Konu: Dark Souls ve Bloodborne

[zimmer.zt]

Arkadaşlar merhaba,

Aranızda From Software'in güzide oyunları Dark Souls serisini ve Bloodborne'u oynamış olanlar var mı? Buna Demon's Souls da dahil. 

[Celebhol]

Bearer of the curse...

Şunu, şuraya bırakayım öncelikle; https://www.youtube.com/watch?v=p9hoAyx3-0I&t=4s

DS2 ve DS3'ü oynadım. Birincinin PC'ye aktarımı çok kötü olduğu için, oynamayı düşünmüyorum. Çok güzel oyunlar. Sadece oynanış olarak değil, lore olarak da severim. Saatlerce, lore ve teoriler okuduğum olmuştur. Bu tarz, her bir köşesi ve detayı elle dokunmuş, orijinal bir tecrübe sağlayan oyunlar hoşuma gidiyor. Devasa açık dünyaların kopyala+yapıştır haritaları, görevleri ve NPC'lerini sevmiyorum. Tabii ki, bu kişisel bir tercih.

Bu oyunların konusu açılınca, hep aklıma geliyor. DS2 ilk Souls oyunumdu ve 30 saat kadar oynayıp, level 120'ye geldim. Epey bir zorlanmıştım, hem de aşırı derecede. Ancak, başka şeyler girdi ve ara vermek zorunda kaldım. Daha sonra DS3 çıktı ve onu bitirdim. DS2'ye tekrar döndüğümde, tıklamalar ile karakterimin animasyonu arasında bir gecikme olduğunu farkettim. Bunu, DS oyunlarının yapısında olan bir şey sanmıştım önceden fakat DS3'ü de oynamış olduğum için, böyle olmadığının bilincindeydim artık. Biraz araştırmayla, PC'ye aktarılırken, ayarlara böyle bir şey konmuş olduğunu gördüm ve gecikme özelliğini kapadım. Oyuna tekrar başladığımda, on kiloluk antrenman ağırlıklarını çıkarmış bir atlet gibiydim Çok daha zora alıştığım için, oyun kolay bile geldi o noktadan sonra. Bir örnek verecek olursam, Naruto'da Rock Lee'nin ağırlıkları ilk kez çıkardığı sahneyi gösterebilirim.

Düzenleme: DS serisinin, felsefi bir yönü olduğu da görüşündeyim. İnsan ruhlarının kara olması ve kara ruhlar ile Abyss'in yarattığı etkiler, karanlıkla dolu bir dünyanın içinde bile insanın değerli, korumaya değer şeyler bulabilmesi vs. Örneğin, Irina of Carim'e ilk rastladığımda, epey etkilenmiştim ve onun yan görevini sonuna kadar götüreceğimi anlamıştım. Serinin bu felsefi yanı, Berserk'ten ağır esin alındığı düşünülürse, şaşırtıcı değil.

Ahh, who's there?
Is someone there, anyone?
The dark surrounds me, nibbles at my flesh.
Little creatures, they never stop biting.
So please, hold out your hand, and touch me...

[zimmer.zt]

Bearer of the curse...

Şunu, şuraya bırakayım öncelikle; https://www.youtube.com/watch?v=p9hoAyx3-0I&t=4s

DS2 ve DS3'ü oynadım. Birincinin PC'ye aktarımı çok kötü olduğu için, oynamayı düşünmüyorum. Çok güzel oyunlar. Sadece oynanış olarak değil, lore olarak da severim. Saatlerce, lore ve teoriler okuduğum olmuştur. Bu tarz, her bir köşesi ve detayı elle dokunmuş, orijinal bir tecrübe sağlayan oyunlar hoşuma gidiyor. Devasa açık dünyaların kopyala+yapıştır haritaları, görevleri ve NPC'lerini sevmiyorum. Tabii ki, bu kişisel bir tercih.

Bu oyunların konusu açılınca, hep aklıma geliyor. DS2 ilk Souls oyunumdu ve 30 saat kadar oynayıp, level 120'ye geldim. Epey bir zorlanmıştım, hem de aşırı derecede. Ancak, başka şeyler girdi ve ara vermek zorunda kaldım. Daha sonra DS3 çıktı ve onu bitirdim. DS2'ye tekrar döndüğümde, tıklamalar ile karakterimin animasyonu arasında bir gecikme olduğunu farkettim. Bunu, DS oyunlarının yapısında olan bir şey sanmıştım önceden fakat DS3'ü de oynamış olduğum için, böyle olmadığının bilincindeydim artık. Biraz araştırmayla, PC'ye aktarılırken, ayarlara böyle bir şey konmuş olduğunu gördüm ve gecikme özelliğini kapadım. Oyuna tekrar başladığımda, on kiloluk antrenman ağırlıklarını çıkarmış bir atlet gibiydim Çok daha zora alıştığım için, oyun kolay bile geldi o noktadan sonra. Bir örnek verecek olursam, Naruto'da Rock Lee'nin ağırlıkları ilk kez çıkardığı sahneyi gösterebilirim.

Düzenleme: DS serisinin, felsefi bir yönü olduğu da görüşündeyim. İnsan ruhlarının kara olması ve kara ruhlar ile Abyss'in yarattığı etkiler, karanlıkla dolu bir dünyanın içinde bile insanın değerli, korumaya değer şeyler bulabilmesi vs. Örneğin, Irina of Carim'e ilk rastladığımda, epey etkilenmiştim ve onun yan görevini sonuna kadar götüreceğimi anlamıştım. Serinin bu felsefi yanı, Berserk'ten ağır esin alındığı düşünülürse, şaşırtıcı değil.

Ahh, who's there?
Is someone there, anyone?
The dark surrounds me, nibbles at my flesh.
Little creatures, they never stop biting.
So please, hold out your hand, and touch me...

Ashen One, selam!

Öncelikle Dark Souls I konusundan bahsedeyim. Ben ilk olarak Dark Souls I'i oynamıştım bilgisayarda. Klavye mouse ile hem de. Evet, bazı noktalarda FPS 30'dan 10'lara düşüyor ama öyle oynanmayacak kadar da kötü değil. Hatta yeni patchlerle birçok sorun düzeldi. Dark Souls I'i ve DLC'si Prepare To Die'ı kesinlikle oynamalısın o zaman Dark Souls III senin için çok anlamlı olacak. Dark Souls III, 1. oyunun doğrudan devamı. Dark Souls II ise From Software'in B Takımının yaptığı bir oyun olduğu için hikayesi de biraz spin-off gibi. Evrenin felsefesini inceliyor özellikle Scholar of the First Sin versiyonuyla 3 DLC'yi de oynarsan Dark Souls evrenindeki dualizmin yanıtlarına ulaşıyorsun.

Dark Souls kesinlikle felsefenin sınırlarını zorluyor.

Büyük bir ihtimalle biliyorsundur, Irina of Carim'in görevini tamamladığında bir Firekeeper oluyor ve Irina'dan level atlayabiliyorsun. Tıpkı Shrine'daki Firekeeper gibi.

Dark Souls serisi ilk göz ağrım, onun yeri bambaşka. Demon's Souls da öyle ama favorim Bloodborne'du. Lovecraft uyarlaması olduğu için o oyunun daha karanlık, daha yoğun atmosferine bayılıyorum. Üstelik o kadar karanlığın içinden birçok duygusal öyküler çıkması da cabası.

[Evis]

Bloodborne ve Dark Souls 3'ü oynadım.

Bloodborne ilk From Software oyunum olduğundan ilk bölgede 3-4 günüm gitmişti. "Oyun kendisine sabırlı olmamızı istiyor, bu sabrı gösterdiğimizdeyse hikayesini gösteriyor." Demek isterdim ama hikayesini serçeyi öldürüp kemiğiyle etini ayrıştırırsak anca çözüyor belki de tam çözemiyoruz. Bloodborne'nun Viktorya Devri mekan tasarımları sanat eseri gibi, Dark Souls'taki Ortaçağ'ı o kadar güzel bulmuyorum ama o da güzel.

İştahımı kabartan oyunların başında geliyor Bloodborne. O vahşi dünyanın içinde gizlenen ve gözünüze sokulmayan, keşfettiğinde iki katı sevinç ya da hüzün yaşatan hikayeler. Labirentvari haritası, silahları, yaratıkları hepsini bağrıma basasım var.

Oynamayan varsa, bir PS4 kiralayıp, başta The Last of Us'ı olmak üzere Bloodborne'u oynamalı.

Dark Souls 3'ü bir Bloodborne kadar olmasa da seviyorum.

[LiquidRainbow]

Dark souls 1 ve Dark souls 2'yi oynadım, 3. oyunuda çok az oynadım sadece sadece ilk 1-2 boss'unu geçtim.

Dark souls 1 bundan 3 yıl kadar önce bir anda aklıma geldi bende hemen indirip oynamaya başladım. Playstation'um olmadığı için bilgisayar versiyonunu oynadım. Oyun çok zordu, gerçekten çok zordu fakat oyuna yeterince zaman ayırıp emek harcayınca gerçekten güçlenip kolayca "ölmeyebiliyorsunuz" oyun her ne kadar zor olsa da aynı zamanda ödüllendiriciydide. Gerçekten güzel savaş mekanikleri de var savurduğunuz her darbenin ağırlığını hissediyorsunuz başka oyunlarla karşılaştırınca bu gerçekten güzel bir deneyim. Lore konusuna girmeme gerek yok sanırım anlamaya çalışan için güzel bir lore sunuyor, karakterler iyi işlenmiş hikayesi de sizi daha çok meraklandırmaya ve üstünde araştırmaya itiyor. Zaten hikaye siz üstünde düşünüp yaptığınız yorumlarla zenginlik kazanıyor.Bugün bile arada sırada dark souls 1'in lore'u ile ilgili videolar izlerim, gerçekten güzel videolar youtube'da mevcut göz atmanızı tavsiye ederim. Tüm bunları katıp şöyle bir düşündüğümde Dark souls 1 iyiki de oynamışım dediğim bir oyun.

Dark souls 2'ye ilk oyunu bitirmemle atıldım. Yine bilgisayar versiyonu olan Dark souls 2 Scholar of the first sin'i oynadım. ilk oyunun havasını tam alamadığımı düşünüyorum. Benim gibi düşünen bir çok insan da var hatta serinin en kötü oyunu olduğunu söyleyen hatırı sayılır bir kesim de mevcut bu oyunla ilgili. Bunun sebeplerinden kısaca bahsedecek olursak eğer ikinci oyunun zorluğunun altında yatan neden iyi bir başlangıç olabilir. Dark souls 2 sizi bir çok düşmanın ortasına atıp sağ çıkmanızı bekliyor fakat oyunun mekaniği teke tek savaş için dizayn edilmiş durumda. İkinci oyunda yapımcılar bu yoldan ilerleyerek oyuncuya bir mücadele ortamı yaratmak istemişler fakat dark soul'u dark souls yapan bu değil. Oyunda güzel şeyler yok diyemem tabi. Her ne kadar Majula, shaded woods ve shrine of Amana'yı barındırdığı ruh olarak severim. Arka plandaki müziğin de payı büyük. Tabi bu DS2'nin kötü bir oyun olduğu anlamına gelmiyor çok severek saatlerimi verdim. Her ne kadar ilk oyuna kıyasla eleştirebileceğim yönleri daha çok ama aynı ilk oyun gibi iyiki de oynamışım dediğim bir oyun kendisi.

Dark souls 3... Hidetake Miyazaki ilk oyundan sonra tekrar ekibin başında fakat bu oyundan beklentim bana verdiği değil sanki. Dark souls 3 seride en az vakit ayırdığım oyun oldu. Bu oyunda her şey değişmiş demiştim başladığım gibi. Açıkçası ilk oyunlarını da oynamış biri olarak bana fazla zor geldi. Düşmanlar gereğinden fazla güçlü ve gereğinden fazla çoktu belki ben yeterince iyi oynayamadım çünkü istatistiklere bakıldığında oyuncular DS3'te ilk oyuna kıyasla daha iyi performans sergilemişler.(http://imgur.com/DVXEeNQ) Hazır DS1'den tekrar konu açmışken oyun tasarım olarak o kadar iyi değildi ilk oyunda birbirinden bağımsız onca mekanın nasıl akıllıca birbirine bağlı olduğunu fark eden biri için üçüncü oyun hayal kırıklığı yaratmadı değil. Ayrıca bu kadar hızlı oynanışının olması pek hoşuma gitmedi. İlk oyunlardaki hantal oynanış dark soulsa daha çok yakışıyor bence. Ayrıca düşmanların çığlıkları çok rahatsız edici sırf bağırmasın artık diye öldüresim gelmiyordu. Bunların hepsi birleşince oynayasım da gelmedi ve bıraktım. Haksızlık yapmış olabilirim ama sadece devam etmek istemedim belki bir gün tekrar şans veririm. O yüzden üçüncü oyun için ara verdim diyebilirim.

[cigarette smoking man]

Soul serisinin hepsini oynadim ama hic biri bir bloodborne yapmaz. Oyunda hikaye kurgu ariyorsan bloodborne oynanmali ve oyunun bir cok yerinde lovecraft a selam vermistir.

Ps; hala acip acip bloodborne oynarim.

[kzmakca]

Ben demon souls dışındaki bütün oyunları oynadım ve en çok dark souls 1 ve bloodborne u beğendim. ayrıca size bu seriyi sevdiyseniz birde 2d şeklinde olan salt and sanctuary oyununu tavsiye ederim. dövüş mekaniği dark souls ile aynı ve 2d platform öğelerini de koymuşlar çok zevkli bir oyun olmuş.