Konu: Hangi kitabı, Neden seviyoruz?

[yaprak.onur]

2312

Dünyalaştırmadan ve ölümcül uzayda yaşama alanları oluşturmaktan bahsedip, Dünya'mızın biricikliğini ve vazgeçilmezliğini anlattığı için.

Ben de 2312 diyeceğim ama sebebim farklı. Kaynaklar sınırsıza yakın olsa dahi insanlığın çekişmelerden, politik oyunlarda ve güç, iktidar sevdasından vazgeçmeyeceğini gösterdiği için.

[Bay_Karamsar]

Ben de 2312 diyeceğim ama sebebim farklı. Kaynaklar sınırsıza yakın olsa dahi insanlığın çekişmelerden, politik oyunlarda ve güç, iktidar sevdasından vazgeçmeyeceğini gösterdiği için.

Ne yaparsınız, nitelikli roman işte Hepimizi bir yerinden yakalamış

NOT: Tabii belirttiğiniz özelliklere de katılıyorum.

[Celebhol]

Yüzüklerin Efendisi - Bahsedilmezse olmaz. Bir felsefeye ve dünya görüşüne sahip. Macera olsa da, aksiyon odaklı bir fantastik eser olmadan bunu anlatmayı, mitolojik bir havayla beceriyor. Çok zengin ve iyi düşünülmüş.

Hurin'in Çocukları - Turin Turambar gibi bir efsanenin hikayesi. Gerçek bir destan olmanın hakkını veriyor. Aşırı hüzünlü ve bu yüzden bir o kadar da güzel.

1984 - Korkunç bir gerçeğin çirkin yüzünü ve bir uyarıyı, anlatılabilecek en iyi ve vurucu şekilde veriyor.

Sisifos Söyleni - Camus'nün o kadar edebi eserine rağmen, felsefesini en net şekilde anlattığı kitap (Başkaldıran İnsan'ı daha okuyamadım gerçi).

Prens - Siyasi olaylara çok farklı bir bakış açısından yaklaşmayı sağlıyor. "Gerekli kötünün" kitabı.

Veba - Ateşli betimlemelerle değil, fısıltılarla okuyanı öldürüyor. Rieux'nün mücadelesi hem saygıya değer hem de iç parçalayıcı.

[Sindella]

Epic -
   Kılıçlı kalkanlı bilgisayar oyunlarına düşkün olduğum zamanlarda okumuştum. Kitap da böyle bir yerde geçtiği için beni kendine bağlamıştı.Kitabı  asıl sevme nedenimse kitapta kardeşlikten daha güçlü bir dostluk, yanlış bir sisteme cesur bir başkaldırı, azim ve kararlılığı görebilmemdi.

Peter Nimble ve Sihirli Gözler -
   Sürekli felsefe kitapları okuduğum zamanlarda yardımıma koşup düşünsel dinlenmeme olanak vermiş bir fantastik çocuk kitabı. Çocuk kitabında olmasını beklemediğim mükemmel bir kurguyla, yeri geldiğinde verdiği derslerle, karakterlerinin orjinalliğiyle, destansı bir dostluk ve yol arkadaşlığıyla beni epey etkilemişti.

[Ozymandias]

Buz ve Ateşin Şarkısı - Hiçbir şey tahmin ettiğiniz gibi gitmiyor ve bunu fark ettiğiniz de kitabı okurken ki heyecanınız katlanıyor.

[SrNimble]

Çalınan Çocuk   Öncelikle kitap sizi tamamen farklı bir dünyaya götürüyor. Bu kitabı okumadan önce de kitaplar okudum fakat hiçbiri bu şekilde gerçek dünyadan koparmamıştı beni. Kurgusu, anlatımı, karakterleri ve havası gerçekten çok iyi bir kitap. Macera, dram tarzı sevenlere tavsiye ederim.

Zeka Oyunları - Maurice Leblanc   Bu kitapta İngiliz edebiyatının en önemli dedektiflerinden Sherlock Holmes ile Fransız edebiyatının en önemli 'kibar hırsızı' Arsen Lupin arasındaki düelloya Paris'te şahitlik ediyoruz. Olaylar, mekanlar, karakterlerin birbirlerine karşı tavırları ve yaşananlar karşısında soğukkanlılıkla hareket edişleri insanı şaşırtacak nitelikte. Gerçekten beğendiğim bir kitaptır.

[Ayhüznü]

 Bari ben de, Elric serisinden Ruh Hırsızı kitabını neden çok sevdiğimi açıklayayım. Öncelikle belirtmek isterim ki, burada insanların bir kitabı niçin sevdiklerini anlatırken kullandığı cümlelerden daha öznel bir nedene sahibim. Yani, ''akıcı'' - ''kurgusu sağlam'' - ''dili mükemmel'' - ''karakterleri oturmuş'' gibi değerlendirmelerden uzakta bir sebebim var.
 
 Kendimi bildim bileli psikolojik sorunlarla boğuşan bir bireyim. Obsesif-kompülsif rahatsızlığım zaman içerisinde türlü şekillerde nüksetti. Şu an içinde bulunduğum sallantılı ruh hâlinde de büyük bir ''suçluluk psikolojisi'' hakim zihnime. Eh, suçluluk ve melankoli dimağımı ele geçirmişken Elric okuyup da kendimi o kahramanla özdeşleştirmemem elbette olanaksızdı. Elric de benim gibi suçluluğun yükünü taşıyan, melankolik, hayatı sorgulayan, kendini içinde bulunduğu çağa ait hissetmeyen bir ''sürgün''. Düşünüyorum da... Belki de Elric nasıl büyülü rün kılıcı Fırtınayaratan'a bağımlı ise ben de ''yazmaya'' bağımlıyım. Ancak Elric, Fırtınayaratan'dan nefret ederken ben ''yazabilme yeteneğimden'' nefret ettiğimi hatırlamıyorum. Yahut tekrar sorguladım da yazmaktan türlü sebeplerden ötürü ben de nefret etmiştim. Zaten halihazırda hemen her şey kaleme alınmış, hem de türlü biçimlerle yazılmışken özgün olarak neyi anlatabilirim ki, diye düşünerek küçük çaplı bunalımlara girmiştim. Şimdi içimden bir ses şöyle diyor:

''Anlat - çoktan anlatılmış olanları. Onların nasıl anlattıklarından istifade ederek de anlat. Önünde sonunda bir farklılık yakalayacaksın.''

[Rang Baru]

A song of ice and fire
Çünkü dizisinden bile daha iyi

[tormund]

Buz ve Ateşin Şarkısı serisi.
 Çünkü fantastik olup da bu kadar gerçekçi, karakterlerin ete kemiğe büründüğü başka bir eser daha bilmiyorum. Ayrıca epik, gizemli ve ters köşe olmasıyla da gönlümün efendisi son yıllarda...

[Okur]

Buz ve Ateşin Şarkısı serisi, koyu bir Galatasaray taraftarı olan bana stadyuma maç izlemeye gitmişken kitap okumayı maç izleyip tezahurat yapmaya tercih ettirdiği için. Ah o Kızıl Düğün ah...

[okanakinci]

Dune serisi. Böylesine olağanüstü bir eserin ve içindeki her bir ayrıntının tek bir kişinin kafasından çıkmış olması beni hayrete düşürüyor. Bu yüzden seviyorum.

[HuJouren]

Rüzgarın Adı ve Bilge Adamın Korkusu - Adeta başından sonuna kadar sanki kitap okumuyorum da müzik dinliyormuşum gibi bir hisse kapılıyorum. Betimlemeler'in, olay örgüsü'nün mükemmelliği, su gibi akan bir kitap ve Denna...

Locke Lamora'nın Yalanları - Zekice yazılmış ve diyaloglarda çok iyi kullanılmış zevkli küfürleri, yer-altı dünyasını aktarış biçimi ve bir çetenin -normal hırsızlardan farklı olan bir çetenin- yaşamını anlatan harika bir eser. Fantastik yönden bakıldığında (ilk kitabın sonu ve üçüncü kitap hariç) oldukça yetersiz olduğunu kabul ediyorum. Ancak biz Centilmen Piçler severler veya ben bu kitabı ve seriyi fantastik ögeleri veya büyü sistemi için değil dünyası, karakteri, hikayeyi işleyiş biçimi ve daha nicesi için sevdim.
İkinci kitapta korsan ve denizcilik hayatını ve üçüncü kitapta da tiyatro temasını anlatan kısımları hem çok sevdim hem de evrene yedirilişini çok başarılı buldum.

Sissoylu 1 Son İmparatorluk - Centilmen Piçler'de olduğu gibi bu kitap da genel olarak bir şehir etrafında dönüyor, yer-altı dünyası ve aristokrasi hayatını okuyucuya yoğun hissettiriyor, bir soygun bir çete üzerinenden giden olay örgüsü barındırıyor. Bu saydıklarımın hepsi beni mest eden faktörler. Brandon Sanderson çok zeki bir yazar ve zekasını kitaplar üzerinde çok iyi kullanan bir adam. Yarattığı evren ve büyü sistemi'nin özgünlüğü ve çekiciliğine değinmeme bile gerek yok. Karakterlerin her birine kendimi yakın hissettiğim başka bir seri az bulunur. Diyaloglarının bir çoğunda tebessüm ettiğimi ve o çeteye kendimi ne kadar yakın hissettiğimi hala hatırlıyorum. Ah, en önemlisi de beni Kelsier gibi bir karakterle tanıştırması...