Konu: Hapis

[Dende]

Bir çocuk.

Doğuyor, büyümeye başlıyor. Henüz ufak yaşta onu çevreleyen kuralları, aşamadığı engelleri fark ediyor. İstediği şeyler yapılmıyor, alınmıyor. Ama o yanlış bir şey yapmıyor ki. Diğerleri gibi olsun istiyor. Olamıyor.

Farkına varıyor küçük bey. Kaçmanın imkansız olduğu bir hapiste sanki. Öyle de.

"Evet." diyor, "hapisteyim."

"Ama kaçabilir miyim?" sorusunu soruyor minik bünyesine.

"Hayır, zaten kaçıp ne yapacağım? Çocukluğumu yaşamalıyım. Derdim, tasam, sıkıntım yok ki. Hem bunlar büyüklere özel. Ben daha küçüğüm."

Öyle mi küçük bey?

Değil, küçük bey.

Başına gelmeyeceğini düşündüğü sorunlar ile bir bir karşılaşıyor. Minik yaşta üzülüyor. Bunalıyor. Kimseye söylemiyor.

"Kaçamam ki. Elimden gelen bir şey yok."

Boyun eğiyor küçük bey.

Yapabileceğinin en iyisi de bu.

Yıllar geçiyor. O küçük bey artık bir genç adam olmuş. Fakat aynı hapiste volta atıyor.

"Kaçarsam yanlış olur, yapamam."

Küçükken ona doğru gelenler artık yanlış gibi. Çıkıntılık yapmak hoş olmayacak diye geçiriyor
içinden.

Yoksa korkuyor mu?

Neyden korkuyor?


Söyle, neyden korkuyorsun genç adam?

"Ailem..."

Ailen? Sana gösterdikleri sevgi ve desteği kaybetmekten mi korkuyorsun?

"Evet."

Başka?

"Arkadaşlarım..."

Arkadaşların seni seçimlerine göre mi yargılıyor? Her insan kendince özeldir, bu yanlış!

"Öyleler ama..."

Söyle genç adam, dahası var mı?

"Var..."

"O."

Sevdiğin hanımefendi mi?

"Evet..." diyor içini çekerek.

Ne yani, onu da mı kaybedersin?

"Evet, buna şüphem yok."

Seni kendin gibi sevecek birileri yok mu? Düşündüklerine, görüşlerine, farklılıklarına aldırış etmeden?

"Vardır elbet... Vardır da, ben bilmiyorum sanırım. Hem ben, etrafımdakileri kaybetmek istemiyorum, değişmemeliyim."

Yanlış düşünüyorsun genç adam... Düşün.


Düşünüyor.


Düşünüyor...


Daha fazla düşünüyor.

Ve bir karar alıyor genç adam. İyi yapıyor. Yıllar boyu etrafına örülmüş bu duvarı, minik minik kırmaya başlıyor.

Yeter diyor.

Çok bile durdum.

Bu süreçte insanları umursamamaya başlıyor. Kendi doğrularını takip ediyor. Çekingenliğinden kurtuluyor. Bambaşka biri haline geliyor. Küçük bey, boyun eğmiyor artık.

Ufaktan kırmaya başladığı bu kabuğu bir gün tek hamle ile darmaduman edeceğine inancı tam.

Hadi genç adam, tam zamanı.