Bugün Almanca dersinde kafamdan uçan kağıttan uçaklar, kızların kıkırtıları ve Alman hocamızın hoş aksanına aldırmamaya çalışarak yazdığım bir şiir. Pek iyi olmadı gibi geldi bana ama..
Korkuyla açıldı gözleri ölümlünün
Parladı gecenin karanlığında
Bir şaşkınlık ve katıksız dehşet ile
Anladı acımasızlığını ölümün
Ölümü gördü ölümlü ölümsüzün gözlerinde
Ölümü tattı ölümlü ölümsüzün dişleriyle
Boğuldu ölümlü kendi kanı içinde
Ölümlüye yaşam vereni emdi ölümsüz kızıl diliyle
Yaşam ışığı söndü ölümlünün kara gözlerinde
Kıpkızıl parladı ölümsüzünki ise yaşamın tadı ile
Bedeni kaskatı kesildi toprak zeminde
Çok geçmeden bir olacak o beden üzerinde yattığı toprak ile
Ölümsüz her ölümlü bedenden sömürür yaşamı
Ona hataları yüzünden kendi ellerimle verdim bu laneti
Yukarıdan izleyip hüzünle yaslasam da bulutlara başımı
Benden af dilenmedikçe kaldırmayacağım başından bu illeti