Konu: Gurur Ailesinin Mutluluğu...

[Wanderer]

Gurur adında bir ailenin küçük tatlı bir çocuğu olmuş.
Çocuğun adı ise Mutluluk olmuş
Mutluluk, mutlu mutlu büyümüş kendi dar penceresinde
Bilmezmiş ne var o pencereden ötede…

Gurur baba, ekmek almaya yollamış mutluluğu
Mutluluk ilk defa çıkmış o dar pencereden dışarı
İlk defa tanışmış, kıskançlık ailesinin, kötülük adındaki oğlunu
Ve denemek istemiş empati denen duyguyu

“Kötülük” demiş “Her zaman özgür…”
“Ben ise kendi odamda  sadece mağdur”
Değişmeye karar vermiş mutluluk o günden sonra
Kötülüğün daha mutlu olduğuna karar vermiş, daha evden ilk çıkışında…

Adı “mutlu kötülük “ olmuş
Gurur ailesinin ismini yerden yere vurmuş
Kötülük, kendisiyle pek bi gurur duymuş
Mutluluğu, kötülük yapması için kışkırtır dururmuş…

Penceresine sıkışıp kalan her mutluluk gibi
Bu mutluluk da gerçeklerle birden yok olmuş
Gerçeklerden saklanarak mutlu olmaktansa
Gerçekleri de katarak mutlu olanlar, her zaman mutlu olmuş…

Kabul ediyorum biraz rütuşlanmaya ihtiyacı var... (Birazdan biraz daha fazla rüturş...)

 

[mit]

Birazdan biraz biraz biraz daha fazla rötuş diyelim şuna İstediğin fikri ve düşüncesi tam olarak yansıtamamışsın sanki. Ya da yansıtmışsın da ben anlayamadım

[Wanderer]

Yok yansıtamadım ve farkındayım Bu hafta sonu bunu iyi bi rötuşlayıp rötuşlu halini de koyarım

[Berre]

Ben ise kendi odamda  sadece mağdur
Bence bu kısımda mağdur yerine mağrur daha çok yakışırdı. Eş anlamlı kelimelerin uyumu.

Neden mutluluk gururdan doğuyor bunu anlayamadım. Kıskançlık ve kötülük uyumlu ama gurur ve mutluluk... Ne bileyim bence birbirinden çok uzak iki kavram.
Ayrıca mutluluk gerçek hayatla karşılaşır karşılanmaz neden kötü oluyor ki? Hoşuma gitmedi şiirin bu yanı.
Sanki şiir kendini ifade edememiş gibi
Bunların haricinde orta karar bir yazı. Kimi yerlerde biraz yavan olmasına rağmen kimi yerlerde de çok hoşuma gitti.Örneğin mutluluğun ekmek almaya gitmesi çok hoş durmuş

[Elerki]

aNTiSePTiK,

Bu yazınız ile ilgili, kendi hakkımda hatırladığım bir şey söylemek istiyorum...

Yazmaya yeni başlamıştım. Hem de öyle beş tane altı tane metin yazmışlığım da yoktu. Topu topu iki taneydi ve ilk yazdığım beğenilmişti. İkinci yazdığım ile ilgili ise, yukarıda mit'in yorumuna benzer yorumlarla başbaşa kalmıştım.

Tahminim, bu yazıyı için 'Bir şeyler yazabiliyorum, önceki -ya da öncekiler- bir şekilde beğenildi, yorumlandı ve o yorumlara göre de düzenlendi benim tarafımdan. Eh, o zaman devam etmeliyim. Her bulduğum an yazmalıyım,' diyerek acilen sarıldınız klavyeye, kaleme...

Eğer tahminim doğruysa, kendimi rahatlıkla sizin yerinize koyabiliyorum. Uzun soluklu kurgular için aynı şey geçerli olmayabiliyor ama kısa hikayeler için yazmaya başladığınız an, o anki durumunuz ve başka şeylerle de ilgilenip ilgilenmediğiniz de çok önemli bence. Bir yazıyı yazarken, onun cümleleri ve seçtiğiniz kelimeler üzerinde kafa yorarken kafanızı dağıtmak amaçlı bile olsa yazınızın başından birkaç kez ayrıldıysanız ve ona geri döndüğünüzde aynı hissin sizde bulunmadığını görmenize rağmen inatla devam ettiyseniz sizin için hendikap olacaktır diye düşünüyorum. Elbette bırakmayacaksınız, yazmaya başladığınızda çok iyi hissettiğiniz, ne anlatacağınızdan emin olduğunuz şeyi. Fakat bunun için arada, yarım bıraktığınız yazılarınızı gözden geçirirken onların sizi tekrar kendi içlerine almalarını bekleyebilirsiniz bu devam süreci için...

Bu yazdıklarım tamamen kendimden... Sizin için yazıyorum ama kendimi düşünerek tahminde bulunuyorum sadece. Belki de hiçbir tahminim doğru değildir...

[Wanderer]

Tamamen doğru... Sadece, kötü şeyler de yazabiliyor insan... Yani kaçırdığın zaman "ilhamı" devam etmeye zorlarsan bu örnekte gördüğümüz gibi berbat şeyler ortaya çıkabiliyor

[Elerki]

aNTiSePTiK,

Kimse yazdığınız şey berbat demiyor. Durum çok farklı. Yazdığınız şeyin istediğiniz şey her ne ise onu yansıtmak açısından bir sorunu var gibi sadece. Bu durumu oluşturabilecek etmenleri tahmin etmeye çalıştım ben sadece.

[Berre]

Hadi ama lütfen yazın kesinlikle berbat değil. Bence bir yazının eleştiri görmesi o yazının kötü olduğunu göstermez. Aksine bu yazı yazmanın gelişmesine vesile olur.
 Ayrıca bana bir yazar şöyle bir tavsiyede bulunmuştu: ''Eğer gerçekten bir yazar olmak istiyorsan yazmayı bırakmamalısın. Her gün belirli bir konu hakkında yazı yaz. Bu seni geliştirecektir. Bu tavsiyemi dinlersen ileride bir gün istediğin ölçü de bir yazı yazabilirsin.'' İşte böyle. Umarım ne demek istediğimi anlatabilmişimdir. Evet içinden geldiği zaman yaz çünkü yazdığın kadar varsın. Yazıyorum öyleyse varım

(Sana söylediklerimi kendim yapsam tüm sorunlarım çözülürdü; sanırım bu bana da ders oldu )

[Wanderer]

Teşekkürler.. Evet tam olarak anlattın...

Kelimeler 'şekil' olarak oturmuş. Yani okunurken ağızda ve kulakta hoş bir tat bırakıyor ama evet anlamda bir sıkıntı olmuş. Herkesin söylediğinin üzerinden geçmek istemiyorum tabi ama durum bu.

Onun haricinde ben aslında beğendim. Anlam tam yansıtılamamış belki ama en azından insanlar daha fazla şey anlatmak istediğini görmüşler. Yazının potansiyelini gösterdiğin için bunu başarısız yazılarından biri değil de başarılı olanlardan biri saymalısın bence.

[Wanderer]

Hmmm.. Teşekkür ederim kayıp ruh arkadaşım

Senin bu kötü dediğin yazı benim yazılarımdan çok çok daha güzel Alperen ya benimkileri okusan gülme krizlerine girersin Tabi diğer yazdıklarınla değerlendirince biraz geride kalıyor ama yinede güzel.
Ayrıca ne olurdu rötuş ne demek söyleseydin Kısa yoldan öğrenmek varken uğraştırıyorsun

[Wanderer]

Bundan daha kötü yazabiliyorsan artık Allah seni iflah etsin Kübra Sen yolla hele özelden merak ettim, gülmeye de ihtiyacım var bu aralar.

Bu www.tdk.gov.tr niye var ki?