Konu: Kitap Okumaya Nasıl Başladınız?

[Ejderfelaketi]

Ben JRR Tolkien'in baş yapıtı olan Yüzüklerin Efendisi'nin filmlerini izledikten sonra orta dünya'yı çok sevdim. Abim daha önceden okumuştu. Ve geceleri bana iki kule'yi(en çok sevdiğimi) okuyordu. Arada bana verip "beş on sayfa da sen oku yoruldum diyordu" öyle öyle başladım okumaya.

Abim bana Harry Potter'a başla dedi ben sevmem deyip geri çevirdim. Abi Faerûn konuları açtı mı merak eder onu dinlerdim. Çok meraklıysan başla dedi ve benim için Anayurttan itibaren iki kılıca kadar bütün kitapları aldı.(Kendisi daha önceden şafağa geçite kadar internetten okumuştu.) Bu kitapları alınca ben okudum o okudu. Sonra diğer kitapları da aldı ve okuduk. Şuan ben ondan daha fazla okumuş durumdayım. Bir atasözü vardır bilir misiniz?
Boynuz kulağı geçti

[Ejderfelaketi]

Annemin iş yerinde sıkılmamak için Vahşiler Futbol Takımı'nı aldım.O seride ilerledim fakat sıkılınca fantastik serilere yumuldum.Ailem ve çevremdeki insanlar sürekli olarak hayalgücümün  çok geniş olmasından bahsederlerdi ve beni  fantastik kitaplara yönlendirdiler sonrasında ise ne okuyacağımı kendim seçmeye başladım.Dedektif Kurukafa ardından Gölgelerin Efendisi,Unutulmuş Diyarlar  diye bu sıra uzar gider fakat bu forumdaki çoğu kişiden daha genç olduğum için henüz kitap kariyerimin başında bir çömezim yani sürekli ktap okurum ama burada benden daha fazla okuyan bir sürü insan var ve bende onların okudukları kitapları okumak için bu forumdan bilgi sahibi olup yorumlarımı dile getirmeye başladım.

Bana da hayal gücün çok geniş dediler.(Hatta kendi dünyamı yaratıp bir kaç hikaye bile yazdım.) Ailem kitap okuyorum diye bir şey demedi hatta oku oku oku dedi destekledi. Fakat dedem sorardı "Ne okuyorsun?" diye. Ben "Tarihi kitap" derdim diyemezdim fantastik kitap diye çünkü dedem sonra eklerdi:"İyi iyi anarşist kitapları okuma da"

[KingKiller]

Ben 10 yaşımda Percy Jackson Ve Olimposlular serisiyle başladım. Ve o gün bugündür kitap okuyorum. Şu an 13 yaşımdayım. Daha çömezim yani.

[0nix]

"Barutsuz Savaş" hayranlığım sayesinde başladım . Filmler , diziler , maketler , resimler derken kitapları da kattım içine hiçte pişman değilim .

[Nightmare]

Aslında ben  daha öncede kitap okuyordum ama hayatımdaki dönüm noktası 4kafadarlar serisiyle başladı.Bu seri o zamanlar yaşıma göre çok cazip geliyordu (şimdi değil tabi).Bu seriden sonra percy jackson ve olimposlularla fantastik edebiyatla tanıştım.benim öyküm bu .

[ada sahilleri]

Son yazılanları inceledim de benzer kitaplarla başlamışız. Bana kitabı sevdiren eser Muzaffer İzgü'nün "Bisikletim Vız Vız" kitabıdır, ikinci sınıfta okumuştum. Biraz daha büyüyünce elime "4 Kafadarlar" serisi geçti, seride elliden fazla kitap vardı, aslında hedefim de hepsini okumaktı. Ama hatırladığım kadarıyla 10-15 tanesini okuyabildim. Sonra gelen "Vahşiler Futbol Takımı" serisi çok güzeldi, onu tamamen bitirmiştim ama. Türk olmasının da etkisiyle Deniz'i çok severdim ve yedekte olduğu zaman sinirlenirdim ki çoğunlukla yedekte beklerdi.

Hala arada bu kitaplar alıp zevkle okurum. Biraz basit geliyor, aynı heyecanı yaşayamıyorum ama eskiyi hatırlatması çok güzel.

[kitapci]

türkçe dersinde kitap okutma etkiliği yapmaya başladıklarında okumuştum pal sokağı çocukları. Şimdi düşünüyorumda herkezin kişiliği o gün okuduğu kitap yönünde, enteresan yanımdaki çocuk hayvan mezarlığı okuyordu şu an sorunlu bi çocuk ve bir çok kedi telef etti

[Gülbüyüsü]

Düzenli kitap okumaya, babamın ediye ettiği 'Dedekorkuttan masallar' isimli kitapla ilkokul 3. sınıfta başladım. Ondan önceki masal kitaplarını saymıyorum Sonrasında alışkanlık haline gelip, derslerde sıra altında gizli gizli okumaya kadar götürdüm olayı. Sınıf öğretmenim kitap okumayı çok seven bir adamdı ve bu duruma kızsın mı, sevinsin mi bilemedi adamcağız Galiba vazgeçmeyeceğimi anladığı için çok üstüme gelmedi.

[Thomasward]

Annemin iş yerinde sıkılmamak için Vahşiler Futbol Takımı'nı aldım.O seride ilerledim fakat sıkılınca fantastik serilere yumuldum.Ailem ve çevremdeki insanlar sürekli olarak hayalgücümün  çok geniş olmasından bahsederlerdi ve beni  fantastik kitaplara yönlendirdiler sonrasında ise ne okuyacağımı kendim seçmeye başladım.Dedektif Kurukafa ardından Gölgelerin Efendisi,Unutulmuş Diyarlar  diye bu sıra uzar gider fakat bu forumdaki çoğu kişiden daha genç olduğum için henüz kitap kariyerimin başında bir çömezim yani sürekli ktap okurum ama burada benden daha fazla okuyan bir sürü insan var ve bende onların okudukları kitapları okumak için bu forumdan bilgi sahibi olup yorumlarımı dile getirmeye başladım.

Bana da hayal gücün çok geniş dediler.(Hatta kendi dünyamı yaratıp bir kaç hikaye bile yazdım.) Ailem kitap okuyorum diye bir şey demedi hatta oku oku oku dedi destekledi. Fakat dedem sorardı "Ne okuyorsun?" diye. Ben "Tarihi kitap" derdim diyemezdim fantastik kitap diye çünkü dedem sonra eklerdi:"İyi iyi anarşist kitapları okuma da"

Benzermişiz aslında bu konuda ama ben  dersler yüzünden okumaya malesef uzun soluklu bir ara verdim sonra döneceğim tabi fantastik yaşamıma.

Kitapci bende severim pal sokağı çocuklarını ama sen bu kitaplar ile ilginç bir tesadüf yaşamışsın cidden o çocuk kedi mi öldürüyor.

[/quote]

O seriyi bende okumuştum, Vahşiler Futbol Takımı. Filmi falan da vardı hatta onun, çocukluğum onunla geçti diyebilirim. Türk bir oyuncusu vardı takımın, adı Deniz.
[/quote]

AA evet Lokomotif Deniz değil mi

[Light]

Babamın tayini Erzurum'dan İstanbul'a çıkmıştı(Babam orduda görev yapıyor). Birinci sınıfımın ilk dönemini sivilde geçirdim, ikinci dönemi Zeytinburnu lojmanında geçti. İlk döneminde sitemizde çocuk cinayeti olmuştu, arkadaşlarımdan birini organ mafyası kaçırmıştı ve sonra cesedini derenin kenarına not ile atmışlardı, polis gelip bize bıçak izli vb. birini görüp görmediğimi falan sormuşlardı. Çok etkilendim haliyle ve düşünceli bir hal aldım. Okumayı söktüğüm anda okuyabildiğim kadar okumaya başladım, annem artık zorla yatağa sokup ışığı kapatınca fenerle okuyordum. Jules Verne kitaplarını ve Peter Pan benzeri kitapları okuyordum bu arada. İkinci sınıfın sonuna kadar bu şekilde seyretti. Sonra beni bir gezme sevdası sardı, eve girmez oldum. Kısacası kitap okumayı bıraktım. Annemle babam, ben dokuz-on yaşlarındayken ayrılınca Dostoyevski, Charles Dickens ve buna benzer yazarlara sardım, daha sonra gerçek fantastik kurgu serüvenim başladı. Şu an on beş yaşındayım. On bir yaşında (onlara göre) ağır kitapları okuduğumu görenler sanki bir sorunum varmış gibi bakmaya başladılar, bu ülkede kitap okumak çok anormal karşılanıyor ve hiç anlamıyorum. Aslında biraz komik.

Edit: Redaksiyon.

[Sayhh]

Okula başka bir ülkede başladım. Anaokulunda öğretmenin anlattığı masalları anlayamadıkça öfkelenirdim, okumayı söktükten sonra da okuduklarımı büyük oranda anlayamadım. Bazı kitapları tekrar tekrar okuyup saplantı haline getirdim, resimleri hayal meyal aklımdadır hala. Bir gün onları bir yerlerde bulup iyice bir okuma umudumu koruyorum. Okumaya esas olarak Türkçe kitaplara ulaştığımda başladım, büyük bir açlıkla okudum bulduğum tüm masalları. Sonra diğer türlerle devam ettim tabi, başta çektiğim yoksunluk nedeniyle hiç isteksizlik hissetmedim.

Ortaokuldayız. Okuldan çıkmış eve gidiyoruz. Bir kitapçı vitrinine doğru yaklaşıyoruz, ben o kitapçının orada olduğunu bile farketmiyorum, birden duruyor arkadaşım, duruyorum.

"Bak şu kitabı görüyor musun hacı?"
"Evet, n'olmuş ki?"
"Hacı bunun dehşet bi' filmi var acaip korkarsın izlesen."

Aklıma yer ediyor bu cümle, filmi izlemiyorum, nereden bulacağımı bilmiyorum çünkü, bulsam da nerede izleyeceğim, rengi bozulduğu için her şeyi yeşil gösteren televizyonumuzda denk gelmezse. Ama o kitapçının önünden her geçişimde bakıyorum kitabın ürkütücü kapağına. Palyaçonun sivri tırnaklarını ve salyalı dişlerini her geçişimde izliyorum.

Zaman geçiyor, ben ne o kitabı alıyorum ne o filmi izliyorum.

Lise geliyor. Liseden kaçıp sinemaya gittiğimiz günler. Bir sefer de kardeşimle gidiyoruz sinemaya, sinemaya zam gelmiş, iki kişiye yetmiyor para, kardeşim izlesin, ben ne de olsa izlerim. O içerdeyken ben dolaşıyorum. Korsan kitap satanların tezgahlarının önünden geçiyorum. Bir dönem Kayseri'nin işlek kaldırımlarına sıra sıra korsan kitap serilirdi. Şimdi düşünüyorum da o korsancılar olmasa ben okumaya geç başlardım belki. Zaten bir hayli geç başlamışım, büsbütün geç olurdu. Bir tanesinin önünde durup inceliyorum renkli kapakları. Birden daha evvel vitrinde gördüğüm kitabın yazarının bir kitabını görüyorum. Aklıma kazınmış ismi bir anda tanıyorum. Başka bir kitap; ama olsun aynı yazar.

"Bu ne kadar?"
"750 bin lira"
Sayıyorum kalan paramı.
"600 bin liram var olmaz mı?"
"Olur."

Sevinçle alıyorum kitabımı. O gün hemen okuyor muyum yoksa sonra mı okuyorum hatırlamıyorum şimdi; ama bu maceranın başladığı günü iyi hatırlıyorum.

Stephen King'in "O"sunu almaya heves edip "Kara Kule"sine gücüm yetmişti.
Çok güzeldi okumak. Hala da çok güzel.

Ben kitap okumaya lise ikinci sınıfta başladım. İlk okuduğum kitapsa Alacakaranlık oldu. Tüm serisini okudum, seriyi o kadar çok sevmiştim ki tüm kitaplarını altışar defa okudum. Evet yaptım Hatta Bree Tanner'ın İkinci Hayatı'nı yedi sekiz defa okumuşumdur. Sonrasındaysa başka kitap okumak istemiyordum dönüp dolaşıp yine aynı kitabı okumaktan da sıkılmıştım.

Bir gün kitapçıda gezerken Asi Melekler adında bir kitap gördüm ve kitabın arkasındaki açıklamayı okuyup çok etkilendiğimi hatırlıyorum. Neyse aldım sonunda o kitabı ve okuduktan sonra artık sürekli bir arayış içine girmiştim, çünkü başka güzel kitaplarında olduğunu fark etmiştim. Sonrasında Rick Riordan amcamızın kitaplarını okudum. Sonrasında Fısıltı serisi vs derken fantastik edebiyata sardım. Ama Alacakaranlık'tan evvel hiç kitap okumamıştım.

[Calypso]

Severek kitap okumaya 4. sınıfta Harry Potter serisiyle başladım. Bir arkadaşımın elinde görmüştüm kitabı ve merak etmiştim. Sonra o kız sınıfa Felsefe Taşı filmini getirince merakım daha da arttı ve kitapları ondan alarak okumaya başladım. Günde 200 sayfa okuduğumu bilirim, o derece bağlanmıştım seriye.

Harry Potter benim kitap aşkımın başlangıcı oldu.

[kargasiz]

Daha okuma yazma bilmiyorken misafirliğe gittiğimizde yaramazlık yapmaya başladığım zamanlar önüme gazete koyarlarmış, saatlerce resimleri inceler yazıları okumaya çalışırmışım.

Bununla birlikte ilkokul 3. sınıfa giderken halamın hediye diye aldığı ama zorla okutmaya çalıştığı Sefiller kitabının 90 sayfalık özetini de hiç unutmam, çünkü okumadığım kitaplardan biriydi

Kitap okuma alışkanlığımı daha çok ortaokul 2'de (şimdi 7. sınıf oluyor galiba) Ahmet Günbay Yıldız'ın tarihi romanları ile edindim. Lise hazırlık döneminde okuma yarışması yapılmmıştı, ikinci olmuştum. Ne bulursam okurdum her zaman, hala da böyle bir huyum var ama son birkaç senedir diziler-filmler beni fazlasıyla içine çektiğinden kitaplardan uzaklaştım.

Tekrar başlıyorum bakalım, eski hevesimi yakalayabilecek miyim bilmiyorum.