19
« : 25 Temmuz 2010, 16:47:35 »
4. BÖLÜM
Nasıl olduğunu anlamadım. Bir an önümde belirdi. Ve beni tuttu. Ve “Beni kimseye söyleme sakın”dedi. Sesi çok etkileyiciydi. Ben sadece kafamı sallaya bildim. Elindeki bıçakla koluma “N” harfi çizdi. Ve beni öldürdüğü insanları bıraktığı yere bıraktı. Herşey çok hızlı gerçekleşti. Oraya gitmemiz. Beni bırakması. Geri gitmesi. Polislerin beni bulup şaşırmaları. Beni sorguya çekmeleri. Eve gitmem. Herşey çok ani olmuştu. Şaşkın ördeğe dönmüştüm. Eve gidince kimse bir şey demedi. Yatıp uyudum. Sabah olunca okula gittim. Hiçbir şey olmamış gibi. Fakat okulda çok çekecektim. Çünkü tüm okul beni kapıda bekliyordu. Ama düşündüğüm gibi olmadı. Herkes geçmiş olsun diyip gitti. Bundan çok memnun oldum. Sonunda Şerife’yle yalnız kaldım. Şerife bana “Bugün okula yeni bir çocuk geldi. Çok yakışıklı. Herkese seni soruyor.”dedi. Bende şaşkın bir şekilde “Ben mi?”dedim. O sırada çocuk geldi. Bu dünkü çocuktu. Yani katildi. Bana “Neslihan sonunda okula geldin.”dedi. Bende korkmuş bir şekilde “E e e e evet” dedim. Şerife “Ben sizi yalnız bırakayım.”diyerek gitti. Bende çocuğa dönerek “Ne işin var burada?”dedim. O “Beni, kim olduğumu, insanları neden öldürdüğümü, seni neden öldürmediğimi merak etmiyor musun?”dedi. “Evet.Merak ediyorum ama..” “Beni dinle o zaman. Adım Ömer.1,5 yıldan beri 17 yaşındayım.1,5 yıl önce seninle neredeyse ikiz olan bir kızı sevmiştim. O maalesef bir araba kazasında öldü. Babası ölümünden beni sorumlu tuttu. Bu yüzden bana kara büyü yaptı. Hep 17 yaşında kalacaktım. Ve önüme 17 yaşından kim çıkarsa onu öldürecektim. Ama ona benzeyen birini bulursam kara büyü bozulacaktı. Ve dün senle karşılaştık. O an kara büyü bozuldu. Şimdi senin soruna gelelim. Bu okula hayatımı devam ettirmek için ve seni görmek için kayıt yaptırdım. Şimdi her şeyi anladın mı?” dedi. Bende “Evet”dedim. Ayağa kalktı. Ve bana elini uzattı. Bende elini tutarak kalktım. Artık çok mutluydum. Çünkü ölüm olmayacaktı.