Bundan iki yıl önce, "Gelecekte bir Ravenloft kitabı okuyacaksın ve sıkılacaksın," deseler cevabım "Hadi oradan!" olurdu. Fakat istemeyerek de olsa bunu kabul etmek zorundayım. Şeytanla Uyumak'ı okurken hissettiğim şey, sıkılmak oldu.
Olaylar o kadar fazla kendi içinde dönüp duruyor, ne yaptığından bi haber olan baş karakterin etrafında dönüp duruyor ki ister istemez esneyesi geliyor okuyucunun. Belli başlı az da olsa hayranlık duyacağınız karakterlerin ayrıntıları netleşmeye başlayınca o içinizdeki hayranlık duyduğunuz kırıntı da yok oluyor. Hani kitabın hiçbir şey katmamasını geçtim, kendi içinde de belli bir sıkıntısı var.
Yazar kurguyu ve sonu çok daha iyi bağlayabilirmiş, bariz şekilde görünen buydu. Ayrıca sayfa düzeni sıkıntımı bir kat daha arttırdı bunu da es geçemeyeceğim. Özellikle konu geçişlerinde sanki konuşma devam ediyormuş şeklinde ayrılmayan tek boşluklu paragraflar canınızı bayağı bir sıkabiliyor.
Gördüğünüz üzere konuştukça cümlelerimi 'sıkıntı'ya bağlıyorum. Fakat yine de başlangıç için okunabilitesi olan bir kitap. Özellikle türe daha yeni başlamış ve bu tarz kitaplar hoşunuza gidiyorsa alın hemen okuyun, sonra hayal kırıklığına uğrayabilirsiniz.