak için az daha olmayan canımdan olacağım okul binasına doğru daha hızlı adımlarla ilerlemeye devam ettim.
Okul binasına ulaştığımda elimdeki bilgileri gözden geçirdim. Bir genci arıyordum, genç bu okuldaydı ve sarışındı. Okulda yaklaşık beş yüz kişi vardı ve ortalık sarışın kaynıyordu! Hiç olmazsa aradığım sarışının cinsiyetini bilseydim işim daha kolay olurdu.
Tam da aklımdan bunu geçirirken sarışın ve çok da alımlı bir kız bana baktı ve gülümsedi. Aradığım sarışın bu olsa harika olurdu tabii… Ama bu kızda olağan dışı veya üstün bir şey yoktu. Gözleri hariç! Gözlerimi onun mavi gözlerinden ayırıp çapkınlığı da bir kenara koydum.
Gençler kapının önüne dizildiler. Ardından birileri bir konuşma yaptı ve sonra da hepsi içeri girdi. Aradığım sarışının o kalabalıkta olmadığına emindim. Tekrar, oturduğum bankta düşüncelere daldım. Tüm ihtimalleri düşünmeliydim. Acaba hasta mı olmuştu? Ya da yolda gelirken başına bir şey mi gelmişti..? Hayır hayır, bu ihtimaller bana çok zayıf gelmişti ki olması imkansız bir ihtimal daha geldi aklıma. “Geç mi kalmıştı?” Hayır… Zaman için savaşacak birisi geç kalmış olamazdı.
Beklerken canım çok sıkıldı. Geç kalmak kadar nefret ettiğim bir şey daha varsa o da beklemekti. Beklerken etrafa bir göz attım. Okul 3 katlıydı ve her katta 12 pencere vardı… Her iki pencerede bir klima vardı. Yani her katta 6 sınıf var diyebilirdim.
Bina yeşile boyanmıştı fakat yeşil rengi aşırı derecede solmuş ve kendini gri renge bırakmıştı. Okul merdivenlerinin ulaştığı kapının üstünde bir tabela vardı. T.C M.E.B Hasan Çapan Anadolu Lisesi. Tabelanın hemen yanında sprey boyayla “Hasan Çapan E tipi ceza evi “ yazıyordu. Hafifçe gülümsedim ve artık diğerlerinin okula girmesinin üzerinden 20dk geçmişti.
Artık beklemeye tahammülüm kalmamıştı ki okul girişinde bir hareketlilik oldu. Güvenlik görevlisi sağ eliyle sol kolundaki saati gösterdi ve sonra kapıyı açtı… Giren çocuk sarışındı, artık beklediğim kişinin o olupğ olmadığını anlamak için sadece göz göze gelmem yetecekti. Uzun zamandır hayatımda olan heyecan ilk defa bu kadar çok etkiledi beni
Sarışın çocuk, aceleyle okula doğru koşarken birden beana doğru döndü, göz göze geldik ve tam o an fark ettim. Mavi, dumanımsı, sis şeklinde bir enerji dalgası “S” harfi şeklinde onun kafasından güneşe doğru yükseldi
Gözlerimi ondan ayırdım ve yüzümü güneşe doğru döndüm. Güneş ve ay ilk çağlardan beri zamanın sembolü olmuştur. İnsanlar güneşin konumuna bakarak yaşamlarını düzene bindirirlerdi. Yüzümü güneşe döndüğümde güneş ne doruktaydı ne de ufukta. Yani saat 09-10 sıralarıydı.
Artık onu bulmuştum. Fakat konuşamazdık çünkü geç kalmıştı. Zaman için savaşmadan önce zamanla yarışmayı öğrenmeliydi. Kafamı son kez ona döndürdüm ve ardından hızla uzaklaştım.
Arka bahçeye doğru koşarken onun arkamdan geldiğini fark ettim. Ardından saatimi çıkardım ve her şeyi “zamana” bıraktım.
Oluşum Bölüm -1-
Alperen
Karanlık bodrum katına giren tek ışık da yavaş yavaş kaybolurken artık elimdeki kâğıdın sözlerini ezberlemiştim. Sarışın çocuğu bul ve her şeyi ona anlat. Artık kum saatindeki her zerre önemli. Bu sefer zaman için, zamanla yarışmak zorundayız. Azla acele etme, ama yavaş da olma. O çocuk olmadan sen, ve sen olmadan o çocuk bir hiç. Bir süre o yeşil binanın gölgesi gibi ol. Çocuğun kim olduğunu anlayana kadar sabret ve bulunca, çocuğa her şeyi anlat. Muhtemelen inanmayacaktır ve kanıt isteyecektir. Ona istediği kanıtları sun. Kağıdı ezberleyince onu imha et.
Son bir kez daha okuyup en güvendiğim yöntem ile papirüsü imha ettim. “Sirke!” Eğer papirüsü yakarsan sönebilir veya yırtarsan birleşebilir ama papirüsü sirkeye bulayıp cebine koyarsan yaklaşık 30 saniye sonra cebinde sadece sirke kokusu kalacaktır.
Papirüsü özenle katlayıp yere koydum ve sirke her yerine bulaşana kadar sirke şişesini kağıdın üzerinde gezdirdim. Birkaç saniya sonra yerde kusmuğa benzeyen sarı bir balçıktan başka hiçbir şey kalmamıştı. Sarı balçığa arkamı döndüm ve pervasızca dışarı çıktım. Kaldığım bodrum katının bulunduğu ara sokaktan ana caddeye çıktım ve korna seslerinin fren seslerine, fren seslerinin korna seslerine karıştığı çılgın kalabalığın ortasına daldım. Yaşam, yine bana irili ufaklı çileden çıkartıcı sunumlar yapmaya başlamıştı
Normal bir insan içlin gürültü veya kalabalık olağan üstü olabilirdi. Ama ben, ortaçağ İstanbul’unu yaşamış ben 21.yy İstanbul’unu yaşamaya tahammül edemiyordum !
Kalabalıkta yürüme işkencesinden bıkmıştım! Karşıya geçmek için kaldırımadn inip iki adım atmıştım ki “doood…” diye bir ses duydum ve arkasından da küfürler… Basit el kol işaretleriyle özür diledim ve artık çatısını gördüğüm ve kendisine ulaşmak için az daha olmayan canımdan olacağım okul binasına doğru daha hızlı adımlarla ilerlemeye devam ettim.
Okul binasına ulaştığımda elimdeki bilgileri gözden geçirdim. Bir genci arıyordum, genç bu okuldaydı ve sarışındı. Okulda yaklaşık beş yüz kişi vardı ve ortalık sarışın kaynıyordu! Hiç olmazsa aradığım sarışının cinsiyetini bilseydim işim daha kolay olurdu.
Tam da aklımdan bunu geçirirken sarışın ve çok da alımlı bir kız bana baktı ve gülümsedi. Aradığım sarışın bu olsa harika olurdu tabii… Ama bu kızda olağan dışı veya üstün bir şey yoktu. Gözleri hariç! Gözlerimi onun mavi gözlerinden ayırıp çapkınlığı da bir kenara koydum.
Gençler kapının önüne dizildiler. Ardından birileri bir konuşma yaptı ve sonra da hepsi içeri girdi. Aradığım sarışının o kalabalıkta olmadığına emindim. Tekrar, oturduğum bankta düşüncelere daldım. Tüm ihtimalleri düşünmeliydim. Acaba hasta mı olmuştu? Ya da yolda gelirken başına bir şey mi gelmişti..? Hayır hayır, bu ihtimaller bana çok zayıf gelmişti ki olması imkansız bir ihtimal daha geldi aklıma. “Geç mi kalmıştı?” Hayır… Zaman için savaşacak birisi geç kalmış olamazdı.
Beklerken canım çok sıkıldı. Geç kalmak kadar nefret ettiğim bir şey daha varsa o da beklemekti. Beklerken etrafa bir göz attım. Okul 3 katlıydı ve her katta 12 pencere vardı… Her iki pencerede bir klima vardı. Yani her katta 6 sınıf var diyebilirdim.
Bina yeşile boyanmıştı fakat yeşil rengi aşırı derecede solmuş ve kendini gri renge bırakmıştı. Okul merdivenlerinin ulaştığı kapının üstünde bir tabela vardı. T.C M.E.B Hasan Çapan Anadolu Lisesi. Tabelanın hemen yanında sprey boyayla “Hasan Çapan E tipi ceza evi “ yazıyordu. Hafifçe gülümsedim ve artık diğerlerinin okula girmesinin üzerinden 20dk geçmişti.
Artık beklemeye tahammülüm kalmamıştı ki okul girişinde bir hareketlilik oldu. Güvenlik görevlisi sağ eliyle sol kolundaki saati gösterdi ve sonra kapıyı açtı… Giren çocuk sarışındı, artık beklediğim kişinin o olupğ olmadığını anlamak için sadece göz göze gelmem yetecekti. Uzun zamandır hayatımda olan heyecan ilk defa bu kadar çok etkiledi beni
Sarışın çocuk, aceleyle okula doğru koşarken birden beana doğru döndü, göz göze geldik ve tam o an fark ettim. Mavi, dumanımsı, sis şeklinde bir enerji dalgası “S” harfi şeklinde onun kafasından güneşe doğru yükseldi
Gözlerimi ondan ayırdım ve yüzümü güneşe doğru döndüm. Güneş ve ay ilk çağlardan beri zamanın sembolü olmuştur. İnsanlar güneşin konumuna bakarak yaşamlarını düzene bindirirlerdi. Yüzümü güneşe döndüğümde güneş ne doruktaydı ne de ufukta. Yani saat 09-10 sıralarıydı.
Artık onu bulmuştum. Fakat konuşamazdık çünkü geç kalmıştı. Zaman için savaşmadan önce zamanla yarışmayı öğrenmeliydi. Kafamı son kez ona döndürdüm ve ardından hızla uzaklaştım.
Arka bahçeye doğru koşarken onun arkamdan geldiğini fark ettim. Ardından saatimi çıkardım ve her şeyi “zamana” bıraktım.
1418
Oyunlar / Ynt: Half-Life
« : 19 Aralık 2009, 23:37:35 »
Hikayesi mükemmel olan bir oyun, oynamadan sırf hikayesini okusanız bile heycanlanırsınız 
1419
Tartışma Platformu / Ynt: Çevreniz ve Fantastik Edebiyat
« : 19 Aralık 2009, 23:31:21 »
Elime kitap geçtikçe günde 1 kitap bitiriyorum. Annem de "yalan söyleme ne bitircen tuğla gibi kitabı bir günde " diyor..
Arkadaş çevrem " okuduğundan bişey anlıyosan ben de adam değilim ! " diyor
Ne okuyosun sorusuna "Harry Potter." veya ne bileyim herhangi bir fantastik eser ismi söyleyince "Allahın bebesi ne okuyacak işte ! " diyolar...
İşte benim çevremin "boş" tepklileri... Tabi insanlar bir şeyi sevdikleri kadar tanırlar... Veya tanıdıkları kadar severler
Arkadaş çevrem " okuduğundan bişey anlıyosan ben de adam değilim ! " diyor
Ne okuyosun sorusuna "Harry Potter." veya ne bileyim herhangi bir fantastik eser ismi söyleyince "Allahın bebesi ne okuyacak işte ! " diyolar...
İşte benim çevremin "boş" tepklileri... Tabi insanlar bir şeyi sevdikleri kadar tanırlar... Veya tanıdıkları kadar severler
1420
Kurgu İskelesi / Ynt: Zimm ile Kara-Kuru Çocuk
« : 19 Aralık 2009, 23:09:08 »
Çok güzel olmuş, okurken nedense aklıma Seçmen Şapka'nın şarkıları geldi... Gerçekten çok güzel yazmışsın..
1421
Kurgu İskelesi / Ynt: Gece
« : 19 Aralık 2009, 23:05:34 »
Belki de bu kadar beğenmemin sebebi ; pencereden dışarıya bakınca aynen anlattığın gökyüzünü görmemdir...(güneşin doğması hariç) Ve benim de bi peri'm olması olabilir
1422
Kurgu İskelesi / Ynt: Gece
« : 19 Aralık 2009, 23:01:41 »
Vay be... Mükemmel gerçekten çok güzel yazmışsın... Şey... yeni üyeyim de, hemen senin diğer yazılarını araştırayım... 
1423
Miras Döngüsü / Ynt: Yeşil Ejderha'nın sürücüsü kim olacak?
« : 19 Aralık 2009, 19:26:30 »
Arya..! Mükemmel olurdu bence..
1424
Güncel / Ynt: Mars'ta insana benzeyen şaşırtan "cisim"
« : 19 Aralık 2009, 15:34:38 »
Binlerce ihtimal var... Tabi Dünya'dan kaçan eski uygarlıklar filandı belki xD en son o kalmış o da dertli dertli oturuyo garibim.. Memleketi özlemiş filan... 
1425
Çizgi & Anime / Ynt: Favori Anime Karakteriniz?
« : 19 Aralık 2009, 15:25:53 »
Tamam öyleyse, Naruto, naruto