Konu: Siyavuş Birdenbire Geberdi

[Gimilzagar]

İki delikanlı, İstanbul'da bir çuha fabrikasında çalışmaktadırlar. Bunlardan birine -adına Memduh diyelim- her ay neredeyse kilolarca mektup geliyor memleketinden, ama Siyavuş diye isimlendireceğimiz diğer gence hiç mektup yollanmıyor.

Bir gün Siyavuş, dostunun mektuplarından birini satın almak için bir lira teklif ediyor ona.

Teklifi seve seve kabul eden Memduh, o ay hiç açmadığı bütün mektupları döşemenin üzerine saçıyor.

"Haydi, seç bakalım."

Siyavuş, zarfları uzun uzun inceleyerek içlerinden birini alıyor.

Gün boyu meraktan çatlayan Memduh, akşam işten döndüğü vakit, arkadaşına mektupta ne yazdığını soruyor.

"Bu seni alakadar etmez, dostum," diyor Siyavuş.

"Kimin gönderdiğini söyle en azından," diyor Memduh. Siyavuş bunu da reddediyor.

Şiddetle tartışıyorlar ama Siyavuş kararından dönmüyor.

Bir hafta sonra Memduh, mektubu iki katı para ödeyerek geri almak istediğini söylüyor. "Mektup bana ait ve ben de onu satmaya hiç niyetli değilim," diyor Siyavuş.

Memduh, ekmek bıçağını kaptığı gibi arkadaşının gırtlağına saplıyor. Çaresizce hırıldayan Siyavuş'un koynundan zarfı çıkarıp hınçla parçaladıktan sonra nihayet okumaya başlıyor.

"Kuaförlerinizin dahi ısrarla arayıp kullandıkları yegane briyantin. Necipbey briyantini."

Bir gülümseme yayılıyor kanla ıslanan dudaklarına.

Kısa olmasına rağmen okuması keyifli, ilginç bir öykü.

Çok kısa öykü, ülkemizde pek üstüne düşülmeyen bir tür (Tür mü? Ah bu türleştirmeler). Ferit Edgü'den okumuştum bu tarz öyküleri. Ama onlar hep tamamlanmamışlık duygusu veriyordu, hislere yöneliyordu, şiire yakındı.

Sizin öykünüz çok kısa öyküde sık karşılaşılan bu eksiklik hissini vermedi, bana bir "olay"dan bahsetti ve bir "hikaye"si vardı.

Elinize sağlık.

[Öykücü Filozof]

Güzeldi gerçekten, elinize sağlık.

[Gimilzagar]

Kısa olmasına rağmen okuması keyifli, ilginç bir öykü.

Çok kısa öykü, ülkemizde pek üstüne düşülmeyen bir tür (Tür mü? Ah bu türleştirmeler). Ferit Edgü'den okumuştum bu tarz öyküleri. Ama onlar hep tamamlanmamışlık duygusu veriyordu, hislere yöneliyordu, şiire yakındı.

Sizin öykünüz çok kısa öyküde sık karşılaşılan bu eksiklik hissini vermedi, bana bir "olay"dan bahsetti ve bir "hikaye"si vardı.

Elinize sağlık.

Cok tesekkurler. Edgu ve surekasinin oykulerindeki banal, bize bir hayli yabanci, kopya edilmis varoluscu ogeler yuzunden, habire birbirini kayiran edebiyat seyhleri haricinde baska kimse tarafindan begenildigini isitmedim hic.

Güzeldi gerçekten, elinize sağlık.

Tesekkur ederim.

Küçürek öykü Yazması zor ama keyifli bir tür. Gerçi metin bu türe yakın ama tam olarak değil. Neyse illa bir tür adı altında değerlendirilmesi de gerekmiyor. Güzel her zaman güzeldir

[Gimilzagar]

Tesekkurler. Kisa oykuyle haiku'nun fazlasiyla benzedigini dusunuyorum, eger asgari kelimeyle yeterince carpici bir sey uretebildiysem, ne mutlu bana.