Hemen hemen her hikâyenin giriş cümlesi, ikinci satırın, “Sonra cinayetler başladı,” şeklinde devam edeceği garanti altına alınarak geliştirilebilir.
Catherine Morland’ı küçüklüğünde gören hiç kimse onun bir kahraman olmak üzere doğduğunu düşünmezdi. Sonra cinayetler başladı.(Northanger Manastırı – Jane Austen)
Irmağın kıyısında ablasıyla oturmaktan Alice’in canı sıkılmaya başlamıştı, üstelik yapılacak hiçbir şey de yoktu. Sonra cinayetler başladı.(Alice Harikalar Diyarında – Lewis Carroll)
Körfez akıntısında küçük teknesiyle yalnız başına avlanan yaşlı bir balıkçıydı ve seksen dört gündür tek bir balık bile tutamamıştı. Sonra cinayetler başladı.(Yaşlı Adam ve Deniz – Ernest Hemingway)
Pırıl pırıl, soğuk bir nisan günüydü ve saatler on üçü vuruyordu. Sonra cinayetler başladı.(1984 – George Orwell)
Privet Drive 4 numarada oturan Bay ve Bayan Dursley son derece normal olduklarını söylemekten gurur duyarlardı. Sonra cinayetler başladı.(Harry Potter ve Felsefe Taşı – J.K. Rowling)
Güneşli bir pazar günü minicik bir yumurtadan bir tırtıl çıktı. Karnı çok açtı. Sonra cinayetler başladı.(Aç Tırtıl – Eric Carle)
“Babam o baltayla nereye gidiyor?” diye sordu Fern annesine, birlikte kahvaltı masasını kurarlarken. Sonra cinayetler başladı.(Charlotte’un Sevgi Ağı – E.B. White)
Gregor Samsa bir sabah bunaltıcı düşlerden uyandığında, kendini yatağında dev bir böceğe dönüşmüş olarak buldu. Sonra cinayetler başladı.(Dönüşüm – Franz Kafka)
Başlangıçta Tanrı önce göğü ve yeri yarattı. Sonra cinayetler başladı.(İncil)
Piglet’ın ne yaptığını merak ediyorum,” diye düşündü Pooh. Sonra cinayetler başladı.(Winnie The Pooh – A.A. Milne)