Konu: Cehennem Çiçeği - Alper Canıgüz

[Denaro Forbin]

Alper Kamu’yu özlemiş miydiniz? Eh, muhtemelen siz özlediniz, ama 5 yaşındaki cehennemin küçük varisinin bizleri özlediğinden epey şüpheliyiz.

Arka kapağında da dediği gibi: “Alper Kamu 9 yıl sonra hala 5 yaşında!” Bitmedi. Ve hâlâ olmadık işlere burnunu sokuyor, ürkünç zekâsıyla başka dramların perdelerini aralıyor.

Alper Canıgüz tam da hasretimizin doruk noktasına ulaştığı anda ilaç gibi bir kitapla, "Alper Kamu Cehennem Çiçeği" ile geldi karşımıza. "Oğullar ve Rencide Ruhlar”daki mizahı, iğneli fıçıdan farksız hicvi, polisiyeyi ve yurdumuzun iç bulandıran gerçeklerini yeniden bir araya getirerek cehennemden küçük bir çocuk getiriyor. Alper Kamu, bizleri bir kez daha güldürmeye, üzmeye ve şok etmeye oldukça kararlı. Üstelik bu defa etrafında dönen sayısız aşk vakasıyla karşı karşıya. Büyümenin küçük omuzlarına yaptığı baskı da bir hayli artmış durumda.

Cehennem Çiçeği’ni bir nevi devam kitabı olarak sayabilirsiniz. “Oğullar ve Rencide Ruhlar”daki tanıdık yüzler sayfalar arasından başını uzattığı kadar, yepyeni bir vaka ve daha önce adını duymadığımız isimler de kitaptaki yerini almış durumda.

Siz hiç merak etmeyin. Yine güleceğiz, yine Alper Kamu’nun tespitlerinden ders alacağız. Ve yine, boğazımıza oturmak için bekleyen o yumruyu, susuz biçimde yutmaya çalışacağız.

Alper Canıgüz yine kalemiyle harikalar yaratmış. Bizlere ise sadece okumak kalmış.

Tabii, bütün çocuklar çiçektir.

Son olarak sizlere, yayınevinden aldığımız kitabın ilk bölümünü içeren ÖN OKUMAyı sunuyoruz. Ulaşmak için BURAYA tıklayabilirsiniz.

Editörlüğünü K. Egemen İpek ve Nazlı Berivan Ak’ın beraber üstlendikleri kitabın kapak tasarımı ise Murat Yılmaz’a ait. Tanıtım ve künye bilgileri için buraya tıklayabilirsiniz.

[Fırtınakıran]

1 günde bitti ve başından hiç kalkmak istemedim.

Oğullar ve Rencide Ruhlar'dan sonra uzun bir ara geçmesine rağmen, okurken bir gram yabancılık çekmedim. Sanki onu bitirir bitirmez buna başlamışım gibi ilginç bir hisse kapıldım hatta.

Uzun bir yoruma gerek yok. Alper Kamu dikenli diliyle gerçekleri gözümüze gözümüze vurmaya devam ediyor. Emin olun bu gerçekler her zamanki kadar can yakıyor. Yine de güldürmediğini söyleyen kim?

[DarLy OpuS]

Bu bir film olsaydı, pazar sabahı yayınlanırdı ve bunu küçükken izlediğimizde çok severdik. Oysa IMDB puanı 4-5 arasında gidip geliyor olurdu ve biz bundan (bunu) seneler sonra haberdar olurduk (umursardık).

Bu bir film değil ve kabul etmek gerekir ki sıkı bir edebiyat örneği olarak kolaylıkla gösterilebilir. Gerçekten de kişiyi bir oturuşta kendisini okumaya zorluyor, hayret ettiriyor, okura zaman zaman başarılı olmaya yaklaşan bir mizah tattırıyor ve bir şekilde okuyucuyu kendine hayret ettirmeyi başarıyor. Özellikle kitaptaki bütün detayların işlevsel bir şekilde kullanılması çok hoşuma gitti. Hatta bayıldım.

Olumsuz konuşuyormuş gibi bir his verip olumlu şeyler anlattığımın farkındayım; ancak Alper Kamu'nun yeni macerasının beni ilkine göre o kadar da memnun etmediğini de dürüst bir okur olarak söylemeliyim. Bir şeyler ters gitmiş gibi.

Bir şeyler zorlanmış gibi.

Yine de beklediğime değdi. Alper Canıgüz'ün kredisi gözümde sonsuza yakın. Yeni çalışmalarını hevesle bekliyorum.

[Denaro Forbin]

Birkaç gün önce okudum Cehennem Çiçeği'ni.

Başlar başlamaz Alper Canıgüz'ün o bilindik üslubunu ve beş yaşındaki dedektifi Alper Kamu'yu özlediğimi fark ettim. Bu yüzdendir ki, iki oturuşta da kitabı bitirdim. En azından bi iki yüz, üç yüz sayfa daha uzun olsa hiç de hayır demezdim, okuması oldukça keyifli çünkü. Enerji depolamış gibi hissediyorum Canıgüz'ü okurken.

Cehennem Çiçeği'ni, ilk kitaba oranla daha çok sevdim aslında ben. Espri anlamında da Oğullar ve Rencide Ruhlar'a oranla ufak bir gelişme olduğunu söyleyebilirim. Bunda daha çok güldüm. Belki de ilk kitabı okumamın üzerinden zaman geçtiği için unutmuşumdur içerik ve espri konusunu, bu yüzden sıcağı sıcağına yaptığım bu saptamalar yanlış da olabilir.

Mahalleye yeni taşınan ilginç bir ailenin izini sürüyor Kamu bu kitapta. Tabii ki bunda Ümit'in kardeşini öldürdüğünü iddia etmesinin etkisi büyük, yoksa ne yapsın Kamu bu aileyi? Ortada bir cinayet olduğunu ve bunun öyle sıradan bir olay olmadığını fark eden küçük dedektifimiz başlıyor araştırmaya.

Cinayet soruşturması sayfalar boyunca devam ededursun, bir yandan da Kamu'nun ailesiyle, bakıcısıyla olan ilişkilerine de konuk oluyoruz. Bunların haricinde bir de amcasının ölümü var ki, onunla da ayrıca ilgileniyor küçük Holmes.

Kitabın finalinde ise bu iki mesele de güzelce sonuca bağlandı ve çok da güzel bitti açıkçası. Beni fazlasıyla tatmin ettiğini söyleyebilirim. Sayfalar önceki ufacık ayrıntıların kurguya etkisinin olması ise sevindirici yanlardan bir diğeri.

Alper Kamu o bilindik sivri dili ve hazır cevaplılığıyla okurların gönlünde bir kez daha taht kurmayı başarıyor. Onu yaratan Alper Canıgüz de öyle.

Tatlı Rüyalar ve Gizliajans bir yana, Alper Kamu bir yana.

Canıgüz'den tek isteğim, yazarlık hayatı boyunca Alper Kamu macerası kaleme alması.