Pink Floyd'dan beri en çok heyecanlandıran gruplardan birisidir Porcupine Tree. Müziklerini anlatmak oldukça zor olsa gerek ama deneyelim. Pink Floyd'un sizi uzaklara alıp götüren Psychedelic soundunu alın, üzerine Opeth'in clean vokal partisyonlarını ekleyin, harika melodiler, mükemmel besteler, olağanüstü bir kayıt kalitesi ekleyin ortaya Porcupine Tree çıkıyor. İngiltere'nin son yıllarda çıkarttığı en yaratıcı ve üretken gruplardan bir tanesidir. Az önce tanımını yaparken grubun Opeth'in metal olmayan yüzünü anımsattığını söylemiştik ki bu sadece basit bir benzerlik değildir. Grup elemanlarının Opeth'in esas oğlanı Mikael Åkerfeldt ile de sıkı fıkı bir arkadaşlıkları mevcut. Hatta Deadwing albümünde Mikail misafir sanatçı olarak bile yer alıyor. Grup, ilk EP'sini yayınladığı 1989yılından beri 10 tane stüdyo albümü, 17 tane EP ve çok sayıda DVD, Live albüm, boxset çıkartmıştır.
Grubun müziğinde derin bir melankoli mevcuttur. Bol delay'li gitar, klavye, gerektiği kadar bilgisayar efekti, zaman zaman distortion gitar, harika bir vokal grubun genel karakteristiğidir. Grubun mutlaka edinilesi albümleri In Absentia(2002), The Sky Moves Sideways(1995), Deadwing (2005), Stupid Dream (1999) albümleridir. Grup genelde çok hafif bir psychedelic sound tutturmuşsa da Deadwing albümünde gerektiğinde metal de yapabildiğini göstermiştir. Bazı parçaları resmen Progressive Metal olarak sııflandırlabilir.
2007 albümü Fear Of A Blank Planet ise grubun hem en sert hem de en hafif albümü. Bazı gitar partisyonları Deadwing'den bile daha sert. Fakat bazen de öylesine sakin ve uslu çocuklar oluyorlar ki Porcupine Tree'nin ne kadar klas bir grup olduğunu her dinlediğimizde tekrar şaşırıyoruz. Şarkıları ele alırsak.
Albümde 1 tanesi 17 dakika olmak üzere 6 tane şarkı var. Şarkılar genelde 7 dakika üzeri uzunlukta. Bu sebeple Porcupine Tree dinlemeye doyacağınızı söyleyebilirim. Açılış parçası albümün ismini taşıyor. Akustik gitar ile başlıyor. Üzerine davul ritim giriyor. Elektrik gitar bol chorus'lu sounduyla melodiyi bir miktar daha kompleks hale getirdikten sonra vokalde Steven Wilson, özellikle Deadwing'den alışık olduğumuz Porcupine Tree vokal sounduyla bizleri karşılıyor. Parça bir miktar tekdüze ve sıkıcı ilerliyor. Beklediğim kadar iyi bir açılış olmadığını kabul etmeliyim. 2. parçada(My Ashes) Porcupine Tree melankoliyi tavana vuruyor. Hoş bir balad olduğunu söylemeliyim. Öylesine uydurmasyon insanları ağlatalım nasıl olsa tutar hesabına bir balad değil. Gerçekten dinlenesi. 3. parçada (Anesthetize) Porcupine Tree neler yapabileceğinin tamamını tek bir parçada göstermeye girişiyor. Senfonik Rock, Psychedelic Rock, Heavy Metal, Pop her tür müziği deniyor ve mükemmel bir şekilde harmanlıyor. Albümün en iyi parçalarından birisi olduğu kuşkusuz. Şarkının yumuşak başlayıp ortada sertleşip, tempoyu artırışı ve sonda tekrar başladığı yere dönmesi gerkekten de çok başarılı. 17 dakika boyunca sizi alıp başka yerlere götürmeyi başarıyor. 4. parça (Sentimental), çok hoş bir piyano ile başlıyor ve üzerine çalan drumset ve vokal ile devam ediyor. Gitar ancak 1:30 dakika civarı devreye giriyor. Şarkı ilerledikçe zaman zaman sertleşiyor, yükseliyor ve ardından tekrar alçaltıyor. Bir diğer hoş parça. 5. parçada(Way Out Of Here) albümdeki en iyi gitar sololarından birisine tanık oluyoruz. Son parça(Sleep Together) ise uzun bir intro niteliğinde neredeyse. İlginç denemelerini bu parçaya saklamışlar denilebilir.
Albümde en göze çarpan parçalar benim fikrimce My Ashes, Anesthesize ve Sentimental. Ama uyarmadı demeyin, siz dinlediğinizde fikriniz tamamen farklı seçimleriniz olabilir. Porcupine Tree'nin herkese verebileceği farklı his/mesajları mutlaka vardır.
Porcupine Tree grubuyla tanışmadıysanız. Opeth seviyorsanız, Marillion seviyorsanız, Pink Floyd seviyorsanız, Peter Gabriel'li Genesis'i seviyorsanız, bence hemen acele edip grubun 2007 albümünü(Fear Of A Blank Planet) edinmelisiniz.
http://www.umutgokbayrak.com/page7/files/category-16.html 
3 Yanıt
4320 Gösterim