Kayıt Ol

7. sokaktan sonra

7. sokaktan sonra
« : 18 Temmuz 2011, 14:45:31 »
 Ölüm. Kendini sana açmış ve bekliyor. Bazen istemese de acıkmasa da. Bulutlar grileşince, sözler anlamsızlığını gizleyince ve anlayınca o savaşı. Yaşam için verilen ve bitiren. Gözlerinden akan yaşları ancak ölerek durdurabilirsin. Belki de delirerek ama aşk için delirmek. Dünya göremez bazen ne halt yediğini göstermek gerek dökülen kanları

 Masum çocuklar yarı canlı cesetler. Kanımızı emen emperyalist vampirler. Bana ölümü özleten vücudumun hepten bildiği sayısız şarkı ve tartarus'un çağrısı. Kronos'un akşama hazırladığı sonsuz ziyafet ve şehvet.

 Ağladığım insanlar kızlar erkekler. Hepinizden nefret ediyorum ama ağlıyorum. Salaklığınıza ve insanlığınıza. İnsanlık... Kendini yok etmeyi amaç bilmiş canavar. Sözler kendini devam ettiriyor bundan sonra.

 Ölüm. Çağırışında huzur var sanki. Uçsuz bucaksız çöllerde Jim Morrison ile tanışmak gibi. Şarkı söylerken ağlamak ve sevişmek. Sigaranın dumanının yavaşça yok oluşu ve yenisinin tütün ile buluşması.

 Sözlerim bu kadar belki bir kaç nota belki bir kaç kan. Gözlerim ağlar yüzüm güler. Doğam bu insanım ben iki yüzlü adi canavar.
Gri

Çevrimdışı Raisor

  • ***
  • 793
  • Rom: 15
    • Profili Görüntüle
Ynt: 7. sokaktan sonra
« Yanıtla #1 : 18 Temmuz 2011, 15:51:12 »
E bu güzel.
Vahşet her yanda ulu orta sergilenirken,

Sevişmek için saklanmak zorunda kaldığımız bir Dünyada yaşıyoruz.

-John Lennon.