Konu: Centilmen Piç Serisi - Scott Lynch

Sabetha fena bir karakter değil, bazı davranışlarını aşırı bulsam da. Kitabı bitirince her ne kadar diğer iki kitap kadar olmasa da bu kitapta da hızlı bir toparlama, biraz da kolaya kaçma sezdim.

Spoiler: Göster

Boulidazi'nin ölümü ve ölümünün toparlanması her ne kadar zor bir iş olsa da bana kalırsa eğer yaşasaydı bizim çetenin başına olacağı bela kadar değil. Boulidazi Sabetha'nın peşini bırakmazdı. Tabi gösteri sahibinin kaçmasıyla suçun onun üzerine yıkılması olayı. Önceden de aralarında husumet vardı, direkt suç onun üzerine kaldı, böylelikle normal bir yangınla ölecek olmasıyla yapılacak bir komplo soruşturmasının önüne kesin geçilmiş oldu. Bunlara rağmen, Camorr'u yeniden görebilmek, Sanzaları (kesinlikle fred-george ikizlerden daha çok sevdim, eğer ilk kitapta ölmeselerdi kesinlikle çoğu kişinin favori ikizleri olurlardı diye düşünüyorum.) didişirken izlemek, hırsızlar ve on üçüncünün rahipleri olayları ile 3. kitap beğendiğim bir kitap oldu, kitabın sonundaki gizemler ve kehanet bölümlerini sevdim, ama eğer yazar serinin gidişatını büsbütün bunun üzerine kurarsa kötü olur. Jean ve Locke her zaman ki dümenlerini devam ettirsinler, söylenen olaylar çaktırmadan arka planda gelişsin.

4. kitap sonbaharda çıkıyor galiba, bakalım o nasıl olacak?

[Elendil_XX]

Kitabı bitirdim. Ve üzgünüm.
Sanırım Centilmen Piç'ler ile maceramız buraya kadar, devam kitaplarını okuyacağımı düşünmüyorum.

Kitap kötü değil, sadece Locke ile Jean'in macerası son iki kitapta hiç bir şekilde beklediğim doğrultuda gitmedi, ilerlemedi. Kişisel olarak beni tatmin edemiyor gerçekleşen olaylar. Artık ilk kitaptan sonra nasıl bir beklentiye girdiysem, hikaye ilerledikçe hayal kırıklığı da katlanıyor. Ayrıca bu kitapta yazar o kadar çok fazla ayrıntıya ve gereksiz "duygusallığa" girmiş ki, çoğu zaman gözlerimi devirerek sayfaları çevirdim açıkçası. Locke'un sevdiği kız olan Sabetha ile diyalogları ise gülünç ötesi. Kendimi basit bir türk filmi izliyormuşum gibi hissettim çoğu zaman.

Locke'un geçmişine dair ortaya atılan bir takım "şeyler"i ise zorlama buldum. Yaratıcılıktan uzaktı bence. Neyse, 2. kitaptan sonra çok büyük umutlar beslemiştim bu kitaba ama tam bir hüsran oldu benim için. Anlaşılan sevgili Scott Lynch'in kafasında "beni çekmeyecek" fikirler dolaşmış ve dolaşacak. Kendisine ve Locke'a hayatlarında başarılar.

[mit]

Ve Gürkan fabrika ayarlarına döner Şaka bir yana, yazarın kafasındaki fikirlerin seninkiyle uyuşmaması bir seriyi bıtakmak için ilginç geldi ilk başta. Bu işte bir yanlışlık var dedim. Sonra aklıma Drizzt ile Salvatore geldi ve sustum

Yine de seriden ne bekliyordun, beklentin neydi çok merak ettim doğrusu

[Quid Rides]

Kitabı bitireli 3/5 gün oldu. Elendil_X_X'in dediği gibi birinci kitapla kıyaslanamaz. Herşeyden önce ilk kitap tam bir hırsızlığı anlatıyordu. Tumturaklı bir planları vardı Piçlerin. Gerekli miktarda da doğaçlama. Ikinci kitapta soygundan çok açılış bölümündeki Jean ve Locke'un sohbeti işin aslını öğrenene kadar beni okumaya teşvik etmişti.

Üçüncü kitap yine bir hırsızlığı anlatmıyor. Bir dalavere romanı. He Locke dalaverenin kralını yapmaz mı yapar ama çaldığı bir şey yok ve kitap içinde anlatılan iki hikayede de doğaçlama merkezde. Plan yok planlama yok. Kısacık vakitleri kısalıyor bizimkilerde icraat yok. Anlayacağınız Piçler, şansa bala kazanıyor gibi.

Ama gelecek kitapları okur muyum? Evet. Niye? Gülüyorum la okurken. Aklımda okurken güldüğümü hatırladığım nadir kitaplardan. Öyle veya böyle kitap kendine çekiyor insanı. Jean ve Locke'un ilişkileri hoşuma gidiyor ve az biraz kıskanıyorum. Ayrıca Locke'un rahat bir uyku uyuyamaması hoşuma gidiyor.

Evet yanlış duymadınız. Götoş! 3. Kitabı okurken her bir sayfada Locke'a eziyet etmek istedim. Onu yavru bir kedi gibi düşündüm. Kediyi ve odunu ıslattım. Kediyi güzelce dövdüm. Sonra kediyi bir çuvala koyup nehre attım. Kitap boyunca mütemadiyen Bunu hayal ettim. Hahaha.

[Elendil_XX]

Ve Gürkan fabrika ayarlarına döner Şaka bir yana, yazarın kafasındaki fikirlerin seninkiyle uyuşmaması bir seriyi bıtakmak için ilginç geldi ilk başta. Bu işte bir yanlışlık var dedim. Sonra aklıma Drizzt ile Salvatore geldi ve sustum

Yine de seriden ne bekliyordun, beklentin neydi çok merak ettim doğrusu

Ha ha, valla abi inan sevmeyi çok istedim ama olmadı. 

Valla ne beklediğimi tam olarak bilmiyorum ama onlarca sayfa Locke'un Sabetha'ya yalvarmasını veya hiç bir şekilde ana hikayeye katkısı olmayan tiyatro oyunu kesitlerini okumayı beklemediğim kesin. Bunlar beni çok baydı. Kitabın yarısına geldiğimde ise ortada henüz  hiç bir şeyin olmayışını dehşetle farkettiğimi hatırlıyorum. Daha sonra gerçekleşen olaylarsa beni ne şaşırttı, ne de heyecanlandırdı açıkçası.

Bilmiyorum, ilk kitapta yazarın yaratıcılığına, Locke ve çetesinin oyunlar içindeki oyunlarına hayran kalmıştım. Son 2 kitaptır bunu göremiyorum. Ha eğlendiğim, güldüğüm anlar olmadı mı? Tabi ki oldu. Hoşuma giden birçok unsur da var kitapta.

Ama dediğim gibi beklenti yüksek olunca tatmin edemedi açıkçası. Devam kitaplarını merak ettirmek için son bölümlerde ortaya atılan şeyler de beni çekmedi. Neyse, yine de okurken keyif aldığım bir kitap oldu.

Ha bu arada ana karakterlerimizden Jean bu kitapta ne yaptı? Kendisini ve de marifetlerini çok az gördük sanki? Cık cık cık...

[Gudvard]

Ben de bir iki kelam etmek istedim bu konu üzerine. Dikkat, yazının geri kalanı yer yer spoiler içerebilir; gönül rahatlığıyla okuyamazsınız.

Spoiler: Göster

Öncelikle okumadan önce kitabın ününü çok duymuştum. Herkes Locke Lamora'dan bahsedince ben de okumadan edemedim. Kitabın giriş kısmı beni biraz sıktı açıkçası, belki de beklentiyi çok yükselttiğimden de olabilir. Huyum kurusun, öyle bir özelliğim vardır. Game of Thrones ilk çıktığında da hiç sevmemiştim mesela. Sonra n'oldu? Diziye bağımlı olduğum yetmezmiş gibi kitaplarına da bağımlı oldum.

Peki Locke Lamora'nın Yalanları'nda nasıl gelişti bu olay? Game of Thrones vakasının aynısını yaşadım; kitap ilerleyip kurgu serpilince düşündüklerimden utandım ve söylediklerimden pişman oldum. Ana olay olmasa da soygun kurguları beni benden aldı diyebilirim; birçok soygun filmlerinden daha başarılıydılar.

Kitabı okuyalı bir süre oluyor, detayları tam hatırlayamıyorum o yüzden, affola. Ancak bir şehir bu kadar güzel anlatılırdı demek istiyorum. Hani okurken fark etmiyorsunuz ama ikinci kitapta Tal Verrar'ı görünce burnunuzda tütüyor Camorr. Ayriyeten Capa Barsavi'ye değinmek istiyorum; bir karakter ancak bu kadar iyi yaratılabilirdi. Benim kafamda Barbaros Hayreddin Paşa'yla Gangplank arası bir şey canlandı açıkçası. Karakter çok sağlam; halı hikayesi beni benden aldı özellikle. Locke ve çetesi her ne kadar Capa'yı soyup soğana çevirmek için eğitilmiş olsalar da benim kanım hemen ısındı bu adama ve ölmesini hiç istemedim.

Sanza kardeşler ve Böcek ölünce dedim ki "ulan bu ne biçim iş", sonra kitabın ön kapağındaki yorum geldi aklıma. Hayır Rothfuss'ın yorumu değil, onun altındaki, Martin. Bakın size bir öneri; bu adamın yorum yaptığı kitaptan uzak durun arkadaşlar yoksa kitabın son sayfasını çevirip kapağı kapattığınızda gönlünüzde bir yara, boğazınızda buruk bir tat kalacaktır. Aman bulaşmayın.

Ara kısımları oldukça eğlenceli ve bilgilendirici olmasına rağmen en heyecanlı yerde girince insan sövmüyor değil. Favori üç ara bölümümü şöyle sıralayabilirim; Camorr'un Fahişeleri, Capa Barsavi'nin Halısı, Camorr'un İnsanları -şu futbol tarzı oyun oynadıkları-.

Kitabın sonundaki plot twist beni benden aldı. Bağlıbüyücü'ye yaptıklarının iki katını aklımdan geçiriyordum. Çok güzeldi. Bir de çeviri var. Bir mütercim tercümanlık öğrencisi olarak gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki mükemmel bir çeviriydi. Bunlar sahalarda görmek istediğimiz çeviriler. Gerçi söz konusu İthaki olunca başka türlüsünü beklemek yanlış olurdu. Küfürler ve hakaretler yerinde çevrilmişti. ('götoş' gönlümüzde bir numaralı çeviri)

Sonuç olarak kitaba puanın 10/10. İkinci kitap hakkında da söyleyeceklerim var ancak, şimdilik hain uyku beni karanlık kollarına çekiyor. Kayıp Rıhtım'a iyi geceler, rüyanızda Locke'u görün.

[spren]

Elendil' e 'şeyler' ,aşırı/anlamsız duygusallık ve sıkıcı tiyatro kesitleri konularında tamamen katılıyorum. Ama ben Centilmen Piçler'den vazgeçemem.

Benim için kitap olması gerekenin tam tersi bir şekilde son 200 sayfada tıkandı. Hatta o kadar ki Locke'un büyük sırrını bile merak etmedim, çünkü ilk kitaptan itibaren merak ettiğimiz o gizemli sırdan başka bir sır beklemiyordum. Bu sırrı açıklarken yanına kondurulan süsler de gerçekten çok zorlama geldi. Ve beni asıl üzecek olan artık serinin devam kitaplarının bu konudan başka bir şey etrafında dönmemesi olur. Umarım Locke bu konuyu da diğer her şey gibi kafasına takmaz

Üçüncü kitapta,bir önceki yorumumda da bahsettiğim gibi, en çok sevindiğim şey Sanzaları daha yakından tanımak ve onların çekilmesi güç ergenliğini okumak oldu. Umarım diğer kitaplarda da Böcek'i de daha fazla hikayeyle tanıma fırsatımız olur.

[mit]

Bir de çeviri var. Bir mütercim tercümanlık öğrencisi olarak gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki mükemmel bir çeviriydi. Bunlar sahalarda görmek istediğimiz çeviriler. Gerçi söz konusu İthaki olunca başka türlüsünü beklemek yanlış olurdu. Küfürler ve hakaretler yerinde çevrilmişti. ('götoş' gönlümüzde bir numaralı çeviri)

İşin mutfağında pişen birinden bunu duymak çok güzel. Hem Cihan hem de kendi adıma çok teşekkür ederim övgünüz için

[kasim444]

Buralar çok sessizleşti . Acaba kitabın filmi ne zaman çıkıcak hiç bir haber yokmu bir yerde okuduğum kadarıyla kitabın film hakları bi ünlü şirkete aitti.Buraları genişletin azcık yahu.

[Gudvard]

In 2012, the Gollancz catalog stated that the first book of the series had been “optioned for television.” In May 2014, writer Ryan Condal was reported to have said at an event in Santa Fe that he is working on a pilot script for a TV series based on the novel. When asked about the rumor, Scott Lynch wrote “I can neither confirm nor deny the denial or confirmation of anything potentially requiring denial or confirmation.”

İngilizce bilmeyenler için yani diyor ki kısaca: 2012'de film değil de dizi olacağı açıklanmış. 2014'te de Ryan Condal'ın Santa Fe'deki bir etkinlikte dizinin pilot bölümünün senaryosu üzerinde çalıştığını söylediği söylenmiş. Scott Lynch de bu konu hakkında "Potansiyel olarak inkar veya doğrulama gerektiren herhangi bir şeyin inkarını veya doğruluğunu inkar edemem veya doğrulayamam." demiş. Biraz üstünkörü bir çeviri oldu kusura bakmayın adskgjas

PS: yayınlama hakları Warner Bros.'a ait.

[Grayswandir]

Sonunda 3. kitabı okuyorum. Henüz bitiremedim, üçte ikisine falan geldim ama Sabetha'dan ne kadar nefret ettiğimi söylemek için daha fazla bekleyemedim. Hem bu iyi bir "kötü adam"ın sinirime dokunması gibi de değil. Sevilmesi için yazılmadığını tahmin edebiliyorum, zira Scott Lynch karakter yaratmakta hiç de fena olmadığını gösterdi şimdiye kadar. Yine de amacına dair pek bir fikrim yok. Kötü yazılmış değil ama kasten böyle yazmadığına da inanmam çok zor. mit'in paylaştığı yorumlara kısmen katılıyorum açıkçası. Başka bir karaktere benzetmeye çalışınca aklıma ilk Kralkatili'ndeki Denna geliyor, kitaptaki yerleri ve karakterler benziyor bence ama Sabetha kesinlikle çok daha sinir bozucu. Keşke ölse diye beklemedim değil, hala da bekliyorum.

Bunun dışında kitabı okuduğum yere kadar beğendim, işler henüz pek istediğim kadar karışmamış olsa da karakterleri bile özlemişim. Her 20 sayfada bir kitabı duvara fırlatasım gelse de serinin bir parçası olması bana yetti, keyif aldım.

[kasim444]

Sonunda 3. kitabı okuyorum. Henüz bitiremedim, üçte ikisine falan geldim ama Sabetha'dan ne kadar nefret ettiğimi söylemek için daha fazla bekleyemedim. Hem bu iyi bir "kötü adam"ın sinirime dokunması gibi de değil. Sevilmesi için yazılmadığını tahmin edebiliyorum, zira Scott Lynch karakter yaratmakta hiç de fena olmadığını gösterdi şimdiye kadar. Yine de amacına dair pek bir fikrim yok. Kötü yazılmış değil ama kasten böyle yazmadığına da inanmam çok zor. mit'in paylaştığı yorumlara kısmen katılıyorum açıkçası. Başka bir karaktere benzetmeye çalışınca aklıma ilk Kralkatili'ndeki Denna geliyor, kitaptaki yerleri ve karakterler benziyor bence ama Sabetha kesinlikle çok daha sinir bozucu. Keşke ölse diye beklemedim değil, hala da bekliyorum.

Bunun dışında kitabı okuduğum yere kadar beğendim, işler henüz pek istediğim kadar karışmamış olsa da karakterleri bile özlemişim. Her 20 sayfada bir kitabı duvara fırlatasım gelse de serinin bir parçası olması bana yetti, keyif aldım.

2. kitaptan sonra hırsızlar cumhuriyeti ilaç gibi geldi bana , en azından sanzaları tekrardan görmek beni mutlu etti.Ayrıca biricik Locke'un aşkınıda görmüş olduk daha ne isteyebilirdik ki

[Rang Baru]

Götoşun orijinal kitapta karşılığı ne?

[mit]

Götoşun orijinal kitapta karşılığı ne?

Hayal kırıklığına uğrayabilirsiniz Kutuyu açmadan önce iyi düşünün. Sorumluluk size ait.

Spoiler: Göster

Asshole

Çevirmen bu kelimeyi başka karakterler kullandığında da aynı şekilde, "götoş" olarak çevirmişti. Ama ben onu sadece Locke'a özel bir kelime haline getirme hakkımı kullandım. Çok hoşuma gitti çünkü, çok yakışıyor Locke'a ve karakterine Çevirmen de kabul etti sağ olsun.

[Rang Baru]

Götoşun orijinal kitapta karşılığı ne?

Hayal kırıklığına uğrayabilirsiniz Kutuyu açmadan önce iyi düşünün. Sorumluluk size ait.

Spoiler: Göster

Asshole

Çevirmen bu kelimeyi başka karakterler kullandığında da aynı şekilde, "götoş" olarak çevirmişti. Ama ben onu sadece Locke'a özel bir kelime haline getirme hakkımı kullandım. Çok hoşuma gitti çünkü, çok yakışıyor Locke'a ve karakterine Çevirmen de kabul etti sağ olsun.

Güzel olmuş.
Yani çevirmenin üzerine editör ince ayarlar yapabiliyor çeviri kitaplarda, sistem genelde böyle mi yürüyor?