Konu: AVCI

[segraron]

AVCI

 Saat sabah beşti. Havada tek bir bulut yoktu ve bu havanın çok soğuk bir hal almasını sağlamıştı. Vampirler birazdan burada olacaktı. Son hazırlıklarımı yapmaya başladım. Yardımcım Cosmo yayına gümüş bir ok taktı. Ben vampirlerle anlaşma yaparken o durumu çalılıkların arasından izleyecekti. Herhangi bir terslik olursa da gözünü kırpmadan avlanacaktı. Bir cip yolun kenarında durdu. İçinden beş vampir çıktı. Hepsi birbirinden iğrençti. Uzun köpek dişleri ve salyalarıyla tıpkı vahşi bir köpek gibiydiler. Buluşacağımız yere doğru yürümeye başladım. Her adım beni onların yanına daha da yaklaştırıyordu. Korkmamam gerekiyordu çünkü eğer korkarsam panik yapıp yanlış bir şey yapabilirdim.


FAZLA BİR ŞEY YAZAMADIM İSTEYENLER DEVAMINI GETİREBİLİR

[Khazidhea]

Bana sanki çok güzel kanlı bir etmişim gibi bakıyorlardı. Ama ben yinede sakin kalmalıydım. Biryandan anlaşmayı kafamda canlandırıyor bir yandan ise yardımcım cosmonun iyi olmasını diliyordum. Eğer ona bir şey olursa belkide vampirler için oyuncak gibi bir şey olacaktım.
Vampirlerle aramızdaki anlaşmayı bir an önce çözümlemeliydim. Eğer her şey yolunda giderse bir insan hayatı kurtulabilirdi. Şimdilik tek dileğim her şeyin yolunda gitmesiydi.

[segraron]

 Vampirlerle aramda sadece birkaç adım kalmıştı. Vücudumdaki adrenalin doruktaydı. Bana bir biftek gibi bakıyorlardı. Anlaşmaya göre kendimle küçük kızı takas edecektim. Vampirlerin lideri bana doğru yaklaştı. Havayı birkaç kez kokladıktan sonra hınçla bana baktı. '' Üzerinde GÜMÜŞ var.-biraz bekledikten sonra gayet net bir şekilde-saldırın! '' dedi. Gümüş kılıcımı çektim ve aklımdan tek bir düşünce geçti. COSMO.

[BerkeB]

Vampirlerin en iri olanı bana doğru büyük bir hınçla yaklaşıyordu.Hamlemi yapmaya kalktım ama nafile.O benden daha hızlı ve çevikti.Bir anda kendimi yerde buldum.İğrenç dişleri arasından dökülen salyalar suratıma akıyordu.Kendimi ölüme hazırlamıştım ama benimle hemfikir olmayan birileri vardı.Cosmo çalıların arasında yayına taktığı gümüş oku üzerimde duran vampire doğru fırlattı. Diğerleri şaşkındı çünkü üzerimdeki vampir oka karşılık verememişti. Taklalar atarak yere serildi. Bundan sonra ne yapacağımı bilmiyordum ama ne yapmamam gerektiğini de biliyordum. Burda öylece ölümü bekleyemezdim.Hızlıca düşünüp kararımı verdim.Bana doğru koşan büyük iğrenç yaraktıklara doğru kılıcımı sallamaya başladım. Bu onları geriye püskürttü.

[Khazidhea]

Evet onları geriye püskürtmüşüm ama daha fazlası karanlığın içinden çıkıyordu.Geriye, cosmonun olduğu yere doğru bir bakış attım.Tanrıya şükürler olsun ki vampirlerin çoğunu haklamış ve hala hayattaydı.Şu anda Cosmo için endişelenmem gereksiz gibi duruyordu.Artık tek endişem vampirlerin yanlarında getirmiş olduğu küçük kızdı ve onu kurtarmam gerekiyordu.Yoksa ölecekti.Acımasız bir biçimde.Düşünmeden, bir insanın hayatını kurtarmak için ne gerekiyorsa yapmaya hazır bir biçimde ileri atıldım.Önüme çıkan bütün vampirleri içime dolan endişe ve öfke ile bir yada iki vuruşta yok ediyordum.Zaten vampirlerin zayıf noktalarından biri de gümüştü. benim kılıcımda saf gümüşten olduğu için herhangi bir vampire küçük bir çizik atsa dahi o vampir anında yok oluyordu.Önümde artık sadece 3 vampir kalmıştı.İkisi önüme geçip efendilerini ve yanında duran küçük kızı korumaya aldılar.Ben daha saldırmaya varmadan arkadan gelen iki ok ikisininde işini bitirdi.Bunu gören liderleri kızı bırakıp karanlığın içine karıştı.Tanrım ! Kızı kurtarmıştık ama bir sorunumuz vardı.Vampirler onun için geri geleceklerdi.
Çok kalabalık bir şekilde...

[BerkeB]

Söz konusu olan yüzlerce iğrenç yaratıktı.Neyseki gerekli techizatı sağlarsak onları püskürtme şansımız vardı.İhtiyacımız olan sadece bize yardım edebilecek bir kaç adam ve gümüşten yapılmış silahlar.Kafamı sağa doğru çevirip cosmo ya baktım.Sanırım o da benle aynı şeyleri düşnüyordu.Gözlerinden anlayabiliyordum.Geçmişi bir kenara bırakıp asıl meselemize odaklanmalıydık.Bağırdım. "Cosmo gel ve kalkmama yardım et" bir anda kendine gelip beni kaldırmak için hamle yaptı.Elleri, bilekleri küçük ve güçsüz göreünmesine rağmen çok sağlam bir adamdı.Beni sertçe yukarı doğru çekti.Üstümdeki tozu silkeledim ve bişeyi unutuğumu fark ettim. Kızı unutmuştum.Kafamı çevirip baktığımda kız oracıkta ağlıyordu.Cosmoya onu yatıştırmasını söyledim ama nafile.Sanki kız konuşmak istiyor ama konuşamıyordu.E normaldi haliyle hıçkırıkları arasından bir tek harf bile çıkaramıyordu. Kaybedecek vakit yoktu işe koyulmalıydık.
Zaman daralıyordu ....

Spoiler: Göster

Bu arada segranon nerelerdesin yahu

[Khazidhea]

Bir an önce sığınağa gitmeli ve yardım bulmaya çalışmalıydık. Eğer vampirler çok fazla sayıda gelir ve adam bulamaz isek işimiz bitmiş demekti.Cosmo kalkmama yardım ettikten sonra kızın yanına gidip onu yatıştırmaya çalıştı. Tahminimce kız 13 14 yaşlarındaydı. Cosmonun kızı sakinleştirmeyi başramadığını görünce kızı kolundan tutup geldiğimiz araca bindirdim. Nolursa olsun bu kız benim için önemliydi.Bir tek kız değil, dünya üzerinde yaşayan her insanoğlu için aynı şekilde hissediyordum. Artık her insan hayatı benim için bu seviyede öneme ulaşmıştı. Çünkü artık dünya üzerinde çok az sayıda insanoğlu yaşıyordu ve ben daha fazlasının ölmesini kaldıramazdım.Kızı araca bindirdim ve Cosmoyu çağırdım. Arabanın farlarını yakmamalıydım yoksa etraftaki vampirler bizi farkedebilirlerdi.Gazı kökleyip hızlanarak sığınağın yolunu tuttuk. Gecenin zifiri karanlığında ilerliyorduk. Kim bilir belkide hayatımızın son savaşına doğru...

[segraron]

 Sığınağa az kalmıştı. Direksiyon başında Cosmo vardı ve bu sanki hiç kimse yokmuş gibi birşeydi. Kızın psikolojisi altüst durumdaydı. Yola baktım. Güneş doğuyordu. Çok mutluluk verici bir şeydi bu. Güneş, ışık vampirsiz geçen on iki saat. Sığınak ileride belirdi. Şöyle bir ''OOOOOOOH'' çektim. Cosmo bana bakıp sırıttı.''Ne oldu bi rahat alamayacak mıyız?'' '' Yok garip geldi bi an.'' ''Kız uyumuş.'' Derken sığınağa geldik...

[segraron]

1. Bölümün Sonu...

[BerkeB]

                                                        2. bölüm

   Dinlenecek vakit yoktu ve zaman yaklaşıyordu.Yeterince derdimiz yokmuş gibi birde kızın ağlamaları hiç dinmiyordu. Kafam patlıyacak gibiydi."Lanet olsun Cosmo hemen Mikel'i ara"  " Efendim telefonlarımız arızalandı" "Öylese arabayı hazırla Mikel'a gidiyoruz onda gerekli techizat vardır".Küçük kız artık ciyaklamaya başlamıştı.Daha fazla dayanamadım ve "Seni kahrolası pislik yeter artık kapa ÇENENİ!!". Kız ağlamamak için dudaklarını ısırıyordu.O yaştaki bir çocuk için ne kadar acınası bir durumdu bu.Kahrolasıca yaratıklar dünyamızın içine etmişlerdi.Ama bu artık son bulmalıydı.Kapıdan içeri Cosmo girdi. " Efendim araba hazır yola çıkabiliriz" "Çocuğa arabaya kadar eşlik et Cosmo" Cosmo ona dokunmakta tereddüt içindeydi. Dokunsa ağlıyacaktı sanki.Kızı arabaya götürmek için elinden tuttuğunda Cosmoya bir tokat patlattı. "Niyetim seni inciltmek değil" dedi Cosmo.Kız zorluk çıkartmaya devam etti.Cosmo gözleri dolarak kızı kolundan tutup zorla Kırmızı pikaba bindirdi.

[segraron]

biraz amerikan filmlerine benzetmiştin "Seni kahrolası pislik yeter artık kapa ÇENENİ!!". mesela:D

[BerkeB]

biraz amerikan filmlerine benzetmiştin "Seni kahrolası pislik yeter artık kapa ÇENENİ!!". mesela:D

Olsun hareketlilik katmış değilmi

[Khazidhea]

Küçük kız artık anırmaya başlamıştı.

Ayrıca bu anırma terimini kullanmamanı tercih ederdim
Devamı:
Pikaba bindik ve cosmo motoru çalıştırmaya başladı.O an dikkatimi bir şey çekti; kız dünden beri tek bir laf bile etmemişti.Belkide onu konuşturursam vampirler hakkında önemli şeyler öğrenebilirdim. Ama bunu aceleye getirmemeliydim yoksa kızı korkutabilirdim. Yolda giderken kızla konuşma çabaları içerisine girdim.
'' Hey küçük kız adın nedir ?'' Tatlı bir sesle onu korkutmamaya çalışıyordum. Bir kaç denemenin ardından bana sakince cevap verdi.'' Adım Tisa ''. Sesi o kadar inceydi ki sanırım ona biraz daha düşünceli davranmalıyım diye düşündüm.'' Pekala tisa yardımına ihtiyacımız var. Bize yardım edebilirmisin acaba? Yaşadıklarının, emin ol daha fazlasını yaşadım ve gördüm, o yüzden neler hissetiğini anlıyorum''.Tisa bana inanmış gibi görünüyordu.''Tamam yardım edeceğim.''dedi.''Pekala tisa önce bize vampirlerin sığınağının nerede olduğunu söleyebilirmisin?''Ama kıza bilmediği bir şeyi sormuş gibi hissettim.Ve haklı çıktım.'' Üzgünüm bilmiyorum. Gözlerimi bağlamışlardı'' dedi.İçimden lanetler yağdırmaya başlamıştım. Şu vampirler yaşamlarımızı altüst ettiklerinden beri onların sığınağını bulmaya çalışıyordum.
Eğer bir bulabilirsem oraya saldırabilir ve bu bölgeyi temizleyebilirdik. Ama anlaşılan bu biraz daha bekleyecekti...

[BerkeB]

Nihayet Mikelin yanına varmıştık.Kapıyı şifreli bir biçimde tıklattım."tak tık tık tak" Mikel benim olduğumu anladı ve kapıyı açtı yüzü çökmüş bir durumdaydı."Hoşgeldin dostum sorun nedir?"
"Adamım bize 9 mm lik gümüşten yapılmış kurşunlar ve silahlar gerekiyor.Birde bir kaç adam bulabilirsen iyi olur"
"Mermiler kolay dostum.Ama kahrolası adamları bulamıyabilirim" Uzun bir sessizlik oldu.Taki kız dinleneceği bir yer olup olmadığını merak edene kadar."Cosmo kızı yukarıya çıkart."
"Peki efendim".

Spoiler: Göster

evet anırma biraz kötü olmuş viyaklama olarak değiştirdim başka önerin varsa onuda yazabilirm Birde bu amerikan filmi teması kötümü oldu onudamı değiştirsek

[Khazidhea]

Birde bu amerikan filmi teması kötümü oldu onudamı değiştirsek

Evet biraz üzerinde düşünecek olursan burda dünya üzerinde az sayıda insanoğlu kalmış durumda (en azından hikayede anlatılmak istenen bu sanırım ) ve insanlığı kurtarmaya çalışıyor kahramanlar.Demek istediğim diğer insanlara sert davranmak gibi bir lüksleri yok .
Herneyse
Devam:
Cosmo Tisa'yı yukarıya çıkardıktan sonra ben Mikel'a döndüm.'' Sen mermileri hazırla ben adam bulma konusu üzerinde bir düşüneceğim '' dedim.Tabiki benimde hiç bir fikrim yoktu, sadece onu daha fazla yormamak için söylemiştim bunu.Mikel ''Tamam'' diyip çıktı. Oturma odasında yalnız kalmıştım.
Başımıza gelen olaylardan sonra biraz dinlenmek iyi gelirdi ama sanırım adam bulma konusunu düşünmeliydim. O yüzden kendime bir kahve koyup oturma odasında tur atmaya başladım.Acaba nereden güvenilir adamlar bulabilirdim. Bir dakika.Ben neler düşünüyordum böyle. Sanki dünya üzerinde yeterince insan varmış gibi birde hayatlarını tehlikeyemi atacaktım.Hayır bunu kendi başıma yapmalıydım.Cosmoyu bile artık yanıma almamalıydım belkide ama tabi ki gelmesi beni çok sevindirirdi.Onun gibi bir yoldaş daha bulamazdım.Umarım bu önümdeki zorlu ve bir o kadarda tehlikeli görevde başarılı olurdum.Çünkü insanlığı belkide geleceği buna bağlıydı...