Kitabın hemen başında kendi yaşam öyküsünü anlatıyor Zamyatin. Sevdiğim bir yazarın yaşamından bir şeyler öğrenmek mutlu etmiştir beni hep. "Ama en ciddi ve en tutkulu romanlara gelince," diyor Zamyatin, "şüphesiz onları yazmadım: onlar hayatta başıma geldi."
Zamyatin'in iki adet öyküsünü barındırıyor kitap: Kuzey ve Derinlikler. Öykülere kısaca değineceğim.
1.Kuzey: Bir hüzün hikayesi "Kuzey". Zamyatin bu öyküsünde, dev buzulları, uçsuz bucaksız denizi, uzun geceleri ve gündüzleriyle, zorlu doğa koşullarıyla ünlü Kuzey'i merkezine oturtuyor ve orada yaşayan insanların hayatlarını gözler önüne seriyor. Vahşi bir Lapon Kızı'nı, kızıl saçlı Pelka'yı, Marey'i, Kaptan Kortoma ve onun karısını..
Tamamen kendine has bir anlatım tarzı ile, ustalıkla örüyor hikayesini Zamyatin. Tarzına aşinaysanız eğer, okuması çok daha kolay olacaktır.
"Ah bu insanlar, hep aynı! Onları anlamaya çalışmak boşuna!""İnsanlar, ne önemi var onların?"2.Derinlikler: Derinlikler'i, Kuzey'den daha çok sevdim diyebilirim. Kuzey bir hüzün hikayesiydi, evet, ama Derinlikler'in bana vermiş olduğu hüzün, Kuzey'inkinden daha fazlaydı.
Sevdiği bir adamla sevişirken kocasına yakalanan bir kadın Afimya. Bu ilişki sonucunda hamile kalır. Bebeğin geleceğinin akıbeti yeterince belirsiz olmasına rağmen, Afimya çocuklar gibi şendir. Kocası Piotra ise Afimya'ya hayatı dar etmeyi kafasına koymuştur...
Mağara ve
Üç Gün'ün ardından, Kuzey'i de okumuş oldum böylelikle. Sıradaki Zamyatin kitabım ise Taşkın. Bittiğinde yine ufak bir değerlendirme yazısı yazacağım.
0 Yanıt
2009 Gösterim