Kitabın Adı: Cesur Yeni Dünya
Orijinal Adı: Brave New World
Yazar: Aldous Huxley
Çeviren: Ümit Tosun
Yayınevi: İthaki Yayınları
Sayfa Sayısı: 348Kitabın Konusu: “Cesur Yeni Dünya” bizi “Forddan sonra 632 yılına” götürür. Bu dünyanın cesur insanları kapısında “Cemaat, Özdeşlik, İstikrar” yazan Londra Merkez Kuluçka ve Şartlandırma Merkezinde üretilirler. Kadınların döllenmesi yasak ve ayıp olduğu için, “annelik ve babalık pornografik birer kavram olarak görülür Toplumsal istikrarın temel güvencesi olan şartlandırma hipnopedya -uykuda eğitim- ile sağlanır. Hipnopedya sayesinde herkes mutludur; herkes çalışır ve herkes eğlenir. “Herkes herkes içindir.”
“Cesur Yeni Dünya”nın önemi yalnızca ardılları için bir standart oluşturması ve karamsar bir gelecek tasarımının güçlü betimlemesiyle değil, aynı zamanda birey yok edilse de süren macerasının sağlam bir üslupta anlatılmasıyla da ilgili. Huxley, yapıtını ütopya geleneğinin kuru anlatımının dışına çıkarıp iyi edebiyat kategorisine yükseltiyor.
Yorumum: “Cesur” Yeni Dünya mı, “Korkunç” Yeni Dünya mı? Yoksa “Şartlandırılmış” Yeni Dünya demek mi daha doğru olur? Edebi eser olarak sayılan bu korku ütopyasının adının altında yatan bu aslında.
İnsanlar Alfa, Beta, Game, Delta ve Epsilon olmak üzere beş sınıfa ayrılmışlar ve kendi seviyelerine göre eğitilerek laboratuvar ortamında yetiştiriliyorlar. Uykuda eğitim sayesinde belli toplum kurallarına şartlandırılarak büyüyorlar. Bebekken, kitap okumak gibi eğitsel aktivitelere karşı önyargı kazanmaları sağlanıyor. Çünkü onlara göre düşünmek ve üretmek zaman kaybı, esas olansa bitmek bilmeyen bir tüketim. Ancak devamlı tüketim toplumları ayakta tutabilir.
Birey olarak değil toplum olarak yaşıyorlar. Bireyin hiçbir değeri yok, önemli olan toplumun refahı. Yani “herkes herkes için.”
Annelik kavramı ayıplanmış, babalık ise düpedüz hakaret olarak algılanmış. Aile yaşantısından bahsetmek kızarıp bozarmalara yol açıyor ama cinsellik gayet doğal karşılanıyor.
Kişisel görüşleri olmayan, sürekli aynı şeyleri yapan ve hiçbir şey üretmeden yaşayan bir yığın robot. Yaşlılık diye bir kavram bilmiyorlar ve ölümü olağan karşılıyorlar. Dünyaya hiçbir şey katmayan, şartlandırılarak yaşayan insanlar gözünde ölüm de bir görev aslında. Olması gereken bir şey.
Şartlandırılmış insanlar, bir nevi canlı robotlardan ibaret bir dünyayı anlatıyor Cesur Yeni Dünya. Bir zamanlar yasaklanmış olan bu kitabın mutlaka okumalısınız.