Hani bazen yalnızlığı hissedersin ya. Karanlık bir odada yapayalnız. Dışarı çıkmak istersin, karanlıktan kurtulmayı ya da o karanlık odaya bir ışık gelmesini istersin ya ama o ışık hiç gelmez. Sadece geldiğini sanarsın.
O odadayken düşünürsün anılarını. Ama aklına sadece acı hatıraların, yanlışların gelir. Mutlu olduğun anılarını düşünmeye çalışırsın ama yapamazsın o anılar hiç olmamıştır. Ağlarsın, bağırısın,ölmek istersin yapamazsın. Çünkü hayalin vardır. Sadece tek bir hayal. Gercekleşemeyeceğini bilsende beklersin. Belki o ışık gelir diye,karanlıktan kurtulurum diye. Düşünürsün hayallere dalarsın. Bir hayalin varken bire bin olur. Kurtulmak için denersin. Olmaz başaramazsın ! İnsanlar küçücük şeylerle mutlu olurken sen en çok istediğin şeyi alsanda mutlu olamazsın. O acı, öfke sinmiştir vücuduna, seni yavaş yavaş kemirir.
Yavaş yavaş öldüğünü hissedersin ama içinde hep birşey eksiktir. Buda dğerlerinin söylediği AŞK denen şeydir aslında...
