Konu: Hangi Kitabı Okuyorsunuz ve Eleştiriniz

[-Kötü karakteR-]

Kudret - Ann Leckie

İlk kitaptan kaldığımız yerden devam ediyoruz Breq'in serüvenine. Bu sefer editöryel süreçten geçmiş rahat rahat okuyoruz. 100'lere kadar falan geldim bu hasta zamanımda çikolata gibi gidiyor amaa

Spoiler: Göster

Adalet'in sonunda biliyoruz ki Breq'e komuta edilmesi için bir Merhamet verildi. Kitap o Merhamet'le devam ediyor. Sorun ne derseniz kitabın adı Kudret şu ana kadar bir Kudret'le uzaktan bakışmak dışında hiç karşılaşmadık sadece adı geçiyor. Kitabın adı Kudret olduğundan bir Kudret gemisinin önemli rolü olmasını isterdim - gerçi daha erken şimdilik selamlaştığımız Kudret'le ilgili umudum var hala. Başka Kudret'e de hayır demeyiz tabii.

Eklemeden edemeyeceğim yeni teğmenle alakalı olarak Anaander'ın kurduğu tezgaha bayıldım. Eee Breq, Anaander bu hiç kontrolü tamamen bırakır mı herhangi birşeyden

[Fırtınakıran]

Melankolinin Anatomisi

Hype train kurbanı mı oldum acaba?

Büyük bir beklentiyle edindim kitabı. Kabul ediyorum, sosyal medyadaki coşkunun da bunda etkisi büyük. Öte yandan, bu eserin sanat tarihindeki yerini inkar edemem. Fakat beklediğim gibi çıkmadı diyelim.

Çevirmen bu eser için "melez" bir eser diyor ki çok haklı. Eser 65. sayfada başlıyor açıkçası. Oraya gelene kadar yazarın çeşitli şiirlerini ve uzun uzun neden kendine Yeni Demokritos adını seçtiğini okuyoruz.

Şimdi şaşırtıcı olan şu ki, ben normalde böyle şeyleri okumayı çok severim. Bir önsöz tutkunuyumdur mesela, fakat yazarla (anlatım biçiminden mi acaba) bu konuda bir bağ kuramadım. Beni henüz çekmeyi başaramadı. Bunda da tam okurken sürekli araya Latince ya da antik Yunanca karıştırmasının (çok ama çok fazla kez yapması sorun) etkisi büyük. Dipnotlara bakmaktan kitapta ilerlemek zor oluyor.

65 gibi Melankolinin Anatomisi kısmı başlıyor ve şu an 80'lerdeyim. Okuduklarım yine bende hayal kırıklığı oldu. Eğlenceli bir anlatım olsa da, yazarın kendi cümlelerinden çok alıntılarla yazılarını doldurması biraz can sıkıcı. Ki yine normalde sevdiğim bir şey bu. İnsana müthiş bir kültür kattığı gibi, bilgi birikimini de artırıyor. Fakat yazar burada ölçüyü (bence) kaçırmış. Çünkü alıntılar o kadar çok ki yazarın yazılarında kendi cümlelerini kurduğu kısım bir hayli az kalıyor.

Kitabı okumaya devam edeceğim. İlerleyen bölümlerde bir şeyler mutlaka değişecektir. Fakat bir şey var ki onu söylememek büyük ayıp olur: 2016'nın en büyük çeviri emeği bu kitap olabilir. Dipnotlar, çevirmenin eseri anlatışı ve verilen emek gerçekten takdire değer. Aylak Adam ailesi ciddi bir emekle bu kitabı bizlerle buluşturmuş. Helal olsun.

Velhasıl, şimdilik yazarla ortak paydada buluşamadık. İlerleyen sayfalarda işlerin değişeceğini düşünüyorum.

[Fırtınakıran]

Flood olacak ama benden sonra geçmiş kimse yazmamış.

Kaybolmasınlar Diye - Habib Bektaş

Daha önce Can Yayınları'ndan çıkan öykülerin sahibi Bektaş, sonradan Delidolu ailesine katıldı. Ben de Delidolu baskısını okuyorum.

Bir önceki kısa öyküler kitabı Ben Öykülere İnanırım gibi etkileyici bir isme sahip. Yine o kitaptaki gibi esere adını veren öykü kitabın en etkileyici öykülerinden biri olacak gibi duruyor.

1 - 1.5 sayfa aralığındaki öykülerden oluşan bir kitap bu. Hayatın içinden öyküler içeriyor. Kimi zaman da insanın kendi kafasının içinden.

Öykülere vurulduğumu söyleyemem, fakat belli bir tempoda okutuyor kendini. Önceki kitapta da öyle olmuştu. Hep diyorum, bir öykü kitabında bütün öyküleri beğendiğim bir eser hiç olmadı. Bunda da kimini beğeniyor, kimine karşı nötr kalıyorum. Öte yandan, şu ana dek beğenmediğim öykü de çıkmadı.

[SrNimble]

Ferrari'sini Satan Bilge
    Öncelikle bu kitaba arkadaşımın büyük ısrarlarıyla başladım ve şimdi ısrarlarından dolayı müteşekkirim Robin Sharma'nın bir kitapta; insan hayatını, spiritüel huzurunu olumlu yönde geliştirebilecek bu kadar tekniği ve öyküleri roman tadında, okurken asla sıkılmayacağınız şekilde yazabilmesi beni çok etkiledi. Olaylara ve tekniklere inanıp uygulamayı seçerseniz gerçekten kişiliğinizi büyük oranda geliştiricek bir kitap. Herkese tavsiye ediyorum. )

[yaprak.onur]

Biz, Ölümlüler - Patrick Ness

Yazarın dilinden mi, kitaptan mı, yoksa çeviriden mi kaynaklandığını çözemediğim bir anlamsızlık var kitapta. Evet kendini okutuyor ama bir derdi de var.

[Fırtınakıran]

Biz, Ölümlüler - Patrick Ness

Yazarın dilinden mi, kitaptan mı, yoksa çeviriden mi kaynaklandığını çözemediğim bir anlamsızlık var kitapta. Evet kendini okutuyor ama bir derdi de var.

Yea, dedim işte. Dedim ben u_u Çeviriden diye düşünüyorum açıkçası. Bir yapaylık var.

Ayrıca yazara yakışmayan bir kitap. Nerede o efsane kitaplar (sadece Canavarın Çağrısı değil), nerede bu.

[yaprak.onur]

Biz, Ölümlüler - Patrick Ness

Yazarın dilinden mi, kitaptan mı, yoksa çeviriden mi kaynaklandığını çözemediğim bir anlamsızlık var kitapta. Evet kendini okutuyor ama bir derdi de var.

Yea, dedim işte. Dedim ben u_u Çeviriden diye düşünüyorum açıkçası. Bir yapaylık var.

Ayrıca yazara yakışmayan bir kitap. Nerede o efsane kitaplar (sadece Canavarın Çağrısı değil), nerede bu.

Benim yazarlar resmi onlan ilk tanışmam olduğundan o konuda yorum yapamıyorum. Aslı Hanım Kızımızın Patrick Ness çevirirken neler çektiğini de yakından gözlemleme şansına eriştiğim için adamın zor çevirilen kitaplar yazdığını düşünüyorum, yine de sanki daha iyisi yapılabilirdi. Bazı cümleleri İngilizce düşününce anladım sanki. Çevirmeni yerden yere vurmaktan hoşlanmıyorum ama... bilemedim, sen anladın beni Hazal.

Bu arada sevgili Kötü Karakter Kudret bitmiştir herhalde artık. Bir yorumlarının tamamını görelim yahuu!

Kudret hakkında bir de...

Spoiler: Göster

O selamlaştığımız Kudret'le kalıyor maalesef yaa, kitabın adı biraz havada olmuş. Gerçi o Kudret'in hikayedeki rolü önemli

[Bay_Karamsar]

Biz, Ölümlüler - Patrick Ness

Yazarın dilinden mi, kitaptan mı, yoksa çeviriden mi kaynaklandığını çözemediğim bir anlamsızlık var kitapta. Evet kendini okutuyor ama bir derdi de var.

Patrick Ness'in adını görünce gözlerim parıldamıştı. Yorumu okuyunca, kafada soru işaretleri

Supra (bir parçacık sonsuzluk) - Taner Güler

Çok ama çok başlarındayım. Şafak'ın telefon görüşmesinde küs olduğu dostuyla barışır gibi olması, "Eften püften bir şeyden dolayı mı küsmüşlerdi?" diye sorgulattırdı. Bakalım, bu işin sonu nereye varacak?

[mit]

Başka Zaman Kütüphaneleri - Zoran Zivkovic

Büyük bir istekle başladığım ama hayal kırıklığına uğradığım bir kısa öykü derlemesi oldu Başka Zaman Kütüphaneleri.

Öncelikle arka kapak yazısında iddia ettiği gibi "iç içe geçmiş" öykülerden falan oluşmuyor. Aksine sonuncusu hariç hepsi de kütüphanelerle ve kitaplarla ilgili olan, bir parça gizem içeren, birbirinden bağımsız şehir öyküleri bunlar. Günümüze yakın bir zaman diliminde geçiyorlar. Ve ne yazık ki çoğu çok basit, tatmin edici bir sona ulaşmaktan uzak öyküler.

6 hikayeden sadece son ikisini, "En Küçük Kütüphane" ile "Soylu Kütüphane"yi okurken eğlendim. "Gece Kütüphanesi" de fena değildi. Ama dediğim gibi çok çok basit, iyi bir fikir barındıran ama sonunu getiremeyen çıtır çerezlik yazınlardı hepsi. World Fantasy Award'a layık görülen bir derlemeden daha fazlasını beklerdim.

Çevirisinde de gereksiz kelime tekrarları o kadar fazlaydı ki bir yerden sonra cümleleri kısaltıp okumaya başladım. (Editörsel hastalığım, evet.)

Son bir not: Arka kapak yazısını okumayın, yoksa kitaba bir şey kalmıyor.

[Bay_Karamsar]

Supra (bir parçacık sonsuzluk) - Taner Güler

Kitabı yarıladım. Kafamda anlatımdan ve hikayeden kaynaklı bazı soru işaretleri var.

[yaprak.onur]

2312 - Kim Stanley Robinson
Kitabın yarısını geçtim, her bölümde daha da vuruluyorum kitaba, umarım sonunu da güzel bağlar. Mükemmel bir hard scifi uzay operası olmuş.
Ayrıca sayın mit! Ellerine sağlık, neden 8 ay sürdüğü belli çevirinin.

Kitabın adını sürekli yanlış yazıp durmak gibi bir problemim var, onu nasıl çözeceğim bilemiyorum.

[Bay_Karamsar]

Anlatıcının Gücü (Kitle Kültürü Çağında Hikayecilik)- Robert Fulford

Arka kapak yazısından:

Fulford, yarım yüzyıllık gazetecilik ve eleştirmenlik deneyimini süzgeçten geçirerek, hikayeleri şekillendiren hayatlar ve hayatları şekillendiren hikayeler içinde okurlarını bir keşfe çıkarıyor.

Konu yukarıda belirtildiği gibi hikayecilik ve hayatımız. Dedikodu, Edebiyat ve Benlik Kurguları bölümünü yeni bitirdim. Uydurdukları hikayelerle, etrafları kadar kendilerini de kandıran insanlara azda olsa aşinaydım. Bölümün dikkatimi çeken yanı, uyduruk hikayelere -ihtiyaç duyulmadığı zamanlarda bile- neden ihtiyaç duyulabileceğine getirdiği açıklamalarda oldu. Dedikoduyla iyi edebiyat arasındaki ilişkiyide eklemeden geçmeyim.

Kaldı üç bölüm.

[Rang Baru]

Rüzgarın Adı
İlk birkaç yüz sayfa güzeldi. Akıcı ve orijinal olduğunu düşündüm. Son yüz elli sayfaya girdim ve bir süredir sıkılmaya başladım. Kvothe haricindeki karakterler figüran gibi. Tatmin edici bir olay zinciri, aksiyon yok. Kvothe üniversitede öyle takılıyor gibi. Chandrialılara çok az yer verilmiş ki kitabı fantastik yapan temel unsurlardan birisi olması gerekiyordu.

Hamur kaliteli, yazar mükemmeliyetçi. Ama çok fazla yoğurulmuş ve -ilk kitabın sonunda ciddi anlamda çekici bir şey yoksa- cıvımaya başladığını söyleyebilirim. Açıkçası Kvothe'nin daha az cool, biraz daha Rincewind tadında bir karakter olmasını yeğlerdim. Bu tercih tabi. Bunun yanında olayı anlatan kişinin Kvothe'nin kendisi olması da temelde bir eksiklik bırakıyor. Yani bana kendini anlat deseler kendimden tabiki süpermen olarak bahsederim. Temel egodur bu. Bu açıdan bakınca Kvothe'nin fazla iyi olması normal. Çünkü adam kendini anlatıyor. Ama seri sonunda Patrick Rothfuss'un duruma mutlaka müdahele etmesi gerekiyor. En azından kitapta 3. kişiye geçip, evet arkadaşlar Kvothe'nin hikayesi buydu, genel hatlarıyla doğrudur ama kendisini anlattığı için tabiki de içinde abartı var, bunu da göz ardı etmeyin... gibi bir şey söylemesi ya da ima etmesini bekliyorum.

Genel olarak başarılı bir kitap, ama overhyped olduğunu düşünüyorum. Brandon Sanderson'ın onlarca güzel kitabı var. Daha üretken birçok fantastik yazar daha sayabilirim. Onların bu kadar alçakgönüllü olduğu yerde Patrick Rothfuss'un bu işin ilahıymış gibi tonlarca videosu, söyleşisi olması bana biraz yapay geliyor.
Rüzgarın Adı, eğer fantastik öğeleri içermeyen bir eser olsaydı bile ciddi anlamda bir edebi değeri olurdu. Yani yine iyi bir kitap olurdu. Ama sırf bu yüzden en iyi fantastik eserlerden biri olarak gösterilmesi bana doğru gelmiyor.

Worldbuilding zayıf, büyü sistemi eh, ciddi anlamda bir gizem yok. Mesela Rothfuss bir söyleşisinde Harry Potter'daki büyü sistemini eleştirmiştir. Mantıksal olarak, o öyleyse, bunun böyle olmaması gerekir, gibi durumların olduğunu savunarak. Ama Harry Potter'da bu eksiklikleri fazlasıyla kapatacak bir içerik var. Burada bunu göremedim. Ya fantastik edebiyatta, dil kullanımı genel olarak bu kadar iyi olmadığı için bu eser bu kadar tutuldu, ya da Patrick Rothfuss sempatik bir adam olduğu için bu kadar sevildi. Yanlış anlamayın kötü demiyorum. Eser gayet iyi. Ama o kadar da iyi değil.   

[Fırtınakıran]

Delidolu'dan çıkan son kitap, aynı zamanda deneysel bir distopya olan Cesurlara Davet idi. Pazar günü (dün) bitirdim.Edebi yanı güçlü, niş bir gruba hitap eden bir kitaptı. Delidolu'nun böyle bambaşka kafalarda kitaplar basmasını seviyorum

Ne okuyorum peki?

Kusursuzlar

Feminist distopya ödüllü bir feminist distopya (). Damızlık Kızın Öyküsü'nden ciddi bir esin var kitabın başlarında. Ayrıca beklentime nazaran fazla YA (genç yetişkin) havası taşıdığını düşünüyorum. AMA, acaba kapağından ve yayınevinden dolayı mı böyle düşünüyorum da diyorum. Çünkü Yabancı Yayınları tarafından basılmış ve kapağı da o bildik ciltli, genç yetişkin kitapları tasarımında. O yüzden görüntü mü bende bu duyguları uyandırıyor, yoksa kurgu mu, şu an kesin konuşamıyorum.

Öte yandan, kitap su gibi akıp gidiyor. Ben daha çok türün ustalarının ağız burun dağıtan etkisini beklemiştim, okuduğum 100 sayfada (bir oturuşta) ise hızlı bir tempo var. İleride ne olacak bekleyip göreceğiz. Sonuçta kitap 400 sayfadan fazla. 100 sayfada bir şey görmüş sayılmam.

[yaprak.onur]

Kusursuzlar

Feminist distopya ödüllü bir feminist distopya (). Damızlık Kızın Öyküsü'nden ciddi bir esin var kitabın başlarında. Ayrıca beklentime nazaran fazla YA (genç yetişkin) havası taşıdığını düşünüyorum. AMA, acaba kapağından ve yayınevinden dolayı mı böyle düşünüyorum da diyorum. Çünkü Yabancı Yayınları tarafından basılmış ve kapağı da o bildik ciltli, genç yetişkin kitapları tasarımında. O yüzden görüntü mü bende bu duyguları uyandırıyor, yoksa kurgu mu, şu an kesin konuşamıyorum.

Öte yandan, kitap su gibi akıp gidiyor. Ben daha çok türün ustalarının ağız burun dağıtan etkisini beklemiştim, okuduğum 100 sayfada (bir oturuşta) ise hızlı bir tempo var. İleride ne olacak bekleyip göreceğiz. Sonuçta kitap 400 sayfadan fazla. 100 sayfada bir şey görmüş sayılmam.

Kusursuzlar benim de çok merak ettiğim bir kitap ama ben zaten en üst tür olarak YA bekliyorum kitaptan, sen niye farklı bir beklentideydin onu merak ettim.