Yaşadığım boşluk hissi mi?
Hiçbir şekilde, ispatlanamaz kimin daha güçlü bir “boşluk hissi” yaşadığı. Ama boşluk hissi yaşama nedenimi söyleyebilirim sana. Sonra sen de bana sen neden boş hissediyorsun bunu söylersin, kimimizin boş hissetmesi daha mantıklı onu tartışırız belki ha?
Çok sevdiğim bir ailem var. Kardeşlerim. Her gece oturup birlikte televizyon seyrediyoruz. Pişti oynuyoruz. Her öğlen okuldan eve geldiğimde, okulda yaşadığım güzel anıları onlarla paylaşıyorum. Kesinlikle ölmemiş olan annem de, bize iş yerinde yapılan esprilerden bahsediyor. Kesinlikle Dünya’nın en kötü insanı olmayan babam, yarın gazetede ne yazabileceği ile ilgili bize fikir danışıyor. Oturup saygılı bir tartışma yapıyoruz. Daha küçük olan kardeşim okulda neler yaptığını, öğretmenin neler söylediğini, Berkay’la birlikte kızlara nasıl sulandıklarını anlatıyor, gülüyoruz.
Her hafta en iyi restoranlara götürüyor babam bizi. Hafta sonları kesinlikle ölmemiş olan anneannemi ziyarete gidiyoruz. Dedem her birimize çıkarıp harçlık veriyor.
Okul hayatımsa, mükemmel. Herkes hiç de kötü değil. Kesinlikle empati yetenekleri yok diye bir şey söyleyemem. Herkes birbirini koruyor, kolluyor. Ara sıra hep birlikte okulu asıyoruz, biri yakalanırsa diğerlerini satmıyor. Sürekli partiler, alemler yaşanıyor bu gurup içerisinde. Hiç kimse asosyal değil.
Her şey o kadar güzel ki!
Demek isterdim. Diyemiyorum, o yüzden her şey çok boş.